Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Εύγε Χρυσόστομε παιδί μου!


Την εντολή στον Μιχαηλίδη να προωθηθεί στα καρέ τού Ολυμπιακού στα τελευταία λεπτά τού ματς την έδωσε ο Δώνης; Γιατί κάποιος πρέπει να αλλάξει επάγγελμα σήμερα. Ή ο προπονητής, αν έδωσε τέτοια εντολή, ή ο τερματοφύλακας του Ατρομήτου αν ήταν δική του πρωτοβουλία αυτή η προώθηση. Ο Ατρόμητος πίεζε, αν και δεν καιγόταν για το αποτέλεσμα και μόνο σαν απονενοημένο διάβημα θα μπορούσε να κατέβει εκεί ο τερματοφύλακας. Αν ας πούμε έπαιζε κάποιον τελικό και έπρεπε πάση θυσία να ισοφαρίσει με κάθε κόστος ή αν ήταν τα τελευταία λεπτά κάποιας παράτασης που έπρεπε να φέρουν το παιχνίδι στα πέναλτι. Όλα τα άλλα είναι ιστοριούλες για αυτόχθονες ιθαγενείς και αγρίους. Αλλά πέρα από το έγκλημα της προώθησης ακόμα μεγαλύτερο ήταν εκείνο της παραμονής στην αντίπαλη περιοχή αν και έβλεπε ότι η φάση τείνει να εξελιχθεί αρνητικά για την ομάδα του και να μετατραπεί σε αντεπίθεση, πράγμα που τελικά έγινε με αποτέλεσμα να δεχτεί ένα από τα πιο αστεία γκολ τής καριέρας του, που δεν είναι και λίγα. Η προσπάθεια που κάνει να επιστρέψει θυμίζει το κογιότ μετά από πλάκα που του έχει κάνει το μπιπ και αφού έχει σκάσει η ρουκέτα στα χέρια του, ζαλισμένο παραπατάει δεξιά κι αριστερά και προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του. Εύγε Χρυσόστομε!

Αυτόν τον Μιχαηλίδη τον είχαμε και στην ΑΕΚ τερματοφύλακα. Και δεν ήταν λίγοι όσοι έλεγαν να τον φέρουμε πίσω το καλοκαίρι γιατί είχε ψηθεί πια και ήταν ώριμος τερματοφύλακας, είχε μάλιστα κληθεί και στην Εθνική. Εγώ πάντως, έχοντας νωπές τις μνήμες από τα κουνέλια που έχει πνίξει μπροστά στα μάτια μου ουκ ολίγες φορές, έκανα τον σταυρό μου και κατέβαζα τα πατερημά το ένα πίσω από το άλλο από μέσα μου, μη και βρεθεί κανένας Απιθανόπουλος και μας τον κουβαλήσει το καλοκαίρι που έμεινε ελεύθερος και ήταν και φτηνός.

Επίσης επάγγελμα ή μάλλον χόμπι, πρέπει να αλλάξει και ο διαιτητής τού αγώνα. Κι αν στυλώσει τα πόδια και αρνείται να το κάνει από μόνος του ας βρεθούν δύο να τον σηκώσουν από τα μπράτσα κι ας κουνάει τα πόδια του όσο θέλει και να πάνε να τον πετάξουν στη θάλασσα μπας και γίνει σφουγγαράς βουτηχτής ή αλιέας μαργαριταριών. Άνθρωποι επικίνδυνοι. Εξ αμελείας; Ποιος μπορεί πια να μιλήσει με βεβαιότητα για τη μία ή την άλλη πιθανότητα; Γιατί όποιος ισχυρίζεται ότι δεν είδε πέναλτι σ' αυτή τη φάση ή άσχετος πρέπει να είναι ή να υπακούει σε εντολές. Κι αυτό ισχύει για όποιον ακόμα επιχειρήσει να υπερασπιστεί την άποψη ότι δεν έγινε κανένα πέναλτι στον παίκτη τού Ατρομήτου, πολλώ δε μάλλον αν ο ισχυρισμός του αυτός συνοδεύεται και από τον ισχυρισμό ότι έγινε πέναλτι στη φάση τού Μαϊστόροβιτς στο παιχνίδι τής ΑΕΚ με τον Εργοτέλη. Είπαμε, καλή η παραπληροφόρηση και ο σκοταδισμός, καλός ο Γκεμπελισμός και το ρίξιμο λάσπης με σκοπό στο τέλος κάτι να μείνει, αλλά κι αυτή η ίδια η λάσπη καμιά φορά μπορεί να αγανακτήσει και να γυρίσει και να πέσει στα μούτρα τους.

Φίλαθλοι ΑΕΚ-Καραγεωργιουτέλης 1-0


- Σήμερα δεν σκοπεύω να κάνω κριτική σε παίκτες. Κι αυτό για να μη πω κατά λάθος καμιά καλή κουβέντα για κανένα και τον... αδικήσω. Δεν σκοπεύω επίσης να γράψω λέξη και για το ίδιο το ματς. Θα είναι σα να περιγράφω επίσκεψη σε φίλο ασθενή που νοσηλεύεται στο Σισμανόγλειο. Άντε να γράψεις ότι τον είδες και είχε τα χάλια του, άντε να γράψεις πως βγήκες στο μπαλκόνι για τσιγάρο, άντε και πως πήγες μέχρι το κυλικείο για καφέ. Μετά τι να πεις; Για το ωραίο και μεγάλο πάρκινγκ τού νοσοκομείου; Ας πάει στο καλό αυτή η αγωνιστική κι ας μείνει απ' αυτήν μόνο η νίκη και οι 3 βαθμοί. Όχι ότι θα τους κάνουμε τίποτα σπουδαίο κι αυτούς αλλά, έτσι, να 'χαμε να λέγαμε.

- Κατά τα' άλλα ο Νοτιάς δεν υπογράφει τις Δευτέρες, και τις Τρίτες που το σκέφτεται καλύτερα και το αποφασίζει αρνείται να υπογράψει ο Παππάς. Στο μεταξύ ο Αδαμίδης που θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση τού χαλίφη (Απιθανόπουλου) τραβάει το γενάκι του και χτυπάει τα πόδια του με μανία στο πάτωμα βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Είναι που νοίκιασε και σπίτι και ετοιμάζεται να μετακομίσει κοντά στον χώρο εργασίας του (Ποιας εργασίας του; Ξεχνάει κανείς ότι είναι μισθωτός με αμοιβή 800 € το μήνα;). Αλλά εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί όλα αυτά. Αφού ήδη μπαίνουμε μεθαύριο στον Μάρτιο. Απομένουν τρεις μήνες μέχρι το καλοκαίρι. Μέχρι τότε δεν επρόκειτο να ασκήσει διοίκηση ο Αδαμίδης; Σαν πολύ κακό για το τίποτα δεν μοιάζει όλη αυτή η ιστορία; Δηλαδή μ' αυτά και μ' αυτά θα αναλάβει κατά τον Απρίλιο και τέλος Μαΐου θα λήξει η θητεία του; Εδώ γελάνε ή να πάω παρακάτω; Ούτε σε δυο Γ.Σ. δεν θα προλάβει να ηγηθεί ο νέος μας χαλίφης. Συμφορά! Τώρα φταίω εγώ που προβλέπω το μέλλον ΠαπποΝοτιαδοΑδαμιδοΑπιθανόπουλων μαύρο και ζοφερό; Όχι, αν φταίω να μου το πείτε.

- Ας αλλάξω θέμα γιατί συγχύστηκα και θα μου κάτσουν στο λαιμό οι λουκουμάδες (όχι αυτοί που έχουν την ΑΕΚ στα χέρια τους, αυτοί μου έχουν κάτσει ήδη). Μ' αυτόν τον αστείο άνθρωπο -αν και καλό προπονητή- τα έχω, τον Καραγεωργίου. Βρε κωμικέ του ελληνικού ποδοσφαίρου, με την ΑΕΚ θυμάσαι κάθε φορά που παίζεις ότι σε αδικεί η διαιτησία; Βρε αδιόρθωτε πρώην καλαμοφονιά ποδοσφαιριστή και νυν βαζελόδουλε προπονητή, η ΑΕΚ είναι που ευθύνεται για όλα τα δεινά τού ελληνικού ποδοσφαίρου; Βρε αγλάισμα της προπονητικής και σαλιοβουτηγμένε δηλωσάκια, η ΑΕΚ έχει χάσει φέτος μόνο, δεκατρείς (13) ολοδικούς της βαθμούς που τους έπνιξαν τα κοράκια των αφεντάδων σου. Βρε νεοΑλέφαντε τολμάς και μιλάς για μια φάση που έτυχε να είναι υπέρ σου αμφισβητούμενη όταν τα τελευταία χρόνια περνάνε την ΑΕΚ πριονοκορδέλα όταν παίζει στην έδρα σου; Μήπως ξέχασες τον Βασσάρα και το πέναλτι στον Κονέ; Δεν φοβήθηκες όταν έλεγες αυτές τις αηδίες μήπως δαγκώσεις τη γλώσσα σου και πάθεις τροφική δηλητηρίαση; Δεν συνηθίζω να τα παίρνω τόσο πολύ και να ξεφεύγω στους χαρακτηρισμούς μου αλλά για σένα θα κάνω μια εξαίρεση και πολύ θα το ευχαριστηθώ. Αστείε!

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Σε καλό δρόμο


ΑΕΚ-Άρης 1-0 (Super League)

Σταθερά σε ανοδική πορεία η ΑΕΚ κι ας μη θάμπωσε με την απόδοσή της, κατάφερε να ξεπεράσει και το εμπόδιο του Άρη στην προσπάθεια που κάνει να πάει στα πλέι οφ με τη μικρότερη δυνατή βαθμολογική διαφορά από τους αντιπάλους της.

Στο αγωνιστικό μέρος η ΑΕΚ αντιμετώπισε τα γνωστά προβλήματα στο κέντρο και στην άμυνα αλλά αυτή τη φορά δεν της στοίχισαν. Όχι μόνο πήρε τους τρεις βαθμούς και έκανε την τρίτη σερί νίκη της στο πρωτάθλημα, αλλά κατάφερε και να μη δεχτεί γκολ, κάτι που σπανίζει στη φετινή αγωνιστική περίοδο.

Στα αξιοσημείωτα καταγράφεται το γεγονός ότι η ΑΕΚ φέτος εντός έδρας έχει κάνει τρεις μόνο νίκες χωρίς να δεχτεί γκολ και στις τρεις έχει επικρατήσει με σκορ 1-0. Τα τρία θύματά της δε ήταν ο Ηρακλής, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης. Δηλαδή οι τρεις ομάδες τής Θεσσαλονίκης! Στον αντίποδα, στα ματς που έδωσε στη Θεσσαλονίκη με αντιπάλους τον Ηρακλή και τον Άρη έφερε ισοπαλίες με σκορ 1-1. Απομένει το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Να πιστέψουμε στις συμπτώσεις και να το παίξουμε όβερ στο 1-1;

Στην ατομική κριτική:

Ο Σάχα ήταν σταθερός ενώ έκανε και δυο σωτήριες αποκρούσεις. Ευχάριστος πονοκέφαλος για τον Μπάγιεβιτς η επιλογή τερματοφύλακα τώρα που επιστρέφει από τον τραυματισμό του και ο Αραμπατζής.

Ο Αραούχο δεν μπορεί να πει κανείς ότι έκανε το μεγάλο παιχνίδι από την πλευρά του, όμως βοήθησε πολύ και ήταν σταθερός στα αμυντικά του καθήκοντα.

Ο Γεωργέας βρέθηκε σε πολύ άσχημη μέρα και δικαίως στο ημίχρονο αντικαταστάθηκε.

Ο Μαϊστόροβιτς χρειάστηκε ένα πεντάλεπτο για να βρει τα πατήματά του και μετά έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι στο κέντρο της άμυνας.

Ο Άλβες χωρίς να κάνει το μεγάλο λάθος δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του και δεν ήταν σταθερός στην απόδοσή του.

Ο Γιάχιτς πρόσθεσε μία ακόμα κακή εμφάνιση στο ενεργητικό του και επιβεβαίωσε το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει φέτος η ΑΕΚ στα αμυντικά χαφ.

Ο Καφές σαφώς καλύτερος, δούλεψε περισσότερο στο δημιουργικό κομμάτι και τα κατάφερε σχετικά καλά χωρίς να είναι ο σούπερ επιτελικός χαφ που έχει ανάγκη η ομάδα. Στο ενεργητικό του και το όμορφο γκολ που πέτυχε με κεφαλιά.

Ο Λεονάρντο αν και δείχνει στοιχεία προσαρμογής στα συστήματα του Μπάγιεβιτς χτες διακατεχόταν από επιπολαιότητα, κυρίως στην τελική ενέργεια όπου και στέρησε την ΑΕΚ από ένα τουλάχιστον σίγουρο γκολ.

Ο Σκόκο εμφάνισε μεγαλύτερη διάρκεια αγωνιστικής δράσης από άλλα ματς και στο δεύτερο κυρίως ημίχρονο πήρε το παιχνίδι στην πλάτη του ταλαιπωρώντας τον προσωπικό του αντίπαλο αρκετές φορές.

Ο Μπλάνκο θυσιάστηκε για άλλη μια φορά σε μια θέση που μοιάζει να έχει εφευρεθεί από τον προπονητή προκειμένου να χωρέσουν μαζί αυτός, ο Σκόκο και ο Τζιμπούρ. Τη δουλειά του την έκανε όσο καλύτερα μπορούσε αλλά δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο φτάνει στον κόσμο η υπερπροσπάθεια που καταβάλλει για να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που του αναθέτει ο προπονητής του.

Ο Τζιμπούρ πελάγωνε εύκολα στις ατομικές του ενέργειες, σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν σηκώνει καθόλου το κεφάλι του την ώρα τού αγώνα κι αν βλέπει τις θέσεις των ξεμαρκάριστων συμπαικτών του. Φοβερός μπαλαδόρος αλλά και φοβερός ατομιστής.

Ο Καράμπελας που πήρε τη θέση τού Γεωργέα στο αριστερό άκρο τής άμυνας δεν μπορεί να πει κανείς ότι διόρθωσε την ήδη απελπιστική κατάσταση που επικρατούσε αλλά τουλάχιστον έτρεξε και πάλεψε περισσότερο από τον παλαίμαχο πια Νικόλα.

Ο Μαντούκα έπαιξε μετά από τραυματισμό και απουσία δύο αγωνιστικών και προσπάθησε να βοηθήσει αλλά χωρίς να του βγαίνει. Δεν άφησε στημένο για στημένο που να μη το εκτελέσει πάντως και όλα δίχως ιδιαίτερη επιτυχία.

Ο Μάκος χρησιμοποιήθηκε ελάχιστα και δεν μπορεί να κριθεί.

Ο Μπάγιεβιτς για μία φορά ακόμα διαχειρίστηκε άψογα το υλικό του και πήρε σχεδόν το 100% από εκείνους που αγωνίστηκαν. Με τα τόσα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισαν εδώ και δύο εβδομάδες οι παίκτες του παρουσίασε την καλύτερη δυνατή εντεκάδα για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η ΑΕΚ συνεχίζει δυνατά με στόχο το απόλυτο των νικών στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Για τα πλέι οφ θα μιλήσουμε όταν θα πλησιάζει η ώρα τους και αφού θα ξέρουμε ποιες ομάδες θα σχηματίσουν τελικά την πεντάδα που θα διεκδικήσει το ένα εισιτήριο του Τσάμπιονς Λιγκ και τα δύο του Γιουρόπα Λιγκ.

ΑΕΚ (Μπάγεβιτς): Σάχα, Αραούχο, Μαϊστόροβιτς, Άλβες, Γεωργέας (45' Καράμπελας), Καφές, Γιάχιτς, Λεονάρντο (67' Μαντούκα), Σκόκο, Τζεμπούρ (89' Μάκος), Μπλάνκο.

ΑΡΗΣ (Κούπερ): Σηφάκης, Νέτο, Αράνο, Ρονάλντο, Ναφτί, Κάλβο, Φερνάντες, Κόκε (77' Αραβίδης), Αντού (46' Μεριέμ), Τζόνσον, Νασούτι.

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Να συνεχίσει το σερί


ΑΕΚ-Άρης (Super League)

Ο ένας προβληματισμός τού Μπάγιεβιτς σχετικά με το παιχνίδι απέναντι στον Άρη πρέπει να αφορά στη μία από τις δύο θέσεις των αμυντικών χαφ. Καφές-Γιάχιτς, Καφές-Μάκος ή μήπως Καφές-Γκέντζογλου; Ο Καφές πάντως πρέπει να θεωρείται δεδομένος. Ο Μάκος λογικά θα έπρεπε να συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες αφού δεν διανύει και την καλύτερη αγωνιστική περίοδο της καριέρας του, όμως αποτελεί προσωπική συμπάθεια του προπονητή ο οποίος επιμένει σ' αυτόν παρά την αστάθεια που δείχνει από την αρχή τού πρωταθλήματος. Ο Γιάχιτς ίσως εμπνέει μεγαλύτερη σιγουριά και μπορεί να πειθαρχήσει πιο εύκολα στα καθήκοντα που θα του αναθέσει ο Σερβοέλληνας. Αν δηλαδή θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση στην αμυντική λειτουργία, οπότε και θα τον βάλει να προσέχει τα μετόπισθεν προσφέροντας μια επιπλέον λύση στο κεντρικό αμυντικό δίδυμο ή αν θα του αναθέσει να κατεβάζει τη μπάλα προς την αντίπαλη περιοχή, ρόλο που πιθανότερο μοιάζει να τον αναλάβει ο Καφές.

Με δεδομένη την ταχύτητα αλλά και την ευελιξία των επιθετικών τού Άρη, σε συνδυασμό με το πόσο καλοί χειριστές τής μπάλα είναι, η ΑΕΚ θα πρέπει να αντιπαραθέσει μια αμυντική γραμμή συμπαγή και αδιαπέραστη, με αλληλοκαλύψεις, γρήγορες επιστροφές και εναλλαγές θέσεων μεταξύ των μπακ όποτε αυτό απαιτείται. Μεγάλο ρόλο θα παίξει η συγκέντρωση των παικτών στα καθήκοντά τους, αφού όποτε αυτή χαλαρώνει η ομάδα το πληρώνει δεχόμενη εύκολα όσο και αστεία γκολ. Η χρησιμοποίηση του Γκέντζογλου πλάι στον Καφέ αντί των Μάκου ή Γιάχιτς ίσως μοιάζει με την πρώτη ματιά να εμπεριέχει αρκετό ρίσκο αλλά ο νεαρός πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη ευχέρεια στο να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των επιθετικών χαφ με τα αμυντικά και μπορεί να κατεβάζει πιο γρήγορα την ομάδα στις αντεπιθέσεις. Προσωπικά νομίζω ότι έστω και σαν αλλαγή θα τον χρησιμοποιήσει ο Ντούσαν την Κυριακή.

Με Αραούχο και Καράμπελα στα πλάγια ο δεύτερος προβληματισμός τού Μπάγιεβιτς μάλλον έχει να κάνει με τη μία θέση των επιτελικών χαφ και το ερώτημα που συνοδεύει αυτόν τον προβληματισμό είναι Μαντούκα ή Λεονάρντο; Ο νεαρός Βραζιλιάνος στα τελευταία παιχνίδια δείχνει να ανεβαίνει αγωνιστικά και να αποτελεί μια αξιόπιστη λύση για να φτάνει η μπάλα με ευκολία στην επίθεση. Από την άλλη ο... παλιότερος Βραζιλιάνος, ο Μαντούκα, εκτός που αποτελεί προσωπική συμπάθεια του Ντούσαν, δεν είναι λίγες οι φορές που έχει βοηθήσει φέτος την ομάδα, αρκετές από αυτές μάλιστα πετυχαίνοντας και κρίσιμα γκολ. Με δεδομένη την ανάγκη για βοήθειες στους πλάγιους αμυντικούς, ο Μπάγιεβιτς μάλλον θα προτιμήσει Μαντούκα και Σκόκο οι οποίοι συχνά-πυκνά κατά τη διάρκεια του αγώνα θα αλλάζουν θέσεις ανακατεύοντας την αντίπαλη άμυνα και η ΑΕΚ θα ρίξει το μεγαλύτερο βάρος της στις πλαγιοκοπήσεις προσδοκώντας να εκμεταλλευτεί την παρουσία των δύο δυνατών όπλων της μέσα στην περιοχή. Του Μπλάνκο και του Τζιμπούρ.

Έτσι λοιπόν κι αφού δεν χωράνε στο αρχικό σχήμα, οι Λεονάρντο και Χέρσι μαζί με τον Γκέντζογλου θα αποτελέσουν τις τρεις αλλαγές που θα κάνει ο Μπάγιεβιτς. Ακόμα κι αν ήταν καλά ο Νέμεθ πάλι θα έπρεπε να προσαρμοστεί διαφορετικά η εντεκάδα για να μπορέσει να χωρέσει.

Έχοντας αναγκαστικά εκτός αποστολής και τον Λαγό, η πιθανότερη εντεκάδα μοιάζει να είναι η εξής: Αραμπατζής, Αραούχο, Καράμπελας, Μαϊστόροβιτς, Άλβες, Γιάχιτς, Καφές, Μαντούκα, Σκόκο, Μπλάνκο, Τζιμπούρ και οι τρεις αλλαγές: Λεονάρντο, Χέρσι, Γκέντζογλου. Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι θα εξελιχθούν όλα ομαλά στις προπονήσεις που απομένουν και δεν θα υπάρξει κανένα δυσάρεστο απρόοπτο από εκείνα που κυνηγάνε φέτος την ΑΕΚ μαζί με τα διοικητικά προβλήματα και τα δαιτητικά χειρουργεία. Οποιοσδήποτε άλλος συνδυασμός, με Γεωργέα αντί του Καράμπελα, έξω τον Τζιμπούρ, με κεντρικό αμυντικό δίδυμο Γιάχιτς-Μαϊστόροβιτς και αμυντικά χαφ Μάκο-Καφέ, είναι παρακινδυνευμένος χωρίς πάντα να αποκλείεται τίποτα. Μπάγιεβιτς είναι αυτός!

Το σχήμα με δύο αμυντικά χαφ στην ίδια ευθεία μπορεί να αναπτυχθεί μόνο με 4-4-2 που μπορεί κατά την εξέλιξη του παιχνιδιού να μετασχηματίζεται και σε ρόμβο ανάλογα με τις απαιτήσεις τού ματς. Ένα 4-3-3 θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο από τη στιγμή που θα πήγαινε ο Σκόκο πίσω από τους δύο επιθετικούς και θα ανέβαινε το δεύτερο αμυντικό χαφ πιο ψηλά για να γεμίσει το κέντρο.

Ο Άρης κατεβαίνει χωρίς τον Χαβιέ Κάμπορα, αφού ο Κούπερ επέλεξε να εκτίσει την ποινή τής μιας αγωνιστικής από κίτρινες κάρτες στο ματς εναντίον τής ΑΕΚ. Ο Κάμπορα είναι ο πρώτος σκόρερ τού Άρη με 8 γκολ σε 20 αγώνες.

Στο ΟΑΚΑ αναμένονται περισσότεροι από 15.000 φίλοι τής ΑΕΚ. Ο καιρός, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα είναι καλός και η αγωνιστική ανάταση της ομάδας υπόσχεται καλή εμφάνιση και συνέχιση του νικηφόρου σερί που ξεκίνησε πριν από δύο αγωνιστικές για την ΑΕΚ.

Καβάλα-ΑΕΚ 86-88


Με εξαιρετικούς τους Μακ, Φράνσις και Γκριν, η ΑΕΚ πέρασε δια πυρός και σιδήρου από την Καβάλα κάνοντας ένα ακόμα αποφασιστικό βήμα για την απομάκρυνσή της από την επικίνδυνη ζώνη τού υποβιβασμού.
Στην πρώτη περίοδο η ΑΕΚ προηγήθηκε με 13 πόντους (12-25), ενώ το ημίχρονο έκλεισε με την ΑΕΚ να προηγείται με 38-43. Η τρίτη περίοδος βρήκε τις δύο ομάδες ισόπαλες 60-60 και την αγωνία στο κατακόρυφο για την τελική έκβαση του ματς. Στην τέταρτη περίοδο η διαφορά έπαιζε μεταξύ 7 και 2 πόντων πάντα υπέρ τής ΑΕΚ μέχρι και το τέλος τού αγώνα που βρήκε την Ένωση νικήτρια με 86-88.

Καβάλα(Αλεξανδρής): Σούντοφ, Κυρίτσης 11, Αγγελόπουλος 9(1), Χαφ 8(2), Κόλινς 19(2), Παλάσιο 14, Ραΐσεβιτς 10, Σικούνας, Τσέρανιτς 4, Γκούστας 11(1).

ΑΕΚ(Γκέκος): Μελς, Γκριν 20(4), Νικολαΐδης 10(3), Μαζέικα 2, Μακ 29(4/4 τριπ. 8 ριμπάουντ,2 κλεψίματα), Παπαντωνίου, Δορκοφίκης, Καλλινικίδης 3, Τουτζιαράκης, Φράνσις 24.

Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Τον αγάπησε!


Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα. Μεγάλος ερωτιάρης ως γνωστόν ο Μάκης Ψωμιάδης, είπε να αγαπήσει λίγο τον Παναθηναϊκό. Ε, και του ξέφυγε και τον αγάπησε πολύ!

Α, να μη το ξεχάσω. Σμολάρεκ είναι αυτός ο Πολωνός που κάρφωσε τα δύο τεμάχια της λατρείας στον πράσινο καρνάβαλο. Αυτός ντε που δεν έκανε στους δικούς μας το καλοκαίρι.

Ε, ρε τι έχει να γίνει στην Τούμπα έτσι και δεν κερδίσει τα βαζέλια ο Σμπάογκ. Καλού-κακού ας επιτάξουν τα ασθενοφόρα τής Θεσσαλονίκης κι ας θέσουν σε εφημερία όλα τα νοσοκομεία τής πόλης.

Μας φτύνουν, φτύστε τους κι εσείς



Η αντιμετώπιση της ΑΕΚ από μερίδα τού τύπου είναι τουλάχιστον προκλητική. Το σημερινό ατόπημα δύο αθλητικών εφημερίδων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η ΑΕΚ έρχεται από μια εκτός έδρας επιτυχία με το παιχνίδι της να γίνεται Σάββατο. Οι άλλες δύο μεγάλες ομάδες τού κέντρου παίζουν σήμερα Κυριακή και κατά συνέπεια τα πρωτοσέλιδα των σημερινών αθλητικών εφημερίδων είχαν κάθε λόγο να παίξουν πρώτο θέμα τη νίκη τής ΑΕΚ. Κι όμως. Ο μεν απερίγραπτος Γιώργος Χελάκης επιλέγει σαν πρώτο θέμα τής Spotday τη νίκη τής... Ρόμα, ο δε ανεκδιήγητος Καραγιάννης επιλέγει σαν πρώτο θέμα στον Φίλαθλο την περιφανή νίκη τού ΠΑΟΚ στα Γιάννινα. Δικές τους είναι οι εφημερίδες και ό,τι γουστάρουν θα επιλέξουν για πρώτο θέμα, αλλά όταν απευθύνονται σε νοήμονες φιλάθλους τούς οποίους προσδοκούν να κερδίσουν σαν αναγνώστες, καλά θα κάνουν σε κάποιο εμφανές σημείο τής φυλλάδας τους να εξηγούν και τον λόγο που τους οδηγεί στο να φτύνουν τη μία από τις τρεις μεγάλες ομάδες τού κέντρου. Αν οι οπαδικές τους προτιμήσεις τούς δημιουργούν τσίμπλες στα μάτια μπορούν να ασχοληθούν με άλλες, πιο δημιουργικές δουλειές. Οι αθλητικές εφημερίδες, υποτίθεται, όταν δεν εξυπηρετούν συγκεκριμένους σκοπούς ή δεν ανήκουν κάπου, πρέπει να είναι ανεξάρτητες και να αντιμετωπίζουν όλες τις ομάδες με τα ίδια μέτρα και σταθμά. Αν με τον γλοιώδη τρόπο τους προσπαθούν να αποδείξουν ότι αντιμετωπίζουν την ΑΕΚ ίσα με τις Κουκουβάονες επειδή κατά την άποψή τους έχει μικρύνει, να είναι σίγουροι ότι ο πολυπληθής λαός τής ΑΕΚ δεν συμμερίζεται την άποψή τους και τους έχει κατατάξει εκεί που τους αξίζει.

Πανθρακικός-ΑΕΚ 1-2


Η ΑΕΚ πέρασε από τη Θράκη νικηφόρα αλλά για άλλη μια φορά έμεινε μια στυφή γεύση στο στόμα των φιλάθλων της. Αυτή η μοναδική της ικανότητα να κάνει τα εύκολα δύσκολα φαίνεται ότι δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει φέτος. Ένα ματς που θα μπορούσε να το καθαρίσει άνετα και με μεγάλο σκορ εξελίχθηκε σε ντέρμπι και έπνιξε στο άγχος παίκτες, προπονητές και φιλάθλους μέχρι να τελειώσει.

Εγώ θα επιμείνω ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης που έχουν στον εαυτό τους οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές τής ομάδας. Και συνήθως έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους έχουν όσοι διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες και το γνωρίζουν. Γιατί εκείνος που ξέρει την αξία του είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση και μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο έτοιμος να φάει σίδερα και παίρνοντας αμπάριζα τους πάντες προκειμένου να χριστεί νικητής. Όλα τ' άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε.

Η ΑΕΚ είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες τής Ελλάδας και δεν της αξίζει να διαθέτει τόσους πολλούς ποδοσφαιριστές χαμηλού προφίλ στο δυναμικό της. Αλλά ας όψονται αυτοί που την κατάντησαν έτσι. Παίζεις με τον τελευταίο τής βαθμολογίας που ζήτημα αν έχει σταυρώσει δυο νίκες σε όλο το πρωτάθλημα, προηγείσαι 2-0 στις αρχές τού δευτέρου ημιχρόνου κι αντί να τον πατήσεις και να φύγεις με ένα καθαρό 0-4, κλείνεσαι στην άμυνα, τρως το γκολ και παλεύεις με νύχια και με δόντια να κρατήσεις το αποτέλεσμα. Αν αυτό είναι στοιχείο παικτών με ισχυρή προσωπικότητα και με ανάλογο της ομάδας που αγωνίζονται ποδοσφαιρικό ταλέντο, εγώ είμαι αυτοκράτορας του Βυζαντίου.

Στην ατομική κριτική τώρα:

Ο Σάχα φέτος έχει μπερδέψει πολύ τον κόσμο σε σχέση με τις περσινές του εμφανίσεις, που οδήγησαν άλλωστε τη διοίκηση και στην ανανέωση του συμβολαίου του και αν συνεχίσει έτσι δεν ξέρω αν θα πρέπει να βασιστεί πάνω του η ΑΕΚ για να λύσει το χρόνιο πρόβλημα που έχει σ' αυτή τη νευραλγική θέση. Δεν έκανε το μεγάλο λάθος χτες, εκτός ίσως από μια λάθος έξοδο, αλλά είναι φανερό ότι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του.

Ο Γεωργέας, πέρα από το γνωστό του φιλότιμο που το ξέρουμε και για το οποίο τον αγαπήσαμε, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με γρήγορο αντίπαλο. Αυτό φάνηκε καθαρά στο δεύτερο ημίχρονο χτες, όταν ο αντίπαλός του έκανε πάρτι από την πλευρά του.

Ο Καράμπελας είναι ή του ύψους ή του βάθους. Και στα τελευταία παιχνίδια έχει ξεχαστεί κάπου εκεί στο βάθος και δεν λέει να σκαρφαλώσει για να βγει έξω.

Ο Μαϊστόροβιτς σίγουρα είναι αξιοπερίεργη περίπτωση. Κανείς δεν αμφισβητεί τις τεράστιες ικανότητές του, όμως ίσως να είναι ο λιγότερο σοβαρός κεντρικός αμυντικός τού ελληνικού πρωταθλήματος από την άποψη ότι στα καλά καθούμενα χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του και γίνεται επικίνδυνος για την ομάδα του.

Ο Άλβες δεν υπήρξε ποτέ το μεγάλο σέντερ μπακ που χρειάζεται μια ομάδα σαν την ΑΕΚ. Για δεύτερη λύση και πάλι παρακινδυνευμένη είναι η χρησιμοποίησή του. Ελλείψει άλλου όμως ο προπονητής του αναγκάζεται να τον χρησιμοποιεί σαν βασικό. Χτες έχασε με χαρακτηριστική ευκολία τον αντίπαλό του στη φάση τού γκολ του Πανθρακικού. Εκεί δηλαδή που τον χρειαζόταν η ομάδα να παρέμβει και να δώσει λύση.

Ο Μάκος με έχει αφήσει άφωνο. Τον έχω παρακολουθήσει πολύ και από τον καιρό που έπαιζε ακόμα στην Ηλιούπολη. Πολύ περισσότερο δε με τη φανέλα τού Πανιωνίου. Είμαι βέβαιος ότι ο Μάκος της ΑΕΚ δεν έχει καμία σχέση με εκείνον τον παίκτη. Τι φταίει δεν είμαι σε θέση να ξέρω αλλά αν συνεχίσει έτσι θα περάσει απαρατήρητος και θα χρεωθεί σαν μία ακόμα από τις πολλές αποτυχημένες μεταγραφές τής ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια.

Ο Γιάχιτς έχω την αίσθηση ότι απλά γεμίζει την εντεκάδα. Τώρα αν ήταν απαραίτητο να δοθούν 700 χιλιάρικα για να κάνει ένας παίκτης αυτή τη δουλειά είναι καθαρά θέμα τού προπονητή που τον πρότεινε και της διοίκησης που τον έφερε.

Ο Χέρσι ήρθε στη θέση τού Χετεμάι. Αυτή η ανταλλαγή με την Τβέντε δεν πρέπει να ωφέλησε καμία από τις δύο ομάδες. Χτες έδειξε ότι υπάρχει στην εντεκάδα μόνο τη στιγμή που έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα. Φυσικά κάτι είναι κι αυτό αλλά τη μπάλα καμιά φορά τη σπρώχνει και ο άνεμος τσάμπα.

Ο Λεονάρντο ανεβαίνει και είναι παρήγορο να τον βλέπουμε να αποκτάει αυτοπεποίθηση και να βοηθάει την ομάδα. Άλλωστε σ' αυτόν και στον Μάκο επενδύσαμε ουσιαστικά για το μέλλον μας φέτος. Μη ξεχνάμε ότι ο μικρός βρέθηκε κατευθείαν στην ομάδα χωρίς να έχει κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία. Του χρόνου είμαι σίγουρος ότι δεν θα τον κουνάει κανείς από την εντεκάδα.

Ο Μπλάνκο ήταν ο γνωστός παίκτης που ξέρουμε. Φιλότιμος, μαχητής, άνοιγε διαδρόμους, είχε ευκαιρίες αλλά και γκαντεμιά με το τσουβάλι. Πού θα πάει όμως, θα ξεμπουκώσει κάποια στιγμή. Είναι φανερό ότι λείπει ο παίκτης που θα τον τροφοδοτεί με κοφτές ξυραφένιες μπαλιές στην πλάτη των αμυντικών, αφού το χαρακτηριστικό του είναι να ξεπετάγεται πίσω από την άμυνα και να σκοράρει πριν κανείς πάρει χαμπάρι τι έγινε. Αυτό είναι που του λείπει περισσότερο φέτος.

Ο Σκόκο συνήθως παίζει με το... χρονόμετρο. Πέντε, δέκα, άντε δεκαπέντε λεπτά στο ενενηντάλεπτο. Πολλές φορές είναι αρκετό αυτό το διάστημα για να κάνει τη ζημιά του. Χτες έπαιξε πιο ουσιαστικά και είναι από τις λίγες φορές που τον είδα να γυρίζει και να μαρκάρει. Αν είχε κάνει το ίδιο και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό δεν θα είχε εκτεθεί σε τέτοιο βαθμό ο Καράμπελας από τον Σαλπιγγίδη.

Ο Λαγός που μπήκε αλλαγή μου θύμισε κάτι φιλάθλους που μπουκάρουν μέσα στο γήπεδο για να κάνουν το κομμάτι τους και βγαίνουν τρέχοντας από την άλλη πλευρά τού γηπέδου. Έτσι τον είδα χτες. Σα να μπήκε και να βγήκε τρέχοντας από την άλλη πλευρά. Στο μεταξύ διάστημα σχεδόν δεν άγγιξε τη μπάλα.

Ο Γκέντζογλου έπαιξε λίγο αλλά έχω την αίσθηση ότι τόσο με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ όσο και χτες άξιζε να έχει πάρει από την αρχή τη θέση τού Μάκου. Είναι σαφώς καλύτερος στο δημιουργικό κομμάτι αλλά αμύνεται και καλύτερα και λόγω του ότι έχει παίξει πολλές φορές και στη θέση τού κόφτη αλλά και σε κείνη του κεντρικού αμυντικού.

Ο Παυλής δεν πρόλαβε να κάνει πολλά πράγματα και είναι άδικο να τον κρίνουμε.

Ο Μπάγιεβιτς διαχειρίστηκε το υλικό που του είχε απομείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι αλλαγές του ήταν σωστές αλλά ίσως θα έπρεπε να άρει την εμμονή του με τον Μάκο, τη στιγμή που ο ποδοσφαιριστής δεν τον έχει δικαιώσει ούτε μια φορά. Ας τον αφήσει λίγο στον πάγκο και τον ξαναδοκιμάζει αργότερα. Άλλωστε έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα τα εναπομείναντα ματς προσφέρονται για δοκιμές και εξαγωγή συμπερασμάτων για το τι τελικά μπορεί να προσφέρει ο κάθε παίκτης στην ομάδα.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι εκείνο που μετράει εδώ που φτάσαμε είναι οι τρεις πόντοι. Η κατάληψη της τέταρτης θέσης μοιάζει δεδομένη και εκείνο που απομένει είναι ένα γερό ντεμαράζ στα πλέι οφ μήπως και καταφέρουμε να σώσουμε τη χρονιά μέσα από μια πιθανή έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μοιάζει με όνειρο κάτι τέτοιο αλλά αφού δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο ας δοκιμάσουμε να κάνουμε κανένα όνειρο για να βγάλουμε τη χρονιά με όσο λιγότερα χάπια μπορούμε.

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Η επιστροφή στο δρόμο τής δόξας αναβάλλεται


Νέοι καιροί, νέα ήθη στην ΑΕΚ. Οι τελευταίοι μεγάλοι ποδοσφαιριστές, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, μάζεψαν τα μπογαλάκια τους -ή τους τα μάζεψαν οι τότε διοικούντες- και τράβηξαν για άλλες πολιτείες. Ορδές μισθοφόρων κατέλαβαν τις θέσεις τους και τα σημερινά αποδυτήρια της ομάδας θυμίζουν κάτι από Βαβέλ. Πολλοί δε από αυτούς σε παλιότερες εποχές αμφιβάλλω αν θα υπήρχε περίπτωση να περνούσαν έξω από τη Νέα Φιλαδέλφεια.

Δέλλας, Λυμπερόπουλος, Ριβάλντο και Ζήκος οι τελευταίοι των Μοϊκανών. Οι τρεις έφυγαν σαν ελεύθεροι ενώ ο Ζήκος τερμάτισε την καριέρα του. Όλα αυτά σε μια εποχή που ο καθένας πετούσε απλά ένα αντίο, έκλεινε την πόρτα πίσω του και πήγαινε σε όποια ομάδα ήθελε να συνεχίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα. Οι διοικήσεις σχεδόν αμέτοχες απλά συναινούσαν και όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Μαζί με την αγωνιστική τους προσφορά όμως, αυτοί οι παικταράδες έβαζαν και την προσωπική τους σφραγίδα μέσα στ' αποδυτήρια. Το σημερινό μπάχαλο οφείλεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό και στην έλλειψη τέτοιων προσωπικοτήτων που έφτανε μία τους λέξη για να κόψει το βήχα και τη διάθεση σε κάθε λεγεωνάριο που θα τολμούσε να κάνει του κεφαλιού του ή να εκφραστεί απρεπώς για την ομάδα από την οποία τρώει ψωμί. Οι γνώστες ξέρουν καλά ότι η παρούσα κατάσταση μέσα στα αποδυτήρια της ΑΕΚ και απαράδεκτη είναι και ανεπίτρεπτη. Καυγάδες επί καυγάδων, διαφωνίες ακόμα και για τα ρεπό που θα πάρουν οι παίκτες, για την τακτική που θα ακολουθήσει η ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, για τις θέσεις που θα παίξει ο καθένας απ' αυτούς και χίλιες δυο διαφορετικές αφορμές για να μετατραπεί ο χώρος των αποδυτηρίων σε αρένα.

Πρόσφατα είχε ανέβει στο βουνό ο οικονομικός διευθυντής Μιχάλης Δημαράκης για να πάρει τις υπογραφές των ποδοσφαιριστών ώστε να εξασφαλίσει η ΑΕΚ την αδειοδότηση για τη συμμετοχή της στις επόμενες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η εικόνα ήταν τουλάχιστον τραγική. Οι αντιδράσεις των ξένων μισθοφόρων ήταν αμίμητες.

"Δεν υπογράφω το χαρτί για την αδειοδότηση. Δεν με ενδιαφέρει η ΑΕΚ, με ενδιαφέρουν μόνο τα λεφτά μου".

Και εντάξει, μπορεί να ήταν απλήρωτοι για κάποιο χρονικό διάστημα αλλά αυτή είναι μια τακτική που επικρατεί σε πολλές ελληνικές ομάδες, οι περισσότερες των οποίων αντιμετωπίζουν παρόμοια με την ΑΕΚ οικονομικά προβλήματα. Δεν τους είπε κανείς ότι δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να έχασε ποτέ από την ΑΕΚ ούτε ένα ευρώ; Είναι συμπεριφορά αυτή απέναντι στην ομάδα από την οποία αμείβονται πλουσιοπάροχα; Για να μην αδικούμε κανέναν όμως τα ίδια αντιμετώπισε και ο ΠΑΟΚ πρόσφατα και τα αντιμετωπίζει ακόμα. Εκεί οι μισθοφόροι του δεν εξάντλησαν μόνο στην ελεεινή συμπεριφορά τους την "διαμαρτυρία" τους αλλά φρόντισαν να ξευτιλίσουν και αγωνιστικά την ομάδα στην οποία δουλεύουν αφού κατέβηκαν με ανοιχτά τα πόδια στο παιχνίδι κυπέλλου και ο ΠΑΟΚ εισέπραξε μεγαλοπρεπώς τέσσερα (4) τεμάχια από τα Γιάννινα.

Σήμερα ποδοσφαιριστές Έλληνες με προσωπικότητα όπως οι Μανωλάς, Ατματσίδης, Μαύρος, Κασάπης, Μήνου, Μπορμπόκης, Καραγκιοζόπουλος, Παπαϊωάννου, Κωστένογλου, Κωστής, Νικολαΐδης, Τσιάρτας, Λυμπερόπουλος, Κατσουράνης, Ζήκος, Ζαγοράκης, Λάκης, Δημητριάδης, δεν υπάρχουν πια στην ομάδα.

Αλλά ούτε σοβαροί και πειθαρχημένοι επαγγελματίες ξένοι ή έστω ελληνοποιημένοι σαν τους Οκόνσκι, Σαμπανάτζοβιτς, Γκαμάρα, Μπατίστα, Σαββίδη, Μπάγιεβιτς, Ίλια Ίβιτς, Κετσπάγια, Ριβάλντο.

Μελαγχολεί κανείς και μόνο που διαβάζει τα ονόματα των ποδοσφαιριστών που υπάρχουν σήμερα ή παρέλασαν από την ΑΕΚ την τελευταία πενταετία. Ποιο σημερινό τσουτσέκι θα τολμούσε να σήκωνε μπαϊράκι στα αποδυτήρια αν ανάμεσα στους συμπαίκτες του βρίσκονταν έστω δύο από τους πιο πάνω αναφερθέντες ογκόλιθους; Όταν μια κατάσταση τότε κινδύνευε να ξεφύγει από τον έλεγχο, σήκωναν εκείνοι το ανάστημά τους και επικρατούσε ανάμεσα στους συμπαίκτες τους το μεγάλο τουμπεκί. Ας τολμούσε να βγει ο οποιοσδήποτε μισθοφόρος της συμφοράς και να ξεστομίσει το περιβόητο "στα αρχίδια μου η ΑΕΚ, εγώ τα λεφτά μου θέλω και δεν με νοιάζει τίποτε άλλο" που ξεστόμισε γνωστός και μη εξαιρετέος φραγκοφονιάς που παροικεί εδώ και μερικά χρόνια στους Θρακομακεδόνες χωρίς η παρουσία του να έχει προσφέρει και τίποτα σπουδαίο στην ομάδα που τον ταΐζει.

Οι σημερινοί Έλληνες ποδοσφαιριστές τής ομάδας, εκτός που είναι μειοψηφία, δεν διαθέτουν το τσαγανό και την προσωπικότητα για να μπορέσουν να βάλουν τους ξένους στη θέση τους. Οι ξένοι σήμερα στην ΑΕΚ είναι εκείνοι που κινούν τα νήματα των αποδυτηρίων και που παίρνουν τις αποφάσεις για τον τρόπο που θα συμπεριφερθούν στους υπόλοιπους συμπαίκτες τους και στο προπονητικό τιμ ή ακόμα και για το πώς θα αγωνιστούν μέσα στο γήπεδο. Πράγματα απαράδεκτα και πρωτόγνωρα. Κι όσο σκέφτομαι ότι το 2004 ονειρευόμαστε μια ΑΕΚ βασισμένη στο ελληνικό στοιχείο που θα βγάζει τα δικά της ταλέντα και θα καταφέρει σε λίγα χρόνια να είναι αυτόνομη και να πλαισιώνει με δικούς της ποδοσφαιριστές τις εθνικές ομάδες τής χώρας με πιάνει μελαγχολία.

Οι αντίπαλοί μας αντιθέτως, σ' αυτόν τον τομέα, έχουν φροντίσει να μαγειρέψουν πριν πεινάσουν. Νικοπολίδης, Τοροσίδης, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Στολτίδης, Πάντος, αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους ασφαλείας στον Ολυμπιακό που καταφέρνουν να ελέγξουν τα αποδυτήρια και να περνάνε στους συμπαίκτες τους το πάθος και τη σιγουριά που χρειάζονται.

Τα ίδια ισχύουν και στον Παναθηναϊκό με τους Κατσουράνη, Καραγκούνη, Σαλπιγγίδη, Βύντρα, Σπυρόπουλο, Σεϊταρίδη, Χριστοδουλόπουλο.

Στην ΑΕΚ δυστυχώς έχουν απομείνει ένας Καφές και ένας Γεωργέας που αναλαμβάνουν που και που να παίξουν αυτόν τον ρόλο αλλά χωρίς καθόλου επιτυχία.

Θα ήταν άδικο να μην εξαιρέσουμε από τους ξένους που δημιουργούν συνήθως προβλήματα τον ευσυνείδητο επαγγελματία Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς αλλά ως γνωστόν ένας κούκος πουθενά δεν φέρνει την άνοιξη.

Οι Λατινοαμερικάνοι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν πάντα τον ορισμό των μισθοφόρων και η ΑΕΚ τα προηγούμενα χρόνια ευτύχησε να μην έχει πολλούς που να πέρασαν από το ρόστερ της. Παίκτες τεχνίτες και κοντρολαρισμένοι αλλά στην πλειοψηφία τους δύστροποι σαν χαρακτήρες που δύσκολα δένονται με ομάδες και σκοπό τους έχουν μόνο την προσωπική τους προβολή και εξέλιξη. Σε κάποιο βαθμό είναι θεμιτό αυτό αλλά όταν δημιουργούν προβλήματα ή αρνούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους μόλις διακρίνουν ότι γι' αυτούς παρουσιάζεται κάποια καλύτερη ευκαιρία και πρέπει πάση θυσία να την αρπάξουν από τα μαλλιά, σίγουρα δεν μπορεί κανείς να βασιστεί πάνω τους για να χτίσει ομάδα για πολλά χρόνια. Από κοντά έρχονται κι οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί που στις φλέβες τους κυλάει το ίδιο λατινικό αίμα. Πιο σοβαροί και πιο πειθαρχημένοι εμφανίζονται οι Βορειοευρωπαίοι, οι οποίοι με το κρύο αίμα τους αποτελούν πιο σίγουρες λύσεις και μπορεί κανείς να βασιστεί σ' αυτούς. Δεν έχουν την τεχνική των Λατίνων αλλά είναι δυνατοί παίκτες, με πάθος και δεν το βάζουν κάτω εύκολα. Πάντως ο συνδυασμός πολλών ξένων, κυρίως Λατίνων, με την ανυπαρξία διοίκησης που θα μπορέσει να επιβάλλει τους δικούς της κανόνες, είναι θανατηφόρος για μια ομάδα, κυρίως όταν αυτή επιχειρεί να κάνει πρωταθλητισμό. Ο προπονητής δεν φτάνει για να τους τιθασεύσει αφού δεν μπορεί να λύσει προβλήματα σχετικά με οικονομικούς όρους των συμβολαίων των παικτών ή με ασυνέπεια της διοίκησης προς τις υποχρεώσεις της.

Παρόλα αυτά, μεγάλο μερίδιο ευθύνης πρέπει να καταλογιστεί και στον Ντούσαν Μπάγιεβιτς. Δείχνει αδύναμος να διαχειριστεί τους ποδοσφαιριστές του και να λειτουργήσει πυροσβεστικά απέναντι σε κάθε εστία φωτιάς που ξεπηδάει και απειλεί να βάλει μπουρλότο στην ομάδα. Μοιάζει να έχει χάσει το μεγάλο όπλο του ο Σερβοέλληνας που ήταν πάντα ο σεβασμός στο πρόσωπό του και η προσήλωση των παικτών του στην τήρηση της πειθαρχίας μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Σ' αυτό συντελεί και η έλλειψη παικτών-συμβόλων πάνω στους οποίους θα μπορούσε να στηριχτεί για να απαιτήσει και από τους δύστροπους και απείθαρχους ξένους να προσαρμοστούν με τους κανόνες που εκείνος θέλει να επιβάλει. Αλλά οι ευθύνες του εντοπίζονται και στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τους πιο δύσκολους χαρακτήρες από τη μέρα που για τρίτη φορά επέστρεψε στην ομάδα. Πολλές δηλώσεις απαξίωσης ποδοσφαιριστών του, πολλές προσβλητικές εκφράσεις, μεγάλη έλλειψη υπομονής απέναντι στους πιο ατίθασους και ουσιαστικά ανύπαρκτη διάθεση να παλέψει για να τους φέρει στα νερά του. Είναι 62 και έχει να κάνει με παιδιά 22, 23, 24 ετών, με διαφορετική κουλτούρα ο ένας από τον άλλο, με άλλη παιδεία, με φουσκωμένα μυαλά από τα αλόγιστα λιβανίσματα των εφημερίδων. Ο προπονητής πρέπει να μάχεται για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους και να τους γαλουχήσει όπως εκείνος θέλει. Ίσως οι συγκυρίες και οι συνθήκες που βρήκε στην ομάδα να μη του επέτρεπαν να ασχοληθεί τόσο διεξοδικά με μεμονωμένες περιπτώσεις χαρακτήρων που χρειάζονταν ιδιαίτερη προσέγγιση και πιο προσεκτική μεταχείριση αλλά όλοι αυτοί αποτελούσαν και αποτελούν περιουσιακά στοιχεία τής ομάδας που αυτός πρέπει να πλάσει με τέτοιο τρόπο ώστε να εξελιχθούν όσο το δυνατόν καλύτερα και να αποσπάσει από εκείνους τα μέγιστα που θα είχαν να προσφέρουν στην ΑΕΚ. Ναι μεν έχει να κάνει με επαγγελματίες αλλά στην ηλικία που βρίσκονται ακόμα πλάθονται κι από την άλλη και ο ίδιος επαγγελματίας είναι και μέρος των υποχρεώσεών του αποτελεί και η διάπλαση των ποδοσφαιριστών του και η σωστή διαχείριση των προσωπικοτήτων τους.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και την ανυπαρξία διοίκησης, αντιλαμβανόμαστε εύκολα τα αίτια της αγωνιστικής κατρακύλας τής ΑΕΚ αλλά και της ανυποληψίας στην οποία έχει περιπέσει σε όλα τα επίπεδα. Ανυπαρξία που προκλήθηκε κατά κύριο λόγο από την βιαστική και άστοχη απόφαση του Ντέμη Νικολαΐδη να πηδήξει πρώτος-πρώτος από το καράβι που ο ίδιος είχε αναλάβει να οδηγήσει σε ασφαλές λιμάνι το 2004. Όσο καιρό βρισκόταν εκείνος στη διοίκηση λειτουργούσε σαν κυματοθραύστης απέναντι σε κάθε λογής κύμα που απειλούσε να φουσκώσει και να διαταράξει την ηρεμία στα αποδυτήρια της ομάδας. Να θυμηθούμε πόσες φορές ανέλαβε να αποφορτίσει το έκρυθμο κλίμα που πήγαινε να δημιουργηθεί μεταξύ παικτών και Λορέντσο Σέρα Φερέρ, όταν ο τελευταίος ήταν προπονητής στην ομάδα και οι παίκτες τον είχαν στη μπούκα τού κανονιού λόγω της αυταρχικής του συμπεριφοράς και του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του.

Για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην ομάδα, κυρίως για τα συνεχή κρούσματα απειθαρχίας, υπάρχουν τρεις παράμετροι. Η ύπαρξη πολλών ατίθασων χαρακτήρων με αυξημένο το σταριλίκι και το βεντετιλίκι που έχουν κακούς συμβούλους να τους καθοδηγούν, η ανυπαρξία υποτυπώδους διοίκησης που θα μπορούσε να βάλει τον καθένα στη θέση του ακόμα κι αν χρειαστεί να πάρει πολύ σκληρές αποφάσεις για να κερδίσει τον σεβασμό και η ατολμία τού προπονητή να εφαρμόσει μια πάγια πολιτική απέναντι σε όλους τους ποδοσφαιριστές αφού οι αποφάσεις του προς όποια κατεύθυνση κι αν κινηθούν θα βρουν απέναντί τους τόσους υποστηρικτές όσους και πολέμιους. Θέλει πολλά κότσια να αγνοήσει τους δεύτερους και να προχωρήσει απερίσπαστος στα πλάνα που πιστεύει ο ίδιος και ο συγκεκριμένος μοιάζει εγκλωβισμένος ανάμεσα στην αμφισβήτηση, την ανασφάλεια για την αυριανή μέρα και στις διαρκείς μικρές επαναστάσεις των απείθαρχων που εκδηλώνονται μέρα παρά μέρα στα αποδυτήρια.

Πάντως μικροεπαναστάσεις στα αποδυτήρια είχαμε και επί Φερέρ-Ντέμη αλλά και με τον πάτερ μετέπειτα και όχι πάντα με ευτυχή για την ομάδα κατάληξη. Έτσι χάσαμε Τσιρίλο και Βλάνταν Ίβιτς να θυμίσω, άσχετα πόσοι πιστεύαμε στην αξία τους και πόσοι όχι. Και ο Μπλάνκο κλωτσούσε τα μπουκαλάκια του και έφευγε για τα αποδυτήρια χωρίς να δώσει το χέρι του και ο Ριβάλντο έκανε τα ίδια. Ο Ράμος επίσης μας έγραψε και την κοπάνησε για Βραζιλία με την γνωστή κατάληξη. Μπορεί να είχε ένα κύρος ο Ντέμης και να λειτουργούσε πυροσβεστικά αλλά μη ξεχνάμε ότι παραδέχτηκε ότι ο Φερέρ απολύθηκε κατόπιν πίεσης των ποδοσφαιριστών.

Φέρνω στο μυαλό μου μερικά μόνο από τα ονόματα που παρέλασαν από την ΑΕΚ τα τελευταία πέντε με έξι χρόνια και θέλω να πάρω τα βουνά. Κάππος, Σ. Λυμπερόπουλος, Ρούσεφ, Πέτκοφ, Ναλιτζής, Μόρας, Χιώτης, Μιχαηλίδης, Κόντης, Βιενγλίνσκι, Τσάνκο, Αμπονσά, Παουτάσο, Ντελίμπασιτς, Μάλμπασα, Ασκάρατε, Μανού, Μορέτο, Κυριακίδης, Βλάνταν Ίβιτς, Αλεξόπουλος, Αρουαμπαρένα, Ουντέζε, Μπούρμπος, Τζιωρτζόπουλος, Σέζαρ, Σοάρες, Έμερσον, Ενσιαμπαμφούμου, Ράμος, Ντιουφ, Άρτσε, Γιαχάγια, Πελετιέρι, Χέτεμαϊ, Ενσαλίβα, Παππάς, Καμπάνταης, Κρασσάς, Σαπάνης, Εντίνιο, Τόζερ, Κονέ, Καλόν, Καπετάνος, Ζεράλντο Άλβεζ, Χουανφράν, Μάχο, Μπασινάς, Γκερέιρο, Γιάχιτς, Λούκατς, Ιορντάκε, Καράμπελας, Μπερνς, Καφές, Μαντούκα, Λαγός, Ρίκκα, Χέρσι. Θλίψη. Λεφτά πεταμένα από το παράθυρο. Προσφορά από ελάχιστη έως μηδενική και ανύπαρκτη.

Να δούμε και τα ταλέντα αυτής της πενταετίας που πέρασαν και ούτε τη μυρωδιά τους δεν άφησαν. Αν εξαιρέσουμε έναν Παπασταθόπουλο, τον μοναδικό που ήταν φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα και όμως σπεύσαμε να τον πουλήσουμε, άντε και τους Παυλή, Γκέντζογλου, Ταχτσίδη (ναι, τον γνωστό… πύραυλο), Μανωλά, που όμως κινούνται στη μετριότητα, μερικοί από τους υπόλοιπους για τους οποίους πολύς λόγος γινόταν αλλά από κοκό τίποτα, ήταν οι: Τσαγκαρογιαννάκης, Καραμέρης, Κούτσικος, Βούλγαρης, Τσεβάς, Τόσκας, Στεργιάτος, Θάνος, Ζορμπάς, Παληγιώργος, Πάνος, Κουτρομάνος, Χρόνης, Λυκούρης, Φυσέκης, Πλιάτσικας, Τόφφας, Καλτσάς, Κωστέλλος, Κρουσταλέλης, Μπαρμπούδης, Αμαραντίδης, Κούρκουλας, Βαλιάνος, Δαρσίνος, Παπάζογλου, Καλαμιώτης, Μουστάκης, Τρίψας, Τσαμουρλίδης, Κομβολίδης, Πορτουλίδης και πάει λέγοντας. Εν ολίγοις, μια τρύπα στο νερό.

Εκτός από τους μεγάλους Λυμπερόπουλο, Ζήκο, Κατσουράνη και Ριβάλντο, τους δανεικούς για μια χρονιά Ασουνσάο και Μπρούνο Άλβες και τον Νέμεθ φέτος που όμως έπαιξε σε λίγα ματς, ελάχιστοι είναι οι παίκτες εκείνοι που μπορεί κανείς να τους εντάξει στις πετυχημένες μεταγραφές και στους ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Κι αυτοί πάλι, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, τίθενται σε αμφισβήτηση για την προσφορά τους στην ομάδα. Αυτοί είναι οι Μπλάνκο, Σκόκο, Μαϊστόροβιτς, Κυργιάκος, Αραούχο και Τζιμπούρ. Και φυσικά κανείς δεν ξέρει πόσοι απ' αυτούς θα βρίσκονται στην ομάδα την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο, εκτός από τον Κυργιάκο που ήδη αποτελεί παρελθόν.

Σχετικά με τους Έλληνες καλά είναι τα ευχολόγια αλλά πού να τους βρει κανείς τους ηγέτες. Εμείς όσους είχαμε τους διώξαμε από την πίσω πόρτα. Και σήμερα, ακόμα κι αν αλλάξουν τα πράγματα στην ομάδα, είναι σχεδόν απίθανο να βρεθούν τέτοιες προσωπικότητες. Εδώ δεν βρίσκονται νέοι και εξελίξιμοι. Σ' αυτό το σημείο μπαίνει η ικανότητα του εκάστοτε προπονητή να προετοιμάσει τους αυριανούς ηγέτες επιλέγοντας ανάμεσα από τους εξελίξιμους που διαθέτει.

Η ομάδα, κατά όπως δείχνουν τα πράγματα, θα κινηθεί και την ερχόμενη σεζόν σε ρηχά νερά. Η οικονομική δυσπραγία και η έλλειψη προθυμίας να εμπλακούν στα διοικητικά, κάποιων σοβαρών οικονομικών παραγόντων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, αυτό δείχνει. Συνεπώς είναι μονόδρομος η λιτότητα, ο περιορισμός των εξόδων, οι πωλήσεις κάποιων ποδοσφαιριστών και η κατ' ανάγκην αντικατάστασή τους με άλλους χαμηλότερου βεληνεκούς. Με λίγα λόγια ξαναγυρίζουμε στο πλάνο του 2004 που παρέπεμπε στο χτίσιμο μιας νεανικής ομάδας με εξελίξιμους ποδοσφαιριστές, κυρίως Έλληνες, που μαζί με την προσθήκη κάποιων πιο έμπειρων θα προσπαθήσει σιγά-σιγά να επανέλθει εκεί που προστάζει η ιστορία της. Προς το παρόν τα μεγαλεπήβολα σχέδια και τα όνειρα για διεκδίκηση της κυριαρχίας από τους δυο μεγάλους μας ανταγωνιστές πρέπει να τα βάλουμε στην άκρη.