Εύγε Χρυσόστομε παιδί μου!

Την εντολή στον Μιχαηλίδη να προωθηθεί στα καρέ τού Ολυμπιακού στα τελευταία λεπτά τού ματς την έδωσε ο Δώνης; Γιατί κάποιος πρέπει να αλλάξει επάγγελμα σήμερα. Ή ο προπονητής, αν έδωσε τέτοια εντολή, ή ο τερματοφύλακας του Ατρομήτου αν ήταν δική του πρωτοβουλία αυτή η προώθηση. Ο Ατρόμητος πίεζε, αν και δεν καιγόταν για το αποτέλεσμα και μόνο σαν απονενοημένο διάβημα θα μπορούσε να κατέβει εκεί ο τερματοφύλακας. Αν ας πούμε έπαιζε κάποιον τελικό και έπρεπε πάση θυσία να ισοφαρίσει με κάθε κόστος ή αν ήταν τα τελευταία λεπτά κάποιας παράτασης που έπρεπε να φέρουν το παιχνίδι στα πέναλτι. Όλα τα άλλα είναι ιστοριούλες για αυτόχθονες ιθαγενείς και αγρίους. Αλλά πέρα από το έγκλημα της προώθησης ακόμα μεγαλύτερο ήταν εκείνο της παραμονής στην αντίπαλη περιοχή αν και έβλεπε ότι η φάση τείνει να εξελιχθεί αρνητικά για την ομάδα του και να μετατραπεί σε αντεπίθεση, πράγμα που τελικά έγινε με αποτέλεσμα να δεχτεί ένα από τα πιο αστεία γκολ τής καριέρας του, που δεν είναι και λίγα. Η προσπάθεια που κάνει να επιστρέψει θυμίζει το κογιότ μετά από πλάκα που του έχει κάνει το μπιπ και αφού έχει σκάσει η ρουκέτα στα χέρια του, ζαλισμένο παραπατάει δεξιά κι αριστερά και προσπαθεί να βρει τον βηματισμό του. Εύγε Χρυσόστομε!

Αυτόν τον Μιχαηλίδη τον είχαμε και στην ΑΕΚ τερματοφύλακα. Και δεν ήταν λίγοι όσοι έλεγαν να τον φέρουμε πίσω το καλοκαίρι γιατί είχε ψηθεί πια και ήταν ώριμος τερματοφύλακας, είχε μάλιστα κληθεί και στην Εθνική. Εγώ πάντως, έχοντας νωπές τις μνήμες από τα κουνέλια που έχει πνίξει μπροστά στα μάτια μου ουκ ολίγες φορές, έκανα τον σταυρό μου και κατέβαζα τα πατερημά το ένα πίσω από το άλλο από μέσα μου, μη και βρεθεί κανένας Απιθανόπουλος και μας τον κουβαλήσει το καλοκαίρι που έμεινε ελεύθερος και ήταν και φτηνός.

Επίσης επάγγελμα ή μάλλον χόμπι, πρέπει να αλλάξει και ο διαιτητής τού αγώνα. Κι αν στυλώσει τα πόδια και αρνείται να το κάνει από μόνος του ας βρεθούν δύο να τον σηκώσουν από τα μπράτσα κι ας κουνάει τα πόδια του όσο θέλει και να πάνε να τον πετάξουν στη θάλασσα μπας και γίνει σφουγγαράς βουτηχτής ή αλιέας μαργαριταριών. Άνθρωποι επικίνδυνοι. Εξ αμελείας; Ποιος μπορεί πια να μιλήσει με βεβαιότητα για τη μία ή την άλλη πιθανότητα; Γιατί όποιος ισχυρίζεται ότι δεν είδε πέναλτι σ' αυτή τη φάση ή άσχετος πρέπει να είναι ή να υπακούει σε εντολές. Κι αυτό ισχύει για όποιον ακόμα επιχειρήσει να υπερασπιστεί την άποψη ότι δεν έγινε κανένα πέναλτι στον παίκτη τού Ατρομήτου, πολλώ δε μάλλον αν ο ισχυρισμός του αυτός συνοδεύεται και από τον ισχυρισμό ότι έγινε πέναλτι στη φάση τού Μαϊστόροβιτς στο παιχνίδι τής ΑΕΚ με τον Εργοτέλη. Είπαμε, καλή η παραπληροφόρηση και ο σκοταδισμός, καλός ο Γκεμπελισμός και το ρίξιμο λάσπης με σκοπό στο τέλος κάτι να μείνει, αλλά κι αυτή η ίδια η λάσπη καμιά φορά μπορεί να αγανακτήσει και να γυρίσει και να πέσει στα μούτρα τους.