Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Ο Χιμένεθ κι ο... θεός


Δεν έγραψα λέξη μετά την εμφατική τεσσάρα επί του Άρη στο Βικελίδης (εκτός από τη μικρή σε έκταση καζούρα στα Αρειανά που κι αυτή την προκάλεσε η υπεροψία τής φυλλάδας τους). Όχι πως δεν την χάρηκα τη νίκη. Αντίθετα. Είχα καιρό να δω τέτοια ΑΕΚ. Τη νίκη την περίμενα κι αυτοί που με γνωρίζουν και με διαβάζουν ξέρουν ότι λέω αλήθεια αφού τους προέτρεπα να παίξουν διπλό το παιχνίδι για να πάνε ταμείο. Δεν περίμενα με τίποτα όμως αυτή την εμφάνιση και το σκορ που τελικά ήρθε. Παρόλα αυτά δεν με έπεισε η ομάδα ότι ως διά μαγείας μεταμορφώθηκε από σταχτοπούτα σε πριγκιπέσα. Δεν είναι εποχές για θαύματα άλλωστε αυτές που ζούμε.

Η ατμόσφαιρα πριν το ματς με τους Βέλγους ήταν πανηγυρική. Όλοι μιλούσαν για πεθαμένη Άντερλεχτ, για σχεδόν απολυμένο προπονητή, για παίχτες χωρίς ψυχολογία και για άνετη επικράτηση της ΑΕΚ. Είχα διαφορετική άποψη και σχεδόν περίμενα τη συντριβή. Όχι γιατί είμαι μάγος. Τα μάτια μου εμπιστεύομαι, τις λίγες γνώσεις μου γύρω από το ποδόσφαιρο και προσπαθώ να αξιοποιώ τα στοιχεία που προκύπτουν από την πορεία μιας ομάδας και από τις δυνατότητες των ποδοσφαιριστών της.

Πριν από μένα βέβαια την κατάσταση την είχε δει ακόμα πιο καθαρά ο Χιμένεθ. Προπονητής με κοφτερό μάτι, δεν ξεγελάστηκε από το 0-4 του Βικελίδης. Σε όλους τους τόνους προσπάθησε να τιθασεύσει τον ενθουσιασμό και να προειδοποιήσει για την επερχόμενη σφαλιάρα που έβλεπε να πλησιάζει. Κι ενώ όλοι τον αποθέωναν για την εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη και τη μαγική μεταμόρφωση της ομάδας, κανείς δεν έδωσε σημασία στα λόγια του και στην οξυδέρκειά του, που σε μια εβδομάδα παρουσίας του εδώ είχε δει τα πάντα και είχε αξιολογήσει το έμψυχο δυναμικό που του παραχωρήθηκε για να δουλέψει. Μια δουλειά για να γίνει τέλεια, εκτός από τις ικανότητες του τεχνίτη, απαιτεί και την ύπαρξη των κατάλληλων εργαλείων. Κι ας μη ξεγελιέται κανείς, στην ΑΕΚ δεν υπάρχει το κατάλληλο υλικό για να περιμένει κανείς μεγάλα πράγματα.

Και πρώτα-πρώτα δεν υπάρχει αξιόπιστος τερματοφύλακας. Η ΑΕΚ διαθέτει δυο καλούς –απλά- τερματοφύλακες (Σάχα, Αραμπατζή) και δυο εξελίξιμους και ελπιδοφόρους (Μοσχονά, Λούκατς) τον ένα εκ των οποίων έχει παραχωρήσει δανεικό. Μια μεγάλη ομάδα ξεκινάει πάντα από τον τερματοφύλακα που διαθέτει κάτω από τα γκολπόστ. Κι αυτός πρέπει να είναι κορυφαίος και να εμπνέει εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του.

Στη συνέχεια δεν διαθέτει ούτε ένα αξιόπιστο πλάγιο μπακ!

Ο Γεωργέας μας τελείωσε.

O Αργυρίου έχει μέλλον αλλά θέλει πολλή δουλειά.

O Γιάχιτς χαιρέτα μας τον πλάτανο.

O Πατσατζόγλου ξεκίνησε εκδρομές με τα ΚΑΠΗ και δεν προλαβαίνει.

O Λαγός δεν είναι μπακ (ηχώ: δεν είναι μπακ, δεν είναι μπακ, δεν είναι μπακ).

O Νταντόμο τελικά δεν ήταν ποδοσφαιριστής αλλά ο 34ος ανθρακωρύχος που είχε εγκλωβιστεί στο ορυχείο τής Χιλής αλλά περνώντας από εκεί ο σκάουτερ της ΑΕΚ πρόλαβε και τον ανέσυρε πριν φτάσει στον πάτο και τον έφερε στους Θρακομακεδόνες να κάνει ανάνηψη.

O Καράμπελας ψάχνει να βρει τα χαμένα αρχίδια του.

Είναι λογικό στην ομάδα -μετά τη φυγή τού Αραούχο- που έχουν να δουν πλάγιο μπακ από την εποχή τού Κασάπη και του Μπορμπόκη.

Στα σέντερ μπακ η κατάσταση δεν είναι καλύτερη.

Αν εξαιρέσουμε τον Μανωλά που στα 19 καλείται να τραβήξει όλο το κουπί μιας ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, από εκεί και πέρα τα πράγματα σοβαρεύουν.

Ο μπάρμπα Δέλλας θέλει αλλά δεν μπορεί αφού και το απλό καθήκον ενός κεντρικού αμυντικού που είναι να πηδάει το ξεχνάει τρεις με τέσσερις φορές σε κάθε ματς. Για τα στριψίματά του ας μη μιλήσω καλύτερα. Τριαξονικό να βάζαμε στη θέση θα έστριβε πιο εύκολα.

Ο Νασούτι είναι ο πανικός ο ίδιος μεταμορφωμένος σε αμυντικό κι όταν παίζει εγώ αγχώνομαι περισσότερο κι απ’ όταν κάνει σεισμό 6 ρίχτερ και βρίσκομαι στο μπαλκόνι.

Ο Γιάχιτς χαιρέτα μας τον πλάτανο (τον βάζω κι εδώ εκτός από πλάγιο μπακ γιατί είπαμε ότι πρόκειται για πολυεργαλείο).

Έχουμε κι ένα πιτσιρικά ονόματι Καλαμιώτη, μπας και είναι καλύτερος από τους υπόλοιπους; Και για τον Μανωλά δεν το πιστεύαμε αλλά είναι ο βασικός και αναντικατάστατος σέντερ μπακ μας.

Ουφ, αρχίζω ν’ ανεβαίνω προς τη μεσαία γραμμή και να αισθάνομαι κάπως καλύτερα. Ας μου επιτραπεί να εκθειάσω έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος πραγματικά δικαιούται να φέρει τον τίτλο μεγάλος σε αξία και που είναι τιμή μας να τον έχουμε στην ομάδα μας, ειδικά όταν είναι ο πρώτος αυτού του είδους που μετά από χρόνια (με εξαίρεση τον Ριβάλντο) καταφέρνουμε να αποκτήσουμε.
Πάπα Μπούμπα Ντιοπ και τα μυαλά στα κάγκελα κύριοι. Με τέτοιους παίκτες μόνο δικαιούσαι να ελπίζεις ότι μπορεί να γυρίσεις κάποια στιγμή στα παλιά και να ξαναγίνει η ΑΕΚ πρωταγωνίστρια.

Από τα... λοιπά, ο Γκέντζογλου προσωπικά δεν με πείθει ότι έχει τα φόντα για μεγάλα πράγματα αλλά για να τον πιστεύουν άνθρωποι που ξέρουν περισσότερα από εμένα σκάω και απλά παρακολουθώ την εξέλιξή του. Εν τούτοις εξακολουθώ να πιστεύω ότι αν μπορεί να παίξει κάπου με επιτυχία η θέση αυτή είναι δεξιά στα χαφ, σαν 8άρι και με τίποτα σαν αμυντικό χαφ, πολύ περισσότερο δε σαν λίμπερο ή κόφτης ή στόπερ. Αμυντικά καθήκοντα θα απέφευγα να του αναθέσω γιατί συχνά πελαγώνει και γίνεται επικίνδυνος. Όπως χτες για παράδειγμα.

Ο Μάκος πιστεύω ότι διαθέτει περισσότερα χαρίσματα αρκεί να αποβάλει το άγχος και να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του.

Ο Καφές πάντα μου έβγαζε μια συμπαθητική μετριότητα και μόνο σε κάποια ελάχιστα παιχνίδια καταφέρνει να κάνει τη διαφορά. Δεν είναι με τίποτα όμως ο χαφ που μπορεί να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του.

Και φυσικά ο Γιάχιτς χαιρέτα μας τον πλάτανο (τον βάζω κι εδώ εκτός από πλάγιο μπακ και σέντερ μπακ γιατί είπαμε ότι πρόκειται για πολυεργαλείο).

Τον Ιντζόγλου δεν τον έχουμε δει ακόμα και προσωπικά περιμένω πώς και πώς να συμβεί γιατί έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το άτομό του.

Λίγο πιο μπροστά, ο Έντερ δεν έχει πείσει ότι διαθέτει στοιχεία ποδοσφαιριστή που μπορεί να πάρει το παιχνίδι πάνω του και να βγάλει την ομάδα στην επίθεση.

Ο Μπερνς είναι εξελίξιμος και ωριμάζοντας θα μπορεί να προσφέρει περισσότερα ενώ διαθέτει και το ξεπέταγμα που χρειάζεται ένας επιθετικός μέσος για να χαρακτηριστεί απειλητικός.

Ο Γκερέιρο εξακολουθεί να παραμένει στα αζήτητα και να αποτελεί μυστήριο η περίπτωσή του. Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα λένε πως είναι αδύνατο να ξέχασε τη μπάλα από τη μια μέρα στην άλλη. Τα αίτια της αδυναμίας του να προσφέρει κρύβονται πίσω από ζητήματα σχετικά με την υγεία του και την κακή εξωγηπεδική του ζωή.

Ο Φροξυλιάς, εκτός από εξελίξιμος σύμφωνα με τους ειδήμονες, για όλους εμάς αποτελεί ένα μεγάλο ερωτηματικό αφού δεν έχουμε πάρει ακόμα γεύση από τις δυνατότητές του.

Ο Σκόκο είναι ο δεύτερος, μετά τον Ντιοπ, ποδοσφαιριστής που διαθέτει την ικανότητα να αλλάξει τον ρου ενός αγώνα και να γείρει την πλάστιγγα προς την μεριά τής ομάδας του. Αυτό βέβαια αφού τα βρει με τον εαυτό του και αποφασίσει αν τελικά είναι η μετεμψύχωση του Μαραντόνα που αδικείται σ’ αυτόν τον πλανήτη αφού δεν παίζει τουλάχιστον στη Μπαρτσελόνα και δεν αμείβεται όσο και ο Μέσι ή είναι απλά ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής και η ευκαιρία που του προσφέρει η ΑΕΚ για να ανέβει ένα-ένα τα σκαλιά προς την καταξίωση είναι ιδανική καθώς και η αμοιβή που περιλαμβάνει το νέο συμβόλαιο που του προτείνεται δεν βρίσκεται σε πολλές ομάδες τής Ευρώπης, ειδικά στις εποχές που διανύουμε. Και φυσικά να καταλάβει ότι κάθε φορά που πρόκειται να διεκδικήσει πράγματα για τον εαυτό του είναι προτιμότερο να το κάνει ανεβάζοντας συνεχώς την απόδοσή του και σε κάθε ματς, παρά να ρίχνει άγκυρα στον ίσκιο στα ματσάκια με υποδεέστερες της δικιάς του ομάδες εκφράζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τη δυσαρέσκειά του.

Ο Λεονάρντο έχει χαρίσματα και είναι βέβαιο ότι χωράει με άνεση στο ρόστερ τής ομάδας. Δουλεύοντας με τον Χιμένεθ έχει να κερδίσει πολλά και νομίζω ότι πάνω του μπορεί να βασιστεί η ΑΕΚ για να αποκτήσει επιπλέον ποιότητα στα χαφ της. Όχι όμως από φέτος. Μια χρονιά ακόμα σκληρής δουλειάς θα τη χρειαστεί ο μικρός για να πει κανείς ότι πραγματικά έχει ψηθεί ώστε να χαρακτηριστεί αναντικατάστατος.

Στην επίθεση είναι λίγο πιο μπερδεμένη η κατάσταση. Δεν λείπει η ποιότητα κι αυτό το ξέρουν και οι πέτρες. Δεν ξέρω αν το πιστεύουν και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται εκεί.

Και πρώτος απ’ όλους ο Τζιμπούρ που πρέπει κάποιος να του εξηγήσει ότι και οι 22 ποδοσφαιριστές σε έναν αγώνα με την ίδια μπάλα παίζουν. Ώρες-ώρες μου δίνει την εντύπωση ότι δεν του το έχουν πει αυτό και πιστεύει ότι αυτός μπορεί να πάρει τη δικιά του μπάλα και να ντριπλάρει ακόμα και τα σημαιάκια τού κόρνερ.

Όσον αφορά τον Μπλάνκο πρέπει να ψάξει καλά να βρει εκείνο που του έφυγε. Δεν θα του πω εγώ ποιο είναι. Μεγάλο και έξυπνο παιδί είναι πρέπει να το έχει καταλάβει μόνος του και να το αναζητήσει με επιμονή και στα πιο απίθανα σημεία. Διαφορετικά δεν θα χαλάσει και πολλούς η υιοθεσία του από νέο Πατέρα ή η αλλαγή σήματος σε κιτρινόμαυρη φανέλα. Αν συνεχίσει να χάνεται στη μετριότητα και στην ανυπαρξία θα βρεθεί σε καμιά ομαδούλα τής σειράς χωρίς να το πάρει χαμπ-Άρη. Καλά τα νέα συμβόλαια και οι αυξημένες αποδοχές αλλά υπάρχουν και οι αυξημένες απαιτήσεις. Πάντως το παραμυθάκι ότι η κακιά διοίκηση δεν αφήνει τους προπονητές να τον χρησιμοποιούν για να του τη σπάσει που δεν υπογράφει νέο συμβόλαιο, μάλλον δεν είχε δράκο.

Ο Νικόλας ο Λυμπερόπουλος γύρισε από τη Γερμανία με το πνεύμα πρόθυμο αλλά είναι προφανές πως η σάρκα δεν τον ακολούθησε στην Ελλάδα. Ασφαλώς και παραμένει διαχρονική αξία αλλά όταν έλεγα πως η ομάδα πρέπει να τον αξιοποιήσει για εικοσάλεπτα, βία τριαντάλεπτα για να μη τον κάψει πρόωρα δεν μου έδινε κανένας σημασία.

Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, όσο καλός προπονητής κι αν είναι ο Χιμένεθ, όσο πεισματάρης και όση όρεξη κι αν έχει για δουλειά, η ΑΕΚ δεν παύει να είναι μια ομάδα με τεράστιες ελλείψεις και κενά που φωνάζουν από μακριά πως οι δυνατότητές της παραμένουν περιορισμένες στα στενά όρια μιας ομάδας που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στον σκληρό ανταγωνισμό που απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Θέλει τερματοφύλακα πρώτης γραμμής, δεξιό μπακ με μεγάλα καρύδια, αριστερό μπακ που να τον βλέπει ο Χιμένεθ και να μη θέλει να ξεχάσει πως και ο ίδιος έπαιζε στην ίδια θέση, δύο κεντρικούς αμυντικούς βράχους, επιτελικό μέσο που να μπορεί να σηκώνει την ομάδα στις πλάτες του και να οργανώνει τις επιθέσεις τής ομάδας, αριστερό και δεξί χαφ διεμβολιστές που να μπορούν να παίξουν πάνω στη γραμμή και επιθετικό κρούσης που να έχει ερωτική σχέση με το γκολ. Εννέα (9) παίκτες το σύνολο. Με την οικονομική στενότητα που τη μαστίζει η ΑΕΚ δεν μπορεί να κάνει μία κι έξω τόσες μεταγραφές πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών. Αυτό μπορεί να γίνει σιγά-σιγά αποκτώντας τρεις τέτοιους παίκτες το χρόνο και διατηρώντας τον ίδιο προπονητή όσα περισσότερα χρόνια μπορέσει ώστε να δουλεύει το σύνολο και να εντάσσει και τους καινούριους ομαλά αλλάζοντας την όλη αρρωστημένη φιλοσοφία που είχε αναπτυχθεί τα προηγούμενα χρόνια. Σε συνδυασμό με τις ακαδημίες που ο ίδιος προπονητής μπορεί να αξιοποιήσει και να βγάλει καινούρια ταλέντα ώστε η ομάδα και υποδομές να διαθέτει αλλά και έσοδα να αποκτάει από πωλήσεις ποδοσφαιριστών που η ίδια θα έχει καλλιεργήσει, τότε ναι, μπορεί να ξαναγίνει μεγάλη όπως κάποτε. Αλλιώς, αν συνεχιστεί η ίδια πολιτική τής μιζέριας με τις 12-13 μεταγραφές μετρίων έως ανύπαρκτων ποδοσφαιριστών κάθε χρόνο, όχι ο Χιμένεθ αλλά ο θεός να αναλάβει προπονητής, στο μόνο που θα μπορούμε να ελπίζουμε είναι κανένα κύπελλο παράδεισου παίζοντας αντίπαλοι με τίποτα ξυπόλητα χερουβείμ...

Δεν υπάρχουν σχόλια: