Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

Εργοτέλης-ΑΕΚ 2-3


Άργησα κάπως να ανεβάσω την επινίκιο ανάρτηση μετά της συγγνώμης μου που είχα χτες υποσχεθεί και στενοχώρησα και τον φίλο μου τον Σάββα που ίσως να σκέφτηκε ότι είμαι ανακόλουθος. Συγχωρείστε με αλλά ένιωθα μεγάλη κούραση. Εξάντληση κανονική. Όλη τη νύχτα περιφερόμουν στην Ομόνοια μετά των λοιπών κολλητών συνάρρωστων και πανηγυρίζαμε τον μεγάλο μας θρίαμβο επί του ανήμερου θεριού τσι Κρήτης.

Τι είδαμε χτες στην Κρήτη όμως; Είδαμε τις ρεζέρβες τής ΑΕΚ να παίζουν καλύτερα από τον Εργοτέλα και να αναγκάζουν τον συμπαθή που καταβάλει προσπάθειες να γίνει αντιπαθής εκλεκτό κύριο Παπουτσάκη να μασουλάει τον ατίθασο μύστακά του. Μα ήταν σοβαρός όταν έλεγε ότι δεν υπολογίζουν την ΑΕΚ και πως είναι η μεγάλη τους ευκαιρία να αναρριχηθούν στην πεντάδα των πλέι οφ; Διότι εγώ μπορεί να έλεγα χτες ότι αυτά τα κουρασμένα παλικάρια μας χρειάζονται μια πενταετή περίοδο ανάπαυσης για να στανιάρουν, αλλά ο Εργοτελάκος ήταν και θα παραμείνει ο καλύτερος πελάτης τής ΑΕΚ ακόμα κι αν αυτή παίζει με τους τραυματίες και τους κουρασμένους και ξεκουράζει τους ξεκούραστους. Άλλωστε εγώ είμαι ο ίδιος που έγραφα προχτές -στις 19 Φεβρουαρίου και στην ανάρτηση με τίτλο "Σαριμπιντάμ θα πει τρελαίνομαι"- το παρακάτω κείμενο:

"- Έβγαλαν όλοι γλώσσα, έβγαλε κι ο... Παπουτσάκης. Γλυκέ μας χοντρούλη με τη μουστάκα, πιστό αντίγραφο του σωτήρα Κοζώνη εξ Αμερικής, άσε αυτή τη βρώμικη δουλειά να την κάνει ο εντεταλμένος σου. Σε μια βδομάδα πάλι θα δώσει παράσταση ο Καραγεωργίου μετά από την τριάρα που θα έχει αρπάξει στο Παγκρήτιο (η ταρίφα είναι πάντα ταρίφα), γιατί πρέπει εσύ να εκτίθεσαι; Το μόνο που δεν ξέρουμε φέτος είναι ποιος θα του φταίει περισσότερο του κουνελοπνίχτη προπονηταρά. Ο διαιτητής, οι επόπτες, ο τέταρτος, το κατεστημένο, ο βοριάς που φύσαγε στο Ηράκλειο ή η ταπεινή ομάδα του που δεν κάθισε να φάει περισσότερα από τέσσερα γκολ στο ίδιο γήπεδο από τα αφεντικά του της Αθήνας; Εργο-τέλι, τέλι τον τραγουδάς τον καημό σου αδικημένε Έλληνα Φέργκιουσον...".

Το πέτυχα, λοιπόν, το σκορ και τα καραγκιοζιλίκια τού Καραγεωργίου, που στο τέλος κι αφού είδε ότι δεν τον παίρνει όταν άρχιζαν να τον κράζουν οι δημοσιογράφοι, τα φόρτωσε όλα στους παίκτες του και ξεμπέρδεψε. Ανθρωπάκι ολκής και τζάμπα μάγκας. Θα κάνω όμως μερικές επισημάνσεις για να μη τα βλέπουμε όλα ωραιοποιημένα και μέσα από τα κίτρινα γυαλιά μας γιατί κρύβοντας τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι δεν ξεβρομίζουμε το σπίτι μας. Η ΑΕΚ έπαιξε απέναντι σε μια ανύπαρκτη ομάδα στο πρώτο ημίχρονο. Προηγήθηκε 2-0, σκορ ασφαλείας για να κυλήσει αναίμακτα η βραδιά και να φύγει θριαμβεύτρια. Για άλλη μια φορά όμως μας έβγαλε την ψυχή από τ' αυτιά με τα καμώματα ορισμένων ποδοσφαιριστών της και όχι μόνο. Ο νεαρός Μανωλάς είναι αναμφισβήτητο ότι διέρχεται περίοδο ντεφορμαρίσματος και κακής ψυχολογικής κατάστασης. Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται γι' αυτό ή μάλλον ξέρω αλλά δεν μου αρέσει να πιπιλάω την ίδια καραμέλα. Πρέπει να φροντίσει να απεγκλωβιστεί ο μικρός γιατί δεν βαδίζει εκ του ασφαλούς για να γίνει μεγάλος και τρανός μ' αυτόν τον τρόπο. Θα μου πει κάποιος πως είχε άγχος από το κράξιμο που έφαγε η αποστολή στο αεροδρόμιο και πως δεν του βγήκε και η φάση στο χέρι που έκανε και στοίχισε στην ΑΕΚ το 1-2. Όλα δεκτά. Όμως φαίνεται από τα πατήματα του μικρού και από τα αβίαστα λάθη που κάνει στο γήπεδο αλλά και από το άγχος που βγάζει, ότι κάτι δεν πάει καλά. Επίσης ο Σάχα ο τρομερός τρώει για δεύτερη φορά από τον ίδιο παίκτη τής ίδιας ομάδας το ίδιο γκολ. Δηλαδή αν δεν πάει εδώ η επίκληση ελέους πού να πάει; Κι όλο αυτό ενώ έχουμε μείνει με δέκα παίκτες και η ομάδα κάνει την υπέρβαση με τον λαβωμένο γίγαντα Γεωργέα (Νικόλα αγόρι μου κάνε την τελική σου επίθεση και προλαβαίνεις να βγεις πρώτος σκόρερ!) και κλειδώνει το ματς στο 94', λες και κάποιος τους τραβάει το χαλάκι κάτω από τα πόδια και σωριάζονται όλοι στο έδαφος και το αρπάζουν στο 98' με σουτ που γίνεται από το... φεγγάρι! Σκεφτείτε δηλαδή να μην είχε κάνει το 1-3 ο Γεωργέας τι κλάματα θα είχαμε πάλι.

Θέλω επίσης να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου για το στυλάκι που έχει καθιερώσει ο Βασίλης Δημητριάδης. Δεν συνάδει με το ήθος τής ΑΕΚ αυτή η συμπεριφορά. Όχι να γράφουμε για τον Μαρινάκη και τον Μπέο κι εμείς να κάνουμε τα ίδια. Κάποιος πρέπει να του μιλήσει για το Ρεξόνα.

Τα καλά τού χτεσινού ματς ήταν η εντυπωσιακή εμφάνιση του Γκερέιρο (τι μυστήριο τρένο ο τύπος ρε παιδιά) που όποιος τον έβλεπε χτες και δεν γνώριζε την προϊστορία του στην ΑΕΚ θα έλεγε ότι είναι ο παίκτης-ηγέτης της, η επίσης πολύ καλή επανεμφάνιση του Γεωργέα στη φυσική του θέση, η πολύ καλή παρουσία τού Νασούτι στο κέντρο τής άμυνας παρόλο που δεν βοηθήθηκε όσο έπρεπε από τον Μανωλά, η εξαιρετική εμφάνιση του Ματέος σαν αμυντικό χαφ που δεν είναι η φυσική του θέση, η καλή παρουσία που συνδυάστηκε και με το πρώτο του γκολ με τη φανέλα τής ΑΕΚ τού Μπερνς και τέλος ο "τι να γράψεις πια γι' αυτόν και το φιλότιμό του" Μπλάνκο. Αν ο Αδαμίδης θέλει να κερδίσει ό,τι κινδυνεύει να χάσει από τη μέρα που ανέλαβε πρόεδρος της ΑΕΚ, πρέπει μέσα στη βδομάδα να τελειώσει θετικά για την ΑΕΚ το θέμα τού Αργεντίνου. Τέλος...

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Της κούρασης τα πτώματα


Αυτή την ιστορία με την "ξεκούραση" των ποδοσφαιριστών δεν μπορώ να την καταλάβω. Δηλαδή πού και πότε κουράστηκαν; Δεν εξηγείτε και σε μας σενιόρ Χιμένεθ από τι ακριβώς τους ξεκουράζετε; Από την υπερπροσπάθεια στο ματς με τον Νέο Πανιώνιο; Αυτοί ειδικά οι εκνευριστικοί περιπατητές που έχουν μαζευτεί στην ΑΕΚ, η μόνη περίπτωση που υπάρχει να έχουν κουραστεί είναι να έχουν γεννηθεί κουρασμένοι! Μη μας δουλεύετε άλλο καλέ μας Μανόλο. Βάλτε τους μέσα να παίξουν κανονικά μέχρι να λιώσουν. Να βγει η ψυχή τους στο γήπεδο. Είναι ντροπή και πρόκληση για τον κόσμο που δουλεύει 8ωρα και 10ωρα στις οικοδομές και στα εργοστάσια για 500 ευρώ το μήνα να ακούει ότι οι πολυδιαφημισμένες τιτίκες των παχυλών συμβολαίων δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους επειδή είναι κουρασμένοι! Τι σόι εφεύρεση είναι αυτή; Δηλαδή οι ποδοσφαιριστές των ομάδων που συμμετέχουν σε πρωταθλήματα και κύπελλα στη χώρα τους και ταυτόχρονα παίζουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και διεκδικούν τίτλους μέχρι τα τέλη Μαΐου τι πρέπει να έχουν πάθει; Νεκρανάσταση; Δεν του φτάνει η ντροπή που νιώθει ο κόσμος τής ΑΕΚ, να τον δουλεύετε και με τόσο προκλητικό τρόπο; Εκτός αν ψάχνετε κάποιο άλλοθι για τη νέα επερχόμενη ήττα. Τα γράφω τώρα αυτά, πριν το ματς, για να μη με βγάλει κανείς μετά Χριστόν προφήτη, όταν θα έχουμε παίξει με τη μισή ομάδα και θα έχουμε χάσει και από τον Εργοτέλη. Αν πάλι κερδίσουμε με τις ρεζέρβες για σκεφτείτε μήπως είναι καλύτερα να στείλετε από τώρα για διακοπές τους βασικούς. Αφού άλλωστε είναι και τόσο κουρασμένοι. Πάω να την πέσω γιατί γράφοντας αυτό το άρθρο έγινα πτώμα στην κούραση...

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Σ' ευχαριστώ θεέ μου


Θα περιμένατε ίσως κάποιο κατεβατό για την -ουσιαστικά- απαλλαγή τού Ολυμπιακού από την αθλητική δικαιοσύνη και για το ξεβράκωμα που έκανε στην πολιτεία ο Βαγγέλας ο Μαρινάκης. Μπα, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Ίσα-ίσα που ηρέμησα και μου δόθηκε η ευκαιρία να εμπεδώσω ακόμα περισσότερο ορισμένα πράγματα.

Και πρώτα-πρώτα πόσο περήφανος είμαι που ο θεός με φώτισε να γίνω ΑΕΚτζής. Είμαι τόσο περήφανος γι' αυτό που η ίδια η λέξη περηφάνια μοιάζει φτωχή για να αποδώσει το πώς αισθάνομαι. Και όταν λέω πως είμαι περήφανος για την ομάδα μου, δεν εννοώ φυσικά την ΑΕΚ τού Παππά, του Νοτιά και του Αδαμίδη, ούτε του Θανόπουλου, του Νικολαΐδη και του Ψωμιάδη. Είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι όλοι αυτοί για να με κάνουν να αισθανθώ περηφάνια. Εγώ είμαι περήφανος για την άλλη ΑΕΚ, την ΑΕΚ τη Βυζαντογεννημένη που έχει γράψει ιστορία, που έχει κάνει την Ελλάδα γνωστή στα τέσσερα σημεία τού ορίζοντα, την ΑΕΚ τής προσφυγιάς και του ξεριζωμού, τη μια ζωή κατατρεγμένη, την ΑΕΚ τής αξιοπρέπειας και της τιμής, την ΑΕΚ που έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο να ανατριχιάσουν με τα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά της επιτεύγματα.

Είπε ο Μαρινάκης ότι τα παιδιά των Ολυμπιακών πάνε τη Δευτέρα στο σχολείο τους και είναι περήφανα για την ομάδα τους. Εντάξει, είναι αγράμματος ο Βαγγέλας και του αναγνωρίζω ελαφρυντικά που δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη περηφάνια. Αν θέλει να μάθει ας διαβάσει το άρθρο τού Στράτου Σεφτελή στο sentragoal, που δεν διστάζει να γράψει ότι η κόρη του είναι φανατική οπαδός τού Ολυμπιακού και μετά τη λήξη τού ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό έκλεισε το κινητό της τηλέφωνο από ντροπή γιατί δεν ήξερε τι να απαντήσει στους φίλους της που της τηλεφωνούσαν και τη ρωτούσαν για τα κατορθώματα της ομάδας της. Ακούς Βαγγέλα; Ντροπή είναι η λέξη που νιώθουν τα Ολυμπιακόπουλα. Περηφάνια μπορούν να νιώθουν μόνο τα ΑΕΚόπουλα, τα παιδιά των Αρειανών, των ΠΑΟΚτζήδων και ελαχίστων ακόμα οπαδών ομάδων στην Ελλάδα. Όλων εσάς των βουτηγμένων στα σκατά, μόνο ντροπή μπορούν να νιώσουν τα παιδιά σας.

Δεν θα καθίσω να αναλύσω ένα προς ένα τα επιχειρήματα που αποδεικνύουν γιατί τα Παναθηναϊκάκια, τα Βολιωτάκια, τα Πανιωνάκια, τα Ολυμπιακάκια, τα Λειβαδιωτάκια, τα Κρητικόπουλα, τα Ξανθιωτάκια, τα Καβαλιωτάκια και κάποια άλλα παιδάκια, πρέπει να νιώθουν ντροπή, αν όχι για αυτές τις ίδιες τις ομάδες τους, τουλάχιστον για τους ανθρώπους που τις διαφεντεύουν. Θα πω ξανά όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ στον θεό που έβαλε το χέρι του σ' εκείνη την τρυφερή ηλικία που διαλέγαμε με ποιους θα πάμε και ποιους θ' αφήσουμε και με έσπρωξε στα άγια χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας και δεν με έκανε κοκκινοπράσινο κανίβαλο ή Βολιώτη ευνουχισμένο ή Καβαλιώτη τρομοκρατημένο ή Πανιώνιο ξεφτιλισμένο ή Λειβαδιώτη ντροπιασμένο.

Σ' ευχαριστώ θεέ μου...

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

Η μεγάλη ευκαιρία


Τα τριαντάφυλλα για να ανθίσουν και να ευωδιάσουν χρειάζονται μεγάλες ποσότητες κοπριάς. Τα διαμάντια βρίσκονται κρυμμένα μέσα στην πιο πηχτή λάσπη. Μέσα από τα σκουπίδια με τη μεγαλύτερη δυσωδία μπορεί να ανασυρθούν αμύθητοι θησαυροί. Ο χώρος τού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα έχει πιάσει πάτο. Πιο κάτω δεν γίνεται. Τώρα, λοιπόν, ίσως βρισκόμαστε πιο κοντά από ποτέ στη μεγαλύτερη ευκαιρία που μας δόθηκε για να κάνουμε τη μεγάλη ανατροπή και να τα αλλάξουμε όλα. Την ώρα που η κοινωνία διέρχεται τη βαθύτερη κρίση τής ιστορίας, κρίση οικονομική αλλά κυρίως κρίση αξιών, μας δίνεται ταυτόχρονα η δυνατότητα να καθαρίσουμε το τοπίο από ό,τι σάπιο και ρυπαρό έχει καθίσει έξω από την πόρτα μας και να ξαναφτιάξουμε τα πάντα από την αρχή. Θα απαιτηθούν πολλά και ασφαλώς δεν θα είναι εύκολο κάτι τέτοιο. Κυρίως θα απαιτηθεί διάθεση και αποφασιστικότητα από εκείνους που θα αναλάβουν την ευθύνη να μπουν μπροστάρηδες σε μια τέτοια κίνηση. Το κατεστημένο έχει βαθιές ρίζες και δεν ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Και το κυριότερο, σπάνια κάνει λάθη που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την αρχή τού τέλους του. Τούτη τη φορά όμως την πάτησε για τα καλά.

Χρόνια και χρόνια τώρα έχει απλωθεί στο χώρο τού ποδοσφαίρου μια ιδιώνυμη χούντα που σαν λαίλαπα έχει σαρώσει τα πάντα μη αφήνοντας τίποτα όρθιο στο πέρασμά της. Κοντά μια εικοσαετία κράτησε η Βαρδινογιάννεια χούντα τού Παναθηναϊκού κι άλλη μια εικοσαετία κοντεύει να συμπληρωθεί με το ζυγό τής χούντας Κόκκαλη και μετέπειτα Μαρινάκη πάνω στα κεφάλια μας. Νωρίτερα είχαν υπάρξει οι χούντες Κοσκωτά, Νταϊφά και παλιότερα Γουλανδρή. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια. Πενήντα χρόνια τώρα το ελληνικό ποδόσφαιρο μαστίζεται από τα δύο γνωστά παραμάγαζα. Οι συνέπειες υπήρξαν πολλές και καταστροφικές. Ομάδες παραδοσιακές συρρικνώθηκαν και σταδιακά εξαφανίστηκαν από τον χάρτη. Ποδοσφαιριστές μεγάλα ταλέντα καταστράφηκαν και τους κατάπιε ο Καιάδας. Τίμιοι παράγοντες που θέλησαν από χόμπι να ασχοληθούν με αυτόν τον βρώμικο χώρο έχασαν τις περιουσίες τους και βρέθηκαν δίχως στον ήλιο μοίρα. Πολιτικοί με αξίες, στην προσπάθειά τους να καθαρίσουν την κόπρο τού Αυγεία, συκοφαντήθηκαν και εξαναγκάστηκαν σε παραιτήσεις και πρόωρο τερματισμό τής σταδιοδρομίας τους.

Ανίκητη έμοιαζε αυτή η Λερναία Ύδρα. Οργανωμένη σοφά και εξαπλωμένη και στα πιο σκοτεινά σημεία τού χώρου τού ποδοσφαίρου, είχε καταφέρει να ελέγχει τα πάντα και να δρα εκ του ασφαλούς, μη αφήνοντας ούτε χαραμάδα για να μπορέσει να τρυπώσει ο όποιος ακριβοδίκαιος και αντικειμενικός ερευνητής επιχειρούσε να την ελέγξει. Δικαστές, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί, πολιτικοί, προπονητές, ποδοσφαιριστές, που κατέβαλαν κάποιες προσπάθειες να ρίξουν λίγο φως στα σκοτεινά της κρησφύγετα, έπεσαν μέσα στη χοάνη της και συνθλίφτηκαν. Είναι πολλά τα λεφτά και σχετικά μικρή η πίτα για να μοιραστεί σε πολλά κομμάτια. Γι' αυτό και αποφάσισαν να την κόψουν στα δύο. Σ' αυτούς όμως τους άνομους συνεταιρισμούς, συνήθως οι συνεταίροι διακρίνονται για την απληστία και τη διάθεση να ρίξουν το συνεταίρο τους. Καιροφυλακτούσαν να βρουν το αδύνατο σημείο του για να τον ρίξουν και να του φάνε το κομμάτι του. Γι' αυτό και παρατηρήσαμε, αντί για την προσυμφωνημένη εναλλαγή στα πόστα τής εξουσίας, να ρίχνει ο ένας τον άλλο και να φτάνουμε σε μακροχρόνιες δυναστείες τού ενός που συνοδεύονταν πάντα με την πιο εμφατική απαξίωση του άλλου.

Στις παλιότερες γενιές υπήρχε ίσως μεγαλύτερη ειλικρίνεια μεταξύ των κατεργαρέων. Άλλωστε τους ένωναν κουμπαριές και άλλες χρηστές αδερφοποιήσεις. Το κοινό συμφέρον πάντα βρίσκει κάτι να παντρέψει μεταξύ του. Το ξέρουν καλά οι παλιοί βαρόνοι αυτό αφού δεν δίσταζαν να παντρέψουν ακόμα και τα παιδιά τους για να ενώσουν τα τζάκια τους. Αλλά ας αφήσουμε τα παλιά και ας περάσουμε στα σημερινά που τα ζούμε τώρα στο πετσί μας και μας απασχολούν περισσότερο. Οι Βαρδινογάννηδες, εδώ και χρόνια, τρύπωσαν στο καβούκι τους, αφού άλωσαν πρώτα το χώρο και δεν άφησαν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους. Στην άλλη φαμίλια, την Πειραιώτικη, αφού πέρασαν τη χρυσή περίοδο του μπατιροπλούσιου Κοσκωτά, τρανού δημιουργήματος μια ταραγμένης πολιτικά περιόδου κι αφού ακροβάτησαν μεταξύ Σαλιαρέλη και λοιπών φυλακόβιων, ξεπετάχτηκε από το πουθενά ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ήταν καιρός για κάποιον "έντιμο" στο λιμάνι γιατί στις φυλακές Κορυδαλλού είχε δημιουργηθεί ειδική πτέρυγα που στέγαζε πρώην προέδρους τού Ολυμπιακού.

Τα δεκαεφτά χρόνια που κράτησε η δυναστεία τού Σωκράτη, πλην γάβρων που σάρωσαν τους τίτλους, κανένας άλλος Έλληνας δεν θα ήθελε να τα θυμάται. Η μακρά περίοδος της κυριαρχίας Κόκκαλη, απ' όπου και να την πιάσει κανείς, ΣΤΑΖΙ βασανιστικά. Και φτάσαμε στο περασμένο καλοκαίρι που ο Κόκκαλης και λόγω ηλικίας και λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, αλλά και των διαφαινόμενων κοσμογονικών αλλαγών στον διεθνή χώρο τού ποδοσφαίρου που βρώμαγαν μπαρούτι, συν την οικονομική κρίση που υπόβοσκε, αποφάσισε να αποσυρθεί από τον Ολυμπιακό. Όπως κάθε φορά, ως διά μαγείας συμβαίνει μ' αυτή την ομάδα κάθε που κάποιος πρόεδρός της αποχωρεί, κάποιος άλλος καιροφυλακτεί να υφαρπάξει την πρωτοκαθεδρία και να πάρει στα χέρια του τα ηνία. Ποτέ δεν το κατάλαβα. Πού βρίσκονται τόσοι άνθρωποι με τόσα εκατομμύρια στο χέρι να περιμένουν τη σειρά τους για να τα βάλουν στον Ολυμπιακό, δεν πρέπει να έχει ξαναγίνει σε καμία ομάδα τού πλανήτη. Άγιοι άνθρωποι και βαθιά ιδεολόγοι, ποτισμένοι μέχρι το κόκαλο με τη μεγάλη ιδέα που συμβολίζει ο πούστης έφηβος (κοινώς γιουσουφάκι) που έχει σαν έμβλημα η εν λόγω ομάδα. Καλά, οι αντίπαλοί τους έχουν το δικό τους αιώνιο έμβλημα, το τριφύλλι, γνωστό και ως σύμβολο της κωλοφαρδίας που χαρακτήριζε μεγάλες μορφές τού αιώνας μας όπως ο Γκαστόνε του Ντίσνεϋ και άλλοι.

Και να, το λοιπόν, ο νέος γαβροπρόεδρος, ο Βαγγελάκης ο Μαρινάκης. Γιος τού εφοπλιστή Μαρινάκη που κατά το παρελθόν βρέθηκε κάποιες φορές στο Δ.Σ. του Ολυμπιακού, κυρίως επί εποχής Νταϊφά, τότε με το περιβόητο μεγάλο κίνημα των εφοπλιστών για τη σωτηρία τού Ολυμπιακού. Αλλά, καλός ο μπαμπάς, όταν όμως σε αφήνει μόνο σου να αναλάβεις τέτοιες ευθύνες κι εσύ είσαι μπούλης και το μόνο που έχεις μάθει είναι να παίζεις με τις γκαζές σου και τα ξύλινα πυργάκια σου, είναι λογικό και επόμενο σε μικρό χρονικό διάστημα να τα κάνεις σκατά. Τρανά παραδείγματα και μάλιστα πρόσφατα, ο Πετράκης ο Κόκκαλης που είχε εμπιστευτεί για ένα διάστημα ο πατέρας του ο Σωκράτης στον Ολυμπιακό και κόντεψε να το βουλιάξει το παπόρο, με αποτέλεσμα εν μία νυκτί να τον στείλει να συνεχίσει να παίζει τόμπολα με τους φίλους του, ο Γιαννάκης ο Βαρδινογιάννης, γνωστός και σαν Τζίγγερ, που ξεκαβάλησε από το αγωνιστικό του αυτοκινητάκι για να ηγηθεί του Παναθηναϊκού και μέσα σε δυο χρόνια τον οδήγησε σε εμφύλιο πόλεμο, ο γιος τού Γιαννακόπουλου που με πείσμα κάθισε στο πάτωμα και χτυπώντας τα χέρια φώναζε πως θέλει να του αγοράσουν μια αθλητική εφημερίδα και μάλιστα Πράσινη, για να μπορεί να βρίζει τον Γιαννάκη τον Βαρδινογιάννη, αφού δεν μπορούσε εκείνος να γίνει πρόεδρος στη θέση τού προέδρου και μύρια άλλα λαμπρά παραδείγματα.

Και ανέλαβε, λοιπόν, ο Βαγγέλας και τον πήρε πολύ στα σοβαρά το ρόλο του. Πρώτο του μέλημα, όχι να ασκήσει τα καθήκοντα του προέδρου μιας πολύ λαοφιλούς ομάδας, αλλά να καταστήσει γνωστή στους πάντες την κυριαρχία του κάνοντας επίδειξη δύναμης και ρίχνοντας το μεγαλύτερο βάρος του στο πώς θα διαλύσει τους αντιπάλους του και πώς θα εξασφαλίσει την εύνοια από διαιτητές και λοιπά κέντρα αποφάσεων. Γνωστές πρακτικές που ουσιαστικά δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να τις αντιγράψει από τους προκατόχους του, με τη διαφορά πως ετούτος εδώ, σαν άπειρος που ήταν, όρμησε να τις εφαρμόσει με τον πιο εμφατικό τρόπο και στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Ο προκάτοχός του χρειάστηκε μια πενταετία για να εδραιώσει το παρακράτος του και πάλι κάπου-κάπου φρόντιζε να κρατάει και κάποια προσχήματα. Ο χοντρός σε έξι μόνο μήνες άλωσε το σύμπαν. Με τον τσαμπουκά του πλησίασε τους προέδρους άλλων ομάδων, σαφώς ασθενέστερων και αντάλλαξε την υποστήριξή τους με ποδοσφαιριστές περισσεύματα από την δικιά του ομάδα και με εξασφάλιση εύνοιας με σκοπό την παραμονή τους στην κατηγορία. Έτσι πέτυχε να εκλεγεί πρόεδρος και στη Σούπερ Λίγκα και με τον τρόπο αυτό να ελέγχει τα πάντα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά όποιος είναι αχόρταγος και βιάζεται να τα φάει όλα μονοκοπανιά είναι επόμενο ότι θα καταλήξει στο νοσοκομείο με στομαχόπονο. Τα σκάτωσε ο χοντρός και κατάφερε να πετύχει ό,τι δεν πέτυχε κανένας προκάτοχός του. Τουλάχιστον όχι σ' αυτό το βαθμό. Κατέστησε τον Ολυμπιακό, μια ομάδα με χιλιάδες περήφανους μεροκαματιάρηδες στις τάξεις των φιλάθλων του, ανθρώπους με αξίες και με βαθιά δημοκρατικό φρόνημα, στην πιο μισητή ομάδα σε όλη την Ελλάδα. Αν υπήρχε τρόπος να γίνει ένα δημοψήφισμα μεταξύ των οπαδών όλων των άλλων ομάδων πλην του Ολυμπιακού για το ποια είναι η πιο αχώνευτη ομάδα, οι ερυθρόλευκοι θα έπαιρναν παμψηφεί την πρώτη θέση.

Μα το χειρότερο δεν είναι αυτό. Για πρώτη φορά στην ιστορία τού Ολυμπιακού παρατηρείται το φαινόμενο, επτά αγωνιστικές πριν τη λήξη τού πρωταθλήματος και ενώ ο Ολυμπιακός βρίσκεται δέκα βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο και ουσιαστικά έχει εξασφαλίσει και αυτό τον τίτλο τού πρωταθλητή, επώνυμοι φίλαθλοι της ομάδας να σκίζουν τα διαρκείας τους, να δηλώνουν ότι ντρέπονται που είναι Ολυμπιακοί και να την πέφτουν στον πρόεδρό τους κατακεραυνώνοντάς τον για τις αθέμιτες πρακτικές του. Τα ίδια συναισθήματα βέβαια επικρατούν και ανάμεσα στους ανώνυμους φιλάθλους τής ομάδας, μόνο που αυτοί δεν έχουν βήμα για να βγουν και να τα εκφράσουν δημόσια ή από τη ντροπή τους φροντίζουν να εξαφανιστούν από φίλους και γνωστούς που καθημερινά τους γιουχάρουν για τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το παχύδερμο που έχουν για πρόεδρο.

Ο χοντρός ανεγκέφαλος, λοιπόν, έκανε το λάθος τής ζωής του. Η κατάρρευση όλων των δυναστειών στην ιστορία τής ανθρωπότητας προήλθε εκ των έσω. Κατάφερε με τη συμπεριφορά του να ταχτεί με το μέρος μιας μικρής μερίδας τραμπούκων η οποία μόνο καλές υπηρεσίες δεν προσέφερε ποτέ στην ομάδα της -και τέτοιους δυστυχώς διαθέτουν όλες οι ομάδες- και απαξίωσε την υγιή μερίδα των φιλάθλων μιας τόσο μεγάλης ομάδας που αποτελεί και την πλειοψηφία. Τους ντρόπιασε. Τους έκανε αν και νικητές, αν και πρωταθλητές, να μη ξέρουν πού να πάνε να κρυφτούν. Κι εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη αξία είναι ότι ο Ολυμπιακός, ειδικά φέτος, δεν είχε ανάγκη από κανένα τέτοιου είδους σπρώξιμο για να φτάσει στους στόχους του. Όλη η Ελλάδα παραδεχόταν την ανωτερότητά του. Διέθετε τους καλύτερους παίκτες και τον καλύτερο προπονητή. Έπαιζε το στοιχειωδώς καλύτερο ποδόσφαιρο, μπροστά σ' αυτή την αηδία που βλέπουμε να παίζουν όλες οι άλλες ομάδες. Τι τα ήθελε τα καραγκιοζιλίκια και τις επιδείξεις δύναμης ο χοντρός;

Να σημειώσω εδώ ότι οι ομάδες που χτίστηκαν με έντιμο τρόπο και μέσα από σκληρή δουλειά και κυριάρχησαν για κάποια χρόνια στο παρελθόν προκαλώντας τον θαυμασμό όλων των φιλάθλων τής χώρας, όπως ήταν η ΑΕΚ τού Μπάγιεβιτς την χρυσή εκείνη επταετία, βασίστηκαν στο ότι ποτέ δεν αδίκησαν αντίπαλο, δεν έκλεψαν ποδοσφαιριστές, δεν χρησιμοποίησαν διαιτητές ή κατεστημένο και αρχές για να εκμαιεύσουν υπέρ τους αποφάσεις και με τον τρόπο αυτό κέρδισαν τη συμπάθεια των φιλάθλων όλων των άλλων ομάδων. Η Νέα Φιλαδέλφεια γέμιζε από κάθε απόχρωσης φιλάθλους που έρχονταν για να δουν όμορφη μπάλα και στο τέλος χειροκροτούσαν τους ποδοσφαιριστές τής ΑΕΚ. Αυτό άλλωστε ζήλεψε ο Κόκκαλης και μετέπειτα βάλθηκε να διαλύσει εκείνη την ομάδα και να τη φέρει στο λιμάνι για να φτιάξει τον Ολυμπιακό και να τον βγάλει από το δεκαετές τέλμα ανυποληψίας που είχε περιέλθει. Εκείνος ο Ολυμπιακός που άρχισε να ανανίπτει και από πτώμα σε σήψη έγινε ομάδα που άρχισε να παίρνει πρωταθλήματα δεν ήταν παρά η ΑΕΚ τού Μπάγιεβιτς με ερυθρόλευκες φανέλες. Να θυμίσω ονόματα; Μπάγιεβιτς, Μπουρουτζίκας, Σαμπανάτζοβιτς, Μπατίστα, Αλεξανδρής, Σάντμπεργκ, μέχρι και την Αγγελική Αρκάδη για το γραφείο δημοσίων σχέσεων έκλεψαν από την ΑΕΚ ενώ είχαν επιχειρήσει να κλέψουν και τον Μανωλά και αργότερα μέχρι και τον γιατρό τής ΑΕΚ, τον Λάκη Νικολάου πήραν. Για να μην πω για όλους τους μεταγραφικούς στόχους που είχε η ΑΕΚ και έτρεξαν να τους αγοράσουν εκείνοι με κορυφαία την περίπτωση Τζώρτζεβιτς. Μια ζωή υποχθόνιοι, άρπαγες, κλέφτες και μηχανορράφοι. Το έχουν στο DNA τους και φυσικά ο Μαρινάκης δεν έκανε τίποτα περισσότερο παρά να ακολουθήσει την πεπατημένη των προκατόχων του, μόνο που τα έκανε όλα στον υπερθετικό βαθμό.

Τώρα που έχουν ξεβρακωθεί οι δυνάστες και έχει πειστεί και ο τελευταίος αμφισβητίας για το ποιόν τους, τώρα που οι άλλοι που αποτελούσαν κάποτε το αντίπαλο δέος έχουν αποτραβηχτεί οικειοθελώς στα καβούκια τους, τώρα που στην επαρχία ο κόσμος ξυπνάει και βάζει πάνω απ' όλα την περηφάνια του ετοιμαζόμενος να πάρει στο κυνήγι με τις λεμονόκουπες τους υποτακτικούς τού Μαρινάκη πετώντας στα μούτρα τους τις εφήμερες χαρές μιας συμμετοχής στα τζούφια πλέι οφς με αντάλλαγμα το διαρκές δέσιμο της ομάδας τους στο άρμα τού χοντρού τού Πειραιά παραχωρώντας του στο πιάτο την αξιοπρέπειά τους, τώρα που η μεγάλη οικονομική κρίση από τη μια και οι αυστηροί κανόνες που ετοιμάζεται να θεσπίσει η ΟΥΕΦΑ από την άλλη, σε συνδυασμό με το άνοιγμα των βρώμικων υποθέσεων στο οποίο πολλοί είχαν βουτήξει την ουρά τους, τους αναγκάζει να μαζέψουν τα βρεγμένα τους και να απαλλάξουν από την παρουσία τους τον πολύπαθο χώρο τού ποδοσφαίρου, τώρα λοιπόν ήρθε η στιγμή να μπουν στο χώρο νέοι και άφθαρτοι άνθρωποι, τόσο στα ποδοσφαιρικά σωματεία, όσο και στις καίριες θεσμικές και κυβερνητικές θέσεις και όλοι μαζί να προσπαθήσουν να ξεκολλήσουν το προσαραγμένο καράβι από τα αβαθή που το έριξε όλος αυτός ο εσμός των λαμόγιων που παρέλασαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τα λιγοστά αρπακτικά που παραμένουν γαντζωμένα με τα νύχια τους στο κορμί τού ελληνικού ποδοσφαίρου και του πίνουν το αίμα πρέπει να τα αποβάλει με το έτσι θέλω ο ίδιος ο φίλαθλος κόσμος των ομάδων που από τη μία αποζητά ένα έντιμο και καθαρό πρωτάθλημα και από την άλλη πληρώνει και ουσιαστικά επικροτεί τις πρακτικές των διάφορων Μπέων, Κομπότηδων, Ψωμιάδηδων, Μαρινάκηδων, Μητρόπουλων και σία. Οι έντιμοι να μείνουν και να συνεργαστούν με τους καινούριους και άφθαρτους που θα εισρεύσουν στο χώρο. Να επιστρέψουν και οι πιο παλιοί που έφυγαν αηδιασμένοι γιατί έβλεπαν ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με όλο αυτό το αληταριό. Έντιμος υπήρξε ο Μυτιληναίος αλλά και οι Χάιτογλου που πέρασαν από τον Ηρακλή, ο Χατζηιωάννου και ο Γκούμας από την ΑΕΚ, έντιμοι είναι ο Παπουτσάκης του Εργοτέλη, ο Καϋμενάκης και ο Μπάκος του Αστέρα Τρίπολης, ο Πηλαδάκης της Λάρισας, ο Μαχλάς του ΟΦΗ, ο Ζαγοράκης του ΠΑΟΚ, ο Αθανασιάδης και ο Κόντης του Άρη και πάρα πολλοί άλλοι. Υπάρχουν άνθρωποι, δόξα τω θεώ, που μπορούν να βγάλουν από την ανυποληψία το ελληνικό ποδόσφαιρο βασιζόμενοι σε μια συμφωνία κυρίων όπου κανείς δεν θα προσπαθεί με πλάγιους τρόπους να αναρριχηθεί εις βάρος των υπολοίπων. Να μετρήσει επιτέλους η αξία και όχι η διαπλοκή.

Να επανιδρύσουν τη Σούπερ Λίγκα με νέους κανόνες δικαίου και με ίσα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις για όλους. Να ξηλώσουν την αμαρτωλή ΕΠΟ και να στείλουν στα σπίτια τους όλους όσοι την αποτελούν σήμερα. Όλοι υποτακτικοί τού κατεστημένου είναι και το έχουν αποδείξει. Να περάσει η αθλητική δικαιοσύνη στο κράτος και να έχει την ίδια δυναμική και με την τακτική δικαιοσύνη. Να μη μπορεί κανείς να κάνει παρεμβάσεις και με κανένα τρόπο. Και τέλος, να ξηλωθεί ολόκληρο το οικοδόμημα της σημερινής διαιτησίας. Αυτοί οι μισθοφόροι κομπλεξικοί που την απαρτίζουν να πάνε όλοι στα σπίτια τους. Να εκπαιδεύσουν καινούριους διαιτητές, άφθαρτους και να τους δώσουν την ευκαιρία να βγάλουν από πάνω τους κάθε ρετσινιά που βαρύνει το χώρο από τους εξαρτημένους τού παρελθόντος. Να δοθεί βαρύτητα στην εκπαίδευσή τους και ειδικά στους κανόνες τού αθλήματος αλλά να επαναπροσδιοριστεί και ο ρόλος τους μέσα στα γήπεδα. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι αυτοί οι πρωταγωνιστές των αγώνων αλλά απλοί διεκπεραιωτές τους. Αν δεν έχει ένας διαιτητής το σθένος και το ειδικό βάρος να επιβληθεί στους ποδοσφαιριστές, να κλείνει τα αυτιά του στις έξωθεν πιέσεις αλλά και στις φωνές τής κερκίδας και να εφαρμόζει κατά γράμμα τον κανονισμό, να πηγαίνει άμεσα στο σπίτι του. Ο διαιτητής πρέπει να περνάει απαρατήρητος καθ' όλη τη διάρκεια ενός αγώνα. Αυτό το εγκληματικό λάθος να τους αποκαλούν άρχοντες του αγώνα τούς έχει οδηγήσει να καβαλήσουν το καλάμι και να πιστεύουν ότι απ' αυτούς εξαρτάται αν θα τελειώσει και πώς ένα παιχνίδι.

Και κάτι για τον υδροκεφαλισμό των μεγάλων ομάδων που επειδή έχουν την οικονομική δυνατότητα στραγγαλίζουν τις μικρότερες στερώντας τους την ευκαιρία που τους αναλογεί να ξεφύγουν από την μιζέρια και να διεκδικήσουν το δικό τους μερίδιο από την πίτα που τους αναλογεί. Κατά το παρελθόν οι γνωστοί δυνάστες τού ποδοσφαίρου μας δεν δίστασαν να σβήσουν από τον χάρτη ιστορικές ομάδες οι οποίες προασπιζόμενες την τιμή και την αξιοπρέπειά τους δεν αποδέχτηκαν τον ρόλο τού παραρτήματος που τους επέβαλαν εκβιάζοντάς τους οι δυο μεγάλοι απατεώνες. Ή δεν τους έδωσαν αποτελέσματα που απαιτούσαν ή ποδοσφαιριστές που είχαν ζητήσει για μεταγραφή ή κατά κακή συγκυρία έτυχε να χάσουν από τον αντίπαλό τους ανταγωνιστή. Πού πήγαν η Παναχαϊκή, η Δόξα Δράμας, ο Απόλλωνας Αθηνών, ο Εθνικός Πειραιώς, ο Απόλλωνας Καλαμαριάς, η Προοδευτική, η Βέροια, ο Φωστήρας, η Καστοριά, η Καλαμάτα, ο Παναιγιάλειος, ο Πιερικός. Συμπτωματικά οι περισσότερες απ' αυτές έπεσαν θύματα κάποιας σύγκρουσης ή αντίστασής τους στις επιθυμίες ενός εκ των δύο δυναστών τού ποδοσφαίρου μας ή κάποιες απ' αυτές την πάτησαν αποδεχόμενες να γίνουν θυγατρικές τους, τις οποίες όμως οι γνωστοί άφιλοι απατεώνιοι δεν δίστασαν να τις αδειάσουν αφού τις είχαν στίψει πρώτα σαν λεμονόκουπες.

Γι αυτό πρέπει να θεσπιστούν ορισμένες διατάξεις που σκοπό να έχουν την προστασία των αδυνάτων μπροστά στις ορέξεις των πλουσιοτέρων συλλόγων. Για παράδειγμα καμία ομάδα να μη μπορεί να διαθέτει στις τάξεις της περισσότερους από 32 ποδοσφαιριστές συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που θα έχει παραχωρήσει σαν δανεικούς. Δεν μπορεί να αγοράζει ο Μαρινάκης π.χ., που έχει την οικονομική άνεση, 150 ποδοσφαιριστές και να τους μοιράζει σε 15 ομάδες κρατώντας τες αιχμάλωτες και απαιτώντας μετά ανταλλάγματα για τις υπηρεσίες που τους πρόσφερε. Επίσης να οριστεί ένα πλαφόν μεταγραφών. Κάθε ομάδα να μπορεί να αποκτήσει συγκεκριμένο αριθμό ποδοσφαιριστών και το ίδιο να ισχύει για εκείνους που θα μπορεί να αποδεσμεύσει ή να πουλήσει. Και φυσικά να υπάρξει ένας χρυσός κανόνας -έστω και άτυπος- στον οικονομικό τομέα μιας μεταγραφής. Ένα όριο κοινά αποδεκτό. Δεν μπορεί να πουλιέται διεθνής Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής με την Εθνική του ομάδα, έναντι 1.000.000 ευρώ και να ζητάει ο Θεοδωρίδης για τον Γεωργιάδη 1.200.000! Και ακόμα περισσότερο όταν ορίζεται μια τιμή για την παραχώρηση ενός ποδοσφαιριστή να αφορά όλες τις ομάδες και όχι όταν πάει να τον ζητήσει η ΑΕΚ να της ζητάνε 1.500.000 εκατομμύριο και όταν τον ζητάει ο Ολυμπιακός να τον πουλάνε τελικά με 400.000! Αυτές οι ανισορροπίες που είναι και ύποπτες και δεν υπάγονται σε κανένα κανόνα είναι που πρέπει να εκλείψουν για να δει επιτέλους μια άσπρη μέρα το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Και επειδή όλοι μιλάμε, γκρινιάζουμε, βρίζουμε, καταριόμαστε αλλά κανείς δεν λέει τι να κάνουμε, κανείς δεν καταθέτει κάποια πρόταση, εγώ είπα να πρωτοτυπήσει και να ρίξω μερικές προτάσεις στο τραπέζι προς συζήτηση. Και όποιος διαθέτει αυτιά, ας ακούσει...

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

"Έσκισα το διαρκείας του Ολυμπιακού"

"Εδώ και 6-7 χρόνια έχω διαρκείας για το Καραϊσκάκη. Κάθε χρόνο το ανανεώνω με μεγαλύτερη σκέψη και προβληματισμό από την προηγούμενη. Το ντέρμπι, στη μεγαλύτερη διάρκειά του, δεν το είδα γιατί ήμουν καλεσμένη στο γάμο της Μίας και του Δημήτρη. Μέσα στην εκκλησία, αμέσως μαθεύτηκε το 1-0 του Μιραλάς. Ανεξήγητη χαρά πλημμύρισε αρκετούς από τους καλεσμένους! 1-0, ψιθύρισε ο γαμπρός και η νύφη νευρίασε σα γνήσια βάζελος! Τελειώνοντας το μέγα το μυστήριο βρήκα μια δικαιολογία να περάσω από το σπίτι. Είχα ήδη πάρει το μήνυμα: 1-1, ο Λέτο. Έτσι όπως τα υπολόγιζα, προλάβαινα να δω τα τελευταία 15 λεπτά του ματς πριν αρχίσει το πάρτι των παιδιών. Bad call, που λένε και οι Άγγλοι!

Ανοίγω τηλεόραση. Οι μουτζαχεντίν του Ολυμπιακού έχουν κάνει κόλαση το γήπεδο. Οι γνωστοί Τσουκαλάδες βρίσκονται πίσω από τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Προκαλούν, βρίζουν, απειλούν, πετάνε μπουκάλια. "Επιστήμονες" κανονικοί... Οι υπόλοιποι είναι, οριακά, εκτός ελέγχου. Ο καθένας τους κουβαλάει ένα βάσανο, μια αδικία από τα γεννοφάσκια του, ένα "είμαι 16άρης και σας μπιπ τα λύκεια". Κι ας έχει φτάσει 40 και 50 χρονών, ο δεκαεξάρης...

83 λεπτό: ακυρώνεται ως οφσάιτ κανονικό γκολ του Κατσουράνη. Ούτε μέσω "google earth" δε θα το έβλεπε κάποιος αυτό που είδε ο επόπτης!

85 λεπτό: ο αρχηγός Τοροσίδης δίνει ψευτοκεφαλιά στο Λέτο και αποβάλλεται. Κοκορομαχία, σκέφτομαι... Η κάμερα πιάνει το βλέμμα του την ώρα που αποχωρεί. "Και λίγα σου έκανα", είναι σα να λέει... Οι κάφροι της εξέδρας θυμίζουν πια ρωμαϊκή αρένα.

91 λεπτό: ο Τζιμπούρ βάζει γκολ από καθαρή θέση οφσάιτ. Δίπλα του ο Πάντελιτς επηρεάζει απόλυτα τη φάση. Ο "βοηθός" διαιτητής και ο άρχων του αγώνα το μετράνε κανονικά.

"Χαίρε Καίσαρ, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν".

Ανάμεσα σε σύννεφα πολέμου(όχι απλά καπνού), οι παλικαράδες της ξεφτίλας μπαίνουν στο γήπεδο και καλά, για να πανηγυρίσουν τη νίκη της ομάδας. Στην πραγματικότητα θέλουν να χτυπήσουν, σα θηράματα, όποιον φοράει πράσινη φανέλα. Τον Σισέ, τον Νίνη, τον Λέτο. Ο γενικός αρχηγός της ομάδας Τάσος Μητρόπουλος τσαμπουκαλεύεται με παίκτες και προπονητές του ΠΑΟ. Τζάμπα μαγκιές. Πάλι. Οι πράσινοι φυγαδεύονται στα αποδυτήρια, σαν εγκληματίες. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ανάμεσα σε 10 γορίλες, φωνάζει στον Σισέ "we screwed you" στα πλαίσια της φιλοξενίας, φαντάζομαι. Λίγο αργότερα δηλώνει πως "η ομάδα απόψε δίδαξε αρχές και ήθος. Έχουμε κάνει μεγάλο αγώνα για τη βία στα γήπεδα. Οι οπαδοί μας είχαν υποδειγματική συμπεριφορά". Γαργάρα. Όλα. Γιατί μας κοροϊδεύει έτσι; Γιατί μας ξεφτιλίζει και μας υποτιμά τόσο πολύ;

Κοιτάζω το διαρκείας μου. Το κρατάω στα χέρια μου. Ασυναίσθητα αρχίζω να διπλώνω την πλαστική κάρτα. Στα 2. Στην αρχή με δυσκολία. Μετά, πιο εύκολα. Τα 2 κομμάτια γίνονται 4. Ένα ψαλίδι ολοκληρώνει την καταστροφή. Συνειδητά πια.

Δεν θέλω να έχω σχέση με αυτό το ψέμα που ο Μαρινάκης, ο Μπέος και ο Ψωμιάδης ονομάζουν σήμερα ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που το γυρίζουν στο βαθύ σκοτάδι του παρελθόντος. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που οπλίζουν τα μυαλά των φανατικών με θεωρίες συνομωσίας κι αυτοί με τη σειρά τους πάνε και καίνε θέατρα, καταλύουν θεσμούς και τελικά, βυθίζουν όλους μας πιο βαθιά στην ασφάλεια του καναπέ.

Σόρρυ, κύριε Μαρινάκη. Δεν θα πάρω. Με ξύπνησε ο φασισμός της σιγουριάς σου".

Μαργαρίτα Μυτιληναίου

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Έτσι γαμάει ο Πειραιάς


Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί; Παροιμία δικιά μου. Από μια πλευρά τα όσα έγιναν χτες στο Καραϊσκάκης (τι ντροπή να φέρει τέτοιο όνομα αυτό το ζουγκλοστάσιο) θα έπρεπε να ικανοποιούν όσους έχουν υποστεί στο πετσί τους παρόμοιους βιασμούς. Για να νιώσουν μια φορά και οι βάζελοι τι ωραία που είναι να σε βιάζουν κι εσύ να φωνάζεις βοήθεια στους περαστικούς αλλά εκείνοι να γελάνε. Έλα όμως που πάνω απ' όλα είμαστε εραστές αυτού του αθλήματος που κάποιοι κανίβαλοι το έχουν μετατρέψει σε γκανγκστερική οργάνωση.


Ο κύριος Σισέ φαντάζομαι πόσο πιο πηδηγμένος θα νιώθει μετά τα χτεσινά, αν ένιωσε έτσι με τα 40 δευτερόλεπτα καθυστέρησης στο ματς με την ΑΕΚ. Αλλά εγώ ο αμετανόητος ΑΕΚτζής που γουστάρει ένα τίμιο πρωτάθλημα χωρίς μαϊμούδες και μαφιόζους, ξεπερνάω τους όποιους βιασμούς έχω προσωπικά υποστεί και δηλώνω ευθαρσώς -παρά τις μαλακίες που έχει δηλώσει- ότι τον πάω πολύ αυτόν τον ποδοσφαιριστή. Πρώτον γιατί δεν έχω ξαναδεί παίκτη που έχει έρθει στη χώρα μας να παθιάζεται έτσι και να μην αποδέχεται με τίποτα να τον κλέβουν τόσο ξεδιάντροπα. Συνήθως οι ξένοι ποδοσφαιριστές που δουλεύουν στη χώρα μας είναι μισθοφόροι που κοιτάζουν να εξαντλήσουν τα συμβόλαιά τους, να τα οικονομήσουν και να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Μάγκας λοιπόν ο Γάλλος κι ας παρασύρεται πολλές φορές από τον παρορμητικό του χαρακτήρα. Και θα ήταν πιο μάγκας αν εκεί, στη μαγική σέντρα τού Λέτο που αφύλακτος πιάνει την κεφαλιά πάνω στον Πάρντο, είχε σημαδέψει πιο ψύχραιμα και κάρφωνε τη μπάλα στο γάμα τής εστίας. Θα έβλεπε τότε το κλάμα των μαφιόζων και το τι θα επακολουθούσε. Θα έβλεπε ότι η καθυστέρηση των 40 δευτερολέπτων με την ΑΕΚ θα μπορούσε να φτάσει και τα 40... λεπτά προκειμένου να ισοφάριζε ο Ολυμπιακός.


Επίσης, ένας άλλος παίκτης που έχει αδικήσει κατάφωρα τον εαυτό του είναι ο Λέτο. Τέτοιος παίκτης γητευτής τής μπάλας δεν υπάρχει στη χώρα μας. Αν κατείχε τον τρόπο να πειθαρχεί τον εαυτό του θα έγραφε ιστορία. Οι ψευτομαγκιές τού Τοροσίδη και η επίδειξη Ολυμπιακοφροσύνης κατά τη διάρκεια του ματς αλλά και μετά τη λήξη του, προέρχονταν καθαρά από κόμπλεξ για τα όσα του έκανε ο Λέτο στον αγωνιστικό χώρο. Πιο τίμιο όμως θα ήταν να αλλάξει επάγγελμα από σήμερα.


Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα επίσης μου αρέσει πολύ γιατί είναι ένας έντιμος μαχητής κατά τη διάρκεια του αγώνα, χωρίς θεατρικά μονόπρακτα και καραγκιοζιλίκια (το ακριβώς αντίθετο του Καραγκούνη δηλαδή) ο οποίος αν και στη δύση τής καριέρας του μπορεί να είναι ένα κέντρο μόνος του έστω και αν δεν αντέχει για ολόκληρο ενενηντάλεπτο.


Η μαύρη τρύπα τού Παναθηναϊκού χτες άκουγε στα ονόματα Καραγκούνης και Κατσουράνης. Ο πρώτος ειδικά πρέπει να αποφασίσει το καλοκαίρι να φύγει με όσο πιο ψηλά το κεφάλι γίνεται γιατί αν συνεχίσει, όσες άπειρες στιγμές άφθονου γέλιου έχει χαρίσει στο πανελλήνιο, τόσες μούντζες θα εισπράξει. Ο δεύτερος έχει εξελιχθεί σε ό,τι πιο παρωχημένο υπάρχει σε αμυντικό χαφ και προστιθέμενο αυτό στον κωλοχαρακτήρα του συνθέτει τον ιδανικό παίκτη που μπορεί να μετατρέψει μια ομάδα στον αγωνιστικό χώρο σε περιφερόμενο θίασο και τα αποδυτήριά της σε μπαρουταποθήκη.


Λυπήθηκα επίσης τον καημένο τον Σπυρόπουλο αλλά και τον Βύντρα με τα όσα τράβηξαν από τους πλάγιους επιθετικούς τού Ολυμπιακού. Μεγάλο έλλειμμα έχει σ' αυτές τις θέσεις το τριφύλλι. Ο Σπυρόπουλος κόντεψε κάνα δυο φορές να κάνει εμετό με τα όσα του έκανε τόσο ο Μιραλάς όσο και ο Ζαϊρί όταν πέρασε αλλαγή. Όταν ο τελευταίος πέρασε αριστερά τα ίδια συμπτώματα απέκτησε και ο Βύντρα.


Ο Νίνης έμοιαζε χαμένος στο διάστημα. Κρίμα το ταλέντο και λυπάμαι τη Μάντσεστερ που θα στερηθεί μια τόσο μεγάλη μεταγραφή. Αν ο Γκοβού έπαιζε από την αρχή στη θέση του, το κλάμα από το λιμάνι θα ακουγόταν μέχρι την Ακρόπολη σήμερα.

Ο Τζόρβας δεν είναι τελικά ο μεγάλος τερματοφύλακας που χρειάζεται μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό, όπως και ο Σαριέγκι είναι πολύ λίγος. Αντίθετα ο Καντέ είχε γρήγορες αντιδράσεις και μου άρεσε αρκετά.

Από τον Ολυμπιακό σαν αρνητικούς πρωταγωνιστές ξεχώρισα τον απερίγραπτο Πάρντο (σκέτο ανέκδοτο ο τύπος μιλάμε) που μου θύμισε τη μεγάλη παράδοση σε τερματοφύλακες-κουλούρια που έχει ο Ολυμπιακός (Μυλωνάς, Πολέτι, Ελευθερόπουλος, Τοχούρογλου, Κατεργιαννάκης, Γιάννου, Λέμενς), τον αρνητικό Τοροσίδη που τον ταλαιπώρησε αφάνταστα ο Λέτο, τον αργοκίνητο Φουστέρ και μετέπειτα τον Ντουντού που τον αντικατέστησε και που δεν είχε καμιά σχέση με τον παλιό καλό εαυτό του, αλλά σαν μαύρη τρύπα στην επίθεση θα θεωρήσω τον Τζιμπούρ ο οποίος όχι μόνο χανόταν αλλά πολλές φορές κατάφερνε να μπερδεύει και τους συμπαίκτες του. Αλλά ο νόμος τού ποδοσφαίρου επιβραβεύει τελικά τους κωλόφαρδους κι έτσι του πιστώθηκε το γκολ μαϊμού τού 90φεύγα, για να δει κι αυτός ποια είναι η διαφορά να παίζει στον γαύρο αντί για την ΑΕΚ. Διότι με την ΑΕΚ δεν θα είχε ποτέ τη χαρά να του κατακυρωθεί τέτοιο γκολ ενώ αντίθετα με τον Ολυμπιακό έχουν ακόμα πολλά τέτοια να δουν τα μάτια του. Επίσης Μέλμπεργκ και Αβραάμ Παπαδόπουλος, αν και δεν είχαν μεγάλη πίεση, δεν ενέπνεαν εμπιστοσύνη και ασφάλεια κάθε φορά που γινόταν σέντρα στην καρδιά τής άμυνας του Ολυμπιακού.

Από εκεί και πέρα όμως, ό,τι και να λέμε, ο Ολυμπιακός διαθέτει μερικές μονάδες που κάνουν τη διαφορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μιραλάς ας πούμε είναι παικταράς ολκής και μπορεί στο δευτερόλεπτο να ανακατέψει όποια άμυνα κι αν του στήσεις μπροστά του. Και ο Ριέρα φωνάζει από χιλιόμετρα ότι πρόκειται για άλλης πάστας ποδοσφαιριστή κι ας μην είναι στην καλύτερη κατάσταση. Ο Ραούλ Μπράβο από αριστερά έκανε γιογιό τον Νίνη. Ο Ιμπαγάσα είναι χαφ που ξέρει πολλά καντάρια μπάλα και ίσως είναι ο τελευταίος πραγματικός οργανωτής που αγωνίζεται στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ο Μοντέστο αθόρυβος αλλά με γρήγορες αντιδράσεις και με καθαρό μυαλό βοηθούσε με το απλό παιχνίδι του στην καλή κυκλοφορία τής μπάλας στο χώρο τού κέντρου. Ο Πάντελιτς με το λίγο που έπαιξε πρόλαβε να δημιουργήσει αναστάτωση από την οποία προήλθε το δεύτερο αλλά άκυρο γκολ τού Ολυμπιακού. Εκείνος όμως που με εντυπωσίασε πραγματικά και απορώ με τον παραγκωνισμό του, είναι ο Ζαϊρί. Ο άνθρωπος κατέχει το τόπι όσο λίγοι και είναι ικανός να πάρει την ταυτότητα οποιουδήποτε προσωπικού του αντιπάλου. Ο καημένος ο Σπυρόπουλος το εμπέδωσε για τα καλά αυτό χτες.

Τακτικά ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερα στημένος και γέμιζε περισσότερο το γήπεδο. Σαν ουδέτερος παρατηρητής αν προσπαθούσες να μαντέψεις τον νικητή πήγαινες χωρίς αμφιβολία προς την πλευρά τού Ολυμπιακού. Ο Παναθηναϊκός έβγαινε μπροστά χάρη στα ηρωικά γιουρούσια τού Λέτο αλλά υστερούσε κατά πολύ στα χαφ και δεν μπορούσε να πιέσει και να κλέψει μπάλες για να βάλει αντεπιθέσεις. Αντίθετα όποτε έγιναν μονομαχίες στο χώρο τού κέντρου νικητής έβγαινε ο Ολυμπιακός. Σοφά ο Πορτογάλος αποφάσισε να χτυπήσει από τα άκρα περνώντας τον Γκοβού στη θέση τού Νίνη. Ο Παναθηναϊκός απέκτησε δυο ξυράφια στα άκρα του και οι αργοί πλάγιοι αμυντικοί του αδυνατούσαν να τους ανακόψουν. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν είχε ξεκινήσει έτσι το ματς ο Φερέιρα ο Παναθηναϊκός θα είχε κλέψει το πιο άνετο διπλό τού πρωταθλήματος.

Με εντυπωσίασε ο προπονητής τού Ολυμπιακού. Του βγάζω το καπέλο και τον θεωρώ από τους πρώτους μάγκες στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κύριος με κάπα κεφαλαίο από εκείνους που τόσο λείπουν μέσα σ' αυτή τη σάπια καθημερινότητά μας. Χωρίς βαρύγδουπες δηλώσεις, χωρίς μαϊμουδίστικους πανηγυρισμούς, δεν δίστασε να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για τα καφριλίκια που έκαναν οι ανεγκέφαλοι της ομάδας του μετά τη λήξη τού αγώνα. Ταυτόχρονα ο Βαλβέρδε έστησε αριστοτεχνικά την ομάδα του και διόρθωσε γρήγορα και εύστοχα τις όποιες δυσλειτουργίες πήγε να παρουσιάσει. Αντίθετα ο Φερέιρα όσο λαλίσταστος ήταν μετά το ματς κυπέλου με την ΑΕΚ τόσο δαγκωμένη είχε χτες τη γλώσσα του. Τσάμπα μάγκας ο Πορτογάλος, πήρε το μαθηματάκι του από τον Ισπανό και λούφαξε στη γωνία του. Άλλωστε προσωπικά πιστεύω ότι ήταν εκείνος που πήρε στο λαιμό του τον χτεσινό Παναθηναϊκό και τον οδήγησε στην ήττα και δεν καταλαβαίνω τους σημερινούς διθυράμβους και την αποθέωση από τον πράσινο τύπο. Ο άνθρωπος εγκλημάτισε βάζοντας τον Νίνη με μία προπόνηση σε μία ολόκληρη εβδομάδα και άφησε έξω τον ταχύτατο Γκοβού που δυο φορές χτες έκανε πλάκα σε ολόκληρη την άμυνα τού Ολυμπιακού. Επίσης τοποθετώντας τα δυο αργοκίνητα καράβια Κατσουράνη και Καραγκούνη μαζί με τον εξ ορισμού αργό Ζιλμπέρτο Σίλβα, έριξε τις στροφές τής ομάδας του στο χαμηλότερο δυνατό σημείο και την άφησε έρμαιο στις ορέξεις των πολύ πιο κινητικών παικτών τού Ολυμπιακού.

Και πάμε τώρα στο μεγάλο έγκλημα που συντελέστηκε χτες. Σαν ΑΕΚτζής που τον έχουν πηδήξει περισσότερες φορές απ' όσες ένιωσε ο Σισέ να τον πηδάνε, θα έπρεπε να χαίρομαι για το έγκλημα και τιμωρία τού υπερόπτη Παναθηναϊκού. Επειδή όμως εμείς οι Ενωσίτες είμαστε από άλλη πάστα φτιαγμένοι δεν την μπορούμε την αδικία όποιος κι αν την λούζετε. Του άξιζε ή όχι. Έχω γνωρίσει πολλούς Παναθηναϊκούς που δυσανασχετούσαν πέρυσι, όταν ο Πατέρας είχε φτιάξει τα δικά του κονέ με τη διαιτησία και ο Παναθηναϊκός πηδούσε σωρηδόν τους αντιπάλους του με το έτσι θέλω. Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν Ολυμπιακό που να έχει παραδεχτεί ότι η ομάδα του σπρώχνεται κατ' εξακολούθηση με χέρια και με πόδια λες και υπάρχει κάποιος άγραφος νόμος να κερδίζει πάντα ο Ολυμπιακός και να παίρνει τους τίτλους. Αν αυτό λέει κάτι το καταθέτω.

Ο Καλόπουλος φέτος ακροβατούσε διαρκώς και φλερτάριζε με το τέλος τής καριέρας του. Στον αγώνα τής ΑΕΚ με τον Αστέρα Τρίπολης, το 2-2 στο ΟΑΚΑ, δεν έδωσε στην ΑΕΚ τέσσερα (4) πέναλτι! Ούτε ένα, ούτε δύο, ούτε τρία! Το ένα έβγαζε μάτια περισσότερο από το άλλο. Αργότερα παραδέχτηκε δημόσια το λάθος του. Η ΑΕΚ όμως έχασε τους 2 βαθμούς και μάλιστα σε κομβικό σημείο τού πρωταθλήματος, όταν οι διαφορές έπαιζαν ρόλο και με αυτό τον τρόπο τής ψαλιδίστηκαν τα φτερά; Λάθος λοιπόν; Χτες λάθη έκανε ο Καλόπουλος; Το πέναλτι του Τοροσίδη δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Ο Τοροσίδης παίρνει τη μπάλα με το χέρι. Από την άλλη δεν υπάρχει κανένα επιθετικό φάουλ τού Νίνη όπως δικαιολογήθηκε ο επικίνδυνος αυτός διαιτητής. Και πάει αυτό. Το γκολ τού Κατσουράνη; Τι ανακάλυψε σ' αυτό; Ένα πεντακάθαρο γκολ με αμυντικό τού Ολυμπιακού πάνω στη γραμμή τού τέρματος που σημαίνει ότι δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση για οφσάιντ. Και τέλος το γκολ τού Ολυμπιακού στο 90'. Δύο παίκτες εξόφθαλμα σε θέση οφσάιντ. Τόσο ο Πάντελιτς που σαφώς επηρεάζει τη φάση όσο και ο σκόρερ Τζιμπούρ. Υπάρχουν δύο τινά. Ή ο Καλόπουλος είναι τόσο ανίκανος που δεν μπορεί να ξεχωρίσει πότε γίνεται πέναλτι και πότε υπάρχει οφσάιντ, άρα είναι επικίνδυνος ή γνωρίζει μια χαρά τι κάνει και απλά φέρνει σε πέρας την αποστολή για την οποία είναι εντεταλμένος. Και στις δύο περιπτώσεις αυτό το άτομο δεν πρέπει να ξαναπατήσει σε αγωνιστικό χώρο. Αλλά στη δεύτερη περίπτωση τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Θυμηθείτε με, ο Καλόπουλος τελείωσε από διαιτητής. Το να διαιτητεύσεις ένα ματς που συνειδητά θα σε οδηγήσει στο τέλος τής καριέρας σου, θα πρέπει το αντίτιμό του να άξιζε πραγματικά τον κόπο. Και το έχουμε ξαναδεί αυτό. Διαιτητές να μη λογαριάζουν το δημόσιο αίσθημα και την κατακραυγή, να μη τους καίγεται καρφάκι για την τιμωρία που τους περιμένει, αλλά να κοιτάνε μόνο πώς θα φέρουν σε πέρας την αποστολή τους. Εσείς τι λέτε, δεν θα αξίζει τον κόπο όλο αυτό; Και ξαναθυμηθείτε με. Σε λίγα χρόνια ο Καλόπουλος θα ανελιχθεί και θα τον δείτε να αναλαμβάνει πολύ καίριο πόστο τής ελληνικής διαιτησίας. Σημεία των καιρών...

Και δυο λόγια για αυτούς τους ανίκανους που έκαναν το πανελλήνιο να πεθάνει στα γέλια με τη χτεσινή χεσμένη περιγραφή τους. Δεν ξέρω αν εξέθεσαν τη ΝΕΤ περισσότερο απ' όσο είναι ήδη εκτεθειμένη στα μάτια τού ελληνικού λαού αλλά αυτά τα ανθρωπάκια είναι πράγματι για γέλια. Ρε καραγκιόζηδες, είστε οι μόνοι που έχετε ολοκληρωμένη και σφαιρική άποψη για να διαφωτίσετε όσους παρακολουθούν την αναμετάδοσή σας και παρόλο που είναι τόσο ξεκάθαρες οι φάσεις που και οι άσχετοι με τους κανονισμούς είδαν τι παιζόταν, εσείς δεν ντραπήκατε να αναμασάτε μέσα από τα δόντια σας ότι είναι πολύ κοντινό το πλάνο και δεν έχετε ξεκάθαρη άποψη αν είναι γκολ η όχι τού Κατσουράνη; Ρε, έχετε ξαναδεί μπάλα ή μέχρι τώρα κάνατε μόνο διαφημίσεις για μπουγάτσες; Έχετε ξαναδεί να ακυρώνεται γκολ σαν οφσάιντ με αμυντικό τής ομάδας που το δέχεται πάνω στη γραμμή τού τέρματος; Ου να χαθείτε ελεεινά υποκείμενα! Μας έχετε μετατρέψει με το έτσι θέλω το άσπρο σε μαύρο μπροστά στα μάτια μας...

Θα κλείσω αυτό το κατεβατό με μια μικρή αναφορά σε ένα πολύ επικίνδυνο άνθρωπο. Τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Βαγγέλη Μαρινάκη. Εντάξει, νομίζαμε ότι τα έχουμε δει όλα με τους κατά καιρούς φύλαρχους της φυλής των λιμανίσιων όρθιων αρουραίων. Ετούτος ξεπερνάει κάθε προηγούμενο. Δεν χορταίνει ούτε με το ωμό κρέας των αντιπάλων του. Και τα άγρια θηρία τής ζούγκλας κυνηγάνε τα θύματά τους μόνο και μόνο για να επιβιώσουν. Για να χορτάσουν την πείνα τους. Εδώ μιλάμε για άγρια ένστικτα. Πάση θυσία ο σκοπός. Με κάθε μέσο. Κι από πάνω η πλήρης κοροϊδία των μακαριστών υμών αδελφών. "Πού την είδατε τη ζούγκλα κύριοι; μιλάμε για άψογη φιλοξενία". "Και γιατί να μη νικάει στο 90' ο Ολυμπιακός;". Στο πώς νικάει καμία αναφορά. Στο θαυμαστό κόσμο των ζώων τού Καραϊσκάκης που τις ανθρωποφάγες επιθέσεις τους έχουν βιώσει ατιμωρητί και ο ΠΑΟΚ φέτος και τώρα ο Παναθηναϊκός και έρχεται η σειρά τής ΑΕΚ, αλλά και πέρυσι πάλι τόσο η ΑΕΚ που δεν την άφησαν να πατήσει στον αγωνιστικό χώρο και να κάνει ζέσταμα (!), όσο και ο Παναθηναϊκός που τον είχαν κλεισμένο επί μιάμιση ώρα στο πούλμαν ενώ όταν μπήκαν οι παίκτες στον αγωνιστικό χώρο έπεφταν σκάγια στην πλάτη τού Τζόρβα(!), τις γνώρισαν από την καλή κι από την ανάποδη. Ώπα ρε μάγκες. Για όλα τούτα υπάρχει κάποιος αυτουργός. Ο χοντρός πρόεδρος δεν είναι μόνο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Είναι και πρόεδρος της Σούπερ Λίγκας. Αν δεν υπάρχει ντροπή γι' αυτά τα παχύδερμα -που δεν υπάρχει γιατί αν υπήρχε θα δρούσαν διαφορετικά- κάποιος πρέπει να τους υπενθυμίσει ότι είναι απλώς πρόεδροι. Δεν είναι στρατηγοί. Δεν κατευθύνουν τα στρατεύματά τους στη μάχη με σκοπό να κυριεύσουν τα εχθρικά εδάφη. Αφού δεν το καταλαβαίνουν οι ίδιοι οι μπουνταλάδες που βρήκαν παιχνιδάκι να γεμίζουν τη μίζερη ζωή τους, κάποιος πρέπει να βρεθεί να τους βάλει στη θέση τους πριν να θρηνήσουμε θύματα όπως και στο παρελθόν. Η Πολιτεία; Ε, τι η Πολιτεία; Λυσσάξατε με την Πολιτεία. Τι να σας κάνει κύριος και η ταλαίπωρη η Πολιτεία; Να πάει να τα βάλει μόνη της με τα άγρια θηρία; Και στο κάτω-κάτω κύριος, αν δεν σας αρέσει, να φύγετε, να πάτε αλλού... Εδώ έτσι γαμάει ο Πειραιάς...

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

Σαριμπιντάμ θα πει τρελαίνομαι


- Ποιο ντέρμπι τίτλου ρε σαχλαμπούρδες που μας έχετε πάρει τ' αυτιά. Με 7 βαθμούς διαφορά υπάρχει κανένα ντέρμπι τίτλου;

- Κάτι τρέχει στην ΑΕΚ. Αρχίζει να γίνεται ορατό ακόμα και στους άσχετους. Η διοίκηση δεν μπορεί να πάρει καμιά πρωτοβουλία επειδή κάτι περιμένει. Εξ ου και τα πίσω μπρος με τον Μπλάνκο. Σε θέλουμε αλλά περίμενε λίγο...

- Αγαπητοί μου ΠΑΟΚτζήδες, άμα δεν μπορείτε να κερδίσετε στην έδρα σας την ΤΣΣΚΑ δεν μπορείτε να ελπίζετε σε σπουδαία πράγματα. Όπως κι εμείς τη Ζενίτ. Και ο Άρης, παρόλο που μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες εκτός έδρας επιτυχίες στην Ευρώπη, αυτή τη φορά δε νομίζω να έχει τύχη...

- Στον Πανιώνιο έχουν βγει τα μπλοκάκια και γίνονται πια οι καλοί λογαριασμοί. Τόσα, από τον Πέτρο, τόσα από τον Μήτσο, βάλε και ένα τενεκέ λάδι από τον Χαράλαμπο. Καλά πάμε. Τα κονέ υπάρχουν, η υψηλή προστασία είναι εξασφαλισμένη, γιατί να μη θεωρούν εαυτούς σωμένους από τώρα;

- Στον Ηρακλή υπάρχουν ακόμα κάποιες επιφυλάξεις αλλά οι διαβεβαιώσεις και οι όρκοι που εισπράττουν είναι πολύ πειστικοί. Πάντως, καλού-κακού, ας κουνήσουν και το δαχτυλάκι τους. Μη τα περιμένουν όλα από το... υπερπέραν...

- Στα σύνορα της Θεσσαλίας με τη Μαγνησία σκάβονται χαρακώματα. Λαρισαίοι Μακρυκωσταίοι με Βολιώτες Κοντογιώργηδες είναι έτοιμοι να πιαστούν από τα μουστάκια και να γίνει της τσιγκελωτής το κάγκελο! Κι όλα αυτά όχι για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη, μα για ένα παραγεμισμένο πουκάμισο μιας αψηλής, χοντρής και καραφλής κοπέλας από τη Νέα Σμύρνη. Ούτε καν από τη Σμύρνη για να μπορεί να παρέμβει ένας Αγαμέμνωνας, κάποιος πολυμήχανος Οδυσσέας τέλος πάντων. Τίποτα. Του Αχιλλέα μόνο η ροδαλοφουσκωμένη φτέρνα έρμη και γυμνή μα πού να βρεθεί βέλος τόσο αιχμηρό να την διαπεράσει;

- Ο Θεοδωρίδης την ψυλλιάστηκε τη δουλειά. Ο Πανσερραϊκός του, πήγαινε μια χαρά στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Αλλά δεν είχε προβλέψει ότι θα τον έριχνε κατηγορία ο... Γεωργιάδης. Μόλις χαμπάριασε ότι ο μικρός δεν θέλει λιμάνι έχασε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Τώρα ξαφνικά πουλάει και φεύγει. Αργά κύριε Πέτρο μας. Τώρα με τέτοια κρίση και χωρίς... λιμάνι στην πόλη σου, ποιος αγοράζει;

- Α, ρε Κομπότη πού κατάντησες. Αφού το είχες το θέμα με τα δωράκια στους αντίπαλους, δεν έκανες και σε μας το δωράκι σου τότε που ήσουνα Σουπερλιγκάτος. Και εμάς θα βοηθούσες που είχαμε τις σφίξεις μας και εσύ θα συνέχιζες να πουλάς σουβλάκια στον Τσουκαλά και την παρέα του... Τώρα;

- Ο Πανόπουλος, μουλωχτός όπως πάντα, από εκεί που είχε αρχίσει να βλέπει τα ραδίκια τής Β' Εθνικής ανάποδα το έσωσε το καράβι χωρίς να ακουστεί ούτε ψίθυρος. Έχετε πάει ποτέ στο προπονητικό τής Ξάνθης στα Τρία Πηγάδια; Γεμάτο όμορφες ξυλινες παράγκες. Παράξενος παράγοντας...

- Αστέρας, μάλλον διάττοντας, ήταν και έσβησε εκεί στην Τρίπολη. Όλα τα θαύματα στον τόπο μας τρεις μέρες κρατάνε. Άντε τρεις αγωνιστικές περιόδους. Κρίμα τις επενδύσεις. Κουράγιο αδέρφια, ο Παναρκαδικός έρχεται...

- Έβγαλαν όλοι γλώσσα, έβγαλε κι ο... Παπουτσάκης. Γλυκέ μας χοντρούλη με τη μουστάκα, πιστό αντίγραφο του σωτήρα Κοζώνη εξ Αμερικής, άσε αυτή τη βρώμικη δουλειά να την κάνει ο εντεταλμένος σου. Σε μια βδομάδα πάλι θα δώσει παράσταση ο Καραγεωργίου μετά από την τριάρα που θα έχει αρπάξει στο Παγκρήτιο (η ταρίφα είναι πάντα ταρίφα), γιατί πρέπει εσύ να εκτίθεσαι; Το μόνο που δεν ξέρουμε φέτος είναι ποιος θα του φταίει περισσότερο του κουνελοπνίχτη προπονηταρά. Ο διαιτητής, οι επόπτες, ο τέταρτος, το κατεστημένο, ο βοριάς που φύσαγε στο Ηράκλειο ή η ταπεινή ομάδα του που δεν κάθισε να φάει περισσότερα από τέσσερα γκολ στο ίδιο γήπεδο από τα αφεντικά του της Αθήνας; Εργο-τέλι, τέλι τον τραγουδάς τον καημό σου αδικημένε Έλληνα Φέργκιουσον...

- Ευτυχώς που σώθηκε ο Ατρόμητος πάντως. Εδώ και κάτι αγωνιστικές έπαψε να ξυπνάει ιδρωμένος ο Δώνης τα βράδια βλέποντας τον Σπανό πάνω από το κεφάλι του με μια τεράστια σηκωμένη Χατζάρα. Τώρα πια βλέπει την αντιπροσωπεία τής Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (Τι ΕΠΟ, τι ΑΠΟ) να του χτυπάει το κουδούνι και να του ζητάει επίσημα να αναλάβει την Εθνική Αγγλίας...

Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Το φιλικό με φούστες και τσαντάκια και η αποψίλωση


- Είναι να τρελαίνεται κανείς. Από την έδρα που δεν έχει καταφέρει να περάσει καμία ευρωπαϊκή ομάδα εδώ και 43 χρόνια (από το 1968) και που έσπασαν τα μούτρα τους μερικές από τις καλύτερες ομάδες τής Ευρώπης, το Κλεάνθης Βικελίδης, η φετινή ΑΕΚ των χιλίων προβλημάτων και των εμφατικών διασυρμών, πέρασε με μια ξεγυρισμένη τεσσάρα! Όταν ο θεός τού ποδοσφαίρου έχει κέφια...

- Ο Σισέ, παραμονές τού μεγάλου ντέρμπι τής ομάδας του με τον Ολυμπιακό, εμφανίστηκε σε εκδήλωση με... φούστα. Και μετά ζητάμε όλοι να τιμωρηθεί επειδή είπε ότι τον πήδηξαν! Άμα του αρέσει του ανθρώπου εμάς τι μας κόφτει; Σκέφτομαι μόνο την καζούρα που θα του επιφυλάξουν οι οπαδοί τού γαύρου και λυπάμαι ειλικρινά τους οπαδούς τού βάζελου...

- Δεν ξέρω γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι την Κυριακή θα δούμε το πιο "φιλικό" ντέρμπι των τελευταίων χρόνων ανάμεσα στους αιώνιους. Οι 22 ποδοσφαιριστές θα κάνουν την εμφάνισή τους με φούστες και ασορτί τσαντάκια Πιέρ Γκαρντέν ενώ το διαιτητικό τρίο θα βγει στην πασαρέλα με μπουρνούζια Αρμάνι. Στον αγωνιστικό χώρο δεν πρόκειται να ανοίξει ούτε ρουθούνι ενώ η φιλοξενία τού Ολυμπιακού θα μείνει στην ιστορία. Ούτε εμπρηστικές δηλώσεις, ούτε καζούρα, ούτε τίποτα. Το αποτέλεσμα δε, κλείνει προς το Χ όσο και ο πύργος τής Πίζας...

- Αναρωτιέμαι, τι να πληρώνει άραγε στο στοίχημα το διπλό τού Πανιωνίου στο ΟΑΚΑ; Επίσης, ποιο θα είναι το κόστος και ποιο το όφελος για τη διοίκηση της ΑΕΚ; Και φυσικά, αν συμβεί κάτι τέτοιο, θα σιγουρευτώ ακόμα περισσότερο ότι το κύπελλο φέτος θα πάρει χρώμα κιτρινόμαυρο. Εντάξει, μπορεί κάποιοι να μην έχουν πού να σταθούν μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, αλλά από την άλλη η ΑΕΚ θα βρεθεί με ένα πολυεργαλείο (!) στο δυναμικό της (κι άλλο;). Σοβαρευτείτε ρε και διαλύστε τον νεοπρόσφυγα γιατί δεν θα σας ξεπλένει ούτε ο Ποδονίφτης αν σκαρώσετε καμιά τέτοια κασκαρίκα...

- Τα σενάρια για την έξοδο στο φετινό Γιουρόπα Λιγκ παραπέμπουν σε ταινία θρίλερ. Ίσως χρειαστεί, ο Μπέος, σαν γνήσιος άντρας και παλικάρι που είναι, να καταπιεί τις προσβολές και τις ειρωνείες που έχει ξεστομίσει προς τον Σταύρο Αδαμίδη και να του πει ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ο Ολυμπιακός Βόλου, μαζί με Άρη, Καβάλα και Εργοτέλη θα παλέψουν για την προνομιούχο πέμπτη θέση για την οποία πολλά θα κριθούν και από τα αποτελέσματα της ΑΕΚ απέναντι στον Εργοτέλη και την Καβάλα. Γιατί απέναντι στον Άρη και στον Βόλο η ΑΕΚ το έκανε το... καθήκον της...

- Εκείνος που όπως φαίνεται δεν θα τραβήξει κανένα ιδιαίτερο ζόρι για την έξοδό του στο Γιουρόπα Λιγκ είναι ο ΠΑΟΚ, ακόμα κι αν το καλό εισιτήριο θα το έχει πάρει η ΑΕΚ λόγω κατάκτησης του κυπέλλου. Αλλά θα υπάρξει και μία ακόμα ελληνική ομάδα που έχει σχεδόν σίγουρη τη συμμετοχή της στο Γιουρόπα Λιγκ. Θα είναι ο Παναθηναϊκός που δεν θα καταφέρει να μπει στους ομίλους τού Τσάμπιονς Λιγκ από τα προκριματικά και θα πέσει μοιραία στο Γιουρόπα...

- Στον πάτο τής βαθμολογίας δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να καταλάβει κανείς τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ο Πανσερραϊκός έχει πει ήδη γεια χαρά και ετοιμάζεται να κουνήσει μαντήλι και η Λάρισα. Εκείνος που θα συμπληρώσει την παρέα κατά τη γνώμη μου θα είναι ο Αστέρας Τρίπολης. Ο Πανιώνιος δεν πέφτει ούτε με σφαίρες, το ίδιο και ο Ηρακλής. Ατρόμητος, Ξάνθη και Κέρκυρα δε νομίζω επίσης να κινδυνέψουν...

- Αν κάποιος είναι κακοπροαίρετος εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί αν υπάρχουν άτομα μέσα από τη διοίκηση της ΑΕΚ που να παίζουν παράξενα παιχνίδια τα οποία να ευνοούν τον οποιονδήποτε. Από τους αντιπάλους τής ΑΕΚ έως και την... τσέπη τους. Εκτός ίσως από την ίδια την ΑΕΚ. Βαρύ ίσως αλλά πώς αλλιώς να σκεφτεί κανείς όταν βλέπει τον τρόπο που χειρίζονται τα ιδιαίτερα λεπτά θέματα που αφορούν την ομάδα μέσα από την διοίκηση; Και πρώτα-πρώτα ας δούμε την υπόθεση Τζιμπούρ. Προσωπικά δεν το γουστάριζα το άτομο και δεν με χάλασε καθόλου η φυγή του. Όμως η ΑΕΚ έχασε ένα τεράστιο ποσό από αυτή την ιστορία, οι χειρισμοί τής οποίας μόνο απορίες μπορεί να προκαλέσουν σε όποιον καθίσει να σκεφτεί όλες τις παραμέτρους της. Διότι έχουμε έναν παίκτη που τον Ιούνιο λήγει το συμβόλαιό του και μπορεί να πάει σε όποια ομάδα τού κόσμου θέλει. Όμως τον καίει ο πισινός του να φύγει από τον Γενάρη και είναι διατεθειμένος για να το πετύχει να διαπραγματευτεί με την ΑΕΚ στην οποία ανήκει τυπικά μέχρι το καλοκαίρι. Ο καθένας από εμάς σαν σώφρων άνθρωπος τι θα έκανε; Μόνο δύο πιθανότητες υπήρχαν. Ή τον κρατάς μέχρι το καλοκαίρι και τον αφήνεις στην εξέδρα να κάνει ηλιοθεραπεία -αφού έτσι κι αλλιώς χαμένο τον έχεις- ή τον καλείς και του λες: "μπορείς να φύγεις και τώρα πουλάκι μου αλλά υπέγραψε μια ρήτρα ότι δεν θα πας σε άλλη ανταγωνιστική μας ομάδα εντός Ελλάδος". Και εσύ γλιτώνεις μέρος τού συμβολαίου του και αυτός μένει ελεύθερος έξι μήνες νωρίτερα και μπορεί να διαπραγματευτεί με όποια ομάδα στον κόσμο γουστάρει, εκτός από τους δύο κύριους ανταγωνιστές σου. Το φύγε τώρα ελεύθερος και πήγαινε όπου γουστάρεις αποτελεί εθελούσια ενίσχυση των αντιπάλων σου και για μένα είναι από βλακώδες έως ύποπτο! Ο ισχυρισμός των διοικούντων βέβαια είναι ότι αν τον κρατούσαν για καπρίτσιο έως τον Ιούνιο θα έπρεπε να του καταβάλουν τις παχυλότατες αμοιβές του έως τότε και μετά να τον χάσουν έτσι κι αλλιώς. Αυτό είναι σωστό. Αλλά ας μας απαντήσουν, γιατί δεν τόλμησαν να τον τιμωρήσουν με διακοπή συμβολαίου για τις μαϊμουδιές που έκανε στον Χιμένεθ σ' εκείνη την προπόνηση του Ιανουαρίου; Αν το είχαν κάνει δεν θα ίσχυε η δικαιολογία τους και ο παίκτης θα έχανε ένα εξάμηνο από τη λήξη τού συμβολαίου του. Και σα να μην έφτανε αυτό η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Μπλάνκο. Ο Αργεντίνος είναι ήδη ελεύθερος να υπογράψει σε όποια ομάδα γουστάρει και ας είναι μία από τις δύο ανταγωνιστικές προς την ΑΕΚ και χωρίς η ΑΕΚ να πάρει ούτε σεντ. Η ΑΕΚ είπα. Γιατί για κάποιους άλλους δεν βάζω το χέρι μου στο ευαγγέλιο. Και εννοώ εκείνους που τον σπρώχνουν από την πλάτη στην έξοδο. Και στη συνέχεια έρχεται και ο Λεονάρντο. Ένα ολόκληρο εκατομμύριο δόθηκε πέρυσι και ξαφνικά τον πλασάρουν σαν αντάλλαγμα για μεταγραφή διάφορων απιθανοαπίθανων ανά την Ελλάδα, χωρίς να εξετάζουν την προοπτική τού δανεισμού του, ούτε να διεκδικούν κάποιο ποσό, ούτε έστω κάποιο ποσοστό μεταπώλησης του Βραζιλιάνου. Δεν είναι ανεξήγητο αυτό; Με ποιο δικαίωμα μερικοί χαρίζουν περιουσιακά στοιχεία τής ΑΕΚ; Με ποιο δικαίωμα απαξιώνουν την ομάδα αποψιλώνοντάς την από το όποιο υλικό αξίζει δυο δεκάρες αντικαθιστώντας το με ποδοσφαιριστές με μηδενική αξία στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο; Άλλο πράγμα να μειώνεις το μπάτζετ των μεταγραφών, άλλο πράγμα να μειώνεις την αξία των συμβολαίων κάποιων πλουσιοπάροχα αμειβόμενων ποδοσφαιριστών σου και εντελώς άλλο πράγμα η πλήρης διάλυση της όποιας ομάδας είχε απομείνει για να θυμίζει τον περήφανο δικέφαλο αετό...

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Μουρίνιο και μπακάληδες


Επειδή μπόλικη κουβέντα έχουμε κάνει εδώ μέσα -και αλλού- για το κατά πόσο πρέπει να κρίνουμε τον Χιμένεθ ή να τον αφήσουμε απερίσπαστο να δουλέψει με τους παίκτες για να χτίσει τη νέα ΑΕΚ, νομίζω ότι σαν φίλαθλοι που καταθέτουμε όλοι τον οβολό μας γι' αυτή την ομάδα και δικαιούμαστε να έχουμε άποψη αλλά και πληροφόρηση για τα πάντα που συμβαίνουν σ' αυτήν, κάποιες απόψεις μας πρέπει να τις επαναπροσδιορίσουμε.

Η λογική να μη μιλάμε για ό,τι βλέπουμε μοιάζει παρωχημένη και βολεύει θα έλεγα εκείνους που έχουν στα χέρια τους τις τύχες τής ομάδας. Υπάρχουν αρκετές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πριν από την οποιαδήποτε κρίση αλλά οι πιο βασικές και καθοριστικές για την πορεία τής ΑΕΚ συνοψίζονται στο τρίπτυχο, Διοίκηση, Προπονητής, Ποδοσφαιριστές. Υπάρχουν και οι φίλαθλοι αλλά εκ των πραγμάτων έχει αποδειχτεί ότι δεν μπορούν να επηρεάσουν τα τεκταινόμενα με κανένα τρόπο.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Η διοίκηση πρώτα. Υπάρχει μια εκφρασμένη πολιτική, για άλλους σώφρων, για άλλους μπακαλίστικη, η οποία κάνει λόγο για περιορισμό των δαπανών, μείωση του μπάτζετ, συμμάζεμα των οικονομικών και ψαλίδισμα του ανοίγματος, το οποίο, σε σχέση με τα έσοδα της ομάδας, φαντάζει εξωπραγματικό. Αυτά θα ήταν υπέροχα σαν ιδέες αν είχαμε να κάνουμε με μια οποιαδήποτε εταιρεία εμπορική, εισαγωγική ή οτιδήποτε άλλο, εισηγμένη ή μη στο χρηματιστήριο, η οποία ακολουθώντας τις γενικές επιταγές μιας εποχής που οι πάντες μαστίζονται από την διεθνή οικονομική κρίση, πρέπει να κινηθεί κατ' αυτόν τον τρόπο προκειμένου να επιβιώσει. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με αθλητισμό, έστω και στην πιο φρικαλέα εμπορική του μορφή. Για να πάει μια ομάδα και δη ποδοσφαιρική μπροστά χρειάζονται νίκες, τίτλοι, διακρίσεις κάθε είδους, που θα αποφέρουν νέους φιλάθλους στους κόλπους της -δηλαδή πελάτες για τον κύριο Αδαμίδη αν δεν το καταλαβαίνει έτσι όπως το περιγράφω- και διακρίσεις εκτός συνόρων, όπου παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο να προκαλεί τον θαυμασμό και το όνομά της να κάνει αίσθηση σε όλο τον κόσμο. Χρειάζεται ακόμα γήπεδο δικό της, χρειάζεται σεβασμό από τους αντιπάλους, την πολιτεία και όλα τα θεσμικά της όργανα, συμπεριλαμβανομένων και των διαιτητών και της αθλητικής δικαιοσύνης.

Και ερωτώ: Διαθέτει τίποτα από αυτά η ΑΕΚ; Και πώς να το διαθέτει όταν για να φτάσει σ' αυτό το σημείο απαιτούνται μια σειρά από ενέργειες που θα την οδηγήσουν στην καταξίωση και ποτέ δεν έχει γίνει η παραμικρή προς αυτή την κατεύθυνση;

Χρειάζεται είπαμε γήπεδο. Το να έχει μια ομάδα -η μοναδική στην Αττική- δικό της ιδιόκτητο οικόπεδο και να είναι κοντά δέκα χρόνια τώρα άστεγη, δεν αποτελεί απλά σκάνδαλο αλλά και πρόκληση εναντίον των οπαδών της. Οι ενέργειες που γίνονται και οι χειρισμοί των διοικήσεων της τελευταίας επταετίας δικαιούνται τον χαρακτηρισμό μπαρμπούτσαλα! Η ΑΕΚ έπρεπε να έχει χτίσει γήπεδο εδώ και μια πενταετία και δεν το έχει κάνει επειδή κάποιοι στερούνται σοβαρότητας και κατά βάθος δεν καίγονται για να γίνει κάτι τέτοιο.

Έπειτα χρειάζεται ένα σοβαρό προπονητή που να αναλάβει την ανοικοδόμηση της ομάδας. Αυτό προϋποθέτει ότι θα μείνει πολλά χρόνια και πως θα έχει την ευθύνη των μεταγραφών που θα γίνουν ώστε να αποκτήσει τα απαιτούμενα υλικά για να δουλέψει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η διοίκηση να του εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις και να του αναπτύξει το πλάνο που σκοπεύει να ακολουθήσει, να του γνωστοποιήσει το μπάτζετ που θα διαθέτει κάθε χρόνο (με μικρές αποκλίσεις) και από 'κει και πέρα να τον αφήσει απερίσπαστο, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που θα φέρνει η ομάδα, ώστε να γίνουν όλα με τον δικό του τρόπο. Και ας πούμε ότι αυτό είναι το μόνο που διαθέτουμε. Ας πούμε ότι τον βρήκαμε αυτόν τον προπονητή. Τι από τα υπόλοιπα ισχύει; Ξέρει με τι μπάτζετ θα κινηθεί; Γνωρίζει το πλάνο τής ομάδας -αν υπάρχει τέτοιο- και τι περιμένουν από τη δουλειά του οι ιδιοκτήτες τής ομάδας;

Αλλά αφού μπήκαμε στο κεφάλαιο Χιμένεθ δεν γίνεται να μη σταθούμε στα μέχρι τώρα πεπραγμένα του και να τον αφήσουμε στο απυρόβλητο. Του Μπάγιεβιτς του είχαμε χρεώσει τα μύρια όσα και ένα-ένα καταρρίπτονται καθημερινά.

Αποδέχτηκε να έρθει στην ΑΕΚ με το έμψυχο δυναμικό που διέθετε; Αποδέχτηκε.

Δήλωνε με έμφαση ότι από τον Δεκέμβρη θα βλέπουμε τη δική του ΑΕΚ; Το δήλωνε.

Έλεγε ότι εμπιστεύεται τους παίκτες του και ότι μ' αυτούς θα προχωρήσει και θα φτιάξει τη νέα ΑΕΚ; Το έλεγε.

Επαναλάμβανε ότι αυτός δεν "δίνει" τους παίκτες του και ότι προτιμάει να λύνει τα προβλήματά του μαζί τους; Το επαναλάμβανε.

Έλεγε ότι με δανεικούς παίκτες δεν χτίζονται οι ομάδες και πως δεν θέλει τέτοιους στην δικιά του; Κι αυτό το έλεγε.

Διατυμπάνιζε ότι θα προωθήσει μικρούς από τη δεύτερη ομάδα, όπως έκανε και στη Σεβίλλη, ώστε κάποια στιγμή η ΑΕΚ να βασίζεται στα δικά της παιδιά; Το διατυμπάνιζε.

Για να δούμε τώρα πόσα απ' αυτά έγιναν πραγματικότητα.

Το έμψυχο υλικό της ΑΕΚ το θεωρεί δεύτερης κατηγορίας και μικρό σε αριθμό (η ΑΕΚ διαθέτει 28 ποδοσφαιριστές!).

Αναμασάει παντού κατά τρόπο εκνευριστικό ότι ο Ολυμπιακός κατά πρώτο λόγο και ο Παναθηναϊκός κατά δεύτερο, δεν μπορούν να συγκριθούν με την ΑΕΚ και πως η ΑΕΚ βρίσκεται στην ίδια κατηγορία με άλλες μικρές ομάδες. Δεν παίζει μπάλα η ιστορία, λέει. Όταν είσαι προπονητής μιας τόσο μεγάλης ομάδας όσο η ΑΕΚ και η πραγματικότητα είναι αυτή που περιγράφεις, την κρατάς για τον εαυτό σου και το βουλώνεις ρε αδερφέ και δεν στέλνεις στα τάρταρα την ψυχολογία και του κόσμου και των ποδοσφαιριστών σου. Άλλωστε εσένα γιατί σε φέραμε εδώ πέρα. Για να διαπιστώσεις ότι είμαστε τριτοτέταροι;

Ο Δεκέμβρης στο μεταξύ έχει φύγει εδώ και δύο μήνες αλλά την δικιά του ΑΕΚ ακόμα την περιμένουμε.

Στο μεταξύ, μετά και την απόκτηση του Ντρπιτς φτάνουμε τους 6 συνολικά δανεικούς ή παίκτες υπό δοκιμή!

Εκθειάζει διαρκώς τους Δέλλα και Λυμπερόπουλο λέγοντας πως είναι οι μοναδικοί που κάνουν τη διαφορά στην ΑΕΚ, πιστεύοντας ότι μ' αυτό τον τρόπο θα κεντρίσει το φιλότιμο των υπολοίπων, αλλά τελικά το μόνο που πετυχαίνει είναι να τους καταρρακώνει ψυχολογικά και να κάνει μια τρύπα στο νερό. Ας περιμένει να του τραβήξουν κουπί στο υπόλοιπο της διαδρομής, με τόσες υποχρεώσεις, οι δυο 37χρονοι, που όσο κι αν αγαπάνε την ομάδα, βιολογικά δεν θα μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα.

Χωρίς να μάθουμε ποτέ το γιατί καίει μια μεταγραφή ενός 23χρονου που αποκτήθηκε μόλις πριν ένα χρόνο σαν το μεγαλύτερο ταλέντο στη χώρα και που στοίχισε κοντά στο ένα εκατομμύριο.

Καίει τον εδώ και μια τριετία πρώτο σκόρερ τής ομάδας.

Αντίθετα επιμένει σε παίκτες που πρότεινε εκείνος και που αν έχει δει κάποιος έστω και ελάχιστη μπάλα καταλαβαίνει ότι θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να καταφέρουν να ξαναγίνουν ποδοσφαιριστές, σε παίκτες που ήταν σε καραντίνα και όχι άδικα και που αντί να τον δικαιώσουν, δικαιώνουν τον προκάτοχό του που τους είχε στην απ' έξω και σε παίκτες με πολύ χαμηλά στάνταρντς για να αξίζουν να παίζουν στην ΑΕΚ.

Από την άλλη εξέλιξε κανέναν πιτσιρικά και δεν το έχω πάρει χαμπάρι;

Πειραματίζεται αφειδώς λες και η ομάδα βρίσκεται σε περίοδο προετοιμασίας και παίζει τα φιλικά που έκλεισε με τις Αυστριακές ομάδες τής τρίτης κατηγορίας.

Στο μεταξύ η ΑΕΚ εκτίθεται ολοένα και περισσότερο, γίνεται περίγελο κάθε πιθανού και απίθανου παραγοντίσκου που χειμάζει στις πλάτες τού ελληνικού ποδοσφαίρου και τείνει να ολοκληρώσει την χειρότερη χρονιά τής ιστορίας της με τις μεγαλύτερες ξεφτίλες από υπαρκτούς και ανύπαρκτους αντιπάλους. Και την ευθύνη τής ομάδας για την φετινή σεζόν κατά 80% την έχει ο Χιμένεθ, εξαιρουμένου του σχεδιασμού και της προετοιμασίας.

Ο προπονητής τού Παναθηναϊκού ήρθε αργότερα από τον Χιμένεθ στην Παιανία και ο Παναθηναϊκός έχει σημειώσει τεράστια βελτίωση. Και σιγά το εκπληκτικό ρόστερ που διαθέτει, για να μην πω για τη διοίκησή του που έχει εξαφανιστεί και έχει αφήσει την ομάδα σαν ακυβέρνητο καράβι.

Λοιπόν; Να τον αθωώσουμε για όλα τον Ισπανό πολυλογά;

Πού είναι οι ψυχολόγοι και οι λοιποί παρατρεχάμενοι που κουβάλησε μαζί του από την Ισπανία; Στον ψυχολογικό τομέα οι ποδοσφαιριστές τής ΑΕΚ αυτή τη στιγμή είναι ράκη. Χτες μόλις, βγήκε και δήλωσε ότι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής μας στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήταν ο Καράμπελας! Κι όσοι είδαν τον αγώνα και τον δυστυχή Καράμπελα να ψάχνει πού πήγαν οι αντίπαλοί του στα δύο από τα τρία γκολ που φάγαμε αναρωτήθηκαν αν ο Ισπανός είναι απολύτως σίγουρο ότι έχει μάθει ποιοι είναι οι ποδοσφαιριστές του και αν τους αναγνωρίζει μέσα στο γήπεδο.

Θα μου χρεώσει κανείς εμπάθεια και ίσως με πει νοσταλγό τού Σέρβου. Αλλά θα του θυμίσω ότι ήμουν από τους πρώτους που είχα γράψει ότι ο Μπάγιεβιτς με την αποχώρησή του μόνο καλό θα πρόσφερε στην ομάδα εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα.

Απλά, αν μερικοί έχουν πιστέψει ότι έχουμε προπονητή τον Ισπανό Μουρίνιο, καλό θα είναι να προσγειωθούν στην πραγματικότητά μας.

Και πάμε στον τρίτο καθοριστικό παράγοντα για την πορεία τής ομάδας. Τους ποδοσφαιριστές. Είναι γεγονός ότι στην ΑΕΚ έχει βρεθεί μια καραβιά δεύτερης και τρίτης διαλογής παικτών, οι οποίοι σε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν την ευκαιρία ούτε τις μπάλες στις προπονήσεις να μαζεύουν. Όσοι πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται μερικές μόνο προσθήκες σε νευραλγικές θέσεις, πλανώνται πλάνην οικτρά. Η ΑΕΚ χρειάζεται αναδόμηση. Σε κάθε θέση απαιτείται και ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής από εκείνους που λέμε συνήθως ότι μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Και μετά, από τους υπάρχοντες, πρέπει να γίνει μια πολύ αυστηρή επιλογή ώστε να παραμείνουν μόνο όσοι έχουν όρεξη να δουλέψουν και να εξελιχθούν, αλλά γνωρίζοντας ότι θα υπολογίζονται σαν δεύτερες λύσεις και μόνο αν καταφέρουν μέσα από σκληρή δουλειά να αποδείξουν ότι βελτιώθηκαν, τότε και μόνο τότε να διεκδικήσουν θέση στην εντεκάδα.

Τα χρέη τής ομάδας δεν γίνεται να αποτελούν το μόνιμο άλλοθι αυτής της διοίκησης για να κρατάει την ΑΕΚ δέσμια μιας κακομοιριάς που δεν συνάδει με την ιστορία της. Ας κάνουν ότι κάνει και η κυβέρνηση. Ας τα επαναδιαπραγματευτούν σε βάθος χρόνου, αυξάνοντας τον χρόνο αποπληρωμής τους και ας χρησιμοποιήσουν μέρος από τα τρέχοντα έσοδα για να βελτιώσουν την εικόνα τής ομάδας. Ας βάλουν και το χέρι λίγο στην τσέπη. Με πορδές δεν βάφονται αυγά. Μόνο επενδύοντας έρχεται η ανάπτυξη. Με την κακομοιριά και το μπακαλοτεύτερο υπό μάλης το μόνο που μπορείς να γίνεις είναι ο μπακαλόγατος καρπαζοεισπράκτορας που κάνει τα θελήματα στα μεγάλα σούπερ μάρκετ των αντιπάλων του...

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ ΡΕ!


Ρε παιδιά, τι γίνεται σ' αυτό το κωλοπρωτάθλημα της τσούτσας; Κάθε μέρα και ένα ευτράπελο. Δεν λέω σκάνδαλο γιατί έχει χαθεί πια η σημασία αυτής της λέξης.

Ο Μιραλάς τρώει δύο αγωνιστικές και ξαφνικά με εντολή εισαγγελέα (!) αθωώνεται παραμονή τού αγώνα των γαύρων με τον Άρη!

Ο Σισέ μάς δηλώνει μπροστά σε κάμερες και μικρόφωνα ότι τον πηδήξανε (!) και κανένας εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιείται!

Στην ΕΠΟ τροποποιούν εν μία νυκτί τον κανονισμό περί μεταγραφής ελεύθερων ποδοσφαιριστών για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να πάρει τον τερματοφύλακα Κοτσιώλη!

Για την ΑΕΚ αντίθετα δεν βρίσκεται κανείς να επισπεύσει την εκδίκαση της υπόθεσής της για τα επεισόδια στο ματς με τον Παναθηναϊκό ώστε να εκτίσει την ποινή της στα ματς με Εργοτέλη και Πανιώνιο για να την αφήσουν χωρίς κόσμο στο ματς κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ!

Για τον ΠΑΟΚ όμως βγάζουν απόφαση σε τρεις μέρες ώστε να τιμωρηθεί και να παίξει τον επαναληπτικό τού κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό χωρίς τους φιλάθλους του!

Στο μεταξύ ακόμα μετράνε το ποσοστό χαλάρωσης που υπέστη το λαστιχάκι τού σορτς τού Μήτρογλου για να αποφανθούν αν φάνηκε ολόκληρος ο πισινός του ή μόνο οι πρόποδες από τα μεριά του, όταν τα έδειχνε στους φιλάθλους στο ματς με τον Παναθηναϊκό!

Οι κάφροι τού Ολυμπιακού εισβάλουν σε θέατρο (!) όπου παίζεται έργο το οποίο κατά ατυχή έμπνευση του συγγραφέα περιλαμβάνει τη λέξη ΠΑΟΚ και τα κάνουν γης μαδιάμ. Κανένας εισαγγελέας δεν ευαισθητοποιείται να επισπεύσει την κλήση σε απολογία των όποιων κατά τη γνώμη του έχουν την ευθύνη. Ο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού ξεμπροστιάζει τον Ολυμπιακό καλώντας τον να πάρει θέση και αντί αυτού ο χοντρός πρόεδρος των γαύρων περνάει στην αντεπίθεση βρίζοντας τον εκπρόσωπο της πολιτείας, ενώ ταυτόχρονα, σε ένδειξη ανωτερότητας, πάει να παρακολουθήσει την παράσταση!

Δεν θα συνεχίσω γιατί δεν θέλω να ανεβάσω πίεση. Αλλά έχω να πω σε όλους αυτούς τους πρωταγωνιστές αυτού του θεάτρου σκιών που δήθεν παίζεται στα γήπεδα από μαντράχαλους με κοντά παντελονάκια, "σας πήρανε χαμπάρι ακόμα και οι κάμπιες που έχουν ρημάξει τα πεύκα όλης της χώρας". Ανυπομονώ να δω πότε θα εξαντληθεί η υπομονή των οπαδών όλων των ομάδων πλην Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού και θα αποφασίσουν να ενωθούν μετατρέποντας σε παρωδία τούς αγώνες και φωνάζοντας όλοι μαζί ένα και μόνο σύνθημα που να απευθύνεται σε όλους αυτούς που χωρίς καμία τσίπα τούς δουλεύουν μπροστά στα μάτια τους: ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ ΡΕ!

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011

Τσαμπουκάδες και κοράκια



Για προσέξτε καλά αυτό το βίντεο. Ανοίξτε τα ηχεία να ακούτε τους σχολιαστές. Το παιχνίδι είναι μεταξύ της Νεκάξα και της Μορέλια για την μεξικάνικη Κλαουσούρα. Η Νεκάξα βάζει ένα απίστευτο γκολ αλλά ο διαιτητής και ο βοηθός του σφυρίζουν αδιάφορα. Η μπάλα έχει πέρασε ένα μέτρο μέσα από τη γραμμή τού τέρματος αλλά αυτή η γκολάρα δεν μέτρησε ποτέ επειδή έτσι γούσταραν τα κοράκια που αποκλείεται να μη την είδαν. Κάποιον σκοπό εξυπηρετούσαν προφανώς. Ακούστε τώρα πώς περιγράφουν οι σχολιαστές. Χτυπιούνται και οι δύο και μιλούν για σκάνδαλο! Κι έρχομαι εγώ ο Ζουαζηλανδός φίλαθλος του Ελλαδιστάν και απορώ. Μα καλά. Δεν βρέθηκε ένας παράγοντας της Μορέλια να πηδήξει μέσα στο μπουθ και να πλακώσει τους θρασύτατους εκφωνητές που έχουν το θράσος να διατυπώνουν στον αέρα τη γνώμη τους; Με ποιο δικαίωμα λένε αυτό που βλέπουν. Η δουλειά τους σύμφωνα με τον απίθανο Γιώργο Βαρδινογιάννη είναι απλά να καταγράφουν τα γεγονότα και να περιγράφουν το ματς. Όχι να λένε τη γνώμη τους γιατί αλλιώς προκαλούν το πλήθος σε βίαιες συμπεριφορές.

Κι όμως, οι σχολιαστές δεν βρίσκονται στη θέση τους μόνο για να περιγράφουν κύριε Βαρδινογιάννη. Ούτε φυσικά βρίσκονται εκεί για να πηδάει μέσα όποτε θέλει ο οποιοσδήποτε θρασύς και να τους πλακώνει στις μάπες επειδή δεν του αρέσουν αυτά που λένε, γνωρίζοντας ότι μετά θα πετάξει στα μούτρα τής δικαιοσύνης ένα παλιοπεντοχίλιαρο και θα φύγει σαν κύριος. Αλλά εκείνο που νοιάζει τον κάθε Βαρδινογιάννη δεν είναι να μην προκληθεί βία αλλά να μη βγουν στον αέρα οι πομπές τής ομάδας του και αρχίσει να ξυπνάει ο λαουτζίκος. Καλύτερα στα σκοτάδια με τις ερμηνείες να πηγαινοέρχονται από στόμα σε στόμα παρά ο κάθε τυχάρπαστος σχολιαστής να βγαίνει και να λέει την αλήθεια που βλέπει μπροστά στα μάτια του. Έτσι κινδυνεύει η ευνοούμενη ομάδα να εκτεθεί πιο εύκολα και σε περισσότερους ανθρώπους.

Πέναλτι είδε ο σχολιαστής; Οφείλει να το πει ξεκάθαρα. Θεατρική βουτιά είδε; Πάλι το ίδιο πρέπει να κάνει. Εκείνοι που θα κρίνουν είναι τα εκατομμύρια που δεν βρίσκονται μέσα στο γήπεδο αλλά βλέπουν με τα ματάκια τους από την τηλεόραση και περιμένουν να πληροφορηθούν τα πραγματικά γεγονότα από τους εκπροσώπους τού τύπου οι οποίοι οφείλουν με τη σειρά τους να αφήνουν στο σπίτι τους τα χρωματιστά τους γυαλιά πριν πάνε να περιγράψουν έναν αγώνα...

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Ferrari για απόσυρση!


ΑΕΚ-Άρης 1-2 (Super League)

Κούραση και βαρεμάρα να λέμε κάθε φορά τα ίδια πράγματα. Η ΑΕΚ πρέπει να μπει στην εντατική. Τέλος. Το ερώτημα είναι ποιος θα την βάλει αφού για να βρεθεί γιατρός να αναλάβει να την χειρουργήσει χρειάζεται φακελάκι. Και εννοώ φακελάκι με λεφτά μέσα. Τα φακελάκια που έχουν μέσα τους μόνο αγάπη δεν συγκινούν κανέναν πια. Η ομάδα εγκαταλείπεται στην τύχη της κι αυτό γίνεται μέρα με τη μέρα όλο και πιο φανερό. Πλήρης αδιαφορία από τους πάντες. Και αναφέρομαι στη διοίκηση και στους μετόχους. Κι όταν ο προπονητής βλέπει αυτή την αδιαφορία θα αδιαφορήσει κι αυτός με τη σειρά του και θα φροντίσει να βγάλει τη χρονιά όπως-όπως και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια. Αλλά η μεγαλύτερη απώλεια για την ΑΕΚ δεν θα είναι ούτε οι μέτοχοι (και που τους έχει τι έγινε;) ούτε ο προπονητής (το μοναστήρι να 'ναι καλά) αλλά ο κόσμος που απηυδισμένος αρχίζει σιγά-σιγά να την εγκαταλείπει. Με 7.000 εισιτήρια δεν νοείται μεγάλη ομάδα, όταν μάλιστα αυτά κόβονται σε ένα αχανές γήπεδο 65.000 θέσεων το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Η ΑΕΚ όταν αγωνίζεται σαν γηπεδούχος ουσιαστικά παίζει εκτός έδρας! Ίσως ήρθε η ώρα τής Ριζούπολης κι αυτή τη φορά το πράγμα δεν προσφέρεται για κωλυσιεργίες...

Φίλτατε Μανόλο, πιθανότατα θα έχεις αντιληφθεί ότι τίποτα στον κόσμο δεν κινδυνεύει να γκρεμιστεί πιο εύκολα από τον προσωπικό μας μύθο. Και ο δικός σου καταρρέει με γοργούς ρυθμούς. Κάτι το ατελείωτο μπλαμπλά σου, κάτι οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις σου που καταδεικνύουν τρικυμία εν κρανίω, δεν θέλει και πολύ να επέλθει το μοιραίο. Για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα τα έκανες μαντάρα. Και θα μου πει κανείς, τι να κάνεις κι εσύ, ποιους να βάλεις να παίξουν; Θα του απαντήσω με το χέρι στην καρδιά, πάντως όχι αυτούς που έβαλες! Ο Αραμπατζής στη θέση τού Σάχα, εντάξει. Ο Αργυρίου δεξί μπακ έχει δείξει πάνω από έξι με επτά φορές ότι δεν μπορεί. Τουλάχιστον όχι φέτος και ειδικά σ' αυτή την προβληματική ομάδα. Αφού επιλέγεις κεντρικό αμυντικό δίδυμο Μανωλά-Ματέος, βάλε εκεί τον Γιάχιτς. Έχεις και ένα λόγο παραπάνω επειδή ο Βόσνιος ξέρει το παιχνίδι τού Άρη αφού από εκεί τον πήραμε. Για τον Ματέος αντί του Νασούτι να πω ότι εσύ ξέρεις καλύτερα, όμως δεν σε δικαίωσε η επιλογή σου. Μάλλον σε εξέθεσε. Αν συνεχίσει έτσι πάντως η Ρεάλ γι' αυτόν θα μείνει ένα μακρινό όνειρο. Αριστερά ποντάρεις στον Νταντόμο που κι εσύ ο ίδιος δεν τον πιστεύεις και όχι στον Λαγό. Στο μεταξύ και ο Μανωλάς στο κέντρο τής άμυνας συνεχίζει τις τραγικές εμφανίσεις. Ας του πει κάποιος ότι παίζοντας έτσι, στο λιμάνι που τον αγαπάνε δεν πρόκειται να πάει. Στο λιμάνι τού Μπέου ίσως. Ο Ντιοπ προσπαθεί να βγάλει τα λεφτά του κι αυτό είναι κάτι. Η επιμονή σου στον Γκερέιρο, όταν μόνο σε ένα παιχνίδι κατάφερε να ανταποκριθεί, δεν καταλαβαίνω πού αποσκοπεί. Και δεν φτάνει που από δεξιά βάζεις τον Αργυρίου πετάς μπροστά του και τον Μπερνς και η δεξιά πλευρά μοιάζει σαν αχρησιμοποίητη ράγα τρένου που πάνω της έχουν φυτρώσει τσουκνίδες και μολόχες. Καλά που υπήρχε κι αυτός ο Μάκος στην εντεκάδα και έτρεχε δεξιά κι αριστερά να σώσει τα προσχήματα. Άλλη μια εμμονή σου είναι αυτός ο τυπάκος που απασχολεί τη μισή Ιταλία με το ταλέντο του. Ο Γκέντζογλου. Μα γιατί Χριστέ μου αργούν να έρθουν να τον πάρουν; Τι αμαρτίες πληρώνουμε; Και φυσικά θα το περίμενες ότι πρέπει να σου τα χώσω και για τη χρησιμοποίηση του Σκόκο, έτσι; Αν είναι να επιμένεις να τον βάζεις γιατί μας στοιχίζει ένα εκατομμύριο, ας βάλουμε στη θέση του μια τσάντα με τα ίδια λεφτά μέσα. Καλύτερη δουλειά θα κάνει. Ο Μπλάνκο δεν βοηθήθηκε, παρόλα αυτά το κόλλησε το γκολάκι του πάλι. Άφησέ τον χριστιανέ μου να συνηθίσει να παίζει μέσα στην περιοχή τον άνθρωπο, γιατί από τα πολλά τραβήγματα σε θέσεις περιφερειακού χαφ, ακόμα κι όταν παίζει φουνταριστός άθελά του παίρνει τον δρόμο και τραβιέται προς τα πλάγια! Για τον Μίτσελ και τον Μπάχα τι να σου πω; Εσύ λες και ξαναλές ότι άμα ήταν έτοιμοι και στα καλά τους θα έπαιζαν σε Ρεάλ και Μπέρμιγχαμ. Δηλαδή τώρα που δεν είναι νομίζεις ότι μπορούν να παίζουν στην ΑΕΚ; Και τι την πέρασες την ΑΕΚ σενιόρ; Πουλμανάκι τού ΠΙΚΠΑ; Με τον Λεονάρντο έχεις κάποια εμμονή; Διότι σήμερα έτσι όπως ήταν η ομάδα, με τις ελλείψεις τού Καφέ και του Λυμπερόπουλου, με την προϊστορία που έχει εναντίον τού Άρη (παρόλο που πιστεύω ότι δεν παίζουν μπάλα οι προϊστορίες) και με την πολύ καλή εμφάνιση που είχε κάνει στην Ξάνθη συν ότι ήταν ξεκούραστος, δικαιούνταν θέση στην εντεκάδα περισσότερο και από τον Μπερνς και από τον Γκερέιριο αλλά και από τον Γκέντζογλου που έβαλες αλλαγή. Μανόλο, το αλάρμ κινδύνου άρχισε να χτυπάει. Πάρτο αλλιώς, θα βρεις. Δεν είσαι κακός προπονητής αλλά δεν είσαι και καλύτερος από τον Μπάγιεβιτς. Σκέψου, όταν εκείνος δεν μπόρεσε να τα καταφέρει να βάλει τάξη σ' αυτό το ζουρλοκομείο που βρέθηκες, πόσο πιο δύσκολο θα είναι για σένα να τα καταφέρεις..

Είναι γνωστό ότι γουστάρω τους παικταράδες εκείνους που, εκτός από τη μεγάλη τους ικανότητα να κουλαντρίζουν το τόπι, διαθέτουν και κάποιο τεράστιο ειδικό βάρος μέσα στο... σορτσάκι τους! Τέτοιοι είναι ο Δέλλας, ο Λυμπερόπουλος, παλιότερα ήταν ο Ζήκος που είπε τους διαιτητές χεσμένους, ο Ντέμης που έφτυσε τα εκατομμύρια του Κόκκαλη και αρκετοί άλλοι που έχουν περάσει από τούτη την καθαρά αντρική ομάδα που λέγεται ΑΕΚ. Ο τελευταίος των Μοϊκανών, ο πιο σύγχρονος τέτοιος μάγκας, λέγεται Γρηγόρης Μάκος. Εκτός από την αντρίκεια στάση του πέρυσι, όταν διαπραγματευόταν τη μεταγραφή του στην ΑΕΚ και του έβαζε τρικλοποδιές ο Τσακίρης, που βγήκε και είπε "στην ΑΕΚ ή πουθενά", βγήκε και σήμερα και μίλησε όπως κανένας άλλος συμπαίκτης του δεν έχει τολμήσει. Τα έχωσε κανονικά σε συμπαίκτες του, τους οποίους χαρακτήρισε αδιάφορους και τους κατηγόρησε πως δεν εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που τους δίνει ο προπονητής και αν τον τσιγκλούσε λίγο ακόμα ο δημοσιογράφος θα έλεγε και ονόματα. Τόσο πολύ τα είχε πάρει. Αυτή τη δύσκολη εποχή που η ΑΕΚ ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μόνο με αντρικές κουβέντες, σταράτες και έξω από τα δόντια μπορεί κανείς να ονομάσει τα πράγματα αν θέλει να βοηθήσει την ομάδα που αγαπάει. Τον άκουσες τον Μάκο, Αργεντινέ κοντοπίθαρε δεξιοτέχνη τού εκατομμυρίου; Τον άκουσες τον Μάκο, Αργυρίου χαμένε στο διάστημα; Τον άκουσες τον Μάκο, Γκέντζογλου των νυχτερινών ταξιδιών με ξύδια και της άφθονης μπριγιαντίνης στο τσουλούφι; Τον άκουσες τον Μάκο, Μανωλάκο των ονείρων που σε ενθαρρύνει να βλέπεις ο θείος σου; Τον άκουσες τον Μάκο, νέε Χάρι Κιούελ που πίστεψες ότι μπορείς να μοιάσεις στον συμπατριώτη σου έστω και στο νυχάκι τού ποδιού του;

Ο Άρης έκανε δυο ευκαιρίες και μας έβαλε δύο γκολ. Μπράβο του! Σιγά το πρωτότυπο όμως. Το ίδιο είχε κάνει και η Κέρκυρα στην πρώτη αγωνιστική που παίξαμε στην Πάτρα. Ακριβώς δυο φορές κατέβηκε και δύο γκολ μας έβαλε. Και όταν μια ομάδα δέχεται από περισσότερους του ενός αντιπάλους από δύο γκολ στις μοναδικές δύο κατεβασιές τους και αντιθέτως στις δικές της είκοσι ή τριάντα πετυχαίνει ένα ή κανένα, μόνο σε σύμπτωση δεν μπορούμε να το αποδώσουμε αυτό. Λεπτομέρεια; Στο ματς με την Κέρκυρα προπονητής ήταν ο Μπάγιεβιτς. Χτες ήταν ο Χιμένεθ και μάλιστα τα δυο παιχνίδια απείχαν μεταξύ τους έξι ολόκληρους μήνες! Εδώ δεν χρειάζεται επιδιόρθωση αυτή η Φεράρι. Απόσυρση χρειάζεται! Λιώσιμο στην πρέσα και βουρ για το εργοστάσιο να αγοράσουμε μια καινούρια!