Επιτέλους και
μια μέρα που να μπορούμε να μιλάμε μόνο για μπάλα. Φιλικό παιχνίδι ήταν το
σημερινό αλλά ανέδυε ένα άρωμα από το μακρινό παρελθόν των μεγάλων ντέρμπι του
ελληνικού πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στο -δυστυχώς- άδειο
ΟΑΚΑ. Παίχτηκε ανοιχτό ποδόσφαιρο, έγιναν φάσεις, μπήκαν 5 γκολ, υπήρχαν δοκάρια,
αποκρούσεις, καθώς και χαμένες ευκαιρίες και από τους δύο. Τι άλλο να ζητήσει
ένα φίλαθλος; Η ΑΕΚ κέρδισε με 3-2 αλλά θα μπορούσε και να έχει χάσει. Βέβαια,
να μη παραλείψουμε να σημειώσουμε ότι αν ο αγώνας αυτός ήταν επίσημος ίσως να
μην ήταν τόσο θεαματικός και να μην είχαν γίνει τόσες πολλές φάσεις, αφού σ'
αυτή την περίπτωση θα έπαιζε το ρόλο της και η σκοπιμότητα. Παρόλα αυτά, εκείνο
που έμεινε είναι οι εμπειρίες που αποκόμισαν οι 21 ποδοσφαιριστές που χρησιμοποίησε
ο Τραϊανός Δέλλας και που, άλλος πολύ και άλλος λιγότερο, έκαναν καλά τη
δουλειά τους. Δύο διαφορετικές εντεκάδες χρησιμοποίησε και ο Παναθηναϊκός αφού
ο συγκεκριμένος αγώνας προσφερόταν για την εξαγωγή συμπερασμάτων από την πλευρά
και των δύο Ελλήνων προπονητών. Επίσης η νίκη στο συγκεκριμένο παιχνίδι θα
συντελέσει στο ανέβασμα της ψυχολογίας των ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ επειδή ο
Παναθηναϊκός είναι ομάδα της Σούπερ Λιγκ και μάλιστα από εκείνες που διεκδικούν
την πρώτη θέση και την συμμετοχή τους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Οι παίκτες της ΑΕΚ θα
πρέπει να αισθάνονται ισάξιοι με τους αντιπάλους τους και έτοιμοι για τη μεγάλη
επιστροφή της ομάδας εκεί που ανήκει και της αξίζει να βρίσκεται η οποία θα
ολοκληρωθεί σε μερικούς μήνες.
Δυσάρεστο συμβάν
του αγώνα ο τραυματισμός του Μάνταλου που θα φανεί αύριο πόσο σοβαρός είναι
τελικά. Πάντως μοιάζει δύσκολο να προλάβει την αναμέτρηση με την Παναχαϊκή την
ερχόμενη Κυριακή.
Στα
αγωνιστικά έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου και έχουν πιαστεί τα δάχτυλά μου να λέω
και να γράφω πόσο σημαντικός παίκτης είναι για την ΑΕΚ ο Βαγγέλης Πλατέλας, σε
πείσμα εκείνων που ισχυρίζονται ότι είναι καλός μόνο για φέτος και ότι δεν θα
μπορέσει να φανεί στη Σούπερ Λίγκα. Στοιχηματίζω το σκαλπ μου ότι ειδικά του
χρόνου είναι που θα βγάζει μάτια! Κατά τα άλλα, τη μεγαλύτερη πίεση την ένιωσαν
οι κεντρικοί αμυντικοί της ομάδας οι οποίοι κατάλαβαν για τα καλά τι εστί
κορόμηλο με αντίπαλο τον Μπεργκ και όπως ήταν φυσικό αντιμετώπισαν αρκετά
προβλήματα απέναντί του. Ίσως ο κεντρικός αμυντικός που τον αντιμετώπισε με το
μεγαλύτερο θράσος από τους τέσσερις που χρησιμοποιήθηκαν και κατάφερε να τον
περιορίσει να ήταν ο Σβάρνας. Επίσης η ΑΕΚ συνάντησε τα μεγαλύτερα προβλήματα
στον άξονα και κυρίως στη θέση του αμυντικού και του επιτελικού χαφ (στη
δεύτερη λόγω του τραυματισμού και της αποχώρησης του Μάνταλου), ενώ αντίθετα στις
πτέρυγες ήταν σχεδόν ασυναγώνιστη με πολύ καλούς τους Μπακάκη-Πλατέλα από δεξιά
και Πεταυράκη-Μπαρμπόσα από αριστερά. Ο Ανέστης είχε τρακ αλλά έδειξε και τον
απαιτούμενο τσαμπουκά όποτε χρειάστηκε. Στο κέντρο της επίθεσης, ο Αραβίδης
έκανε ό,τι μπορούσε (αν και δεν είναι αυτή η θέση του) και κατάφερε μάλιστα να
σκοράρει. Τα ίδια ισχύουν και για τον Ντακόλ που μπήκε σαν αλλαγή του Μάνταλου
και σκόραρε κι αυτός στο δεύτερο ημίχρονο.
Τον αγώνα
παρακολούθησαν δίπλα-δίπλα μέσα από μπουθ ο Δημήτρης Μελισσανίδης με τον Γιάννη
Αλαφούζο.
Υ.Σ. Αν ο Παναθηναϊκός δεν είχε το τριφύλλι στις φανέλες
θα νόμιζε κανείς ότι η ΑΕΚ έπαιζε φιλικό με την Εθνική Ελλάδος με τόσο άσπρο
και μπλε στις εμφανίσεις του. Με το κυάλι το ψάχναμε το πράσινο…
