Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2017

Ο θεός μαζί μας

Τι έγινε ρε παιδιά; Έχει συνέλθει κανείς από τις απανωτές σφαλιάρες για να μπορέσουμε να κάνουμε κουβέντα με ήρεμο το μυαλό μας; Ας πούμε πως είμαστε λιγάκι πιο ήρεμοι σήμερα. Για να δούμε.

Και πρώτα-πρώτα να συγχαρούμε την Βασίλισσα για την εκπληκτική νίκη της μέσα στο Βελιγράδι επί της πρωτοπόρου Παρτιζάν που την οδηγεί -με νίκη στο τελευταίο εντός έδρας ματς επί της προτελευταίας Ζιελόνα Γκόρα- στην κατάληψη της δεύτερης θέσης του ομίλου.

Και πάμε στα πιο μαύρα τώρα. Άλλη μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα μας περίμενε στο Αγρίνιο, σε ένα παιχνίδι που προσφερόταν να το κερδίσουν μόνο πραγματικοί άντρες. Λασπομαχία που απαιτούσε περισσότερο δύναμη και μυαλό και λιγότερο τεχνική και ταχύτητα. Δυστυχώς η ΑΕΚ δεν διέθετε κανένα από τα δύο και κατάφερε να πείσει ακόμα και τον πιο αισιόδοξο οπαδό της ότι φέτος διανύει την χειρότερη χρονιά, πιθανόν όλης της ιστορίας της. Θα μου αντιτείνει κανείς ότι η υπάρχει και η αποφράδα χρονιά του υποβιβασμού, τη σεζόν 2012-13. Θα απαντήσω ξεκάθαρα ότι εκείνη τη χρονιά το υλικό αλλά και η διοίκηση που διέθετε η ΑΕΚ, ήταν πολύ κατώτερα των σημερινών και τηρουμένων των αναλογιών η φετινή χρονιά, που ξεκίνησε με τόσες ελπίδες, κρίνεται από εμένα πολύ περισσότερο αποτυχημένη κι ας μη συνοδεύεται από έναν ακόμα επώδυνο υποβιβασμό. Τουλάχιστον έτσι θέλω να ελπίζω!

Τα αντανακλαστικά της διοίκησης ή αν θέλετε προσωπικά του Δημήτρη Μελισσανίδη, δεν θυμίζουν σε τίποτα εκείνον τον στιβαρό ηγέτη που έκανε τους αντιπάλους του να χάνουν τον ύπνο τους. Και πρώτα απ' όλα η παρουσία του και η διαχείριση από τον ίδιο της κατάστασης, θυμίζει ποντιακό ανέκδοτο. Ο τίγρης διοικεί εξ αποστάσεως έχοντας τοποθετήσει ανθρώπους που εμπιστεύεται στις θέσεις κλειδιά της ομάδας και ουσιαστικά περιμένει να κυλήσει πάνω στις ράγες το κιτρινόμαυρο τρένο και να φτάσει στον προορισμό του με τον αυτόματο πιλότο.

Οι επιλογές που έχουν γίνει μέχρι σήμερα σε προπονητές, συνεργάτες και έμψυχο δυναμικό, στο μεγαλύτερο βαθμό τους είναι αποτυχημένες. Και ο λόγος είναι προφανής. Ό,τι πληρώνεις παίρνεις. Και ναι μεν όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνεται στην ομάδα λελογισμένη χρήση των οικονομικών της για να μη ξαναβρεθούμε ποτέ ενώπιον εκπλήξεων σαν εκείνες του παρελθόντος, αλλά από την άλλη μιλάμε για την ΑΕΚ, όχι για καμιά μικρομεσαία ομάδα της κατηγορίας που πάει συντηρητικά να βγάλει την κάθε χρονιά και ό,τι της προκύψει.

Στα δεδομένα τώρα, αφού για τα λάθη δεν υπάρχει φάρμακο που να τα διορθώνει. Έρχεται ο Χιμένεθ για τον πάγκο. Ο πέμπτος κανονικός στη σειρά από την εποχή που ανέλαβε την ομάδα ο Μελισσανίδης -χωρίς να υπολογίζουμε και τους δύο υπηρεσιακούς (ο ένας με δύο θητείες!)- και τρίτος φετινός! Δέλλας, Μανωλάς (υπηρεσιακός), Πογέτ, Μανωλάς (υπηρεσιακός-ξανά), Παναγιωτάρας (υπηρεσιακός στα πλέι οφ), Κετσπάγια, Μοράις και τώρα Χιμένεθ. Μακάρι να τελείωνε κάπου εδώ το μαρτύριο της… κάμπιας των προπονητών που ακολουθούν ο ένας τον άλλο πιασμένοι από τη μέση, αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.

Ο συμπαθής κατά τα άλλα Μανόλο φεύγοντας από την ΑΕΚ δεν κατάφερε να κάνει τίποτα τρομερό στην καριέρα του. Δούλεψε στην Σαραγόσα η οποία όλη τη χρονιά πάλευε να αποφύγει τον υποβιβασμό και στο τέλος δεν τα κατάφερε. Το 2013 πήγε στην Αλ Ραγιάλ των Εμιράτων όπου έμεινε προπονητής για 25 ματς μέχρι να απολυθεί και έκτοτε και για τα τελευταία 2,5 χρόνια είναι άνεργος! Συνυπολογίζοντας ότι ναι μεν με την ΑΕΚ πήρε ένα κύπελλο το 2011, όμως ο τρόπος που έφυγε δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός και προέκυψε μετά από την ήττα της Ένωσης από την Στουρμ Γκρατς με 1-2 μέσα στο ΟΑΚΑ, στις 29 Σεπτεμβρίου του 2011, πρέπει να προσπαθήσουμε να κάνουμε ταμείο.

 Όσοι τον συμπαθούν επικαλούνται ότι το υλικό που βρίσκει σήμερα στην ΑΕΚ είναι πολύ καλύτερο από την πρώτη του θητεία, όταν η ΑΕΚ διέθετε στις τάξεις της ποδοσφαιριστές όπως οι: Αραμπατζής, Γεωργέας, Καράμπελας, Ενσαλίβα, Ρίκκα, Κοντοές, Γκέντζογλου, Γκερέιρο, Μάκος, Λαγός, Μπερνς, Νασούτι, Γιάχιτς, Έντερ, Μπαχά, Φούντας, Κλωναρίδης, Μπουγαΐδης, Κάρλος, Μπέλεκ, Σιαλμάς, Νταντόμο, Κωνσταντόπουλος. Από την άλλη όμως παραγνωρίζουν ότι η ΑΕΚ διέθετε τότε και ποδοσφαιριστές της αξίας των: Λυμπερόπουλου, Λεονάρντο, Μανωλά, Δέλλα, Καφέ, Ντιοπ, Σάχα, Σκόκο, Μπλάνκο, Βάργκας, Καλά, Γκουντγιόνσεν. Η ΑΕΚ είχε και τότε παικταράδες. Σωστή διαχείριση δεν γινόταν, ενώ την ΑΕΚ εκείνο που την κατέστρεψε ήταν η παντελής απουσία σοβαρής διοίκησης.

Και τώρα που την έχει όμως τη σοβαρή διοίκηση τι βλέπουμε; Στο ίδιο έργο θεατές βρισκόμαστε. Μοιάζει με επανάληψη κάποιου εφιάλτη. Και φυσικά δεν ήταν αυτό που περιμέναμε ή για να ακριβολογούμε ούτε στα χειρότερα όνειρα του πιο απαισιόδοξου ΑΕΚτζή δεν φάνταζε πιθανή μια τέτοια εξέλιξη. Τον ερχομό του Χιμένεθ οι περισσότεροι οπαδοί της ΑΕΚ τον θεωρούν πισωγύρισμα ενώ αν γινόταν κάποιο γκάλοπ για το αν πιστεύουν ότι με τον συγκεκριμένο προπονητή η ΑΕΚ θα αλλάξει πρόσωπο, τα ποσοστά εκείνων που θα υποστηρίξουν αυτή την άποψη προβλέπεται να είναι από ιδιαίτερα χαμηλά έως ανύπαρκτα. Ο θεός μαζί μας συνάρρωστοι…