Το σκούζειν εστί φιλοσοφείν

Μιλάμε για την υπέρτατη ηδονή να τους κερδίζεις στο 95' με ανύπαρκτο πέναλτι. Τουτέστιν να τους πληρώνεις με το ίδιο νόμισμα όπως έκαναν εκείνοι τόσα χρόνια καταφέρνοντας στο τέλος να καταστρέψουν σχεδόν ολοκληρωτικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Διέλυσαν πολλές παραδοσιακές ομάδες που είχαν γράψει την δική τους ιστορία, διέλυσαν την Εθνική ομάδα, κατέκλεψαν το γήπεδο του Εθνικού και τον πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα και έκαναν ένα σωρό ακόμα ομορφιές σε βάρος του αθλήματος που γέμιζε και ομόρφαινε τις Κυριακές εκατομμυρίων Ελλήνων τόσα και τόσα χρόνια. Ποιος και γιατί να τους λυπηθεί με όλα αυτά τα αίσχη που έκαναν; Πόσους δεν αδίκησαν, πόσα πρωταθλήματα δεν πήραν στα χαρτιά ή επιστρατεύοντας τις πιο βρωμερές μεθόδους; Γι' αυτό σας λέω. Να τους σκίζεις στο τελευταίο δευτερόλεπτο και να σκούζουν σαν γριές που τους καρφώθηκε το παξιμάδι στα ούλα αφού δεν είχαν δόντια να το μασήσουν. Δεν τους κερδίσαμε έτσι αλλά αντίθετα με πολύ μεγάλη ευκολία και χωρίς σχεδόν να ιδρώσουμε. Και με γκολ κανονικό και με καμία εύνοια της διαιτησίας όπως ωρύονται προκειμένου να καλύψουν τις αδυναμίες τους στο οπαδικό τους κοπάδι. Και έτσι όμορφα ήταν αλλά προσωπικά θα το προτιμούσα να τους έχουμε κερδίσει με τον δικό τους τρόπο για να έχω αυτό το τόσο γλυκό σκούξιμο στα αυτιά μου μέχρι το επόμενο μεταξύ μας παιχνίδι που κάτι μου λέει ότι δεν πρόκειται να αργήσει καθόλου…