Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Να μη γίνουμε ομάδα της... μεζούρας για να καλύπτουμε τις αδυναμίες μας

Εκείνο που με τσαντίζει περισσότερο κι από το γεγονός πως χάσαμε από τον Νέο Πανιώνιο, είναι ο τρόπος που χάσαμε. Δηλαδή, πέρα για πέρα δίκαια! Κι ας αφήσουμε τις μαλακίες για δήθεν αδικία μας με το και καλά οριακό οφσάιντ του Πέκχαρτ που μετά από λίγο του έγινε πέναλτι. Πρώτον γιατί προσωπικά δεν θα ήθελα ποτέ να γίνουμε η ομάδα της… μεζούρας για να μετράμε τα χιλιοστά ενός πιθανού οφσάιντ προκειμένου να καλύψουμε την αδυναμία μας έναντι ενός αντιπάλου χαμηλότερης δυναμικότητας από εμάς και δεύτερον γιατί το να επικαλούμαστε πέναλτι που δεν μας δόθηκε σε μια φάση που είχε τελειώσει, δηλαδή που δεν έγινε ποτέ, μόνο με ανέκδοτο μπορεί να παρομοιαστεί και μόνο οι σιχαμένοι τους οποίους κοροϊδεύουμε για την επίπλαστη εικοσαετή κυριαρχία τους θα είχαν το θράσος να χρησιμοποιήσουν σαν δικαιολογία για να καλύψουν τις αδυναμίες τους. Θέλει κανείς τέτοια ΑΕΚ; Αν ναι, χάρισμά του! Χάσαμε καθαρά επειδή ήμασταν ανίκανοι να φτιάξουμε έστω και μισή φάση -ακόμα και το δοκάρι που είχαμε στο τέλος από κόντρα ήταν- αν και διαθέταμε παίκτες που στην ποδοσφαιρική αγορά αξίζουν πολλαπλάσια από εκείνους του Πανιωνίου. Μόνο που αυτό πρέπει να το αποδεικνύουν κάπου-κάπου και μέσα στο γήπεδο…