Χαίρομαι πολύ...

Χαίρομαι πολύ για τη μεγάλη επιστροφή της ΑΕΚάρας μας. Χαίρομαι επειδή έχει αρχίσει και πάλι να εμπνέει τον σεβασμό στην Ευρώπη και να απολαμβάνει την εγχώρια αναγνώριση από εχθρούς και φίλους, με μία και μοναδική ίσως εξαίρεση, τους γνωστούς και μη εξαιρετέους κομπλεξικούς που κατοικοεδρεύουν στο λιμάνι κατέχοντας πόστα σε μια παραδοσιακά μεγάλη ομάδα το όνομα της οποίας αμαυρώνουν με την ελεεινή συμπεριφορά τους. Αλλά αυτοί δεν πιάνονται. Δεν τους υπολογίζει πλέον κανείς. Οι φίλοι του Ολυμπιακού που δεν φοράνε παρωπίδες και που δεν έχουν ποτιστεί από τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις που εκπέμπουν οι πανικόβλητοι παραγοντίσκοι του Ολυμπιακού, έχουν αναγνωρίσει εδώ και καιρό ότι ο πραγματικός μεγάλος αντίπαλος της ομάδας τους στην Ελλάδα είναι μόνον η ΑΕΚ.

Χαίρομαι για τον Ανέστη που με τη μεγαλειώδη χτεσινή του εμφάνιση κατάφερε να κλείσει στόματα και να αποδείξει ότι ποτέ δεν πρέπει να κάνουμε βιαστικές κρίσεις γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα και όσοι αξίζουν, έχουν στόχους και δουλεύουν σκληρά για τους πετύχουν, στο τέλος θα τα καταφέρουν.

Χαίρομαι για τον Χιμένεθ που με την επιστροφή του στην Ελλάδα και την ΑΕΚ, σ' αυτή τη δεύτερη θητεία του, απέδειξε ότι ένας προπονητής που αγαπάει αυτό που κάνει, όταν βρίσκει το κατάλληλο περιβάλλον που του εμπνέει ασφάλεια και μπορεί να του παράσχει όλα τα εφόδια που χρειάζεται και να τον πλαισιώσει με τους σωστούς συνεργάτες, θα βρει τον δρόμο προς την επιτυχία και την καταξίωση.

Χαίρομαι για τον Μάνταλο, τον Μπακάκη και τον Λαμπρόπουλο, που μέσα από όλες τις αντιξοότητες αντιμετώπισαν τους σοβαρούς τραυματισμούς τους πειθαρχημένα και με την καθοδήγηση και τη βοήθεια ενός καταξιωμένου επιστημονικού προσωπικού όπως το ιατρικό τμήμα της ΑΕΚ, επανήλθαν γεροί και δυνατοί και συνεχίζουν απρόσκοπτα την καριέρα τους από το σημείο που την είχαν διακόψει χωρίς να χάσουν τίποτα από το ταλέντο και τις σπουδαίες ικανότητές τους.

Χαίρομαι που μια σειρά από παίκτες οι οποίοι αποκτήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια αποδεικνύονται εξαιρετικές επιλογές τόσο σε ποδοσφαιρική αξία όσο και σε προσωπικότητα και σε χαρακτήρα. Η παρουσία τους έλυσε τα χέρια του προπονητή σε θέσεις που η ΑΕΚ δυσκολευόταν αρκετά για να βρει αξιόπιστες λύσεις. Ο Λόπες στο αριστερό άκρο της άμυνας, ο Βράνιες και ο Τσόσιτς στο κέντρο της άμυνας, ο Χριστοδουλόπουλος στα χαφ και στο δεξί άκρο της επίθεσης, ο Λιβάγια και ο Αραούχο στην κορυφή της επίθεσης, ο Γαλανόπουλος που προωθήθηκε από τη δεύτερη ομάδα και ο Τζανετόπουλος που επέστρεψε από δανεισμό, αποτελούν ήδη παίκτες κλειδιά που ήρθαν και συμπλήρωσαν σημαντικά κενά της ομάδας για τα οποία η ΑΕΚ ψάχτηκε πολύ μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα της απόκτησής τους. Και φυσικά υπάρχουν κι άλλοι που ακόμα δεν έχουν καταφέρει να ξεδιπλώσουν όλες τις ικανότητές τους και να βοηθήσουν το σύνολο, όμως οι ελπίδες παραμένουν ζωντανές ότι σύντομα θα τα καταφέρουν. Ο Κλωναρίδης, ο Τρίστασον, ο Γιακουμάκης που κι αυτός ταλαιπωρήθηκε από τον τραυματισμό του, ο Μπακασέτας, ο Μπάρκας, θύμα κι αυτός σοβαρού τραυματισμού, ο Τσιντώτας, καθώς και ο νεαρός Γιαννούτσος που επίσης προωθήθηκε από τη δεύτερη ομάδα. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι λίγοι που δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν και να προσφέρουν, όπως ο Βινίσους, ο Πατίτο και ο Αϊντάρεβιτς αλλά δεν είναι δυνατόν να σου βγαίνουν όλες οι επιλογές σου γιατί τότε δεν επενδύεις παίρνοντας και τα ανάλογα ρίσκα αλλά έχεις θεϊκό χάρισμα.

Χαίρομαι, τέλος, που το γήπεδο της ΑΕΚ ξεκίνησε να χτίζεται και προχωράει με γοργούς ρυθμούς, παρά τα όποια εμπόδια προσπαθούν ακόμα να ορθώσουν οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι κομπλεξικοί που σε κάθε φτυαριά και κάθε τσάπισμα στα άγια χώματα του ναού της ΑΕΚ αισθάνονται σφάχτες σε ολόκληρο το σώμα τους. Υπομονή και σε λιγότερο από δύο χρόνια θα γελάμε μαζί τους καθώς θα σφαδάζουν παρακολουθώντας από την τηλεόραση την ομάδα που προσπάθησαν να καταστρέψουν με κάθε τρόπο, την ίδια ώρα που εμείς θα την απολαμβάνουμε να μεγαλουργεί μέσα στο δικό της γήπεδο…