Μονόδρομος...

Καλή η πλάκα αλλά ο ΑΕΚτζής έχει φτάσει στα όριά του και καλό για όλους θα είναι να σοβαρευτούν. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή χρειάζεται ένα ισχυρό ηλεκτροσόκ. Πιο ισχυρό κι από την εξάρα στο τηγάνι. Η ομάδα για πολλούς διαθέτει διοίκηση -αυτή που διαθέτει- κι αυτό θεωρείται προτιμότερο από την ακυβερνησία που κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσει. Αλλά όταν λέμε ότι η ΑΕΚ διαθέτει διοίκηση τι ακριβώς εννοούμε; Τους ανθρώπους που εδώ και ένα χρόνο μας λένε ότι περνάμε στο περιβόητο πλάνο Β σύμφωνα με το οποίο μέσα από περικοπές και κάθε λογής μειώσεις η ομάδα θα ορθοποδήσει και σε λίγο θα αποτελεί παράδειγμα για όλους εκείνους τους σπάταλους που ενίσχυαν τις ομάδες τους στοχεύοντας σε τίτλους και διακρίσεις; Και φτάσαμε στο σήμερα, ένα χρόνο μετά, με ατέλειωτες περικοπές, μειώσεις και απαξίωση της ομάδας κι αντί να αρχίσουμε να βλέπουμε δείγματα αυτής της σφιχτής πολιτικής εμείς δεν έχουμε ούτε τα χρήματα για να εξασφαλίσουμε την αδειοδότηση της ομάδας; Αυτό θεωρείται μέρος τής απόδοσης που θα είχε η σφιχτή οικονομική μας πολιτική; Αυτό είναι ξεφτίλα! Το να τολμάει μια διοίκηση να ζητάει από τους ήδη απλήρωτους Έλληνες ποδοσφαιριστές της να δεχτούν να εισπράξουν μόνο το 50% των οφειλομένων για να μπορέσει με τα υπόλοιπα να πληρώσει τους ξένους ώστε να υπογράψουν για να εξασφαλιστεί η αδειοδότηση είναι κατάντια! Η λογική των διοικούντων σε σχέση με τη συμπεριφορά τους απέναντι στους παίκτες έχει μια βάση που ξεπηδάει μέσα από τις γενικότερες σχέσεις που διέπουν τον διασκεδαστικό τομέα. Γιατί μη μου πει κανείς ότι και το ποδόσφαιρο δεν υπάγεται στον τομέα τής διασκέδασης. Λέει λοιπόν η διοίκηση στους παίκτες: Κύριοι, με δική σας ευθύνη η ομάδα έχει φτάσει στον πάτο. Αν είσαστε καλλιτέχνες και κάνατε τέτοιες εμφανίσεις θα είχατε διώξει όλο το κοινό. Άρα τι απαιτήσεις θα είχατε να πληρωθείτε; Για να τα παίρνετε πρέπει πρώτα να τα φέρνετε. Κι εσείς κοντεύετε να διώξετε από το γήπεδο και τα περαστικά πετούμενα. Βάλτε λοιπόν τώρα πλάτη να βρούμε φράγκα να πάρουμε την αδειοδότηση γιατί αν δεν τα καταφέρουμε του χρόνου θα παίζετε μόνο σε φιλικά και θα θαμπώνετε με την απόδοσή σας τους καφετζήδες τής εξέδρας. Σωστό μεν σαν σκέψη, αλλά δεν παύει να είναι ξεφτίλα έτσι όπως παρουσιάζεται από τα μέσα και εκείνο που φθείρεται διαρκώς είναι το κύρος τής ΑΕΚ. Ας βγουν να το παρουσιάσουν όπως ακριβώς έχει και ίσως να τους καταλάβουν περισσότεροι άνθρωποι. Από την άλλη ο Πέτρος Παππάς μας έχει δηλώσει σε όλους τούς τόνους ότι επιθυμία του είναι να φύγει. Ο Νίκος Νοτιάς έχει εξαφανιστεί και δεν καταδέχεται να βγει και να πει μια κουβέντα στον κόσμο για το μέλλον τής ομάδας τής οποίας κατέχει το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών της! Και ο Σταύρος Αδαμίδης εξακολουθεί να αποδέχεται τον ρόλο τού προέδρου σε μια ομάδα που οι βασικοί χρηματοδότες αλλά ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες της την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια! Υποτιμώντας δε τη νοημοσύνη μας έρχονται από την αρχή και χρησιμοποιώντας την ίδια μέθοδο όπως και πέρυσι, αυτή της εμφάνισης τάχα μου οικονομικών Κροίσων που σκοπό τής ζωής τους έχουν να επενδύσουν στην ΑΕΚ, επιχειρούν να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια μήπως και καταφέρουν να εκτονώσουν την ήδη έκρυθμη κατάσταση στην οποία οι δικές τους αλλοπρόσαλλες κινήσεις και αποφάσεις μας έχουν οδηγήσει. Αν αυτό λέγεται διοίκηση ερωτώ απλά πόσο απέχει από το να μην έχουμε καθόλου διοίκηση; Πόσο μεγαλύτερο κακό θα έκανε μια προσωρινή διοίκηση Πρωτοδικείου;

Θα πω κάποια σκληρά πράγματα και φυσικό θα είναι να υπάρξουν και οι ανάλογες αντιδράσεις. Η διοίκηση Ψωμιάδη βύθισε την ΑΕΚ στο απόλυτο αδιέξοδο. Τα λεφτά που φαγώθηκαν μέσα από την ομάδα ήταν πάρα πολλά. Αυτή ήταν η αρχή τού τέλους τής ΑΕΚ. Η διοίκηση Νικολαΐδη έδωσε νέα πνοή και ελπίσαμε ότι έφτασε το τέλος των δεινών μας. Ειδικά όταν ενταχθήκαμε στο άρθρο 44 όλοι πιστέψαμε ότι μια νέα αρχή ανοίγεται μπροστά μας και σε μια πενταετία αυτή η ομάδα θα είναι έτοιμη να μεγαλουργήσει. Εκεί ακριβώς ήρθε και έπληξε τον πρόεδρό μας ο Μεγαλοναπολεοντισμός βγάζοντάς τον από την αρχική πορεία που είχε χαράξει. Από εκεί που είχαμε γίνει η πιο ισορροπημένη ομάδα τού πρωταθλήματος καταντήσαμε να μη ξέρουμε ούτε τι θέλουμε ούτε πώς θα το κατακτήσουμε. Τα λάθη διαδέχτηκαν το ένα το άλλο. Η κακοδιαχείριση επίσης, έστω κι αν δεν υπήρξε άμεση πρόθεση για κάτι τέτοιο. Ο Νικολαΐδης τότε ανέβηκε στην πλώρη και με μια θεαματική βουτιά πήδηξε στη θάλασσα αφήνοντας το σκάφος ακυβέρνητο. Εντελώς αθέμιτο για κάποιον που ήθελε να λέγεται καπετάνιος και ηγέτης. Και ήρθε ο Κιντής κι ακολούθησε ο Θανόπουλος και φτάσαμε στον Αδαμίδη. Τρεις τρύπες στο νερό, όχι μία, μόνο που η κάθε μια τους ήταν διαφορετικού διαμετρήματος. Από πίσω απ' αυτούς και μετά τον Νικολαΐδη σιγά-σιγά την έκαναν όλοι. Αθινής, Κανελλόπουλος, Κούλης, Χατζηιωάννου, Γκούμας. Και φτάσαμε να μείνουν μόνο οι Νοτιάς και Παππάς. Στο μεταξύ παρέλασαν κάμποσα ονόματα "Κροίσων" σωτήρων που θα επένδυαν στην ΑΕΚ με σκοπό να την ξανακάνουν μεγάλη. Από κυπριακές οντότητες μέχρι τον πολύ Μπομπ Κοζώνη. Δίπλα στις τρεις προεδρικές τρύπες το νερό στη λίμνη τής ΑΕΚ γέμισε τρύπες και δίνες κι από παντού έβγαιναν μπουρμπουλήθρες. Το έργο συνεχίζεται με Παππά φευγάτο, Νοτιά εξαφανισμένο και καινούρια φουρνιά πολυεκατομμυριούχων σωτήρων τύπου Μακρή. Για να μη συμπεριλάβω τους αυτόβουλους σωτήρες που χωρίς να τους καλέσει κανείς αναλαμβάνουν αυτοί πρωτοβουλίες να σώσουν το πτώμα τής ΑΕΚ (Τροχανάδες, Δαλακούρες και πάει λέγοντας). Ε, λοιπόν, ποτέ να μη σωθούμε ρε μάγκες. Γιατί με όλους αυτούς είναι μαθηματικά βέβαιο ότι όχι μόνο δεν θα σωθούμε αλλά οδεύουμε κατευθείαν στην ολοκληρωτική καταστροφή!

Πίσω όλοι σας ρε! Πώς είναι δυνατόν να θέλετε να σώσετε κάτι που όταν το είχατε στα χέρια σας το στείλατε στο διάολο; Γωνιακό το μαγαζί και προκαλεί έντονο ενδιαφέρον βλέπεις. Υπάρχει και ένα υπό κατασκευή γήπεδο στον ορίζοντα με καλές προοπτικές κονόμας. Άσε τη δόξα από την καθημερινή προβολή. Έχει συνειδητοποιήσει κανείς ότι ο Μαρινάκης που πήρε τον τίτλο περίπατο φέτος και οι Πατεροβγενοπουλοβαρδινογιαννηδογιαννακοπουλοι με τις καθημερινές σχεδόν διενέξεις τους, τόσες φορές την ημέρα δεν παίζουν στον τύπο, τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, όσες παίζει ο Αδαμίδης, ο Παππάς, ο Χιμένεθ και η ΑΕΚ; Αυτά βλέπει ο Μακρής και του σηκώνεται κάγκελο η κοκκινότριχα στο κεφάλι!

Ακούστε εδώ, αδέρφια. Κανένας δεν πρόκειται να έρθει στην ΑΕΚ. Κανένας σοβαρός επενδυτής. Μην παραμυθιάζεστε. Ποιος έρχεται να αγοράσει χρέη και γιατί; (το είπε και ο Μελισσανίδης τον οποίο, όπως θα προσέξατε, τεχνηέντως δεν ανέφερα ούτε μια φορά). Η λύση συνεπώς της ΑΕΚ είναι μια συνετή διοίκηση (έστω και Πρωτοδικείου) η οποία θα αναλάβει να εκποιήσει όσα περιουσιακά στοιχεία έχουν απομείνει στην ΑΕΚ, ξεπληρώνοντας μ' αυτά μέρος των χρεών της. Στον αγωνιστικό τομέα το μόνο που μας σώζει είναι η επανίδρυση της ομάδας από το μηδέν. Προσωπικά δεν με φοβίζει. Ολόκληρες Τορίνο και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο απόγειο της δόξας τους ξεκληρίστηκαν σε δυο φοβερά αεροπορικά δυστυχήματα και στήθηκαν πάλι από το μηδέν. Ένας πρωτομάστορας χρειάζεται να αναλάβει να οικοδομήσει τη νέα ΑΕΚ, όχι με βιασύνη αλλά πάνω σε πολύ γερά θεμέλια. Ένας προπονητής που θα κληθεί να δουλέψει με πιτσιρικάδες και να τους εξελίξει. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό. Ναι, κάποια χρόνια θα βαλτώνουμε στη μέση τής βαθμολογίας, δίχως τίτλους και χωρίς ευρωπαϊκές διακρίσεις. Φτιάχνοντας γερή βάση όμως θα μπορέσουμε να κάνουμε ξανά το μεγάλο άλμα προς την κορυφή. Μήπως και τώρα που μας διοικούν οι πουθενάδες βλέπουμε κανέναν τίτλο, καμία κορυφή ή καμία διάκριση; Από σφαλιάρα σε σφαλιάρα πάμε και μέρα με τη μέρα μικραίνουμε ολοένα και περισσότερο. Παράλληλα, βλέποντας μια ομάδα απαλλαγμένη από τον βραχνά των χρεών της και με το μέλλον να της ανήκει θα ενδιαφερθούν και σοβαροί άνθρωποι να συμμετάσχουν σ' αυτή την προσπάθεια. Με κεντρικό άξονα την κατασκευή τού γηπέδου προσελκύονται οι επενδυτές που θα χρηματοδοτήσουν ένα τέτοιο έργο που θα ανήκει σε έναν ζωντανό και υγιή οργανισμό όπως θα είναι η ΑΕΚ που θα χτίζεται από την αρχή. Μα το πιο μεγάλο μυστικό απ' όλα αυτά και που χωρίς αυτό δεν μπορεί να γίνει τίποτα από τα προηγούμενα, είναι η συστράτευση του κόσμου τής ομάδας. Ούτε ένας να μη μείνει έξω από αυτή την προσπάθεια. Μπορούμε να γεμίζουμε το γήπεδο παίζοντας με τα Ταταύλα και έχοντας στη σύνθεσή μας έντεκα πιτσιρικάδες; Τότε θα έχουμε προσφέρει στην ομάδα μας το μεγαλύτερο καλό που θα μπορούσαμε. Αν την εγκαταλείψουμε και απέχουμε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ανασυγκρότησης τότε ας σβήσουμε και την παραμικρότερη ελπίδα μας. Στηρίζουμε τώρα που βλέπουμε καθαρά ότι όσοι υποτίθεται πως διοικούν μας δουλεύουν. Ας το κάνουμε και τότε, όταν όλα θα δείχνουν καθαρά και οι ορίζοντες θα ανοίγονται μπροστά μας. Δύσκολος και ανηφορικός ο δρόμος και πάνω απ' όλα δυσάρεστος για όσους πιστεύουν ότι έχει εξαντληθεί η υπομονή τους, αλλά, πιστέψτε με, δεν υπάρχει άλλος. Οποιονδήποτε μας τάζει λαγούς με πετραχήλια από εδώ και μπρος θα πρέπει να τον κοιτάζουμε καχύποπτα. Θαύματα στην εποχή μας δεν γίνονται. Ή τα χτίζουμε όλα από την αρχή με υπομονή και μεθοδικότητα ή βουλιάζουμε. Δεν έχουμε παρά να διαλέξουμε και να επωμιστεί ο καθένας το δικό του μερίδιο ευθύνης για τις αποφάσεις που θα πάρει...