Έχω μια
έμφυτη αλλεργία απέναντι σε όποιον μου υποτιμά τη νοημοσύνη. Και δυστυχώς είναι
πολλοί αυτοί. Ο μόνος τρόπος που διαθέτω για να αμυνθώ απέναντι σε όλους αυτούς
είναι να τους… αρνούμαι. Αρνούμαι την ύπαρξή τους. Τους αγνοώ. Έτσι, δεν θα συναναστραφώ
ποτέ μαζί τους, δεν θα συνεργαστώ, δεν θα τους διαβάσω, δεν θα τους παρακολουθήσω
από τηλεοράσεως, ραδιοφώνου ή ίντερνετ, δεν θα πάω να τους δω στο θέατρο, στο
σινεμά, σε συναυλία, στο γήπεδο ή θα τους γυρίσω την πλάτη αν τους συναντήσω
τυχαία στο δρόμο. Και δεν σας κρύβω ότι είναι πολλοί. Δημοσιογράφοι,
συγγραφείς, παρουσιαστές, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, καναλάρχες, ηθοποιοί,
σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, πανελίστες, μουσικοί, τραγουδιστές, αθλητές, προπονητές,
παράγοντες, επιχειρηματίες, γιατροί, δικηγόροι, εργολάβοι, μηχανικοί, πολιτικοί,
στρατιωτικοί, αστυνομικοί, λιμενικοί. Ο θεός να μας φυλάει. Αναρίθμητοι είναι.
Και δεν εννοώ ασφαλώς ότι όσοι απασχολούνται ή κινούνται μέσα σε αυτούς τους κλάδους
είναι λαμόγια και τους αντιπαθώ επειδή υποτιμούν τη νοημοσύνη μου, αλλά κατά
ένα περίεργο τρόπο όσοι υποτιμούν τη νοημοσύνη μου κατά πλειοψηφία ανήκουν στους
παραπάνω κλάδους. Σίγουρα υπάρχουν και κακοί αρτοποιοί, χασάπηδες, μανάβηδες,
παντοπώλες, επιπλοποιοί, σιδεράδες, οικοδόμοι, ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες,
ναυτικοί και ένα σωρό άλλοι που μου υποτιμούν τη νοημοσύνη.
Είναι τρομερό
πώς μερικοί άνθρωποι θεωρούν τον εαυτό τους ανώτερο ον από τους υπόλοιπους
συνανθρώπους τους. Πιο εξελιγμένο. Γιατί όχι σε ακραίες περιπτώσεις και
εκλεκτό! Τους αντιλαμβάνεσαι με την πρώτη. Σου μιλάνε και έχουν μόνιμα σηκωμένο
το φρύδι τους, ο λόγος τους κατακλύζεται από έπαρση και "εγώ", ενώ τις
περισσότερες φορές απαξιούν να ακούσουν τις απόψεις των υπολοίπων και μιλάνε
μόνοι τους, σχεδόν μονολογούν, μόνο και μόνο για να μιλάνε. Από ανασφάλεια.
Επειδή κατά βάθος γνωρίζουν την ασημαντότητά τους και το πόσο εύκολο είναι να
εκτεθούν αν δώσουν έδαφος σε κάποιον ικανότερο από αυτούς συνομιλητή. Έτσι, η
παραμικρή προσπάθεια διαλόγου μαζί τους καταλήγει σε αδιέξοδο.
Από την άλλη,
υπάρχουν και οι σοφοί άνθρωποι. Εκείνοι που έχουν θάψει το εγώ τους και το κυριότερο
προσόν που διαθέτουν είναι ότι ξέρουν να ακούνε. Μιλάνε λίγο και ακούνε πολύ.
Δεν διακόπτουν τον άλλο και όταν διατυπώνουν την άποψή τους το κάνουν
περιεκτικά και χωρίς να κουράζουν, με σταθερή και ήρεμη φωνή και πάντα είναι
έτοιμοι να δεχθούν την οποιαδήποτε κριτική και να απαντήσουν στην όποια
ερώτηση. Έχουν μάθει να είναι ακριβοδίκαιοι ακονίζοντας καθημερινά την κρίση τους
πάνω στις πιο κοφτερές άκρες της αμεροληψίας. Είναι γενναιόδωροι γιατί
γνωρίζουν ότι μέσα στη δοτικότητα απλώνει τις ρίζες της η ελευθερία. Είναι
τίμιοι και ενάρετοι γιατί σπούδασαν την αρετή μέσα στα πανεπιστήμια της ανθρωπιάς.
Το βλέμμα τους εκπέμπει καθαρότητα γιατί δεν δίστασαν να σεργιανίσουν στα
πεζοδρόμια που τακιμιάζει το φιλότιμο με τη μπέσα.
Οι ανθρώπινες
σχέσεις δυσκολεύουν ολοένα και περισσότερο μέρα με τη μέρα. Κι αυτό επειδή
αφηνόμαστε στο βολικό και στο εύκολο. Δεν κουραζόμαστε. Δεν ψάχνουμε. Βλέπουμε
όποια αηδία προβάλλεται απέναντί μας, σε τηλεοράσεις, σινεμά και σε θέατρα,
διαβάζουμε ό,τι μας συστήνουν χωρίς να εμβαθύνουμε στο τι θα αποκομίσουμε από
το ανάγνωσμα, είτε πρόκειται για βιβλίο είτε για άρθρο, ακούμε άναρθρες κραυγές
αντί για τραγούδια και κλαγγές για μουσική, παρακολουθούμε σικέ αθλητικά
γεγονότα με ντοπαρισμένους ή "πιασμένους" αθλητές, συνεργαζόμαστε με παράξενους
και με λαμόγια, εμπιστευόμαστε την υγεία μας σε σκιτζήδες και χασάπηδες,
αναθέτουμε την προάσπιση των συμφερόντων μας σε σπεκουλαδόρους και την ασφάλειά
μας σε διάτρητους λειτουργούς, συναναστρεφόμαστε με ανάξιους της εμπιστοσύνης μας
ανθρώπους γιατί δεν μπήκαμε στον κόπο να τους γνωρίσουμε καλύτερα εξερευνώντας
το μέσα τους για να διαπιστώσουμε τα ποσοστά της μωρίας ή της σοφία που
διαθέτουν και τέλος ψηφίζουμε για να μας κυβερνήσει όλο το από πάνω απαύγασμα
των μηδενικών, των ανεπάγγελτων και των επικίνδυνων για τη ζωή μας και για το
μέλλον των παιδιών μας, όταν αυτοί αποφασίζουν να πολιτευτούν για να "σώσουν"
τον τόπο και να "υπηρετήσουν" την πατρίδα. Κι έπειτα αρχίζουμε να
γκρινιάζουμε για την ποιότητα των ανθρώπων που παρεμβαίνουν καθημερινά στην ζωή
μας και που καθορίζουν το αύριο που μας περιμένει, όταν γνωρίζουμε ότι οι μοναδικοί
υπεύθυνοι για όσα πρόκειται να μας συμβούν είμαστε μόνο εμείς…
