Φοβού τον σιωπηρό. Η σιωπή είναι δύναμη. Η σιωπή είναι τρόπος
έκφρασης. Πολλές φορές η σιωπή κάνει μεγάλο θόρυβο και λέει πολλά περισσότερα
από τις άναρθρες κραυγές. Ο σιωπηρός δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει και πώς θα
σε χτυπήσει. Δεν φωνάζει. Δεν απειλεί. Δεν σε προειδοποιεί. Η ιστορία μας έχει
διδάξει ότι ο σιωπηρός ήταν πάντα και ο δυνατός της υπόθεσης. Εκείνος που δεν
είχε καμία ανάγκη να σηκώσει θόρυβο. Ο σιωπηρός προτιμά να πράττει παρά να
λέει. Φωνάζει πάντα και προκαλεί εκείνος που φοβάται. Που τρέμουν τα πόδια του
απέναντι στον σιωπηρό και με τις κραυγές του προσπαθεί να νικήσει τους φόβους
του. Κλεισμένος στο αποπνικτικό του αδιέξοδο, αφουγκράζεται την σιωπή
προσπαθώντας να ξεχωρίσει έναν ανεπαίσθητο ήχο, ένα σύρσιμο. Κάθιδρος
καταλαμβάνεται από πανικό. Μα πού είναι ο αντίπαλος; Γιατί δεν ακούγεται; Από
πού έρχεται. Πού και πότε θα ξεπροβάλλει; Σιωπή!
Έτσι αιφνιδιάζει η τίγρης τα θύματά της. Με τη σιωπή της. Κρύβεται καλά
πίσω από τις φυλλωσιές και ακροπατώντας πλησιάζει σχεδόν αόρατη το θύμα της.
Ούτε κλαράκι δεν σπάει κάτω από τα πέλματά της. Φτάνει κοντά, αγγίζει το θύμα της.
Και τότε εκείνο το μόνο που αντιλαμβάνεται είναι την καυτή της ανάσα μπροστά
στο πρόσωπό του. Μα είναι αργά για να το βάλει στα πόδια. Μαρμαρώνει από φόβο
και αγωνία μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο. Η τίγρης ανοίγει διάπλατα το τεράστιο
στόμα της και ξεπροβάλλουν οι τρομεροί της κυνόδοντες. Εφιάλτης! Τη σιωπή την
θρυμματίζει ένας τεράστιος βρυχηθμός που αναγκάζει κάθε ζωντανό οργανισμό να
τρέξει για να κρυφτεί. Και τότε, προς μεγάλη του έκπληξη και αφού η θηριώδης
τίγρης έχει χώσει το μισό σχεδόν κρανίο του μέσα στο ανοιχτό της στόμα, τον
αφήνει, στρέφει το κεφάλι και με αργά βήματα χάνεται στο δάσος. Πίσω της έχει
αφήσει ένα τραγικό κουφάρι που τρέμει πεσμένο μέσα σε μια λίμνη από δικά του περιττώματα,
που του έφυγαν τη στιγμή της φρικτής επαφής του με το θηρίο. Αξιολύπητο το
παρολίγον θύμα, θα του πάρει ώρες για να συνέλθει και να ανακτήσει την επαφή
του με το περιβάλλον. Μα το πιο τρομακτικό για εκείνον είναι που γύρω του έχει
απλωθεί μια βαριά, ανατριχιαστική σιωπή. Δεν ακούγεται ούτε κι αυτό το θρόισμα
του ανέμου ανάμεσα από τα φύλλα… Σιωπή… Απόλυτη σιωπή…
