Η ΑΕΚ είναι
γνωστό ότι χρόνια ταλανίζεται από εσωτερικές έριδες μεταξύ των παραγόντων της και
από διαμάχες ανάμεσα στις τάξεις των οπαδών της. Ελάχιστες φορές επικράτησε η
ενότητα και δικαιώθηκε το δεύτερο συνθετικό του ονόματός της που δεν είναι άλλο
από το "Ένωση". Τη χρυσή διετία του Λουκά Μπάρλου 1978-1979 με τα δύο
διαδοχικά πρωταθλήματα (το ένα νταμπλ) και την εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη, τη
μαγική τριετία 1992-1993-1994 με Μελισσανίδη-Καρρά στη διοίκηση και Ντούσαν
Μπάγεβιτς στον πάγκο, με τα τρία διαδοχικά πρωταθλήματα και το ένα και μοναδικό
Σούπερ Κύπελλο που κατέκτησε, την πρώτη χρονιά του Ντέμη Νικολαΐδη και των εφοπλιστών
και φραγκάτων μετόχων που έφερε τον Αύγουστο του 2004 και από τον Ιούνιο του 2013
μέχρι σήμερα που ανέλαβε ο Δημήτρης Μελισσανίδης να την αναστήσει και να την
ξανακάνει πρωταθλήτρια, μετά την περιπέτεια του υποβιβασμού της στην Γ'
κατηγορία.
Φέτος, το 2015, η ΑΕΚ εμφανίζεται πιο ενωμένη από ποτέ. Τέτοια
συσπείρωση δεν πρέπει να έχει εμφανιστεί ποτέ στο παρελθόν. Διοίκηση, παίκτες,
προπονητές και οπαδοί μοιάζουν να είναι μια γροθιά. Ειδικά η συσπείρωση που
υπάρχει στο οπαδικό κίνημα δεν έχει προηγούμενο. Και ποιος το πέτυχε όλο αυτό; Τίνος
έργο είναι η σύμπνοια που επικρατεί απ' άκρη σ' άκρη στο στρατόπεδο της ΑΕΚ; Πίσω
από το μεγαλύτερο δέσιμο όλων των εποχών στις τάξεις της ΑΕΚ βρίσκεται ένας πολιτικός
συνδυασμός! Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε να ενώσει τους ΑΕΚτζήδες μεταξύ τους και
πρέπει να του χρωστάμε χάρη γι' αυτό. Ο αρχηγός του, ο δήμαρχος της Νέας Φιλαδέλφειας
και μια σειρά από στελέχη του με τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές τους, κατάφεραν
να κάνουν τους ΑΕΚτζήδες ένα σώμα και μια φωνή, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία
της ΑΕΚ. Τους ευχαριστούμε!
