Δεν λέω, αναγκαία και χρειαζούμενη η παρέμβαση του
Δημήτρη Μελισσανίδη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ώστε να κατευνάσει τα πάθη που
έχουν προκύψει από την κόντρα των οπαδών της ΑΕΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Φοβάται ο
διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ μη τυχόν και ξεφύγει η κατάσταση με αποτέλεσμα να
υπάρξουν παρατράγουδα που μόνο κακό θα κάνουν στην ΑΕΚ και στην προσπάθειά της να
φτιάξει το γήπεδό της στη φυσική της έδρα που δεν είναι άλλη από τη Νέα
Φιλαδέλφεια. Και εκτός των άλλων αυτή η στάση του εκπέμπει και μία σιγουριά για
το μέλλον και τις εξελίξεις που πρόκειται να φέρει στο συγκεκριμένο θέμα. Ωστόσο,
δεν σας κρύβω, ότι κάτι δεν με αφήνει να συμμεριστώ την αισιοδοξία του τίγρη
στην παρούσα φάση. Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό. Λειτουργεί σαν μια αδιόρατη
διαίσθηση. Έχω την εντύπωση ότι διακρίνω αμυδρά μια ορθάνοιχτη φάκα κι εμείς
κατευθυνόμαστε μέσα της, με επιφυλακτικές μεν κινήσεις, αλλά με εμφανή πρόθεση
να διαβούμε την παγιδευμένη πόρτα της. Δεν ξέρω, μακάρι να κάνω λάθος. Θα τα
δείξει όλα ο καιρός…