Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΑΕΚ-Λεβαδειακός 0-1

Το νόμισμα έχει δύο όψεις και πρέπει να μάθουμε να τις κοιτάζουμε και τις δύο. Η μία γράφει ότι δεν έγινε και τίποτα σπουδαίο που να πρέπει να μας κάνει να τρομάζουμε περισσότερο απ’ όσο ήδη έχουμε τρομάξει, επειδή χάσαμε (και) από τον Λεβαδειακό τού Κομπότη. Ξέραμε από την αρχή ότι φέτος θα δούμε σημεία και τέρατα. Είμαστε προετοιμασμένοι και για τα πιο απίθανα. Η άλλη όψη λέει ότι σκεπτόμενοι με αυτό τον τρόπο και έχοντας στο πίσω μέρος τού μυαλού μας ότι θα τα καταφέρουμε στο τέλος να βάλουμε δύο ομάδες τουλάχιστον από κάτω μας ώστε να μη πέσουμε κατηγορία, αναπτύσσουμε μια νοοτροπία η οποία δεν συνάδει με τον ψυχισμό τού ΑΕΚτζή. Ακούγεται αηδιαστικό όλο αυτό, πόσο μάλλον όταν βγαίνει από τα χείλη παικτών, προπονητών, παραγόντων και φιλάθλων τής ομάδας. Περνάει στο αίμα μας ότι μικρύναμε πάρα πολύ και συμβιβαζόμαστε με την ιδέα πως μόνος αντικειμενικός μας σκοπός είναι η όπως-όπως σωτηρία. Και επειδή είναι αλήθεια όλο αυτό, όσο κι αν δεν μας αρέσει, καταντάει ακόμα πιο αηδιαστικό και ανατριχιαστικό συνάμα.

Κύριοι αντίπαλοί μας σ’ αυτή την προσπάθεια, που μόνο εύκολη δεν μοιάζει, φαίνεται ότι θα είναι η Βέροια και ο Πανθρακικός. Ήδη η Βέροια τσίμπησε ένα πόντο μέσα στην Κέρκυρα σήμερα και βρίσκεται δύο βαθμούς από πάνω μας. Φτάσαμε να παρακαλάμε να κάνει ο Άρης διπλό αύριο στην Κομοτηνή για να μείνει στον ένα βαθμό η διαφορά μας από τον Πανθρακικό, αν και η ισοπαλία αυτών των δύο θα είναι ένα καλό αποτέλεσμα για εμάς, αφού και ο Άρης θα είναι ένας εκ των βασικών αντιπάλων μας στην προσπάθεια για τη σωτηρία. Υπάρχουν ακόμα και η Ξάνθη με τον Πλατανιά που μπορεί να εμπλακούν στην περιπέτεια του υποβιβασμού αλλά ως για την πρώτη ο “περίεργος” πάντα τον βρίσκει τον τρόπο του να την κρατάει στην Σούπερ Λίγκα, ενώ ο Πλατανιάς κέρδισε τον Παναθηναϊκό με 2-1. Όλο και ζορίζουν τα πράγματα.

Η ευκαιρία που χάθηκε για να πάρουμε ένα χρυσό τρίποντο με τον Λεβαδειακό στοίχισε όσο και εκείνη όταν χάσαμε από τον Αστέρα Τρίπολης πάλι μέσα στο ΟΑΚΑ στην πρώτη αγωνιστική. Πάλι με το ίδιο σκορ, 0-1. Πάλι με ολέθρια γκάφα τού Κωνσταντόπουλου. Συμπτώσεις ή τραγική μοίρα για ιδανικούς αυτόχειρες; Και φυσικά δεν ψάχνει κανείς για εξιλαστήρια θύματα για να φορτώσει τις ευθύνες μιας ακόμα καταστροφικής ήττας, αλλά και να τα περνάμε όλα στο ντούκου και να τα ρίχνουμε στο στραβό το ριζικό μας πάλι δεν γίνεται. Κάποιοι παίζουν σ’ αυτή την ομάδα και φυσικά βαρύνονται με μεγάλο μέρος τής ευθύνης για ό,τι δεν πάει καλά. Εντάξει, μπορεί να τους οφείλονται χρήματα. Και στους παίκτες τού Πανιωνίου οφείλονται αλλά έχουν την ομάδα τους τέταρτη στη βαθμολογία. Και δεν αρνήθηκαν ποτέ να πάνε στο ξενοδοχείο, ούτε σήκωσαν μπαϊράκι. Ναι, είναι άπειροι οι περισσότεροι παίκτες τής ΑΕΚ, μα και του Πανιωνίου το ίδιο και περισσότερο άπειροι είναι.

Δεν βλέπω σαν κύριο και μοναδικό υπεύθυνο τον Κωνσταντόπουλο για όλα τα στραβά που συμβαίνουν στην ΑΕΚ, αλλά δεν παύει να της έχει στερήσει τουλάχιστον δύο δικούς της βαθμούς, αφού αν δεν έκανε δύο φορές την ίδια πατάτα, μία με τον Αστέρα και μία χτες, η ΑΕΚ θα είχε δύο ήττες λιγότερες. Δεν λέω ότι θα είχε κερδίσει τα δύο αυτά ματς, αλλά τουλάχιστον δεν θα τα έχανε. Με αυτούς τους +2 βαθμούς θα ήταν σήμερα πάνω από τον Πανθρακικό και ισόβαθμη με την Ξάνθη, τον Άρη και την Βέροια. Θα ήταν άλλη η ψυχολογία των παικτών. Δεν γίνεται, λοιπόν, να προσποιηθεί κανείς μας ότι δεν έτρεξε και τίποτα που μας κρέμασε με παιδαριώδη τρόπο δύο φορές ο Κωνσταντόπουλος. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Αραμπατζής είναι καλύτερος από τον Ντίμη. Κι αυτός στην Τούμπα αστείο γκολ έφαγε. Κι αυτός χρέωσε την ομάδα του με -1 βαθμό, αφού η ισοπαλία θα ήταν το δικαιότερο αποτέλεσμα με τον ΠΑΟΚ.

Και δεν θα μείνω σ’ αυτούς τους δύο παίκτες θεωρώντας τους αποκλειστικά υπεύθυνους για όλες τις φετινές αποτυχίες τής ΑΕΚ. 2 νίκες, 2 ισοπαλίες και 8 ήττες έχει η ομάδα. Πρωτάκουστο! Και φυσικά δεν ευθύνονται γι’ αυτό το ναυάγιο μόνο οι δύο τερματοφύλακες, όσο μέτριοι και ανεπαρκείς κι αν είναι, που είναι και με το παραπάνω. Ο Λαγός ήταν μια σκέτη τραγωδία στα περισσότερα ματς που έπαιξε. Μόνο σε ένα, εκείνο με τον Πλατανιά, ήταν υποφερτός. Ο Γκερέιρο, αν έχει φανεί χρήσιμος συνολικά πάνω από 60 λεπτά σε όσους από τους 12 αγώνες συμμετείχε, εγώ θα αρχίσω να ασχολούμαι αποκλειστικά με το water polo. Κι από αυτά τα καλά του 60 λεπτά, τα 30 τα έπαιξε εναντίον τού Πλατανιά. Και όταν αυτοί οι τέσσερις παίκτες σου ανήκουν στους συνολικά 5 πιο έμπειρους που διαθέτεις σαν ομάδα, είναι ηλίου φαεινότερο γιατί πας κατά διαόλου. Μόνο ο Κοντοές από τους έμπειρους έχει δώσει και την ψυχή του σε κάθε ματς που αγωνίστηκε και η προσφορά του μπορεί να θεωρηθεί πολύτιμη. Όμως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Από τους νεοφερμένους, αλλά όχι και τόσο νεαρούς, μόνο ο Κορδέρο έχει προσφέρει ουσιαστικά. Ο Κατσικοκέρης και ο Φουρτάδο δεν τα έχουν καταφέρει όποτε έπαιξαν. Ο Παυλής, επίσης, με την επιστροφή του δεν μπόρεσε να βοηθήσει. Ο Φέτσης, παρολο που προσπαθεί, απέχει πολύ από το αμυντικό χαφ-σκυλί που χρειάζεται η ΑΕΚ. Αλλά και ο Γιάγκο δεν είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαμε να βρούμε, ειδικά ύστερα από το τέλος εποχής ενός Δέλλα.

Από τους νεαρούς, που έχει μια λογική να τους βλέπουμε να είναι μια τού ύψους και μια τού βάθους, οι πιο σταθεροί στην απόδοσή τους και κατά συνέπεια οι πιο χρήσιμοι στην ομάδα είναι οι Β. Βλάχος, Κουτρουμπής, Κατίδης και Φούντας. Όλοι οι υπόλοιποι πελαγοδρομούν και αδυνατούν να προσφέρουν το κάτι παραπάνω για το οποίο καίγεται αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ.

Πορευόμαστε δηλαδή αναγκαστικά με έναν καλό και σταθερό έμπειρο παίκτη, τον Κοντοέ, έναν καλό ξένο, τον Κορδέρο και τέσσερις ελπιδοφόρους που δεν είναι πάντα στην ιδανική κατάσταση για να βοηθάνε και μάλιστα, όπως θα θέλαμε να συμβαίνει, δεν τυχαίνει να είναι και οι τέσσερις στα ίδια ματς στην επιθυμητή κατάσταση για να σηκώσουν το βάρος τής ομάδας. Συμπέρασμα; Δεν πάμε πουθενά έτσι και θα φτύσουμε αίμα για να καταφέρουμε να σωθούμε. Εγώ το πιστεύω ακράδαντα βέβαια ότι στο τέλος θα σωθούμε, αλλά υπάρχουν πολλές χιλιάδες ΑΕΚτζήδων που έχουν αρχίσει να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι του χρόνου η ΑΕΚ θα παίζει σε μικρότερη κατηγορία. Κι αυτό φάνηκε τόσο από τη μικρή προσέλευση του κόσμου χτες, παρόλο που η ομάδα προερχόταν από μια εμφατική νίκη με 0-4 εκτός έδρας επί της Βέροιας, αλλά και από τις αποδοκιμασίες που ξέσπασαν μετά το γκολ τού Ναπολεόνι το οποίο ήταν μια ευγενική χορηγία τού Κωνσταντόπουλου. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι η τόσο μεγάλη νίκη επί της Βέροιας έκανε καλό τελικά στους πιτσιρικάδες τής ΑΕΚ. Μάλλον τους φούσκωσε τα μυαλά.

Βέβαια, ευθύνες για την ήττα από τη Λειβαδιά έχει και ο Λίνεν. Τα πειράματα δεν είναι δυνατόν να πετυχαίνουν πάντα. Η χρησιμοποίηση του Τσίτα σε θέση αριστερού εξτρέμ δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα. Βαρύ κορμί ο νεαρός, δυσκολευόταν να κινηθεί με άνεση από τα πλάγια. Άλλωστε, για όσους διαθέτουν γερή μνήμη, το ίδιο πείραμα με τον ίδιο παίκτη το είχε επιχειρήσει και ο Βαγγέλης Βλάχος με τα ίδια αποτελέσματα. Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι ο Λίνεν είναι υποχρεωμένος να πειραματίζεται αφού ακόμα προσπαθεί να μάθει τους ποδοσφαιριστές του και να καταλάβει τις δυνατότητές τους.

Και επειδή μιλάμε για Β’ κατηγορία, η ΑΕΚ έπαιξε και σήμερα έναν φιλικό αγώνα με μια ομάδα αυτής της κατηγορίας, την Καλλιθέα, μέσα στο Ελ Πάσο. Η σύνθεση δε της ομάδας δεν αποτελούταν από πιτσιρικάδες τής U20 αλλά από παίκτες πρώτης γραμμής πάνω στους οποίους ο Λίνεν θα στηριχτεί για να διεκδικήσει η ΑΕΚ τη σωτηρία της. Παυλής, Κατσικοκέρης, Σταματής, Ρίκκα, Αραμπατζής, Αρκούδας, Γιάγκο, Παπαδημητρίου, Κουρέλλας, Κοτσαρίδης. Όλοι παίκτες που υπολογίζονται για την πρώτη ομάδα. Αποτέλεσμα; Ήττα με κατεβασμένα τα χέρια κι αυτή τη φορά, με 1-0. Τουλάχιστον να μην έχει κανείς να παραπονιέται ότι δεν πήρε τις ευκαιρίες του από τον προπονητή και τις κλώτσησε ο ίδιος πετώντας τες από το παράθυρο. Μήπως θα μας προτρέψουν πάλι να είμαστε ευχαριστημένοι που η ομάδα μας, μπορεί να χάνει μεν, αλλά εκτός από τον Ολυμπιακό, όλες οι ήττες της είναι μόνο με ένα γκολ διαφορά, με ιδιαίτερη προτόμηση στο 0-1; Αυτές είναι οι δυνατότητες των ποδοσφαιριστών μας και δικαιολογίες δεν υπάρχουν πια για κανέναν.

Για τη διαιτησία και το υπέρλαμπρο έργο που επιτελεί στην υπηρεσία τής εγχώριας ποδοσφαιρικής καμόρα, τα έχουμε πει πολλές φορές, αλλά δεν υπάρχει τίποτα πιο γραφικό από το να κλαψουρίζουμε σαν μωρές παρθένες επειδή ο Γιάχος δεν έδωσε πέναλτι στη φάση τού Γκερέιρο στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Δεν έχω άποψη για το αν ήταν ή δεν ήταν πέναλτι, αλλά αποτελεί αστειότητα και μόνο να εστιάζουμε την προσοχή μας στη συγκεκριμένη φάση παραβλέποντας τα χάλια μας που δεν μπορέσαμε σε πέντε καλές ευκαιρίες να σπρώξουμε μια φορά την μπάλα στο πλεκτό. Η άλλη φάση που ζητάμε πέναλτι, στο χέρι τού αμυντικού τής Λειβαδιάς, είναι για γέλια και μόνο να την αναφέρουμε. Το χέρι τού παίκτη είναι κολλημένο στο σώμα του και η κίνηση που κάνει είναι για να προφυλαχτεί. Μαλακίες εδώ μέσα δεν θα γράφουμε.

Την επόμενη αγωνιστική υποδεχόμαστε τα Γιάννινα. Μία ομάδα μια κλάση τουλάχιστον ανώτερη από τον Λεβαδειακό και με έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα αλλά και αξιόλογους επιθετικούς. Αν δεν βρούμε λύσεις στην επίθεση και σοβαρότητα στην άμυνα και στον τερματοφύλακά μας (όποιον παίξει από τους δύο), ας μην τρέφουμε και πολλές ελπίδες για νίκη.

Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν αρχίσει να βγάζουν τα μπλοκάκια τους και να κάνουν υπολογισμούς. Με ποιους θα παίζουμε στις τελευταίες αγωνιστικές τού πρωταθλήματος, ποιοι απ' αυτούς θα έχουν σωθεί ή θα έχουν εξασφαλίσει την έξοδό τους στην Ευρώπη και ποιοι θα είναι διατεθειμένοι να μας αντιμετωπίσουν πιο χαλαρά τότε. Καλά θα κάνουν να τα ξεχάσουν αυτά τα σενάρια. Παντού, σε όλα τα γήπεδα που θα παίξουμε, θα δονεί την ατμόσφαιρα το σύνθημα "εκεί, εκεί, στη Β' Εθνική". Μόνοι μας και όλοι τους. Πάρτε το απόφαση. Κι αυτό είναι αποτέλεσμα και των κακών σχέσεων που δημιούργησαν οι διοικήσεις των τελευταίων χρόνων με τις περισσότερες ομάδες, πότε για λόγους αθέμιτων συμμαχιών και πότε για λόγους αφερεγγυότητας σε υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει απέναντί τους. Κυρίως όμως επειδή οι περισσότεροι είναι δεμένοι στο άρμα τού Μαρινάκη και εκτελούν κατά γράμμα και με μεγάλη ευλάβεια τις εντολές του. Σημασία έχει ότι δεν περισσεύει σε κανέναν η συμπάθεια για την ΑΕΚ. Άλλωστε δεν είναι στο DNA μας να εκλιπαρούμε για βοήθεια ούτε και να περιμένουμε σπρώξιμο από κανέναν.

Σ.Σ. Αξιότιμε κύριε Βιντιάδη των έξι μηνών… έρευνας για να αποφασίσεις το μπαίνω-δεν μπαίνω, καμιά δήλωση για το πώς βλέπεις την πορεία τής πιθανής επένδυσής σου δεν παίζει; Αν είσαι ευχαριστημένος εσύ και τη βρίσκεις με την πορεία τής ομάδας, εμένα, του ταπεινού μελλοντικού πελάτη σου, μου περισσεύει. Κάτι παραπάνω θα ξέρεις εσύ για να παρακολουθείς ατάραχος να απαξιώνεται από μέρα σε μέρα ακόμα περισσότερο αυτό πάνω στο οποίο σκοπεύεις να επενδύσεις. Μπορεί όλο αυτό να αποτελεί κάποια νέας μορφής επενδυτική τακτική την οποία δεν γνωρίζουμε καλά εμείς οι αδαείς των πολυμετοχικών σχεδιασμών και των επιχειρησιακών ευκαιριών τις οποίες εσείς οι επενδυτές τις παίζετε στα δάχτυλα… Καλό σας ξημέρωμα…

5 σχόλια:

BALADEUR είπε...

Δεν μπόρεσα να δω το χθεσινό ματς και περιορίστηκα στην ραδιοφωνική μετάδοση. Με την άκουσμα της ήττας δεν είχα την όρεξη, την αντοχή και την διάθεση να δω ούτε τα στιγμιότυπα. Χαρά στο κουράγιο σου να γράψεις και σεντόνι...

BALADEUR είπε...

Αν αληθεύουν τα όσα άκουσα στην ραδιοφωνική περιγραφή του αγώνα, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει με τον Κατσικοκέρη. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυτός ο παίκτης που βλέπουμε στο γήπεδο...

BALADEUR είπε...

Ρε συ, τι water polo μου τσαμπουνάς; Θα αντέξεις χωρίς λουκουμάδες;;;

BALADEUR είπε...

Όντως το παραμύθι με τον Βιντιάδη "τράβηξε" πολύ...

ΑΕΚΟΡΑΜΑ είπε...

@ BALADEUR

Την ίδια απογοήτευση με σένα νιώθουν όλοι οι ΑΕΚτζήδες. Κούραση σκέτη είναι αυτή η κατάσταση με τις διαδοχικές σφαλιάρες από τον κάθε απίθανο, που ερχόταν παλιά να παίξει μαζί μας και έτρεμε γιατί δεν ήξερε με πόσα θα καθαρίσει. Ο Λεβαδειακός μας κέρδισε για πρώτη φορά σε μεταξύ μας αγώνα. Όλα τα αρνητικά ρεκόρ τα σπάσαμε φέτος. Θα μείνει στην ιστορία η φετινή ομάδα, γραμμένη με σκατουλί γράμματα. Και είναι κρίμα για όλους μας και για όλους τους.

Ο Κατσικοκέρης έχει πάθει ότι και οι περισσότεροι παίκτες που παίζουν φέτος στην ΑΕΚ. Τα πόδια τους είναι εκατό κιλά το καθένα. Δεν είναι τόσο εύκολο να μπει μέσα και να κάνει όσα έκανε στον Πλατανιά. Οι ευθύνες που τους έχουν φορτώσει στις πλάτες είναι τεράστιες. Και βέβαια είναι και το βαρύ όνομα της ομάδας που κάνει τη διαφορά. Εύκολα γίνεσαι μάγκας στον Πλατανιά ή σε κάθε άλλη μικρομεσαία ομάδα αλλά όταν μπεις στα σαλόνια όλα γίνονται πιο δύσκολα και εκεί είναι που φαίνεται το τσαγανό τού καθενός, αν το διαθέτει.

Δεν θα είναι εύκολο χωρίς λουκουμάδες αλλά λέω να καθιερώσω νέο άθλημα και να ιδρύσω και πρωτάθλημα. Λουκουμαδοδρομίες θα το βγάλω. Όσο για συμμετοχές, δεν το συζητάμε. Έχουμε τις δυο δικές μας εξσαφαλισμένες και μία του Κάνθαρου, φτάσαμε τις τρεις. Ε, εύκολο είναι να φτιάξουμε μια δωδεκάδα για αρχή.

Ο Βιντιάδης έχει αρχίσει να με χαλάει επικίνδυνα. Δεν ξέρω αν έχω άλλη υπομονή...