Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Τον φόβο μας να έχετε λαμόγια

 "Έλα Σάββα, σχετικά μ' εκείνα τα 300 χιλιάρικα του πριμ,
λίγα μου φαίνονται ρε συ. Πες τους ότι άμα τους κερδίσουν
θα τους πάρω κι από ένα σπίτι..."

Αν δεν είχατε καταλάβει μέχρι σήμερα ποιο είναι το ιερό αντίπαλο δέος και ο μεγάλος τρόμος των γαύρων και του Βαγγέλη Μαρινάκη προσωπικά, ίσως να το καταλάβατε χτες. Ποιος Αλαφούζος και πράσινα άλογα και ποιος Παναθηναϊκός. Η ΑΕΚ ήταν, είναι και θα είναι ο φόβος τους. Δεν εξηγείται διαφορετικά το πριμ που ανακοίνωσε ο πρόεδρος των προέδρων στους ποδοσφαιριστές τής ομάδας του σε περίπτωση που κερδίσουν την ΑΕΚ μέσα στο ΟΑΚΑ. 300.000 ευρώ! Να το γράψω και ολογράφως μπας και δεν το καταλάβατε. Τριακόσιες χιλιάδες ευρώ! Τρέμει και μόνο στη σκέψη ενός αποτυχημένου αποτελέσματος από τη σημερινή ΑΕΚ έτσι όπως την έχουν καταντήσει! Καταλαβαίνετε τι έχουν να του προσάψουν όλοι. Αυτό βέβαια αποτελεί και μια απάντηση σε όσους πιπίλιζαν το τελευταίο διάστημα την καραμέλα τής συμπάθειας των γαύρων προς την ΑΕΚ και της πιθανής βοήθειας του Μαρινάκη προς την κατεύθυνση σωτηρίας της, επειδή θεωρεί τάχα ότι χωρίς την παρουσία της υποβαθμίζεται το πρωτάθλημα και μειώνονται τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα αλλά ταυτόχρονα χάνουν και την αξία τους οι όποιοι τίτλοι κατακτάει η ομάδα του. Τρίχες κατσαρές! Να μας δουν στη Β' Εθνική κι ακόμα παρακάτω θέλουν και θα κάνουν κάθε προσπάθεια για να το πετύχουν. Από τον πρόεδρο μέχρι τον τελευταίο οπαδό τους. Άλλωστε είναι τέτοια η ποιότητά τους που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πανηγυρίζουν έξαλλα κάθε χρόνο κατακτώντας τον τίτλο αντιμέτωποι με την ομάδα τού μπουρδέλου τής Σούλας, τον Βουκεφάλα, την οποία εύκολα μπορούν να ανεβάσουν στην Σούπερ Λίγκα σαν θυγατρική τού δικού τους μπουρδέλου τού λιμανιού. Αλλά αυτό το εξωφρενικό πριμ σ' αυτή την περίοδο που ο ελληνικός λαός στενάζει κάτω από τη μπότα των ξένων και των ντόπιων συμφερόντων τού κεφαλαίου, πέρα που αποτελεί καθαρή πρόκληση για κάθε θιγόμενο από τα βάναυσα μέτρα πολίτη, θα πρέπει να αποτελέσει και ένα έξτρα κίνητρο για τους ποδοσφαιριστές τής ΑΕΚ. Πρέπει να τους βοηθήσει να καταλάβουν την αξία τους και τον φόβο που προκαλεί και μόνο στο άκουσμά του το όνομα της ομάδας που έχει σήμα τον δικέφαλο αετό τής οποίας τη φανέλα καλούνται να τιμήσουν. Αυτό από μόνο του αποτελεί το δικό τους πριμ για να παλέψουν με νύχια και με δόντια για να κυνηγήσουν εκείνο στο οποίο κανείς δεν πιστεύει. Τη νίκη τής ΑΕΚ που θα ανοίξει τις πύλες τής κόλασης στο στρατόπεδο της πιο μισητής ομάδας που υπάρχει πάνω στον πλανήτη. Ας λειτουργήσει σαν καμουτσίκι αυτό το πριμ πάνω στα καπούλια τού εγωισμού των ποδοσφαιριστών τής ΑΕΚ. Ένας ολόκληρος χειμαζόμενος λαός βράζει εναντίον των πρακτικών τού σατράπη προέδρου τής γαυροομάδας και στηρίζει τις ελπίδες του για να προτάξει την αξιοπρέπειά του απέναντι στις αηδιαστικές πρακτικές του στα πόδια των ποδοσφαιριστών τής ΑΕΚ. Ας συναισθανθούν τη ευθύνη που επωμίζονται κι ας τους κάνουν ρόμπα να τους τελειώσουν. Αυτό το παράλογο για την εποχή πριμ αποτελεί τον ύψιστο φόρο τιμής προς την ΑΕΚ και αποδεικνύει ταυτόχρονα τον φόβο που τους προκαλεί το όνομά της και τον πανικό τους κάθε φορά που πρόκειται να την αντιμετωπίσουν κι ας παίζει με νεογέννητα που έχει επιστρατεύσει από το διπλανό στο ΟΑΚΑ μαιευτήριο...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ αδερφέ, μετά από ενάμισι χρόνο απουσίας ξαναμπήκα στη μπλογκόσφαιρα. Χάρηκα πολύ που σε ξαναβρήκα.

Πολλοί θεώρησαν την απουσία σχολίων και γραπτών σε ιστολόγια και μπλογκς σαν αδυναμία ή φόβο των ΑΕΚτζήδων. Προσωπικά έχω να τους πω ότι πρόκειται για μια περίοδο σιωπής και αναμονής. Και διευκρινίζοντας περαιτέρω τους λέμε ότι: η σιωπή αν προέρχεται από γυναίκα σημαίνει συναίνεση, αλλά αν είναι από άντρα και δη Ενωσίτη σημαίνει οργή. Αποδέκτες οι γνωστοί εντός και εκτός των τειχών.
Εμείς είμαστε πάντα εδώ, πάντα δίπλα στην ΑΕΚ, ασχέτως αν μιλάμε λιγότερο.....
Ευχές για κάθε καλό και καλή δύναμη ΑΕΤΟΠΟΥΛΟ

ΑΕΚΟΡΑΜΑ είπε...

Αδερφέ καλωσόρισες και πάλι κοντά μας... Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω ξανά εδώ...

Η οργή είναι δικαιολογημένη σε όλους μας. Και η σιωπή είναι ένας τρόπος διαμαρτυρίας. Πέρασα κι εγώ την περίοδο της σιωπής μου παλιότερα. Αυτό πολλές φορές εκλαμβάνεται σαν αδυναμία ή σαν παραίτηση αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι έτσι. Πάντα επιστρέφουμε πιο δυνατοί και πιο αποφασισμένοι για να βάλουμε κι εμείς το λιθαράκι μας να χτιστεί μια ΑΕΚ δυνατή σαν κάποτε που θα την τρέμουν οι εχθροί της και θα την σέβονται οι υπόλοιποι.

Καλό αγώνα και καλή δύναμη και σε σένα...