Λιγδιάρηδες και Γκαιμπελίσκοι

Αγαπητοί μου συνΑΕΚτζήδες. Να αντέχετε το δηλητήριο των εχθρών της ΑΕΚ (και όχι αντιπάλων, αφού οι αντίπαλοι έχουν αυτή την ιδιότητα μόνο για 90' και μόνο μέσα στο γήπεδο) αλλά να αντέχετε και τα πήγματα βλακείας πολλών δικών μας (εκ των οποίων μερικοί είναι γραφιάδες, που πάει να πει ότι επηρεάζουν την κοινή γνώμη).

Η ΑΕΚ χτες έχασε στην Τούμπα. Τελεία. Το γιατί μπορούμε να το αναζητήσουμε σε εκατοντάδες μικρούς ή μεγαλύτερους λόγους, αλλά ο κυριότερος είναι ότι η ΑΕΚ δεν έπαιξε καλά. Θέλετε να το αποδώσουμε και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα λόγω των γεγονότων με τα δοκάρια στο γήπεδο του Ατρομήτου και τα όσα επακολούθησαν; Θέλετε να το αποδώσουμε στο πυρ ομαδόν εναντίων της ΑΕΚ από τους… "έντιμους" και τους… "αδέκαστους"; Δεκτό κι αυτό. Να βάλουμε και την κούραση, παρόλο που εγώ δεν την δέχομαι σαν δικαιολογία για μια ομάδα που δεν αγωνίστηκε στην Ευρώπη, σε αντίθεση με τους αντιπάλους της; Η βασικότερη αιτία όμως ήταν η κακή μέρα στην οποία βρέθηκαν αρκετοί ποδοσφαιριστές της από εκείνους που δικαίως λέμε ότι φέτος κάνουν τη διαφορά. Επάνω σ' αυτό μπορεί να γίνει πολύς λόγος γιατί τους καλούς παίκτες που τους πληρώνει η ομάδα αδρά και που εκεί που τους χρειάζεται περισσότερο να δείξουν την αξία τους είναι σε κάτι Τούμπες και σε κάτι Καραϊσκάκη, όπου τους δίνεται η ευκαιρία να βουλώσουν στόματα. Όχι στην Αγιά Σοφιά απέναντι σε Ιωνικούς και Λαμίες. Αλλά, τι να κάνουμε, άνθρωποι είναι κι αυτοί και σε κάποιες περιπτώσεις λυγίζουν. Δεν μπορεί να λέμε ότι όποιος έρχεται στην Αγιά Σοφιά χάνει από τη Δεκελείας και να μην αποδεχόμαστε ότι και η Τούμπα διαχρονικά έχει μια παρόμοια δυναμική, ανεξάρτητα από την κατάσταση που βρίσκεται ο ΠΑΟΚ. Το ίδιο και το Καραϊσκάκης.

Όσο για τα διαιτητικά λάθη του Νορβηγού, ναι υπάρχουν. Το πάτημα στον μηρό του Αραούχο με τις τάπες μπορεί και να συνιστούσε ακόμα και κόκκινη κάρτα. Και όχι, δεν ήταν ισοδύναμο με το μαρκάρισμα του Τσίνο στον αντίπαλό του, όπως είπε στην τηλεόραση εκείνος ο βραδύποδας με γραβάτα, ο Βαρούχας και απλά δεν βρήκε πόδια αλλά μπάλα. Αυτή η μεσοβέζικη τοποθέτηση είναι για να χρησιμοποιείται στα πολιτικά δικαστήρια για την έκδοση συναινετικών διαζυγίων. Το ίδιο και στην περίπτωση της ανατροπής του Λιβάι από τον τελευταίο (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, το ξαναγράφω) παίκτη της άμυνας του ΠΑΟΚ. Η λογική του… βραδύποδα ότι ερχόταν από πίσω και άλλος παίκτης του ΠΑΟΚ, άρα είναι κίτρινη κάρτα, είναι για γέλια αφού ακόμα πιο πίσω έρχονταν και οι υπόλοιποι οκτώ της εντεκάδας των Θεσσαλονικιών. Τον ανατρέπει ο τελευταίος αμυντικός; Είναι κόκκινη κάρτα. Τέλος.

Τους νέους κανόνες που προσπαθούν να μας εισάγουν με ερμηνείες κατά το δοκούν, με κοντύτερα δοκάρια, που όμως κατά την κρίση τους δεν επηρεάζουν τον αγώνα, όπως αυτά του Ατρομήτου, με προέδρους κουμπουροφόρους να κάνουν ντου στο γήπεδο προκαλώντας πανικό, όπως ο Σαββίδης του ΠΑΟΚ, με τις ομάδες τους να κατεβαίνουν χωρίς ιατρικά δελτία και μετά να παρακαλάνε να τους σώσουμε, όπως ο ΠΑΟΚ που σώθηκε χάρη στην ΑΕΚ που δεν κατέθεσε ένσταση, με αποφάσεις εκτρώματα της μιας βραδιάς όπου από εκεί που βρίσκονταν πέντε βαθμούς πίσω στη βαθμολογία να βρίσκονται στον ένα και από εκεί που θα έπαιζαν με χωρίς θεατές να ξημερώνει με ένα κατάμεστο γήπεδο έχοντας προλάβει μάλιστα να τυπώσουν και να πουλήσουν 40.000 εισιτήρια (!!!) σε ένα βράδυ, όπως ο ΠΑΟΚ στο περιβόητο παιχνίδι με τα κουμπούρια, με τις επιστροφές βαθμών παρανόμως για τη συμμετοχή παίκτη μικρότερης ομάδας που τους χάρισε κυριολεκτικά ένα πρωτάθλημα που δεν δικαιούνταν, όπως ο Ολυμπιακός με την υπόθεση Βάλνερ, με τις αλλαγές κανονισμών την τελευταία ώρα για να κρατήσουν τον Παναθηναϊκό στην Σούπερ Λίγκα ενώ πήγαινε ολοσούμπιτος για υποβιβασμό και με την ΑΕΚ μάλιστα να είναι από τις ομάδες που ψήφισαν για τη σωτηρία του (!!!), με τις επαναλήψεις παιχνιδιών που είχαν ήδη χάσει, όπως ο Ολυμπιακός από τον Πανιώνιο επί Κόκκαλη (ναι, τον χο, χο, χο που ήθελε τα παιχνίδια να κερδίζονται στα γήπεδα), με τους ψυχολογικούς εκβιασμούς ότι η αντίπαλη ομάδα δεν πρέπει να καταθέτει ένσταση ακόμα κι αν εγκληματούν εις βάρος της επειδή δήθεν τα παιχνίδια πρέπει να κερδίζονται στα γήπεδα αλλά όχι όταν αφορά τους ίδιους, και χίλιες δύο άλλες ανακαλύψεις της ομάδας εκστρατείας των Γκαιμπελίσκων τύπου Καραπαπάρα, να τους βάλουν εκεί που ξέρουν! Για να μην αναφερθώ στο τσίγκινο κύπελλο του ΠΑΟΚ με το γκολ-μαϊμού τρία μέτρα οφσάιντ στον αλήστου μνήμης τελικό του Πανθεσσαλικού, στον Βόλο. Ή στα αμέτρητα ματς που έχει πάρει φέτος ο Παναθηναϊκός χάρη σε αλεπουδένια πέναλτι πολλά εκ των οποίων στα τελευταία λεπτά των αγώνων. Ε, ρε κάτι συμπτώσεις. Συμπτωματικά επίσης κέρδισε ο Παναθηναϊκός την ΑΕΚ στη Λεωφόρο με δύο πέναλτι ανακαλύψεις ενός καθάρματος διαιτητή σε ειδική αποστολή. Αλλιώς ας καταργήσουμε τους κανονισμούς και να διεξάγονται τα παιχνίδια βάση της ηθικής (όπως την εννοεί ο καθένας) και του ερμηνευμένου όπως συμφέρει τον καθένα φερ πλέι. Αλλά όταν αφορά τους ίδιους μια χαρά ενστάσεις ξέρουν να κάνουν και μια χαρά να παίρνουν τα πρωταθλήματα στα χαρτιά και μετά για ξεκάρφωμα να αποκαλούν τους άλλους χάρτινους.

Πέρα από όλα αυτά όμως, εγώ σαν ΑΕΚτζής θέλω πάνω απ' όλα να είναι η ομάδα μου ανώτερη μέσα στο γήπεδο και να κερδίζει τον κάθε αντίπαλο με την αξία της παίζοντας καλύτερη μπάλα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Δίκαια θα είχαν αποβληθεί και οι δύο παίκτες του ΠΑΟΚ χτες. Αλλά εγώ δεν θα ήθελα να έχω κερδίσει έναν ΠΑΟΚ με 9 παίκτες και έναν κατσικοκλέφτη κατσαπλιά προπονητή να ωρύεται από το πρωί μέχρι το βράδυ πως ήρθε η ΑΕΚ μέσα στην Τούμπα και τον έκλεψε αν και ήταν χειρότερη ομάδα. Να κλαίει με μαύρο δάκρυ επειδή η ΑΕΚ τον ξεφτίλισε και του έριξε τέσσερα γκολ, μάλιστα. Όπως άλλωστε είχε συνηθίσει να το κάνει για αρκετά χρόνια. Η χτεσινή ΑΕΚ όμως δεν δικαιούταν να κερδίσει και οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Δεν έκανε φάσεις, δεν έμπαινε στην περιοχή, δεν απείλησε ουσιαστικά σε κανένα σημείο του αγώνα. Και ο ΠΑΟΚ μία από τα ίδια ήταν, όμως κατάφερε να κάνει δύο φάσεις -χάρη σε βλακείες δικών μας ποδοσφαιριστών- και να τις μετουσιώσει και τις δύο σε γκολ. Αυτό ήταν. Λήξη με 2-0 και πάμε παρακάτω. Καμία γκρίνια, κανένα παράπονο. Κανένας δεν μου φταίει. Ούτε διαιτητής, ούτε αντίπαλος, ούτε προπονητής, ούτε παίκτες. Μπάλα είναι και κυλάει. Θα έρθει και η κακή μέρα και θα χάσεις. Γι' αυτό δεν κρίνεται ποτέ τίποτα σε ένα μόνο αγώνα. Το φετινό πρωτάθλημα έχει πολύ ψωμί ακόμα.

Κι αν θέλετε να το πάω ακόμα πιο πέρα, θα ήθελα να παίζαμε και με τον Ατρόμητο και να τους κλείναμε μία και καλή το στόμα ρίχνοντας μία τριάρα μέσα στο Περιστέρι. Να το βουλώσουν όλοι και να μη μιλάει κανένας πια. Όχι πως μέμφομαι κανέναν για την απόφαση να γίνει η ένσταση. Είναι μέσα στους κανόνες που έχουν αποδεχτεί και έχουν υπογράψει ΟΛΟΙ! Κι αν αυτοί οι κανόνες δεν τηρούνται μονομερώς το παιχνίδι πλέον δεν παίζεται τίμια. Έχουν καλομάθει να κάνουν τα κολπάκια τους, στηριζόμενοι πάντα στις πλάτες των αφεντικών τους, των εκφραστών του Γκαίμπελς, και γι' αυτόν τον λόγο και μόνο η ΑΕΚ πρέπει να τους χτυπάει αλύπητα σε κάθε περίπτωση που έχει δίκιο. Γιατί στην προκειμένη περίπτωση και πήγαν να την κλέψουν και μόλις τους τσάκωσαν με την κατσίκα στην πλάτη επιχείρησαν να φέρουν την ΑΕΚ στη θέση του κατηγορούμενου και να την λοιδορήσουν παρουσιάζοντάς την ως την ομάδα που ψάχνει ευκαιρία να πάρει παιχνίδια στα χαρτιά. Ποιοι; Τα στρατσόχαρτα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ξέρετε, εκείνα που τυλίγουμε τους γαύρους στην ψαραγορά για να μη τρέχουν τα βρώμικα ζουμιά τους και λερώνουμε τα ρούχα μας και τα χέρια μας. Οι βρωμιάρηδες που αποπνέουν δυσωδία ικανή να πνίξει μια ολόκληρη χώρα από τη μία της άκρη ως την άλλη. Όξω ρε λιγδιάρηδες…