Τη λύση ήρθε να δώσει μετά από πολλά χρόνια καχυποψίας, αμφιβολιών και εσκεμμένων λάθος αποφάσεων, η τεχνολογία. Το VAR και το ημιαυτόματο οφσάιντ έλυσαν αρκετά προβλήματα και συντέλεσαν στην μείωση των αδικιών, όχι όμως και στην εξάλειψή τους. Κι αυτό γιατί και πάλι, πίσω από την κάθε τελική απόφαση, η κρίση επαφίεται στον ανθρώπινο παράγοντα. Η κουτοπονηριά μερικών τους ώθησε να βρουν τρόπους να ξεγελάσουν και την τεχνολογία. Μια λάθος τοποθέτηση της γραμμής κατά τον έλεγχο της φάσης μπορεί να αλλοιώσει την εικόνα και να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Ή μια λάθος εκτίμηση ή εσφαλμένη ερμηνεία του κανονισμού από τον χειριστή του VAR μπορεί να παρασύρει τον διαιτητή στην λάθος απόφαση.
Στο μεταξύ, το δηλητήριο των τοξικών ανθρώπων που ασχολούνται -δυστυχώς- με το ποδόσφαιρο, το οποίο χύνεται άπλετα μετά από κάθε αγωνιστική, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, σκοτώνει κάθε υγιή προσπάθεια να βρεθεί κάποια λύση και να εξαλειφθεί αυτός ο ανηλεής πόλεμος χαρακωμάτων. Η προπαγάνδα που ασκείται από τα ελεγχόμενα μέσα ενημέρωσης των ιδιοκτητών των ομάδων βρίσκεται στο απόγειό της. Τα γιουσουφάκια τους πιάνουν δουλειά αμέσως μετά τη λήξη των αγώνων έχοντας να φέρουν σε πέρας δύο αποστολές. Η πρώτη είναι να καλύψουν τα λάθη εκείνα που ευνόησαν την ομάδα τους, κάνοντας το άσπρο μαύρο και βγάζοντας τυφλούς εκατομμύρια ανθρώπους που είδαν με τα μάτια τους τι ακριβώς είχε συμβεί και η δεύτερη, με την ίδια μέθοδο, να καταγγείλουν και να καυτηριάσουν τα λάθη που κατά τη γνώμη τους ευνόησαν τους αντιπάλους τους. Το κακό είναι ότι σχεδόν όλες τις φορές επινοούν ερμηνείες κατά το δοκούν για να αποδείξουν του λόγου τους το αληθές, διαστρεβλώνοντας πέρα για πέρα την πραγματικότητα. Έχουμε φτάσει μάλιστα στο σημείο, όσο πιο ισχυρός είναι κάποιος στα μέσα ενημέρωσης, δηλαδή όσο πιο πολλά ελέγχει, τόσο μεγαλύτερη μερίδα φιλάθλων να επηρεάζει και να σπέρνει ανάμεσά τους αμφιβολίες και διχόνοια.
Ας δούμε όμως, πέρα από το οφσάιντ που λίγο-πολύ έχει ξεκαθαρίσει η κατάσταση και έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο οι αδικίες, ποιες άλλες περιπτώσεις γίνονται αντικείμενο διαφορετικών προσεγγίσεων και οδηγούν σε ατελείωτες διαφωνίες μεταξύ ειδικών αλλά και άσχετων, που σώνει και καλά πρέπει να καταθέσουν τη γνώμη τους, την οποία έχουν σχηματίσει ανάλογα με εκείνο που τους συμφέρει. Και πρώτα-πρώτα να πιάσουμε τις διεκδικήσεις εντός περιοχής που έχουν να κάνουν ή με επιθετικό φάουλ και ακύρωση γκολ που έχει πετύχει ο επιθετικός ή με πέναλτι, όταν στην παράβαση έχει υποπέσει ο αμυντικός. Αρχικά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το ποδόσφαιρο είναι αντρικό σπορ και πως οι ποδοσφαιριστές δεν είναι ούτε τσιρλίντερ ούτε μπαλαρίνες. Η σωματική επαφή στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι αναπόφευκτη και τα τζαρτζαρίσματα δίνουν και παίρνουν. Θα έπρεπε εδώ όλοι να γνωρίζουν τι είναι φάουλ και τι δεν είναι και σε ποιες περιπτώσεις δίνεται παράβαση και σε ποιες όχι. Πρώτο στοιχείο είναι η πρόθεση. Δεύτερο είναι η βίαιη επαφή με τα χέρια, είτε από τον επιθετικό, είτε από τον αμυντικό αντίστοιχα. Αυτά στις εναέριες διεκδικήσεις όπου τα πόδια εκεί δεν έχουν καμία συμμετοχή. Τα πόδια συμμετέχουν όταν η επαφή γίνεται πατώντας στο έδαφος. Εκτός πια κι αν μιλάμε για κάποια ακραία κατάσταση όπου ο ένας από τους δύο κλωτσάει τον αντίπαλό του τη στιγμή που βρίσκεται στον αέρα. Σε αυτή την περίπτωση δεν το συζητάμε ότι πρόκειται για καραμπινάτη παράβαση. Στις άλλες περιπτώσεις όμως, όταν τζαρτζάρονται δύο παίκτες στον αέρα με τα σώματά τους, εκεί πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο παράγοντας εκτοπίσματος του καθενός, ανάλογα με τον τύπο του σώματός του. Δεν μπορεί δηλαδή να πηδάνε μαζί ένα… "βουνό" με έναν τσιλιβήθρα και επειδή επικρατεί στον αέρα το "βουνό" ο τσιλιβήθρας να ζητάει και να παίρνει φάουλ. Ενδεχομένως δεν κάνει για τη συγκεκριμένη θέση που επέλεξε να αγωνίζεται. Ας πάει να δυναμώσει και να επιστρέψει πιο δεμένος για να έχει κι αυτός τις δικές του πιθανότητες να επικρατεί στις εναέριες διεκδικήσεις. Γι' αυτό άλλωστε έχει επικρατήσει και ο χαρακτηρισμός για τους βαρβάτους φορ ότι είναι σαν γίγαντες που δεν μπορεί κανείς αμυντικός να τους αναχαιτίσει εύκολα αν δεν διαθέτει και εκείνος τα ανάλογα προσόντα..
Και πάμε λίγο στον παράγοντα πειθαρχικός έλεγχος. Πότε πρέπει να γίνεται η χρήση της κίτρινης και πότε της κόκκινης κάρτας. Εδώ επικρατεί ένα μπάχαλο, όπου ο κάθε διαιτητής δίνει την δικιά του ερμηνεία. Άλλος χαρακτηρίζεται ανεκτικός και βγάζει κάρτες πολύ δύσκολα και μόνο σε ακραία μαρκαρίσματα και άλλος τις βγάζει από το τσεπάκι του για ψύλλου πήδημα και σε πολλές περιπτώσεις άδικα, αφού το μαρκάρισμα δεν δικαιολογεί την επίδειξη κάρτας. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι στις περιπτώσεις επίδειξης καρτών δεν επιλαμβάνεται το VAR, αντιλαμβανόμαστε εύκολα πού οδηγεί η λάθος ερμηνεία από τον εκάστοτε διαιτητή. Σε λάθη που συνήθως δεν επανορθώνονται με τίποτα -όπως συμβαίνει με τα άκυρα γκολ, ας πούμε- αφού εδώ δεν προβλέπεται να γίνεται έλεγχος της φάσης. Θα έπρεπε να ισχύουν τα ίδια μέτρα και σταθμά για κάθε περίπτωση και να υποχρεούται ο κάθε διαιτητής να τα εφαρμόζει, άσχετα από το πόσο… γλυκούλης είναι ή από τις αγαστές σχέσεις που θέλει να αναπτύξει με τους ποδοσφαιριστές. Τράβηγμα φανέλας κατευθείαν κίτρινη κάρτα. Οι περισσότεροι διαιτητές την κάνουν γαργάρα αυτή την περίπτωση. Κλάδεμα από πίσω επίσης κίτρινη κάρτα και μάλιστα αν το μαρκάρισμα είναι αντιαθλητικό να μπορεί να επιφέρει και κόκκινη κάρτα. Όπως και στο μαρκάρισμα επιτιθέμενου από τον τελευταίο παίκτη της άμυνας, όταν μάλιστα ο πρώτος βρίσκεται σε προφανή θέση για να σκοράρει. Πάτημα του αντιπάλου επίσης, σημαίνει κίτρινη κάρτα χωρίς χρονοτριβή. Ας μη το ανοίξουμε άλλο εδώ γιατί υπάρχουν πολλές ειδικές περιπτώσεις που ένας διαιτητής μπορεί να κάνει χρήση των καρτών, φτάνει να ενεργεί το ίδιο απέναντι και στους δύο αντιπάλους και όχι μονομερώς.
Το θέμα είναι τεράστιο και η καχυποψία του κόσμου επίσης. Δεν είναι κάτι που λύνεται ως διά μαγείας από τη μία στιγμή στην άλλη. Κι όμως, λύση υπάρχει. Και εξετάζεται σοβαρά αλλά υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες προς το παρόν που δεν την αφήνουν να ευδοκιμήσει. Και πάλι η λύση βρίσκεται στην τεχνολογία. Αλλά για να φτάσουμε στην πιο ακραία εφαρμογή της που θα επιλύσει όλες τις διαφορές, θα εξαλείψει όλες τις αμφιβολίες και θα επιφέρει ειρήνη ανάμεσα στους οπαδούς των ομάδων, υπάρχει και ένα μεγάλο τίμημα. Την κατάργηση των διαιτητών! Ναι, όπως το διαβάσατε! Οι διαιτητές απαιτείται να περάσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μιλάμε για μια απόφαση που δεν θα είναι εύκολο για καμία ΟΥΕΦΑ και καμία ΦΙΦΑ να την εφαρμόσει. Θα ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών σε όλο τον κόσμο και είναι ευνόητο όσο και αναμενόμενο κάτι τέτοιο. Τα συμφέροντα που θίγονται είναι πάρα πολλά σε όλο τον πλανήτη. Τον έλεγχο των αγώνων, σύμφωνα με τις πιθανολογούμενες εξελίξεις, θα τον πάρει ολοκληρωτικά η τεχνολογία. Σε όλα τα γήπεδα θα εγκατασταθούν ψηφιακά συστήματα με κάμερες και ηχητικά εφέ και πλέον, εκτός από την παρακολούθηση των φάσεων εξονυχιστικά, το μελλοντικό VAR θα λαμβάνει αυτόματα και τις αποφάσεις για κάθε φάση! Όπως υπάρχει ήδη το σύστημα με ήχο για τη γραμμή του τέρματος, η γνωστή Τεχνολογία Γραμμής Τέρματος (Goal-Line Technology - GLT), η οποία χρησιμοποιεί κάμερες ή μαγνητικά πεδία για να ειδοποιήσει αυτόματα τον διαιτητή (με ειδική δόνηση στο ρολόι του) όταν η μπάλα περάσει ολόκληρη τη γραμμή, λύνοντας αμφισβητούμενες φάσεις γκολ με ακρίβεια. Οι δύο βασικές τεχνολογίες που έχουν εγκριθεί από τη FIFA είναι η Hawk-Eye (με κάμερες) και η GoalRef (με μαγνητικά πεδία στη γραμμή), με την πρώτη να είναι πιο διαδεδομένη. Αυτή η λύση θα εξαλείψει διά παντός την καχυποψία, οι αποφάσεις θα λαμβάνονται γρήγορα και χωρίς τη σημερινή καθυστέρηση κάθε φορά που ένας διαιτητής καλείται να εξετάσει τη φάση που του υποδεικνύει το VAR και το παιχνίδι δεν θα διακόπτεται καθόλου παγώνοντας τον ρυθμό των ομάδων. Κανένας αμφισβητίας δεν θα τολμάει να δώσει τις δικές του ερμηνείες σε κάθε σφύριγμα, αφού τα πάντα θα καθορίζονται βάση του διεθνούς κανονισμού ποδοσφαίρου. Θα πάψει να δίνεται τροφή στον κάθε μισθοφόρο κονδυλογράφο για να παίζει τα παιχνιδάκια που του επιβάλλει το εκάστοτε αφεντικό του, αφού δεν θα υπάρχει πια ο ανθρώπινος παράγοντας και η δικαιολογία του ανθρώπινου λάθους. Οι πάντες θα υπακούνε στις αποφάσεις της τεχνητής νοημοσύνης που θα είναι ίδιες για όλους. Ίσως αυτός να είναι ο μόνος τρόπος να ησυχάσουμε από την προπαγάνδα και τον κανιβαλισμό που επιβάλλουν οι οικονομικά ισχυροί σε βάρος των αδύναμων και των μη εχόντων μέσα προπαγάνδας στην κατοχή τους. Μπορεί να πάρει καμιά πενταετία, ίσως και νωρίτερα, για να φτάσουμε σε αυτή την εξέλιξη, αλλά έχει ήδη δρομολογηθεί και είναι αναπόφευκτη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου