ΑΕΚ-Άρης 3-0

Η ΑΕΚ κέρδισε σχετικά εύκολα τον Άρη και εξαγόρασε λίγη ηρεμία, παραμονές δύσκολων αγωνιστικών υποχρεώσεων και διοικητικών εξελίξεων. Ήταν τόσο καλή όσο μαρτυράει το σκορ; Μπα, ίδια μέτρια ήταν αλλά είχε κάποιες εκλάμψεις που σε συνδυασμό με την όχι και τόσο καλή εμφάνιση του Άρη οδήγησαν στο συγκεκριμένο τελικό αποτέλεσμα. Στο πρώτο ημίχρονο παίχτηκε καλύτερο ποδόσφαιρο, υπήρξαν περισσότερες φάσεις και λίγο-πολύ φάνηκε προς τα πού θα έκλεινε η πλάστιγγα ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Ο λιγοστός κόσμος στις κερκίδες είχε ανάγκη να χαρεί και να πανηγυρίσει και μάλλον έφυγε ευχαριστημένος από το γήπεδο. Όμως δεν πρέπει να επικρατήσει κανένας τρελός ενθουσιασμός ως προς την πρόοδο που σημειώνει η ομάδα αν δεν περάσει ένα εύλογο διάστημα συνεχών αγώνων όπου θα σταθεροποιηθεί η απόδοσή της και θα έρθουν και τα επιθυμητά αποτελέσματα. Βέβαια ο κόσμος το χάρηκε και με το δίκιο του αφού η ομάδα του νίκησε έναν αντίπαλο ο οποίος πέρυσι που η ΑΕΚ διέθετε πολύ καλύτερο ρόστερ είχε κερδίσει μέσα στο ΟΑΚΑ με 2-1 κι ακόμα φέτος κατάφερε να πάρει τέσσερις ποδοσφαιριστές από τον Ολυμπιακό Βόλου, τους οποίους καλόβλεπε και η ΑΕΚ που τελικά δεν κατάφερε να πάρει ούτε μισόν! Αυτά για να λαμβάνονται υπόψη όλες οι παράμετροι μιας νίκης ή μιας ήττας. Τηρουμένων των αναλογιών, λοιπόν, η ΑΕΚ κατήγαγε θρίαμβο και δικαίως τον πανηγύρισε ο κόσμος.

Ο Άρης ξεφούσκωσε απότομα μετά την περσινή καταπληκτική πορεία που είχε διαγράψει, ειδικά στο τελευταίο τρίμηνο του πρωταθλήματος. Τι έφταιξε; Καλό προπονητή είχε, καλούς παίκτες απόκτησε, ο κόσμος στηρίζει την ομάδα, τότε τι είναι αυτό που τον οδήγησε στην καθίζηση; Σίγουρα όχι ο προπονητής. Ο Σάκης Τσιώλης πλήρωσε την αρρωστημένη νοοτροπία όλων των Ελλήνων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Σήκωσε το βάρος για κάθε κακώς κείμενο και ειδικά για όσα θα έπρεπε να βαραίνουν την διοίκηση της ομάδας τού Άρη. Εμείς στην ΑΕΚ το ξέρουμε καλά αυτό το έργο. Το έχουμε δει άπειρες φορές σε επανάληψη. Προσωπικά πιστεύουμε ότι δεν είναι τόσο κακή ομάδα ο Άρης, όσο θέλουν να τον παρουσιάζουν μερικοί. Την ίδια άποψη εκφράσαμε και για την Ξάνθη, παρόλο που πετάει από ήττα σε ήττα. Το ποδόσφαιρο πολλές φορές είναι απρόβλεπτο άθλημα γι' αυτό και ένας από τους κυριότερους παράγοντες που απαιτούνται για να χτίσεις μια ομάδα η οποία θα αντέχει στο χρόνο είναι η υπομονή. Ο Άρης σχεδόν χτίστηκε από την αρχή. Η δουλειά ενός προπονητή χρειάζεται χρόνο για να φανεί. Οι φίλοι τού Άρη βέβαια βλέπουν την ομάδα τους να φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις τής βαθμολογίας και τους ζώνουν τα φίδια. Μα το ίδιο δεν συμβαίνει και στον ΠΑΟΚ, όπου οι δικοί του φίλαθλοι πίστευαν ότι φέτος θα κονταροχτυπηθεί με τον Ολυμπιακό και οι δυο τους θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα; Ξεχνούν ότι διαθέτουν την πιο γερασμένη ομάδα τού πρωταθλήματος και ότι ο αρχικός ενθουσιασμός τους μετά τις πρόσκαιρες επιτυχίες μοιραία θα μετατρεπόταν σε απογοήτευση και θα επέφερε κατήφεια ύστερα από την πρώτη ξεγυρισμένη σφαλιάρα; Αντίθετα, ο φετινός Παναθηναϊκός τής μιζέριας, των φτηνών μεταγραφών, της απώλειας των Σίλβα και Σισέ, της γκρίνιας, της αμφισβήτησης του προπονητή, των γερόντων Καραγκούνη και Κατσουράνη, χωρίς γήπεδο, χωρίς αξιόλογο τερματοφύλακα, με δεδομένη τη διοικητική ανασφάλεια αφού ο ένας μετά τον άλλο οι μεγαλομέτοχοι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια, πετάει από νίκη σε νίκη και αποτελεί την έκπληξη του πρωταθλήματος αφού κανείς δεν περίμενε ότι θα είναι η ομάδα που θα πάρει κεφάλι και θα διεκδικήσει με αξιώσεις τον τίτλο από τον Ολυμπιακό.

Επιστρέφοντας στα της ΑΕΚ και ειδικά στον χθεσινό νικηφόρο αγώνα της με τον Άρη, το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της ήταν αυτό του πάθους που επέδειξαν οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές της. Το είχαμε δει με τον Ολυμπιακό, το είχαμε δει στο πρώτο ημίχρονο με την Λοκομοτίβ, το είδαμε και χτες. Δεν το είδαμε στο Ηράκλειο εναντίον τού ΟΦΗ και η ομάδα το πλήρωσε με τριάρα. Έργο Κωστένογλου; Έτσι δείχνουν τα πράγματα, αρέσει δεν αρέσει σε μερικούς ο Έλληνας προπονητής. Βαρόμετρο όμως για την συνολική απόδοση των παικτών τής ομάδας αποτελεί η απόδοση των παλιών και έμπειρων ποδοσφαιριστών της. Όποτε παίξουν καλά αυτοί ανεβαίνει και ολόκληρη η ομάδα.

Ο Αραμπατζής δείχνει να καπαρώνει τη θέση τού βασικού, αφού ο Κωνσταντόπουλος, ξέχωρα από τον τραυματισμό του, δεν φαίνεται να εμπνέει την εμπιστοσύνη που απαιτείται, τόσο στους συμπαίκτες του όσο και στον προπονητή. Πρέπει να βελτιωθεί κι άλλο όμως ο Γιάννης γιατί σε κρίσιμα σημεία τού αγώνα μοιάζει να αφαιρείται και να χάνει τη συγκέντρωσή του, γεγονός ολέθριο για τη θέση τού τερματοφύλακα. Μακάρι ο χτεσινός τραυματισμός του να μη τον αφήσει πίσω από αγωνιστικής πλευράς. Αν δεν γίνεται διαφορετικά όμως, από το να εκβιαστεί η επανεμφάνιση του ανέτοιμου Κωνσταντόπουλου, ίσως ήρθε η ώρα να δούμε τι μπορεί να κάνει κάτω από τα γκολπόστ και ο νεαρός Μοσχονάς.

Ο Κοντοές ανεβαίνει αργά αλλά σταθερά. Είναι ένας αντίστοιχος Καράμπελας της δεξιάς πλευράς. Παίκτης σταθερά τού 4 με 5 αλλά με ασίγαστο πάθος για αυτό που κάνει. Μακάρι και τεχνικά να καταφέρει να ανέβει επίπεδο για να βοηθήσει την ομάδα.

Ο Καράμπελας σταθερά ο... Καράμπελας. Τα δίνει όλα και τη μουσκεύει τη φανέλα σε κάθε παιχνίδι. Και όπως πάντα με τις καλές και τις κακές στιγμές του και με τις αδυναμίες του.

Ο Δέλλας, δυστυχώς, δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Από παιχνίδι σε παιχνίδι εμφανίζεται ολοένα και πιο βαρύς και δυσκίνητος. Για καλή του τύχη ο χτεσινός του αντίπαλος ήταν περιορισμένων δυνατοτήτων και η ομάδα δεν πλήρωσε τα αρκετά για την κλάση του λάθη που έκανε. Στα θετικά η προώθησή του και η κεφαλιά που είχε στο δοκάρι μετά από κόρνερ τού Λεονάρντο.

Ο Κάλα ήταν ο κορυφαίος τού αγώνα και κατάφερε να πετύχει και ένα πολύ όμορφο γκολ ενώ είχε και ένα δοκάρι. Δεν ξέρουμε αν πρέπει να χαρούμε ή να μελαγχολήσουμε που αυτός ο παίκτης είναι δανεικός και τώρα που άρχισε να ανεβαίνει θα μας τσούξει πολύ περισσότερο η απώλειά του το ερχόμενο καλοκαίρι που θα επιστρέψει στην ομάδα του.

Ο Βάργκας, παίκτης-άρχοντας, ακόμα και στις μέτριες εμφανίσεις του είναι τόσο μεγάλη η διαφορά κλάσης του από τους Έλληνες και ξένους αντιπάλους του που τον κάνει να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Ορθά τον αντικατέστησε ο Κωστένογλου για να τον ξεκουράσει ενόψει των πολύ δύσκολων ματς που έρχονται.

Ο Μάκος, χωρίς να κάνει τη μεγάλη εμφάνιση, έκοβε και έραβε αξιοπρεπώς όσο χρειαζόταν για να μην αντιμετωπίσει η ΑΕΚ προβλήματα στα μετόπισθεν. Φάνηκε περισσότερο στα ανασταλτικά του καθήκοντα παρά στα οργανωτικά.

Ο Καφές μετά από αρκετό καιρό επανήλθε στις καλές εμφανίσεις. Έπρεπε να συμβεί αυτό γιατί είχαμε όλοι αρχίσει να ανησυχούμε. Χτες έπαιξε σαν τρίτο αμυντικό χαφ αλλά με σαφείς οδηγίες να αναλάβει τον οργανωτικό τομέα, αφήνοντας τον ανασταλτικό στους Μάκο και Βάργκας (και στο δεύτερο ημίχρονο Γκέντζογλου που τον αντικατέστησε) και να φροντίσει να περνάνε μπαλιές στους επιθετικούς. Το κατάφερε απόλυτα στην κοφτή ασίστ προς τον Λυμπερόπουλο στη φάση τού δεύτερου γκολ. Και μιας και είπαμε για το δεύτερο γκολ και επειδή διαβάσαμε κάποιες "ασταθείς" απόψεις -και μάλιστα από ΑΕΚτζήδες- περί ύπαρξης οφσάιντ, διαβεβαιώνουμε ότι πιο καθαρό γκολ δεν έχει μπει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τόσο ο χρόνος που επιλέγει να κάνει τη μπαλιά ο Καφές όσο και εκείνος που αποφασίζει ο Λυμπερόπουλος να ξεπεταχτεί προς τη μπάλα είναι ο ιδανικός και με ακρίβεια δευτερολέπτου ώστε να μην υπάρξει ούτε υποψία οφσάιντ. Όποιος υποστηρίζει τέτοιο πράγμα πρέπει ή να αναθεωρήσει τις γνώσεις του γύρω από τους κανονισμούς ή να επισκεφτεί το γρηγορότερο τον οφθαλμίατρό του.

Ο Λεονάρντο, για άλλη μια φορά, αλώνισε το γήπεδο και ήταν εκ των κορυφαίων τής ΑΕΚ για όσο αγωνίστηκε. Και επειδή πολύ λόγος γίνεται για την αντοχή του, να διευκρινίσουμε ότι η αλλαγή του έγινε για λόγους τακτικής και όχι γιατί κουράστηκε και ζήτησε να αντικατασταθεί, όπως είχε συμβεί στο ματς με τον Ολυμπιακό. Και με τον ΟΦΗ άλλωστε είχε βγάλει όλο το 90λεπτο. Στα καλύτερά του είχε τη μπαλιά διαβήτη προς το κεφάλι τού Λύμπε, από την οποία προήλθε το πρώτο γκολ, καθώς και μια χαμένη δική του ευκαιρία, ενώ ο... φουκαράς ο Παπαστεριανός, που ήταν ο προσωπικός του αντίπαλος, σίγουρα πρέπει να παρακάλεσε πολλές φορές από μέσα του να τελειώνει ο αγώνας πριν ο μικρός μάγος αντικατασταθεί.

Ο Μπέλεκ έπαιξε πολύ καλύτερα στη δεξιά πτέρυγα και άνοιξε πολλές φορές διαδρόμους από την πλευρά του. Έγινε απειλητικός σε πολλές φάσεις ενώ πέρασε και αρκετές επικίνδυνες μπαλιές στο κέντρο τής περιοχής. Μπορεί σαν εκτελεστής να μη τα έχει πάει τόσο καλά, όποτε όμως ο προπονητής του τον έχει εμπιστευτεί για τις πτέρυγες έχει κάνει τη δουλειά που του ανατέθηκε και με το παραπάνω.

Ο Λυμπερόπουλος, μετά από καιρό, βρέθηκε κι αυτός σε καλή μέρα. Έβαλε το δεύτερο γκολ, σχεδόν εκβίασε το πρώτο ενώ έσπαγε τη μπάλα και γινόταν απειλητικός σε αρκετές περιπτώσεις. Βέβαια, ένα έμπειρο μάτι ξεχωρίζει με σχετική ευκολία ότι ο Νικόλας δεν διαθέτει την εκρηκτικότητα του παρελθόντος, στρίβει πολύ δύσκολα πια και υστερεί στους ελιγμούς με τη μπάλα. Ευτυχώς εκείνο που μάλλον θα τον εγκαταλείψει τελευταίο θα είναι το ένστικτο του σκόρερ που έχει μέσα από το πέρασμα του χρόνου αποκτήσει.

Ο Γκέντζογλου πήρε τη θέση τού Βάργκας στο δεύτερο ημίχρονο και φυσικά δεν ήταν... Βάργκας. Ξεκίνησε με λάθη στις μεταβιβάσεις αλλά μετά βελτιώθηκε αισθητά και βοήθησε όσο μπόρεσε στο νευραλγικό χώρο τού κέντρου.

Ο Λαγός πέρασε αλλαγή στη θέση τού Λεονάρντο και έπαιξε στη λεγόμενη κατά τον ίδιο φυσική του θέση, αυτή του αριστερού πλάγιου χαφ, χωρίς όμως να καταφέρει να κάνει κάτι σπουδαίο.

Ο Μανωλάς έπαιξε στα τελευταία δέκα λεπτά στη θέση τού Δέλλα που ζήτησε αλλαγή και συνέβαλε να κρατηθεί το μηδέν παθητικό για την ΑΕΚ, σε ένα διάστημα όμως κατά το οποίο η ΑΕΚ δεν δέχτηκε πίεση και συνεπώς δεν χρειάστηκε να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια.

Ο Νίκος Κωστένογλου πιστώνεται με τη σωστή προετοιμασία τής ομάδας και ειδικά στον τομέα τής ψυχολογίας των ποδοσφαιριστών, σε μια περίοδο μάλιστα που η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια βρίσκονται διάχυτες στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Καλό και το κοουτσάρισμά του όπως και οι αλλαγές που έκανε κατά τη διάρκεια του αγώνα.