Καλή η εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο καθώς και
οι προσδοκίες για επαναφορά της νομιμότητας που οι πάντες ευαγγελίζονται.
Υπάρχουν όμως κάποια θέματα με τα οποία δεν βλέπω να ασχολούνται οι πρωτεργάτες
της αποκατάστασης αυτής της νομιμότητας. Εντάξει, ξεριζώνεται το σάπιο
κατεστημένο στα όργανα, στη διαιτησία, φουντώνουν οι ελπίδες για δίκαιη
μοιρασιά της πίτας, το 50-50 έχει γίνει καραμέλα στα στόματα όλων, όμως κανείς
δεν λέει τι πρόκειται να γίνει με την άλλη γάγγραινα που τρώει τις σάρκες του
ελληνικού ποδοσφαίρου. Τα παραρτήματα! Γιατί μπορεί ο δυνάστης να χάνει μεγάλο
μέρος της δύναμής του στα κέντρα αποφάσεων και να μη μπορεί πια να έχει τον
έλεγχο παραγόντων και διαιτητών, όμως τι να το κάνεις όταν πηγαίνοντας να
παίξει με τις μισές ομάδας που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα έχει εξασφαλίσει εκ
των προτέρων ότι εκείνες θα ανοίξουν τα πόδια να περάσει χωρίς να τρέξει ούτε
σταγόνα ιδρώτας; Και πώς να προστατευτούν οι άλλοι διεκδικητές από ένα τέτοιο
φαινόμενο; Να φροντίσουν να αποκτήσουν και οι ίδιοι παραρτήματα; Τότε είναι που
θα γίνει κουλουβάχατα το ποδόσφαιρο. Ούτε και μπορούν να αποδείξουν όμως ότι
πράγματι υπήρχε πρόθεση να στήσουν οι μικροί το παιχνίδι για να επωφεληθεί ο
μεγάλος, αφού πλέον έχει αναχθεί σε επιστήμη η εν λόγω διαδικασία. Τότε;
Πιθανολογώντας μόνο καμία αρχή δεν μπορεί να επιβάλλει κυρώσεις κατά του
οποιουδήποτε. Οι πάντες είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Και φυσικά
μόνο κάποια ακλόνητα επιχειρήματα μπορούν να γίνουν δεκτά ως αποδεικτικά
στοιχεία. Δηλαδή πιάσε το αυγό και κούρεψέ το. Γι' αυτό εξακολουθώ να
ισχυρίζομαι ότι θα έχει πλάκα από εδώ και πέρα η αντίδραση του συστήματος που
θεωρητικά δείχνει να ξεψυχάει. Στην ουσία δεν πιστεύω ότι θα είναι τόσο εύκολο
να απαλλαγούμε από την παρουσία τους. Οι αρρωστημένες πρακτικές τους θα
συνεχιστούν και θα ψάχνουν συνεχώς να βρίσκουν τρόπους για να μολύνουν το τοπίο
με τις παρανομίες τους. Εκτός αν αποφασίσει η δικαιοσύνη να κόψει την λεπτή
κλωστή που την έχει χρόνια τώρα με την αδράνειά της μετατρέψει σε ανθεκτική
πετονιά και να αφήσει τη δαμόκλειο σπάθη να πέσει στα κεφάλια όλων αυτών που
κατέστρεψαν το τελευταίο οχυρό αυτού του λαού για να μπορεί να βρίσκει μια
διέξοδο εκτόνωσης τα κυριακάτικα απογεύματα…
