Παρασκευή 3 Απριλίου 2020

Μπλέξαμε...

Μένουμε σπίτι λοιπόν. Ούτε μπάλα, ούτε σινεμαδάκι, ούτε θέατρο, ούτε ταβερνάκι, ούτε καν καφεδάκι δίπλα στη θάλασσα. Χωρίς μια διά ζώσης καλημέρα με τους φίλους μας, δίχως μια αγκαλιά με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, παιδιά, γονείς, αδέρφια. Όλες μας οι επαφές εξαντλούνται πια από τα τηλέφωνα και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φοβερή εποχή ξημέρωσε για όλους μας. Ζούμε την άνοιξη του φόβου και του θρήνου. Απειλητικά κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας τα δελτία ειδήσεων έχοντας ενεργοποιημένους καθ' όλο το 24ωρο τους μετρητές θανάτων και κρουσμάτων του νέου όσο και απρόσμενου εχθρού που ακούει στο όνομα COVID-19, γνωστού και σαν κορωνοϊός.

Μέσα σ' αυτό το θλιβερό τοπίο άντε να βρεις το κουράγιο να μιλήσεις για ποδόσφαιρο, για μπάσκετ, για πλέι οφ, για κύπελλο και για μεταγραφές. Άλλωστε δεν βρίσκεται πια στις προτεραιότητες κανενός μας ο αθλητισμός. Είμαστε σε πόλεμο ακούς από παντού. Και σε καιρό πολέμου διακόπτεται κάθε αθλητική δραστηριότητα. Ακόμα πιο ψυχοφθόρα είναι η αβεβαιότητα που κυριαρχεί σχετικά με την έκβαση αυτής της πανδημίας που έχει πλήξει ολόκληρο τον πλανήτη. Θα τελειώσει σε ένα μήνα; Σε δύο; Το καλοκαίρι; Το φθινόπωρο; Ή μήπως θα τραβήξει μέχρι το τέλος του χρόνου όπως ισχυρίζονται κάποιοι λιγότερο αισιόδοξοι; Βλέπετε επικρατεί και μεγάλος διχασμός ανάμεσα στα μέλη της επιστημονικής κοινότητας.

Διχογνωμία σε όλα που κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των πολιτών και τους μπερδεύει περισσότερο. Να φοράμε μάσκα όλοι, λένε οι μισοί. Όχι, δεν βοηθάει η μάσκα, λένε οι υπόλοιποι. Μόνο όσοι νοσούν πρέπει να την φοράνε μας λένε. Και πόσοι από εμάς γνωρίζουν ότι νοσούν καλά μου παλικάρια; Πόσοι δεν έχουν καθόλου συμπτώματα όμως είναι φορείς του φονικού ιού; Σάμπως διαθέτουμε τα απαιτούμενα τεστ για να ελέγξουμε εξονυχιστικά όλο τον πληθυσμό ώστε να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα; Και τα γάντια, άλλοι λένε πως είναι απαραίτητα και άλλοι πως δεν προσφέρουν καμία προστασία. Να πλένουμε τα χέρια μας συνιστούν ως τη μοναδική προστασία. Και να βάζουμε αντισηπτικό. Έλα όμως που εξαφανίστηκαν και αυτά από την αγορά. Εδώ θα μου πείτε εξαφανίστηκαν τα κωλόχαρτα, τα αντισηπτικά θα αφήναμε απείραχτα; Ήθελα να ήξερα, αυτοί που τα αγοράζουν δέκα-δέκα, ποδόλουτρο κάνουν με το αντισηπτικό;

Εν τούτοις υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας και αρκετοί που ανήκουν σε μία εντελώς διαφορετική συνομοταξία. Θα τους έχετε ακούσει φαντάζομαι. Πρόκειται για τους γνωστούς Δεγαμιέδες. Αυτοί δεν γεννήθηκαν για να υπακούουν σε μέτρα, καταστολές και απαγορεύσεις. Δεν αποδέχονται την ύπαρξη κανενός κινδύνου. Όλα είναι μέρος μιας παγκόσμιας συνομωσίας, πιστεύουν, οργανωμένης από τη νέα τάξη πραγμάτων, με σκοπό να μας ελέγξουν και να μας καταστήσουν άβουλα όντα, έρμαια των επιθυμιών τους. Αντίρρηση δεν σηκώνουν. Αυτοί ξέρουν. Κανένας άλλος. Κατά την άποψή τους όλοι οι άλλοι ζουν στα σκοτάδια τους ή έχουν υποστεί ήδη μετάλλαξη και είναι ελεγχόμενοι από τις σκοτεινές δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης.

Όλο το βάρος έχει πέσει στην ανακάλυψη κάποιου φαρμάκου αρχικά και σε δεύτερο χρόνο ενός εμβολίου, που θα μπορέσουν να ανακόψουν τη δράση αυτού του τόσο επιθετικού ιού και να τον στείλουν σιγά-σιγά από εκεί που ήρθε. Από πού τάχα μου να ήρθε όμως; Από τις νυχτερίδες; Από τα ποντίκια; Από τις κατσαρίδες; Από το διάστημα μέσω κάποιου μετεωρίτη που έπεσε στη γη ή ξεπήδησε μέσα από κάποιο εργαστήριο παρασκευής μικροβίων βιολογικού πολέμου; Φυσικά δεν πρόκειται να δώσω εγώ την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Οι συνομωσιολόγοι είναι πιο ειδικοί και σίγουρα ξέρουν την απάντηση. Όπως ξέρουν επίσης ότι αυτό το εμβόλιο πάνω στο οποίο έχει στηρίξει τις ελπίδες της ολόκληρη η ανθρωπότητα, σίγουρα θα μας το ρίξουν μέσα στον οργανισμό μας σατανικά για να ξεκινήσει την υποχθόνια δράση του ελέγχου μας από τους επικυρίαρχους.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι αυτή η ιστορία δεν πρόκειται να κλείσει τόσο σύντομα και όταν με το καλό συμβεί αυτό θα μας αφήσει τον απόηχό της για αρκετά χρόνια αργότερα. Τόνοι μελανιού θα χυθούν για να γραφτούν άρθρα και βιβλία. Θα γυριστούν ταινίες και ενδεχομένως και σειρές. Θα παρθούν άπειρες συνεντεύξεις από ειδικούς και λιγότερο ειδικούς. Ακόμα κι από άσχετους με το αντικείμενο που όμως γράφουν καλά πάνω στο γυαλί κι αυτό είναι που ενδιαφέρει περισσότερο τα κανάλια. Είπα κανάλια; Καλά το είχα ξεχάσει, τι το ήθελα; Παράξενο πράγμα η δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Παρεξηγημένο. Όχι από τον κόσμο. Από εκείνους που ασκούν αυτό το κατ' ευφημισμόν λειτούργημα. Διότι, εντάξει, όλα δουλειά είναι και όλοι ένα επάγγελμα ασκούμε, αλλά ρε παιδιά, το βράδυ που γυρνάτε στο σπίτι σας, τι κάνετε το βράδυ; Ρίχνετε καμιά ματιά στον καθρέφτη σας; Κι αν ναι πολύ θα ήθελα να μου λέγατε τι βλέπετε μέσα σ' αυτόν. Και εν πάση περιπτώσει, ρίξτε του και κανένα φτύσιμο καμιά φορά. Του καθρέφτη. Όχι για τίποτα άλλο. Για να μη βασκαθείτε…