Ίδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων Αθλητικής Ένωσης Κωνσταντινουπόλεως

Πάψτε επιτέλους να μετατρέπετε την ΑΕΚ σε αυλή των θαυμάτων, όπου κάθε πεθαμένος μπορεί να ελπίζει πως θα αναστηθεί, κάθε αόμματος ότι θα βρει το φως του, κάθε παράλυτος πως θα σηκωθεί και θα περπατήσει και κάθε καθυστερημένος ότι θα εξελιχθεί σε αστροφυσική διάνοια. Μας λείπει ένας Χριστούλης για να πετύχουμε τέτοια θαύματα και ο κάθε Νίκολιτς δεν είναι δυνατόν να πάρει τη θέση του.

Δοκιμάσαμε να ξαναστήσουμε τον Λαμέλα όρθιο στα πόδια του και μετά να αφαιρέσουμε χειρουργικά τον κάλο του Μαρσιάλ από τον εγκέφαλό του. Αποτύχαμε παταγωδώς. Έγιναν αξιοθαύμαστες προσπάθειες να ξαναπερπατήσει ο Γκρούγιτς και τώρα είμαστε στη φάση να καταφέρουμε να ξεφουσκώσουμε τον Γιόβιτς μήπως και γίνει το θαύμα και αφαιρέσουμε εκείνον τον άλλο που έχει καταπιεί. Δύσκολα και τα δύο αν όχι ακατόρθωτα, τουλάχιστον αν δεν κλείσουν τα μισά σουβλατζίδικα της Αθήνας.

Επίσης, γίνονται δοκιμές με ειδικά τηλεκοντρόλ να σταθεροποιήσουν την κατεύθυνση του Ζοάο Μάριο και να τον θέσουν σε τροχιά έξω από την περιοχή των αντιπάλων, γιατί πριν έπαιρνε φόρα σε μια ευθεία και συνήθως έβγαινε εκτός γηπέδου. Κι αυτό δύσκολο αφού ο παίκτης έχει προγραμματιστεί να κοιτάζει πάντα προς την Πόλη (μία είναι η Πόλη) όπου ονειρεύεται να επιστρέψει. Χρόνια τώρα γίνονται πειράματα με τον δεξιό λοβό του Γκατσίνοβιτς όπου η επιστήμη επιμένει να δοκιμάζει να αντιστρέψει την φορά περιστροφής του εγκεφαλικού του δακτυλίου. Τζίφος! Μια τρύπα στο νερό. Δεξιόστροφα τον προγραμματίζουν και αριστερόστροφα δουλεύει από μόνος του.

Αμ του Ρότα το πάνω-κάτω ρυθμίζεται; Δεν ρυθμίζεται. Του δίνει ο εγκέφαλος εντολή να τρέξει πίσω και τρέχει μπροστά και το αντίθετο. Έπειτα το παλεύουν όλοι οι ειδικοί με τον Πήλιο μπας και καταφέρουν να ανεβάσουν τις στροφές αντίδρασης των αντανακλαστικών του. Φτάσαμε να λήγει το παιχνίδι κι αυτός να κάνει προθέρμανση και να περιμένει στη σέντρα να αρχίσει το ματς. Και με τον Πιερό υπομονή που δείχνουμε αδερφάκι μου. Άλλος επιστήμονας προσπαθεί χειρουργικά να του ισιώσει τα πόδια και άλλος να του κεντράρει το κεφάλι στον αυχενικό άξονα.

Ρε παιδιά, μήπως να τη δούμε κάπως διαφορετικά και να αρχίσουμε να ρίχνουμε τα λιγοστά φραγκάκια που διαθέτει η μπατιρισμένη μας διοίκηση σε τίποτα ταλεντάκια ελληνόπουλα μικρής ηλικίας που να έχουν όρεξη να διαπρέψουν και να χτίσουν την καριέρα τους; Μήπως να στρώσει κώλο ο "δάσκαλος" και να ασχοληθεί μαζί τους διδάσκοντάς τους τη μπάλα από το "Α"; Τουλάχιστον έτσι θα έχουμε κάποια ελπίδα σε δύο, τρία, τέσσερα, άντε πέντε χρόνια, να φτιάξουμε μια ομάδα με ομοιογένεια που να διψάει για εγχώριες και διεθνείς διακρίσεις. Με ένα μικρό βήμα μπορεί να ξεκινήσει ένα τεράστιο άλμα προς το μέλλον μας. Γιατί έτσι όπως το πάμε, σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε ούτε μέλλον, ούτε παρόν και σύντομα θα ξεχαστεί από τις νεότερες γενιές και το ένδοξο παρελθόν μας…