Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Πανθρακικός-ΑΕΚ 1-2


Η ΑΕΚ πέρασε από τη Θράκη νικηφόρα αλλά για άλλη μια φορά έμεινε μια στυφή γεύση στο στόμα των φιλάθλων της. Αυτή η μοναδική της ικανότητα να κάνει τα εύκολα δύσκολα φαίνεται ότι δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει φέτος. Ένα ματς που θα μπορούσε να το καθαρίσει άνετα και με μεγάλο σκορ εξελίχθηκε σε ντέρμπι και έπνιξε στο άγχος παίκτες, προπονητές και φιλάθλους μέχρι να τελειώσει.

Εγώ θα επιμείνω ότι αυτό οφείλεται στην έλλειψη εμπιστοσύνης που έχουν στον εαυτό τους οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές τής ομάδας. Και συνήθως έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους έχουν όσοι διαθέτουν περιορισμένες δυνατότητες και το γνωρίζουν. Γιατί εκείνος που ξέρει την αξία του είναι γεμάτος αυτοπεποίθηση και μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο έτοιμος να φάει σίδερα και παίρνοντας αμπάριζα τους πάντες προκειμένου να χριστεί νικητής. Όλα τ' άλλα είναι να 'χαμε να λέγαμε.

Η ΑΕΚ είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες τής Ελλάδας και δεν της αξίζει να διαθέτει τόσους πολλούς ποδοσφαιριστές χαμηλού προφίλ στο δυναμικό της. Αλλά ας όψονται αυτοί που την κατάντησαν έτσι. Παίζεις με τον τελευταίο τής βαθμολογίας που ζήτημα αν έχει σταυρώσει δυο νίκες σε όλο το πρωτάθλημα, προηγείσαι 2-0 στις αρχές τού δευτέρου ημιχρόνου κι αντί να τον πατήσεις και να φύγεις με ένα καθαρό 0-4, κλείνεσαι στην άμυνα, τρως το γκολ και παλεύεις με νύχια και με δόντια να κρατήσεις το αποτέλεσμα. Αν αυτό είναι στοιχείο παικτών με ισχυρή προσωπικότητα και με ανάλογο της ομάδας που αγωνίζονται ποδοσφαιρικό ταλέντο, εγώ είμαι αυτοκράτορας του Βυζαντίου.

Στην ατομική κριτική τώρα:

Ο Σάχα φέτος έχει μπερδέψει πολύ τον κόσμο σε σχέση με τις περσινές του εμφανίσεις, που οδήγησαν άλλωστε τη διοίκηση και στην ανανέωση του συμβολαίου του και αν συνεχίσει έτσι δεν ξέρω αν θα πρέπει να βασιστεί πάνω του η ΑΕΚ για να λύσει το χρόνιο πρόβλημα που έχει σ' αυτή τη νευραλγική θέση. Δεν έκανε το μεγάλο λάθος χτες, εκτός ίσως από μια λάθος έξοδο, αλλά είναι φανερό ότι δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες του.

Ο Γεωργέας, πέρα από το γνωστό του φιλότιμο που το ξέρουμε και για το οποίο τον αγαπήσαμε, δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με γρήγορο αντίπαλο. Αυτό φάνηκε καθαρά στο δεύτερο ημίχρονο χτες, όταν ο αντίπαλός του έκανε πάρτι από την πλευρά του.

Ο Καράμπελας είναι ή του ύψους ή του βάθους. Και στα τελευταία παιχνίδια έχει ξεχαστεί κάπου εκεί στο βάθος και δεν λέει να σκαρφαλώσει για να βγει έξω.

Ο Μαϊστόροβιτς σίγουρα είναι αξιοπερίεργη περίπτωση. Κανείς δεν αμφισβητεί τις τεράστιες ικανότητές του, όμως ίσως να είναι ο λιγότερο σοβαρός κεντρικός αμυντικός τού ελληνικού πρωταθλήματος από την άποψη ότι στα καλά καθούμενα χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του και γίνεται επικίνδυνος για την ομάδα του.

Ο Άλβες δεν υπήρξε ποτέ το μεγάλο σέντερ μπακ που χρειάζεται μια ομάδα σαν την ΑΕΚ. Για δεύτερη λύση και πάλι παρακινδυνευμένη είναι η χρησιμοποίησή του. Ελλείψει άλλου όμως ο προπονητής του αναγκάζεται να τον χρησιμοποιεί σαν βασικό. Χτες έχασε με χαρακτηριστική ευκολία τον αντίπαλό του στη φάση τού γκολ του Πανθρακικού. Εκεί δηλαδή που τον χρειαζόταν η ομάδα να παρέμβει και να δώσει λύση.

Ο Μάκος με έχει αφήσει άφωνο. Τον έχω παρακολουθήσει πολύ και από τον καιρό που έπαιζε ακόμα στην Ηλιούπολη. Πολύ περισσότερο δε με τη φανέλα τού Πανιωνίου. Είμαι βέβαιος ότι ο Μάκος της ΑΕΚ δεν έχει καμία σχέση με εκείνον τον παίκτη. Τι φταίει δεν είμαι σε θέση να ξέρω αλλά αν συνεχίσει έτσι θα περάσει απαρατήρητος και θα χρεωθεί σαν μία ακόμα από τις πολλές αποτυχημένες μεταγραφές τής ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια.

Ο Γιάχιτς έχω την αίσθηση ότι απλά γεμίζει την εντεκάδα. Τώρα αν ήταν απαραίτητο να δοθούν 700 χιλιάρικα για να κάνει ένας παίκτης αυτή τη δουλειά είναι καθαρά θέμα τού προπονητή που τον πρότεινε και της διοίκησης που τον έφερε.

Ο Χέρσι ήρθε στη θέση τού Χετεμάι. Αυτή η ανταλλαγή με την Τβέντε δεν πρέπει να ωφέλησε καμία από τις δύο ομάδες. Χτες έδειξε ότι υπάρχει στην εντεκάδα μόνο τη στιγμή που έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα. Φυσικά κάτι είναι κι αυτό αλλά τη μπάλα καμιά φορά τη σπρώχνει και ο άνεμος τσάμπα.

Ο Λεονάρντο ανεβαίνει και είναι παρήγορο να τον βλέπουμε να αποκτάει αυτοπεποίθηση και να βοηθάει την ομάδα. Άλλωστε σ' αυτόν και στον Μάκο επενδύσαμε ουσιαστικά για το μέλλον μας φέτος. Μη ξεχνάμε ότι ο μικρός βρέθηκε κατευθείαν στην ομάδα χωρίς να έχει κάνει καλοκαιρινή προετοιμασία. Του χρόνου είμαι σίγουρος ότι δεν θα τον κουνάει κανείς από την εντεκάδα.

Ο Μπλάνκο ήταν ο γνωστός παίκτης που ξέρουμε. Φιλότιμος, μαχητής, άνοιγε διαδρόμους, είχε ευκαιρίες αλλά και γκαντεμιά με το τσουβάλι. Πού θα πάει όμως, θα ξεμπουκώσει κάποια στιγμή. Είναι φανερό ότι λείπει ο παίκτης που θα τον τροφοδοτεί με κοφτές ξυραφένιες μπαλιές στην πλάτη των αμυντικών, αφού το χαρακτηριστικό του είναι να ξεπετάγεται πίσω από την άμυνα και να σκοράρει πριν κανείς πάρει χαμπάρι τι έγινε. Αυτό είναι που του λείπει περισσότερο φέτος.

Ο Σκόκο συνήθως παίζει με το... χρονόμετρο. Πέντε, δέκα, άντε δεκαπέντε λεπτά στο ενενηντάλεπτο. Πολλές φορές είναι αρκετό αυτό το διάστημα για να κάνει τη ζημιά του. Χτες έπαιξε πιο ουσιαστικά και είναι από τις λίγες φορές που τον είδα να γυρίζει και να μαρκάρει. Αν είχε κάνει το ίδιο και στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό δεν θα είχε εκτεθεί σε τέτοιο βαθμό ο Καράμπελας από τον Σαλπιγγίδη.

Ο Λαγός που μπήκε αλλαγή μου θύμισε κάτι φιλάθλους που μπουκάρουν μέσα στο γήπεδο για να κάνουν το κομμάτι τους και βγαίνουν τρέχοντας από την άλλη πλευρά τού γηπέδου. Έτσι τον είδα χτες. Σα να μπήκε και να βγήκε τρέχοντας από την άλλη πλευρά. Στο μεταξύ διάστημα σχεδόν δεν άγγιξε τη μπάλα.

Ο Γκέντζογλου έπαιξε λίγο αλλά έχω την αίσθηση ότι τόσο με την Ξάνθη στο ΟΑΚΑ όσο και χτες άξιζε να έχει πάρει από την αρχή τη θέση τού Μάκου. Είναι σαφώς καλύτερος στο δημιουργικό κομμάτι αλλά αμύνεται και καλύτερα και λόγω του ότι έχει παίξει πολλές φορές και στη θέση τού κόφτη αλλά και σε κείνη του κεντρικού αμυντικού.

Ο Παυλής δεν πρόλαβε να κάνει πολλά πράγματα και είναι άδικο να τον κρίνουμε.

Ο Μπάγιεβιτς διαχειρίστηκε το υλικό που του είχε απομείνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι αλλαγές του ήταν σωστές αλλά ίσως θα έπρεπε να άρει την εμμονή του με τον Μάκο, τη στιγμή που ο ποδοσφαιριστής δεν τον έχει δικαιώσει ούτε μια φορά. Ας τον αφήσει λίγο στον πάγκο και τον ξαναδοκιμάζει αργότερα. Άλλωστε έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα τα εναπομείναντα ματς προσφέρονται για δοκιμές και εξαγωγή συμπερασμάτων για το τι τελικά μπορεί να προσφέρει ο κάθε παίκτης στην ομάδα.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι εκείνο που μετράει εδώ που φτάσαμε είναι οι τρεις πόντοι. Η κατάληψη της τέταρτης θέσης μοιάζει δεδομένη και εκείνο που απομένει είναι ένα γερό ντεμαράζ στα πλέι οφ μήπως και καταφέρουμε να σώσουμε τη χρονιά μέσα από μια πιθανή έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μοιάζει με όνειρο κάτι τέτοιο αλλά αφού δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο ας δοκιμάσουμε να κάνουμε κανένα όνειρο για να βγάλουμε τη χρονιά με όσο λιγότερα χάπια μπορούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: