ΑΕΚ-Ολυμπιακός 1-0 (Super League)
Τι έγινε χτες στο ΟΑΚΑ; Όχι και πολλά είναι η αλήθεια. Από πλευράς ΑΕΚ κατέβηκε η ομάδα με τα γνωστά προβλήματα τραυματισμών αλλά και αμπαλοσύνης. Τόση μπάλα ξέρουν μερικοί, αυτή παίζουν. Δεν πρόκειται να αλλάξει αυτό ούτε με ιδιαίτερα σεμινάρια στο σπίτι τους από τον Μουρίνιο και τον Φέργκιουσον μαζί. Επίσης κάποιοι παίκτες βγάζουν πια μια έντονη γεροντίλα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλουν. Υπήρχε όμως μπόλικο πάθος, αρκετό φιλότιμο και μεγάλη θέληση για το αποτέλεσμα αλλά και επιμονή μέχρι το τέλος και η δικαίωση, έστω και αργά, ήρθε. Ο προπονητής έπιασε τον σφυγμό τού ματς και έκανε δυο κινήσεις ματ στον φίλο-αντίπαλό του. Αλλά εκείνο που μου έμεινε περισσότερο από πλευράς ΑΕΚ ήταν οι δηλώσεις του μετά τον αγώνα. Τόσο συγκροτημένο ποδοσφαιράνθρωπο είχα να ακούσω χρόνια. Και με περίσσευμα μεγαλείου ψυχής. Ακόμα μου έμεινε η μαγκιά τού Αδαμίδη ο οποίος δεν διστάζει να βγαίνει σφήνα στους τιποτάδες των γαύρων και να τους κουνάει το δαχτυλάκι μπροστά στη μύτη τους. Όχι τσάμπα μαγκιά. Μαγκιά με αιτία και αρθρωμένη μέσα από λόγο μεστό και ξέχειλο από σοβαρότητα. Αν είναι περαστικός ο Αδαμίδης από την ΑΕΚ σκέφτομαι πόσο πιο περαστικός είναι ο κάθε Μώραλης και οι λοιποί τυχάρπαστοι ακόλουθοι του Μαρινάκη που ούτε η μάνα τους δεν θυμάται τα ονόματά τους. Αλλά η πίκρα είναι μεγάλη και θολώνει το μυαλό. Και φυσικά το να ζητάμε να επιδείξει μεγαλείο και να αποδεχτεί με αξιοπρέπεια την ήττα τους από ένα γαύρο είναι σα να ζητάμε από τον Γιωργάκη Παπανδρέου να μας εξηγήσει τη διαφορά τού μνημονίου από το μνημόσυνο.
Από πλευράς Ολυμπιακού είδα μακράν τη χειρότερη ομάδα που έχω δει φέτος στη Σούπερ Λίγκα. Δεν τον έχω δει σε άλλο αγώνα όμως για να σχηματίσω άποψη αν ήταν συμπτωματική αυτή η κακή εμφάνιση ή απόρροια μιας σειράς κακών χειρισμών και προβλημάτων που επέφεραν. Ομάδα χωρίς αρχή και τέλος, με υπερεκτιμημένους παίκτες-τιτίκες (Ριέρα-τον ψέκασε ο Γιάχιτς και... ψόφησε), (Ρόμενταλ -τον εξαφάνισε ο Καράμπελας), (Ιμπαγάσα -α,ρε μπαγάσα που σε θέλαμε και στην ΑΕΚ), (Μιραλάς -θα ακούει Μανωλάς και θα του έρχεται το ίδιο ακριβώς με το χτεσινό τσούξιμο), (Πάντελιτς -σιγά τα ωά και τον κανονιέρη τής Μονμάρτης), (Ντουντού -περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις). Ο Βαλβέρδε; Ο ορισμός τού κλάσαμε μέντες! Κι ας τον εκθείασε μετά το τέλος τού ματς ο Χιμένεθ αποκαλώντας τον, τον καλύτερο προπονητή!
Από πλευράς διαιτησίας; Όσοι τυχαίνει να με διαβάζουν γνωρίζουν αν είμαι αντικειμενικός και πόσο κι αν καυτηριάζω τη μίρλα και τα ψεύτικα δάκρυα για τις μεγάλες δήθεν αδικίες. Ο Σιδηρόπουλος χτες έπαιξε έχοντας έναν αντικειμενικό σκοπό. Να φέρει το παιχνίδι τουλάχιστον Χ, αν δεν μπορούσε να το φέρει διπλό. Έκανε τα πάντα. Κακή διαχείριση των καρτών με αποκορύφωμα δύο φορές να φοβηθεί να αποβάλει ποδοσφαιριστές τού Ολυμπιακού με δεύτερη κίτρινη κάρτα. Εδώ διαπιστώνουμε ότι ο Ζήκος, όταν είχε πει ότι οι διαιτητές παίζουν σαν χεσμένοι στο Καραϊσκάκης, έκανε ένα βασικό λάθος. Παντού παίζουν σαν χεσμένοι όταν η μία από τις δύο ομάδες είναι ο θρήνος τού Πειραιά. Ακόμα έδωσε ένα πέναλτι που θα απέφευγε να το δώσει και ο Τάσος Μητρόπουλος, δεν έδωσε ένα πέναλτι μαρς στην ΑΕΚ ένα μόλις λεπτό πριν βάλει το γκολ τής νίκης και ενώ έδειξε 4 λεπτά καθυστέρηση τελικά κράτησε 7 και θα κρατούσε ίσως περισσότερα μπας και καταφέρει να ισοφαρίσει ο Ολυμπιακός, είδε κι αποείδε όμως με την ανικανότητα των ερυθρολεύκων αστέρων, κατάλαβε πως εκτίθεται ανεπανόρθωτα χωρίς ουσιαστικό νόημα και αποφάσισε να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα και να σφυρίξει για τελευταία φορά την ώρα που όλοι στο γήπεδο ετοιμαζόμασταν να παραγγείλουμε πρωινό. Ένα άλλο επιστημονικό κολπάκι τού Σιδηρόπουλου, το οποίο εφαρμόζουν και άλλοι διαιτητές, ειδικά όταν παίζουν με την ομάδα που τους φέρνει κόψιμο, είναι το στήσιμο του τείχους στα φάουλ έξω από την περιοχή. Ενώ ο κανονισμός μιλάει για απόσταση 9,15 μέτρων από το σημείο τής εκτέλεσης, το τείχος που έστηνε ο Δωδεκανήσιος ταχυδακτυλουργός παρέμενε πεισματικά κάθε φορά στα 6 μέτρα, με αποτέλεσμα όσο τεχνικό κι αν ήταν το χτύπημα να μη μπορεί η μπάλα να περάσει πάνω από το τείχος. Έξυπνο μεν αλλά απαράδεκτοι και οι παίκτες τής ΑΕΚ και ειδικά ο αρχηγός Νίκος Λυμπερόπουλος που δεν τον πήγε καροτσάκι αναγκάζοντάς τον να στήσει το τείχος στη σωστή απόσταση.
Από πλευράς κόσμου δεν ήταν όπως θα τα ήθελα εγώ τα πράγματα αλλά δεν ήταν και όπως προμήνυαν οι συνήθεις Κασσάνδρες τής καταστροφής. Κάτι η ανανέωση του Σκόκο, κάτι η βράβευση του θεού Θωμά Μαύρου (μαγικές στιγμές ζήσαμε και έζησε), τράβηξαν μπόλικο κόσμο στο γήπεδο. Φυσικά αγωνιστικά δεν υπήρχε βαθμολογικό κίνητρο πέρα από τη νίκη γοήτρου που έψαχνε η ΑΕΚ απέναντι σε ένα μισητό από όλο το ποδοσφαιρικό στερέωμα αντίπαλο. Και που ασφαλώς πανηγυρίστηκε έξαλλα από τον κόσμο.
Ο Αραμπατζής που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Σάχα, πλην μιας λάθος μεταβίβασης και μιας εξόδου αεροπορίας στο 95' υπήρξε σταθερότατος και ενέπνεε εμπιστοσύνη.
Ο Γιάχιτς, παρά τα γνωστά επιπόλαια λάθη του, κατάφερε να εξαφανίσει τον πολύ Ριέρα μέχρι το λεπτό τού τραυματισμού του. Στη συνέχεια ο Ολυμπιακός έπαιξε χωρίς άκρα και η δουλειά του έγινε πιο εύκολη με αποτέλεσμα να βοηθάει και στο κέντρο τής άμυνας αλλά και να επιτίθεται.
Ο Καράμπελας, μπορεί να μην είναι από τα καλύτερα αριστερά μπακ στην Ελλάδα, πάντως είναι αριστερό μπακ. Σε αντίθεση με τον Παναγιώτη Λαγό και τον μόνιμα κουρασμένο Ουρουγουανό Νταντόμο.
Ο Μανωλάς, χωρίς να είναι συγκλονιστικός έκανε ένα πολύ καλό παιχνίδι και βίδωσε στην κυριολεξία τον Μιραλάς.
Ο Δέλλας έκανε δυο παιδαριώδη λάθη και προς το τέλος έφαγε μια παιδική γλίστρα που παραλίγο να στοιχίσει, όμως σε όλο το υπόλοιπο ματς με άνεση τον χαρακτηρίζει κανείς συγκλονιστικό.
Ο Γκέντζογλου προσωπικά δεν μου άρεσε. Κοντεύω να χαρακτηριστώ εμπαθής με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή αλλά ή βάζει το κεφάλι κάτω και δουλεύει ή το καλοκαίρι πρέπει να ετοιμάζει βαλίτσες. Κι αν είναι για καμιά Τζένοα έχει καλώς, αν όμως είναι για καμιά Μέταλλουργκ καλύτερα να πάει δανεικός στην Ελευσίνα.
Ο Μάκος ψηφίστηκε MVP του αγώνα και δικαίως. Όργωσε το γήπεδο. Θα έλεγε κανείς ότι ο φετινός Μάκος με τον Μάκο της περσινής περιόδου είναι δύο τελείως διαφορετικά πρόσωπα.
Ο Λεονάρντο έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια του με τη φανέλα τής ΑΕΚ. Στη φάση τού πέναλτι πέφτει παιδαριωδώς πάνω στον παίκτη τού Ολυμπιακού και παρόλο που δεν έχει πρόθεση να τον ανατρέψει και παρόλο που ενώνει τα χέρια του για να δείξει ότι δεν σπρώχνει, δίνει το δικαίωμα στο κοράκι, που αναζητά απεγνωσμένα την ευκαιρία, να στήσει την ομάδα του στα 9 μέτρα.
Ο Σκόκο ήθελε να δείξει πράγματα και να ευχαριστήσει τον κόσμο, όμως προερχόταν από τραυματισμό και δεν ήταν στα καλύτερά του. Ορθώς αντικαταστάθηκε.
Ο Μπερνς ήταν ανύπαρκτος. Έκανε κάποιες κινήσεις από τη δεξιά πλευρά αλλά γενικά ήταν άνευρος σαν λοβοτομημένος. Δε νομίζω με τέτοιες εμφανίσεις να έχει συνέχεια στην ΑΕΚ. Ίσως έπρεπε να έχει αντικατασταθεί πιο νωρίς.
Ο Λυμπερόπουλος έφτασε στο πικ τής αντοχής του. Δυστυχώς δεν μπορεί να βοηθήσει πια. Το καλοκαίρι θα είναι καλύτερα να αποσυρθεί με αξιοπρέπεια για να τον θυμόμαστε όρθιο μέσα στο γήπεδο. Το ενενηντάλεπτο που τον βάζουν να παίξει είναι πια και ψυχοφθόρο και σωματικά βασανιστικό.
Ο Ντιοπ που πήρε τη θέση τού Σκόκο άλλαξε όλη τη μεσαία γραμμή τής ΑΕΚ. Σοβαρός, με κλειστή ντρίπλα που τον βοηθάει να απελευθερώνεται, με μπαλιά διαβήτη, με αλτικότητα, με κοφτερό μυαλό. Άλλο επίπεδο αυτός ο παίκτης και είναι τόσο κρίμα που είχε μείνει ανενεργός τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα και που είναι τόσο επιρρεπής στους τραυματισμούς. Το γκολ τής ΑΕΚ ξεκινάει από δική του ατομική ενέργεια.
Ο Γκερέιρο αντικατέστησε τον Μάκο και βοήθησε αφού πάλεψε με πάθος και κατάφερε σε ζωτικά σημεία τού αγώνα να κρατάει τη μπάλα.
Ο Μπλάνκο μπήκε στη θέση τού Μπερνς, πίεσε την άμυνα του Ολυμπιακού και τελικά κάρφωσε τον πελάτη στο τελευταίο λεπτό. Έτσι, αργά και βασανιστικά την ώρα που ήταν σίγουρος ότι θα κλέψει την ισοπαλία. Αυτός είναι ο Ζορρό. Εκδικητής! Ένας γνήσιος γαυροφονιάς που έχει κάνει ουκ ολίγες κηδείες στο βοθρολίμανο. Μαζί με τον συμπατριώτη του τον Σκόκο συναγωνίζονται τα τελευταία χρόνια ποιος θα κλείσει πρώτος το σπίτι τού Ολυμπιακού και το πετυχαίνουν σχεδόν πάντα! Αν δεν προερχόταν από τραυματισμό ο Μπλάνκο σίγουρα θα έπαιζε από την αρχή αντί του φλύαρου Μπερνς.
