Κοιμάστε ήσυχοι;

Τι να γράψουμε; Για τους διοικούντες που αποχωρούν τρέμοντας την οργή τού κόσμου και πανικόβλητοι τρέχουν σαν τα λαγουδάκια να κρυφτούν; Για τους μετόχους που λούφαξαν όλοι και παρακολουθούν τα δρώμενα στην ΑΕΚάρα μας πίσω από τις κουφωμένες γρίλιες των παραθύρων τους λες και είναι καταζητούμενοι; Εύκολο πράγμα να ασκείς κριτική εκ του ασφαλούς αλλά δεν θα πάρουμε. Στο κάτω-κάτω περισσότερο από την απόδοση ευθυνών μάς ενδιαφέρει το δια ταύτα. Τι γίνεται τώρα με την ομάδα που μένει ακυβέρνητη και οδεύει με μαθηματική ακρίβεια προς το παγόβουνο σαν νέος Τιτανικός; Για τους κυβερνήτες τού γλυκού νερού που την οδήγησαν ως εδώ θα τα γράψει καλύτερα η ιστορία.

Όσοι κατά καιρούς διατείνονταν πως αγαπάνε αυτή την ομάδα έφτασε η ώρα να αποδείξουν τα λεγόμενά τους. Η ΑΕΚ βρίσκεται πια στο σημείο μηδέν και το αύριο μοιάζει μαύρο και σκοτεινό. Του Μελισσανίδη του έφταιγε το λάθος σκεπτικό των μετόχων και έλεγε πως δεν ταιριάζει η φιλοσοφία του με τη δικιά τους. Τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός και το πεδίο ελεύθερο. Μπορεί να μπει μόνος του και να φέρει και τη φιλοσοφία του, που πλέον δεν θα βρει πουθενά αντίσταση για να σκοντάψει πάνω στη φιλοσοφία των άλλων. Ιδού η Ρόδος λοιπόν. Η ομάδα Δαλακούρα επίσης, ίσως να αποτελεί μια λύση, αν ο Μελισσανίδης επιμείνει να δηλώνει απλός οπαδός μιας ΑΕΚ που τη βλέπει να σέρνεται και να αργοπεθαίνει. Οι Χατζηιωάννου και Γκούμας μπορούν, αν θέλουν, να βγουν μπροστά και να βοηθήσουν αυτή τη δύσκολη ώρα. Όποιος αγαπάει την ΑΕΚ τώρα είναι η στιγμή να το αποδείξει με έργα. Το σωστό θα ήταν, όλοι οι μέτοχοι που ανέλαβαν την ομάδα το 2004, να βάλουν, στο ποσοστό που τους αντιστοιχεί βάση των μετοχών που είχαν τότε, τα χρήματα και να αποπληρώσουν το επαχθές δάνειο των 5,7 εκατομμυρίων ευρώ προς την Stanley Morgan που ουσιαστικά κρατάει σε ομηρία την ΠΑΕ μέχρι σήμερα. Αυτοί το σύναψαν το δάνειο και βάση τού νόμου Ορφανού αυτοί έχουν και την ευθύνη να το αποπληρώσουν. Οι μετοχές πρέπει να απελευθερωθούν γιατί όσο τις δεσμεύει η εν λόγω τράπεζα ουδείς σώφρων επενδυτής θα στρέψει το βλέμμα του προς την ΑΕΚ. Το ξέρουν αυτό οι πρώην και οι νυν μέτοχοι και θα πρέπει να πάψουν να κωφεύουν. Μπορεί οι Χατζηιωάννου και Γκούμας να χάρισαν από 1,5 εκατομμύριο στην ομάδα όταν έφυγαν και όλοι τούς ευχαριστούν γι' αυτό, όμως κανενός οι ευθύνες από εκείνη την τραγική περίοδο δεν αποσείονται με μια πομπώδη ή αθόρυβη αποχώρηση. Και οι Κούλης, Κανελλόπουλος, Ντέμης, Αθινής, Φαναράς, Παππάς, Νοτιάς, Νάσος Θανόπουλος έχουν το δικό τους ποσοστό συμμετοχής στις ευθύνες και πρέπει κι αυτοί να συμβάλλουν στην οριστική απαλλαγή τής ΑΕΚ από αυτόν τον βραχνά.

Η Ερασιτεχνική καλά θα κάνει να μη βάλει εμπόδια σε κανέναν. Ας κοιτάξει τα του οίκου της και ας βάλει κι αυτή ένα χεράκι να επέλθει, επιτέλους, η πολυπόθητη ειρήνη στις τάξεις τής ΑΕΚ.

Στα αγωνιστικά είναι πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν αλλά δεν είναι της παρούσης να τα αναφέρουμε. Κι αν το κάνουμε θα είναι χωρίς νόημα, αφού αυτή τη στιγμή δεν είναι δυνατόν να αλλάξει το παραμικρό. Λέμε για το φτωχό και περιορισμένων δυνατοτήτων ρόστερ τής ομάδας αλλά πώς να μπούμε σε μια τέτοιου είδους συζήτηση όταν κι αυτοί ακόμα οι περιορισμένων δυνατοτήτων ποδοσφαιριστές παραμένουν απλήρωτοι και αποτελεί ένα μικρό θαύμα το γεγονός ότι βρίσκουν ακόμα το κουράγιο να μπαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους και να αγωνίζονται.

Η ΑΕΚ βιώνει την πιο επώδυνη κρίση τής πολύχρονης ιστορίας της. Βρίσκεται στο μάτι ενός κυκλώνα από τον οποίο κανείς δεν ξέρει πότε θα καταφέρει να βγει και σε τι κατάσταση θα είναι όταν θα το πετύχει. Ο κόσμος από την πλευρά του έχει κάνει περισσότερα και από εκείνα που του επιτρέπουν οι δυνατότητές του. Σε μια περίοδο που η χώρα μοιάζει με καζάνι έτοιμο να εκραγεί, εκείνος από το υστέρημά του έχει βοηθήσει τους παίκτες και τον εκάστοτε προπονητή, με τη διαρκή στήριξη και συμπαράστασή του, ώστε να μη νιώθουν μόνοι. Και στις χαρές και στις πίκρες -που άλλωστε είναι πολύ περισσότερες- ο λαός τής ΑΕΚ στάθηκε δίπλα στην ομάδα με όση φωνή τού έχει απομείνει. Ας σταματήσουν, λοιπόν, να απευθύνονται σ' αυτόν τον κόσμο και να ζητάνε περισσότερα πράγματα από εκείνα που μπορεί να προσφέρει, κατηγορώντας τον μάλιστα άδικα για αδιαφορία στις δύσκολες στιγμές που περνάει η ομάδα.

Το παραμύθι με τον δράκο τέλειωσε οριστικά για εκείνους που ανέλαβαν το 2004 να σώσουν την ΑΕΚ και να την βγάλουν από το αδιέξοδο. Στάθηκαν πολύ τυχεροί, αφού εκμεταλλεύθηκαν το άρθρο 44 με το οποία απαλλάχτηκε η ομάδα από τα τεράστια χρέη τού παρελθόντος, ενώ ταυτόχρονα -τουλάχιστον όπως διατείνονται οι ίδιοι- έβαλαν μέσα σε 5 χρόνια πάνω από 30 εκατομμύρια στην ΑΕΚ. Και σήμερα, 7 χρόνια αργότερα, η ομάδα βρίσκεται πιο κάτω από τότε που την ανέλαβαν, με μηδαμινά περιουσιακά στοιχεία -κυρίως σε έμψυχο υλικό- καταχρεωμένη στους πάντες, έχοντας αλλάξει σ' αυτό το διάστημα 7 προπονητές (!) και έχοντας αποκτήσει περισσότερους από 100 (!!!) ποδοσφαιριστές από τους οποίους τους περισσότερους τους αντικαθιστούσε αφήνοντάς τους ελεύθερους ή χάνοντάς τους (ελάχιστους κατάφερε να πουλήσει και να αποκομίσει ένα μικρό κέρδος: Σκόκο, Κατσουράνης, Παπασταθόπουλος οι πιο τρανταχτές περιπτώσεις), απαξιώθηκε εκτός από οικονομικά και αγωνιστικά σε Ελλάδα και Ευρώπη, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να καταρρεύσει και να οδηγηθεί στην οριστική χρεοκοπία. Αν όλοι αυτοί οι κύριοι νομίζουν ότι επιτέλεσαν έργο στην ΑΕΚ και έκαναν το χρέος τους απέναντι στον πολυπληθή λαό της και στην τεράστια ιστορία της, μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Άλλωστε δεν είμαστε εμείς που θα τους κρίνουμε αλλά, όπως είπαμε και στην αρχή, η ίδια η ιστορία...