Ο Τσιάρτας, ο Μαύρος και το μπάχαλο

Δεν είχα καμιά πρόθεση να σχολιάσω τη συνέντευξη-ποταμό του Βασίλη Τσιάρτα και τα όσα είπε, όμως, δυστυχώς για την ΑΕΚ, είμαστε αναγκασμένοι όλοι να παρατηρήσουμε προσεκτικά τι απεικονίζουν τα λεγόμενά του. Μέσα σ' αυτά περιγράφεται η χρόνια αρρώστια που κατατρώει τα σωθικά της ΑΕΚ με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στην σημερινή τραγική κατάσταση. Στρατόπεδα παντού, φατρίες, παρατάξεις, ειδήμονες, ξερόλες, απίθανοι τύποι σε κάθε γωνιά να προσπαθούν να επιβάλλουν τις απόψεις τους και οι ελάχιστοι γνώστες του αντικειμένου να μένουν απ' έξω και να παρακολουθούν αμέτοχοι αυτό το καταστροφικό γαϊτανάκι που σέρνει την ΑΕΚ ολοταχώς προ την καταστροφή. 

 

Ο Βασίλης Τσιάρτας είναι μια περίεργη προσωπικότητα. Υπήρξε πολύ μεγάλος ποδοσφαιριστής, πολύ σκληρός διαπραγματευτής σε οτιδήποτε αφορούσε τα συμφέροντά του και τρομερά κακός στον επικοινωνιακό τομέα. Αυτό το τελευταίο δεν συνάδει με το επάγγελμα που έχει διαλέξει να κάνει, αυτό του μάνατζερ ποδοσφαιριστών. Αποδείχτηκε πολύ κακός στις διαπραγματεύσεις ή καλύτερα δεν είχε τον απαιτούμενο τρόπο να προσεγγίσει τους ποδοσφαιριστές που ενδιέφεραν την ΑΕΚ και κάπου εκεί χαλούσε η ενδεχόμενη συνεργασία. Δεν είναι σκοπός μου να τον ψέξω για τον χαρακτήρα και για την ιδιοσυγκρασία του αλλά δεν μπορώ να μην κάνω αναφορά και στο πόσο αγνώμων αποδείχτηκε βάλλοντας κατά του ανθρώπου που τον εμπιστεύτηκε και τον έφερε σαν άμεσο συνεργάτη του στην ΑΕΚ. Αλλά αυτό το είχαμε δει και παλιότερα, τότε που έκανε την προσφυγή για το 1.350.000 που του χρωστούσε η ΑΕΚ και περισσότερο για τον τρόπο που τα διεκδίκησε και την αντίδρασή του στις προτάσεις συμβιβασμού που του είχε κάνει ο Ντέμης Νικολαΐδης.

 

Το θέμα όμως δεν είναι ο Τσιάρτας αλλά τα όσα προκύπτουν από αυτά που είπε δημόσια. Είναι σωστά; Έγιναν έτσι τα πράγματα; Ακόμα κι αν υπερβάλει σε μερικά σημεία, η αλήθεια είναι ότι το μπάχαλο που περιγράφει πάνω-κάτω αυτό είναι. Όσοι έχουν γνώση του κλίματος που επικρατεί στα Σπάτα αλλά και του όλου περιβάλλοντος, θα συμφωνήσουν με τον Τσιάρτα. Η είσοδος του Μαύρου και των συνεργατών που επέλεξε, από τη μια εξυπηρετούσε στον οικονομικό τομέα την ομάδα (εισιτήρια διαρκείας, πωλήσεις παικτών αναίμακτα) και από την άλλη περιέπλεκε τα πράγματα. Αγνός ο Θωμάς, κανείς δεν μπορεί να του καταλογίσει κακές προθέσεις, μα δεν σημαίνει ότι επειδή υπήρξε άριστος ποδοσφαιριστής μπορεί να γίνει και άριστος ηγέτης ενός συλλόγου. Και το κακό είναι ότι έχοντας κι αυτός μια στρεβλή νοοτροπία, παρασύρθηκε από τους διάφορους καλοθελητές και θέλησε να περάσει πράγματα που δεν αποτελούσαν προϊόν κάποιας εμπειρίας ή ενός καλού σχεδιασμού από ανθρώπους σχετικούς με τον χώρο αλλά μόνο ενστικτώδεις παρορμήσεις. Χωρίς οικονομική στήριξη, με λάθος επιλογή επιτελείου και με ένα σωρό αντιμαχόμενα στρατόπεδα απέναντί του, ήταν σχεδόν βέβαιη η αποτυχία. Ήθελε να κάνει κάτι για να βοηθήσει αλλά δεν ήξερε πώς. Ακόμα και στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ήταν φανερό ότι βρίσκεται σε σύγχυση. Δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα υπάρξουν επόμενα βήματα από την πλευρά του στην περίπτωση που δεν ευοδωθούν οι διαπραγματεύσεις για την είσοδο του Βιντιάδη και ποια θα είναι αυτά.

 

Προσωπικά διαβλέπω ότι η μόνη λύση για την ομάδα είναι να πάνε όλα καλά και να αλλάξει χέρια η ΑΕΚ στις 5 Νοεμβρίου. Αν και κατά την άποψή μου δεν θα γίνουν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ο Βιντιάδης, αν μπει τελικά, δεν θα το κάνει σαν ιδιοκτήτης αλλά σαν μεγαλομέτοχος, αποκτώντας -τουλάχιστον τώρα στην αρχή- ένα μεγάλο μέρος των μετοχών αλλά όχι το πλειοψηφικό πακέτο. Θα βάλει ένα ποσό της τάξης των 2,5 εκατομμυρίων ώστε να καλυφθούν κάποιες άμεσες ανάγκες της ΠΑΕ και στη συνέχει θα προσπαθήσει να αναρριχηθεί κλιμακωτά μεγαλώνοντας το μερίδιό του από αύξηση σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου μέχρι τον Μάιο. Τότε θα περάσει η ΑΕΚ στα χέρια του, αν βέβαια δεν στραβώσει κάτι στην πορεία και αν δει ότι όλα εξελίσσονται ομαλά και δεν του επιφυλάσσονται τίποτα δυσάρεστες εκπλήξεις στην πορεία. Για να σπάσει όμως το κακό σπυρί που κάθε τρις και λίγο κακοφορμίζει και ξερνάει πύον, θα πρέπει άμεσα να γίνουν ριζικές παρεμβάσεις και καυτηριασμός της πληγής. Και πώς θα το κάνει αυτό αν δεν έχει το πλειοψηφικό πακέτο στα χέρια του; Αν είναι αιχμάλωτος των παλαιών μετόχων και αν δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις κατά πλειοψηφία μέσα στο Δ.Σ.; Κακά τα ψέματα. Από την ΑΕΚ πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα ένα σωρό κοκόρια που λαλούν κάθε ξημέρωμα σε διαφορετικό τόνο και έχουν μπερδέψει τους πάντες. Από ποδοσφαιριστές, υπαλλήλους, τύπο, μέχρι και φιλάθλους. Την πιο μεγάλη αλήθεια την είπε ο Μανώλης Παπαδόπουλος, όταν έλεγε πως ξέρει τι πρέπει να γίνει για να συνέλθει η ΑΕΚ. Είμαστε πολλοί εδώ μέσα και πρέπει να αραιώσουμε, είπε.

 

Και τι χρειάζεται; Μα να οριοθετηθούν αυστηρά οι αρμοδιότητες του καθενός. Ένας προπονητής (τον βρήκε η ΑΕΚ), ένας βοηθός, ένας προπονητής τερματοφυλάκων, ένας γυμναστής, ένας φυσικοθεραπευτής, ένας γιατρός, ένας φροντιστής και ο γενικός αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος. Επίσης ένας αρχισκάουτερ που να μπορεί να συνεννοηθεί με τον προπονητή και τους περιφερειακούς σκάουτερς και φυσικά η απαιτούμενη σύνδεση με τους προπονητές των υποδομών για μια άψογη συνεργασία στον τομέα της εξέλιξης των μικρών ποδοσφαιριστών και της σωστής λειτουργίας του φυτωρίου του συλλόγου. Ακόμα, ένας έμπειρος τεχνικός διευθυντής που να αποτελεί τον συνδετικό κρίκο της διοίκησης με την ποδοσφαιρική ομάδα. Από εκεί και πέρα τέρμα και κανείς άλλος να μη μπορεί να πλησιάσει στο χώρο των αποδυτηρίων. Ο γενικός αρχηγός μεταφέρει στη διοίκηση μέσω του τεχνικού διευθυντή ό,τι πρέπει να μεταφερθεί και τέλος. Στο δε Δ.Σ. πρέπει να γίνουν διακριτές οι αρμοδιότητες του καθενός και κανείς να μην παρεμβαίνει μέσα στα πόδια του άλλου. Άλλος στον οικονομικό τομέα, άλλος στις δημόσιες σχέσεις, άλλος στον οργανωτικό τομέα, άλλος υπεύθυνος προσωπικού, άλλος στον εμπορικό τομέα και στις χορηγίες, ένας δικηγόρος υπεύθυνος για τις νομικές υποθέσεις και ένας διευθύνων σύμβουλος που να συνδέει όλους αυτούς μεταξύ τους. Κανείς να μη μπορεί να μπει στα χωράφια του άλλου ώστε ο καθένας να έχει και τις ευθύνες του και να μη μπορεί να τις μεταθέτει στον ένα και στον άλλο ανάλογα με το λάθος που έχει κάνει.

Αλλά πάνω απ' όλους και απ' όλα αυτά, για να μπορεί να υπάρχει και ο φόβος των Ιουδαίων, χρειάζεται ένας πρόεδρος-μαέστρος που να σηκώνει τη μπαγκέτα και να μπορεί να διευθύνει όλη αυτή την καλοκουρδισμένη ορχήστρα. Όχι πρόεδρος μαριονέτα και μπροστινός κάποιου μεγαλομετόχου. Πρόεδρος με γκογκόβια που να τον σέβονται όλοι και ο λόγος του να είναι διαταγή. Η διοίκηση ενός τέτοιου φορέα δεν ασκείται με πλήρη χαλαρότητα και απόλυτη ελευθερία κινήσεων και λόγου από τον καθένα. Το μοντέλο Νικολαΐδη με τη χαλαρή δημοκρατία απέτυχε. Το επόμενο μοντέλο, αυτό της πολυφωνίας και των κοινών αποφάσεων από τους πολλούς, αυτό κι αν είχε σαν αποτέλεσμα το πλήρες μπάχαλο. Η σοβαρή διοίκηση ενός υγιούς συλλόγου απαιτεί το one man show. Ένας πρόεδρος που να είναι και ο ιδιοκτήτης για να πονάει τα λεφτά της επένδυσής του και μια σχετικά ελεγχόμενα δημοκρατική διοίκηση για να μην πω απολυταρχική και παρεξηγηθώ. Όχι ασυδοσία από τον καθένα. Εκείνος να έχει τον πρώτο λόγο στις μεταγραφές και στα χρήματα που θα δαπανηθούν ή σε όσα θα απαιτηθούν για την πώληση ενός ποδοσφαιριστή δικού μας. Να βάλει τέρμα στο ξεσάλωμα του συρφετού των μανατζαρέων και των μεσαζόντων. Να πάρει σκούπα και να κυνηγήσει όλα τα ποντίκια που ροκανίζουν τα θεμέλια του οικοδομήματος. Μόνο έτσι θα μπορεί η ΑΕΚ να ελπίζει σε καλύτερες μέρες…