Αν πρέπει να
χαίρεται για κάτι κανείς από το σημερινό ματς, εκτός φυσικά από τη νίκη με το
πονηρό 1-0 που δύσκολα ανατρέπεται από μια ομάδα σαν τον Ατρόμητο, είναι για το
γκολ κλειδί που πέτυχε ο Πέτρος Μάνταλος, το οποίο κατά κάποιο τρόπο ήρθε και
σαν μια απάντηση προς τον άνθρωπο που κόντεψε να τον αχρηστέψει. Ο Πογέτ ποτέ
δεν πίστεψε στην αξία του Μάνταλου, όπως δεν πίστεψε στον Ανέστη, στον Μπακάκη,
στον Σοϊλέδη, στον Τζανετόπουλο, στον Πλατέλλα και στον Αραβίδη.
Η αποψινή
νίκη της ΑΕΚ μπορεί να δείχνει αγχωτική, μπορεί να ήρθε δύσκολα αλλά στην ουσία
μοιάζει με άθλο ύστερα από τα όσα συνέβησαν χτες και σήμερα. Έπειτα από την
άθλια συμπεριφορά του κομπλεξικού τυχοδιώκτη από την Ουρουγουάη που ήρθε να το
παίξει μεγάλος προπονητής στον δικέφαλο και δεν δίστασε να εγκαταλείψει την
ομάδα την παραμονή του πιο κρίσιμου αγώνα της χρονιάς, σε συνδυασμό με την
διαρκή ανοδική πορεία της ομάδας του Ατρομήτου που από τον υποβιβασμό έφτασε
στον προθάλαμο των πλέι οφ, αυτή η νίκη μόνο σαν μεγάλο κατόρθωμα μπορεί να
χαρακτηριστεί.
Και φυσικά
πιστεύω πως δικαιούμαι να μου αναγνωριστεί το δικαίωμα να ομιλώ για το
συγκεκριμένο κάθαρμα, όχι σαν μετά Χριστόν προφήτης, όπως οι περισσότεροι που
μέχρι χτες μας έλεγαν ότι στο… έργο του διέκριναν τον προπονητή που θα οδηγήσει
την ΑΕΚ στη λεωφόρο της δόξας και από χτες ξαφνικά όλοι είχαν καταλάβει τι
μούτρο και συμφεροντολόγος ήταν. Γελοιότητες. Εγώ αμέσως μετά το πρώτο του παιχνίδι
στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό σας είχα γράψει ότι δεν μου κάθισε καθόλου καλά
ο τυπάκος και μάλιστα είχα προβλέψει ότι θα έφευγε άγρια μεσάνυχτα! Εδώ είναι
όλα γραμμένα. Δεν έχετε παρά να τα βρείτε. Επίσης επέμενα μέχρι και μια μέρα
πριν από την τελική όσο και… κωμική διαπραγμάτευση με τον μάνατζέρ του, ότι ο
τύπος χρησιμοποιεί την ΑΕΚ για να πουλήσει τον εαυτό του σε καλή τιμή στο
παζάρι του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η ΑΕΚ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το
σκαλάκι του. Το δυστύχημα για εκείνον είναι ότι, όπως ήρθε στην ΑΕΚ σαν ο
απόλυτος τίποτας, έτσι και χειρότερα έφυγε. Και μάλιστα με μια επιπλέον μουτζούρα
από εδώ μέχρι τα στενά της Μάγχης πάνω στο βιογραφικό του. Μια μουτζούρα που
την έκανε μόνος του χάρη στην ελεεινή συμπεριφορά του.
Το δυστύχημα
είναι ότι αυτοί που ασχολούνται με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ, από την αγωνία τους να
εξασφαλίσουν διαρκώς μεγαλύτερο μερίδιο από την διαφημιστική πίτα που αφορά στους
ΑΕΚτζήδες οπαδούς, πέφτουν συνέχεια στο ίδιο λάθος της υπερβολής κάθε φορά που
καταπιάνονται με την παρουσίαση κάποιου προσώπου που έρχεται να δουλέψει στην
ομάδα, είτε σαν παίκτης είτε σαν προπονητής. Και χωρίς περγαμηνές να τους συνοδεύουν,
οι ατυχείς όσο και υπερβολικοί ρεπόρτερς, θα ανακαλύψουν τέτοιες από το πουθενά
μόνο και μόνο για να μας πείσουν για την επιτυχία της διοίκησης και των
συνεργατών της στον μεταγραφικό τομέα και να ανεβάσουν το ηθικό των ΑΕΚτζήδων.
Κάπως έτσι η ΑΕΚ γέμισε με υπερτιμημένους ποδοσφαιριστές που μόνο σε κανέναν
Αστέρα Τρίπολης ή σε τίποτα Γιάννινα θα μπορούσαν να κάνουν μια αξιοπρεπή
καριέρα, αλλά για την ΑΕΚ αποδείχτηκαν ανεπαρκείς και ελάχιστοι. Κάπως έτσι μας
κατσίκωσαν και τον… σωτήρα Πογέτ, ο οποίος κωλοφάρδισε να πάρει τα τρία εντός
έδρας ντέρμπι, για τα οποία μάλλον
πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα στον Βάργκας -έστω και στο μπόι του- και ο
διψασμένος για νίκες και αξιοπρέπεια κόσμος της ΑΕΚ παρά λίγο να τον
θεοποιήσει. Το διάστημα που ακολούθησε απομυθοποίησε εντελώς τον υπερφίαλο και
φραγκοφονιά προπονητή που οδήγησε την ΑΕΚ από γκέλα σε γκέλα με αποτέλεσμα να
χάσει τη διαφορά των 4 βαθμών που είχε εξασφαλίσει από τον Παναθηναϊκό εν όψει
των πλέι οφ, να μη καταφέρει να σταυρώσει εκτός έδρας νίκη χωρίς μάλιστα να
πετύχει ούτε ένα γκολ (!), φέρνοντας ισοπαλία ακόμα και με την ήδη υποβιβασμένη
Καλλονή, να χάσει από τον Παναιτωλικό, να συντριβεί από τον Λεβαδειακό του
Κομπότη, να κάψει ούτε έναν, ούτε δύο αλλά εφτά (7) Έλληνες παίκτες πάνω στους οποίους
είχε επενδύσει η ΑΕΚ και τέλος να την εγκαταλείψει κακήν κακώς την παραμονή του
πρώτου ημιτελικού του κυπέλλου!
Και τώρα;
Τώρα ο Μελισσανίδης ανέθεσε στον Μανωλά το τιμόνι και εκείνος θα οδηγήσει την
ομάδα, τόσο στο κύπελλο όσο και στα παιχνίδια των πλέι οφ που θα κρίνουν την ευρωπαϊκή
συμμετοχή της ομάδας. Να πω πως προσωπικά χάρηκα γι' αυτή την εξέλιξη; Δεν θα
το πω. Δεν είχα χαρεί ούτε μετά την απομάκρυνση του Δέλλα, όταν πάλι ο Μανωλάς
είχε αναλάβει τα ηνία, παρόλο που και τότε έβλεπα ότι δυστυχώς έπρεπε να
αντικατασταθεί ο Δέλλας τον οποίο και εγώ είχα πιστέψει. Βέβαια ο Πογέτ καλώς
εκδιώχθηκε και μάλιστα μεσάνυχτα, όπως είχα προβλέψει! Ίσως πρόκειται για την
ορθότερη απόφαση του Δημήτρη Μελισσανίδη από την ημέρα που ανέλαβε τις τύχες της
ΑΕΚ. Ο Ουρουγουανός ήταν τυχοδιώκτης ολκής και με τέτοιον όχι ομάδα δεν χτίζεις
αλλά ούτε πύργο στην άμμο. Και αν δεν μας πουλούσε τώρα, στην πρώτη ευκαιρία
που θα του έκαναν κάποια καλή πρόταση θα μας άφηνε στα κρύα του λουτρού
μεσούσης της περιόδου και πάνω στην προσπάθεια να ανακάμψουμε και να
διεκδικήσουμε εκείνα που μας ανήκουν. Με τέτοιους μαϊμουδιάρηδες η ΑΕΚ δεν θα
πήγαινε ποτέ μπροστά. Φυσικά κάποιος θα πρέπει να χρεωθεί το έγκλημα της έλευσής
του στην ομάδα. Κάποιος τον επέλεξε, τον πρότεινε και τον έφερε. Αυτό για τον
συγκεκριμένο κάποιο δεν είναι το μοναδικό έγκλημα που έχει κάνει από τον καιρό
που βρίσκεται στην Ένωση και σύντομα νομίζω ότι θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις
και να πληρώσει τις αβλεψίες (;) του. Όσο για τον Μανωλά; Νομίζω ότι η ΑΕΚ
δικαιούται κάτι καλύτερο. Ακόμα και σαν προσωρινή λύση. Ο Στέλλιος υπήρξε
τεράστιος ποδοσφαιριστής, αλλά σαν προπονητής δεν πήγε και πουθενά που να
πέτυχε. Ακόμα και αυτή την Κ20 γιογιό την έχει κάνει. Αφήστε που μετά από
συγκεκριμένες συμπεριφορές του σε ό,τι αφορά τον αχάριστο ανιψιό του και την
επιλογή του να γίνει μέλος της ένδοξης αρμάδας των απατεώνων του λιμανιού,
έπαψε να κάνει γκελ στον κόσμο της ΑΕΚ. Και όχι μόνον αυτό αλλά σε πολλούς
προκαλεί και μεγάλη απέχθεια. Λυπάμαι που στενοχωρώ μερικούς αλλά αυτή είναι η
πάσα αλήθεια και εδώ μέσα μόνο αλήθειες θα διαβάζετε…
