Αφού αναφερθώ πρώτα στα αγωνιστικά θα ανοίξω κι εγώ την παρένθεσή μου για τον καινούριο προπονητή της Ένωσης καταθέτοντας τις επισημάνσεις και τις παρατηρήσεις μου.
Η ΑΕΚ, λοιπόν, κατέβηκε στο γήπεδο με διάταξη 4-2-3-1 έχοντας τον Στάνκοβιτς κάτω από τα γκολπόστ, τον Ρόκα στα δεξιά της άμυνας, τον Μοχαμάντι στα αριστερά, τους Βράνιες και Μήτογλου στο κέντρο της άμυνας, τους Σιμόες και Σιμάνσκι αμυντικά χαφ, τον Γκαρσία δεξιό μεσοεπιθετικό, τον Τσούμπερ αριστερό, τον Γέβτιτς δημιουργικό χαφ και τον Αραούχο στην κορυφή της επίθεσης. Αυτή ήταν η πρώτη εντεκάδα της ΑΕΚ με προπονητή τον Αργύρη Γιαννίκη και φυσικά οι εκπλήξεις πολλές και τα ρίσκα μεγάλα. Αλλά γι' αυτά θα μιλήσουμε πιο κάτω.
Υπήρξαν διαφορές από την τελευταία εντεκάδα που είχε κατεβάσει ο Μιλόγιεβιτς στο Αγρίνιο στο τελευταίο του ματς στον πάγκο της ΑΕΚ; Αρκετές. Κατ' αρχήν η ομάδα είχε καλύτερη ψυχολογία κι αυτό φαινόταν στα πρόσωπα όλων των παικτών. Έπειτα διαφοροποιήθηκε ο τρόπος παιχνιδιού αφού αυτή τη φορά υπήρχε πείσμα και ένταση που οδηγούσαν σε ένα ασφυκτικό πρέσινγκ πάνω στον αντίπαλο. Αυτό βέβαια μέχρι να κουραστούν οι παίκτες της ΑΕΚ και να χαλαρώσουν. Σίγουρα η ΑΕΚ δεν μεταμορφώθηκε από τη μία στιγμή στην άλλη. Τα είχε τα θέματά της και μερικά την ακολουθούν από το προηγούμενο προπονητικό καθεστώς κι ακόμα πιο πίσω από την περσινή εφιαλτική χρονιά και δεν λένε να αλλάξουν έτσι εύκολα. Όπως ας πούμε η δυσκολία στην εύστοχη πάσα ή οι διάδρομοι που ανοίγονται προς την περιοχή της με αποτέλεσμα ο αντίπαλος να φτάνει εύκολα ως εκεί και να απειλεί. Ακόμα κι εκεί όμως τα πράγματα ήταν καλύτερα αυτή τη φορά, παρόλο που η επίθεση του Ατρομήτου δεν είναι και τίποτα το ιδιαίτερο για να αποτελέσει κριτήριο για την αποτελεσματικότητα της άμυνας της ΑΕΚ που κράτησε εύκολα το μηδέν. Πιο καθαρά συμπεράσματα θα εξαχθούν μετά το ματς με τον Βόλο και φυσικά μετά τον ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Εκεί θα πούμε αν υπήρξε βελτίωση ή όχι.
Στις παρατηρήσεις επί του αγωνιστικού πλάνου εκείνο που διέκρινα εγώ ήταν μια πύκνωση των γραμμών της ΑΕΚ, οι οποίες ήρθαν πιο κοντά η μία με την άλλη κι αυτό έφερε αποτέλεσμα ως προς την ανάπτυξη της ομάδας. Και παρόλο που η ΑΕΚ δυσκολευόταν να φτιάξει ευκαιρίες έφτασε μόνο μια στιγμή, ένα ξεπέταγμα από τα άκρα από εκείνα που μόνο ο Γκαρσία ξέρει να κάνει, που τον έφερε μέσα στην περιοχή να κόβει την ασίστ διαγώνια για τον ξεμαρκάριστο Αραούχο και εκείνος έπιασε ένα πλασέ πάνω στην κίνηση, από αυτά που οι φορ-κίλερ τα έχουν για ψωμοτύρι, για να γίνει το 1-0 υπέρ της ΑΕΚ στο 24' και να ξυπνήσουν οι θετικές σκέψεις ως προς την έκβαση του ματς.
Στο 78' η ΑΕΚ διπλασίασε τα τέρματά της με την εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Τσούμπερ ύστερα από μια περιπετειώδη φάση όπου ο Αμραμπάτ ανατράπηκε μέσα στην περιοχή, ο διαιτητής Παπαδόπουλος λες και ήταν αόμματος δεν είδε την παράβαση και χρειάστηκε η παρέμβαση του VAR για να δώσει το αδιαμφισβήτητο πέναλτι και ενώ στην πρώτη εκτέλεση το απέκρουσε ο τερματοφύλακας του Ατρομήτου και στην επαναφορά της μπάλας σκόραρε ο Βράνιες, ο διαιτητής όμως, πάλι με την παρέμβαση του VAR, έδωσε επανάληψη επειδή αρκετοί παίκτες και των δύο ομάδων είχαν μπει μέσα στην περιοχή πριν εκτελέσει ο Τσούμπερ και αυτή τη φορά, στη δεύτερη εκτέλεση, ο Ελβετός χαφ της ΑΕΚ ήταν εύστοχος και έγραψε το 2-0 για την ΑΕΚ.
Το τελικό σκορ διαμορφώθηκε στο 80' με μια κεφαλιά σκέτη κανονιά του Βράνιες έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Μάνταλου.
Στο 35' ο Γιαννίκης έκανε την πρώτη του αλλαγή η οποία ήταν αναγκαστική αφού ο Γέβτιτς έπαθε διάστρεμμα και αντικαταστάθηκε από τον Μάνταλο.
Στο 67' ο προπονητής της ΑΕΚ βλέποντας την ομάδα να εγκλωβίζεται, κυρίως από έλλειψη δυνάμεων κάποιων παικτών του, προχώρησε σε διπλή αλλαγή αντικαθιστώντας τον Σιμάνκσι με τον Λε Ταλέκ και τον Γκαρσία με τον Άμραμπατ. Αυτή η κίνηση απελευθέρωσε την ΑΕΚ και της έδωσε νέα πνοή με αποτέλεσμα να φτάσει στα δεύτερο και στο τρίτο γκολ.
Στο 84' ο προπονητής της ΑΕΚ προχώρησε σε μία ακόμα διπλή αλλαγή περνώντας τον Σάκχοφ στη θέση του κουρασμένου Σιμόες και τον Ανσαριφάρντ στη θέση του Αραούχο.
Ο Στάνκοβιτς ήταν αυτό που ονομάζουμε κολώνα της άμυνας, κέρβερος και σωστός σε κάθε του αντίδραση μεταδίδοντας τη σιγουριά του και στους υπόλοιπους παίκτες της άμυνας.
Ο Ρότα ήταν η μία από τις αρκετές εκπλήξεις της βραδιάς από τον προπονητή της ΑΕΚ Αργύρη Γιαννίκη. Ο παίκτης πάντως δικαίωσε τον προπονητή του για την εμπιστοσύνη που του έδειξε και έκανε ένα πολύ καλό ματς δείχνοντας εξαιρετικά στοιχεία για το μέλλον. Έκανε δύο τρομερά κοψίματα, το ένα όμως από τα δύο στα όρια της άγνοιας κινδύνου, αφού κάποιο κοράκι που θα έψαχνε την ευκαιρία δεν θα την άφηνε να περάσει ανεκμετάλλευτη και θα του σφύριζε πέναλτι κι ας έχουμε σιγουρευτεί όλοι ξαναβλέποντας τη φάση ότι δεν ήταν. Στα συν της βραδιάς πάντως η εμφάνισή του, φτάνει να βάλει το κεφάλι κάτω και να συνεχίσει να δουλεύει με πάθος γιατί έχει να παλέψει και με αρκετά δύσκολους ανταγωνιστές όπως ο Μισελέν και ο Μπακάκης.
Ο Μοχαμάντι έπαιξε από… κεκτημένη ταχύτητα και απέδωσε καλά επίσης από κεκτημένη ταχύτητα. Σα να λέμε ήταν ένας παίκτης που έπαιξε στον αυτόματο πιλότο. Κι εδώ ο ανταγωνισμός μεγάλος αφού καραδοκούν Χατζησαφί και Μιτάι. Τρεις παίκτες κι εδώ, όπως και δεξιά, για μια μόνο θέση.
Ο Μήτογλου δεν ήταν μόνο μια έκπληξη αλλά καλλιέργησε και μεγάλες προσδοκίες ως προς το πρόσωπό του στο οποίο μεγάλο μέρος του κόσμου της ΑΕΚ βλέπει τον μελλοντικό ηγέτης της άμυνας της ΑΕΚ. Ψηφίστηκε και MVP του αγώνα από τον κόσμο της ΑΕΚ, δηλαδή πολυτιμότερος παίκτης της συνάντησης.
Πλάι στον Μήτογλου ανεβασμένος κατά πολύ εμφανίστηκε και ο Βράνιες που συνέθεσε ένα στιβαρό δίδυμο με τον Μήτογλου και επιπλέον χρίστηκε και σκόρερ και μάλιστα, όταν του πήραν πίσω το πρώτο γκολ που πέτυχε κερδίζοντας την κόντρα από το πέναλτι, μέσα σε ελάχιστα λεπτά σκοράρισε ξανά και γράφτηκε το όνομά του στον πίνακα των σκόρερς.
Ο Σιμόες έκλεισε μια ανοιχτή πληγή της εντεκάδας με την επιστροφή του από τραυματισμό και μέχρι το 84' που αντικαταστάθηκε από τον Σάκχοφ υπηρέτησε τίμια τον ρόλο που του είχε αναθέσει ο προπονητής του στο γήπεδο.
Ο Σιμάνσκι, αν και προερχόταν από τραυματισμό, τα έδωσε όλα όσο άντεχε. Όταν τον πρόδωσαν οι δυνάμεις του δεν μπορούσε πια να προσφέρει πολλά πράγματα στην ΑΕΚ.
Ο Γέβτιτς, μέχρι το 35' που τραυματίστηκε παθαίνοντας διάστρεμμα, έψαχνε να βρει τα πατήματά του χωρίς να τα καταφέρνει ιδιαίτερα.
Ο Γκαρσία ήταν δραστήριος αλλά ουσιαστικά φάνηκε μόνο στη φάση που έφυγε σαν σφαίρα και έβγαλε την ασίστ στον Αραούχο για το πρώτο γκολ της ΑΕΚ.
Ο Τσούμπερ φάνηκε κουρασμένος από τα συνεχή παιχνίδια με την ΑΕΚ και την Εθνική Ελβετίας αλλά η ποιότητά του κάνει μπαμ από μακριά και σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται θα είναι πάντα ένας επικίνδυνος παίκτης που δεν τον αφήνει εύκολα κανένας προπονητής στον πάγκο.
Ο Αραούχο είναι ο παίκτης που θα μπορούσε να γράφει κανείς ασταμάτητα για τον τρόπο που αγωνίζεται. Είναι ένα υπέρ πολύτιμο εργαλείο στα χέρια κάθε προπονητή, όχι μόνο για τα γκολ που βρίσκει τον τρόπο να βάζει αλλά και για όλα εκείνα που προσφέρει στη διάρκεια ενός αγώνα και δεν φαίνονται με την πρώτη ματιά. Πρώτα απ' όλα είναι από τους λίγους επιθετικούς που μαρκάρει τον αντίπαλο όταν χάνεται η μπάλα. Δεύτερον, τρέχει ασταμάτητα κυνηγώντας αντιπάλους ακόμα κι αν χρειαστεί να φτάσει στην καρδιά της άμυνας της ομάδας και να μετατραπεί σε έναν ακόμα αμυντικό. Στη συνέχεια καταφέρνει να επιστρέφει στη θέση του στην κορυφή της επίθεσης και να γίνεται επικίνδυνος για την αντίπαλη άμυνα. Δεν υπάρχουν πολλοί επιθετικοί που να τα κάνουν όλα αυτά γι' αυτό και κάθε προπονητής του μπορεί να εκτιμήσει την πολύτιμη προσφορά του. Ο Αραούχο κάνει πολλά πράγματα μαζί και είναι από τους λίγους ποδοσφαιριστές που μέχρι τη λήξη του ματς ή μέχρι τη στιγμή της αντικατάστασής του έχει δώσει τα πάντα και αποχωρεί κατάκοπος από το ματς.
Ο Μάνταλος, που πήρε τη θέση του Γέβτιτς στο 35' επειδή τραυματίστηκε συνέβαλε πολύ να δέσει το κέντρο της ΑΕΚ και είχε πολλές στιγμές που τον ένιωσε για τα καλά η άμυνα του Ατρομήτου. Από δικό του κόρνερ πέτυχε ο Βράνιες το 3-0 ενώ και ο ίδιος είχε δύο καλές στιγμές για να σκοράρει. Πάντως από τον Γέβτιτς ήταν καλύτερος παίζοντας στην ίδια ακριβώς θέση.
Ο Άμραμπατ που μπήκε στο 67' στη θέση του Γκαρσία ήταν ίσως ο κορυφαίος παίκτης της ΑΕΚ αφού όλη η ομάδα αναζωογονήθηκε με την παρουσία του και κάθε φορά που έπαιρνε τη μπάλα στα πόδια του έκανε άνω-κάτω την άμυνα του Ατρομήτου. Αυτός κέρδισε και το πέναλτι που απέφερε το 2-0 με τρομερή ενέργειά του μέσα στην περιοχή.
Ο Λε Ταλέκ που αντικατέστησε τον Σιμάνσκι στο 68' τακτικά ήταν καλύτερος από τον Πολωνό αλλά, βρε αδερφέ, τι χάνεις εκεί προς το τέλος του αγώνα όταν δέχεσαι την μπάλα από τη μαγική ασίστ του Αμπραμπάτ και βρίσκεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Πώς τα καταφέρνεις να την στείλεις άουτ; Εκατό φορές να το δοκιμάσεις πάλι αποκλείεται να το ξαναπετύχεις αυτό.
Ο Σάκχοφ που αντικατέστησε τον Σιμόες στο 84' δεν κατάφερε να δείξει κάτι αφού ήταν ελάχιστο το διάστημα που αγωνίστηκε.
Το ίδιο ισχύει και για τον Ανσαριφάρντ που αντικατέστησε τον Αραούχο στο ίδιο λεπτό.
Και πάμε τώρα στον καινούριο προπονητή, τον Αργύρη Γιαννίκη. Πρώτα απ' όλα το άτομο αυτό πρέπει να έχει μεγάλα άντερα. Όταν στην πρώτη σου μέρα σε μια ομάδα πρωταθλητισμού σαν την ΑΕΚ δεν λογαριάζεις κανέναν και τίποτα και δεν διστάζεις να εφαρμόσεις αυτά που έχεις μέσα στο κεφάλι σου, χωρίς να λάβεις υπόψη σου παλιούς και νέους ποδοσφαιριστές, ήδη γνωστά και αφομοιωμένα συστήματα, πιθανές δυστροπίες βεντετών ή ακόμα και ξινισμένα μούτρα παραγόντων που ο καθένας από αυτούς έχει τις συμπάθειές του ανάμεσα στους παίκτες και επιπλέον τις κριτικές των γνωστών προπονητών της εξέδρας που πολλές φορές δεν διστάζουν να εκφραστούν και εν μέσω αποδοκιμασιών από τις κερκίδες, πάει να πει ότι δεν καταλαβαίνεις τίποτα και το λέει η καρδούλα σου.
Για να δούμε, λοιπόν, τι τόλμησε και έκανε στην πρώτη του παρουσία στον πάγκο της ΑΕΚ ο Γιαννίκης. Άφησε εκτός αποστολής τους Μπακάκη, Σβάρνα, Τάνκοβιτς και Μιτάι. Άφησε εκτός εντεκάδας τους Μισελέν, Χατζησαφί, Τζαβέλα, Λε Ταλέκ, Σάκχοφ, Μάνταλο, Αμραμπάτ και Ανσαριφάρντ. Το σκεπτικό του βέβαια ήταν διαφορετικό για την κάθε μία περίπτωση. Ας πούμε τον Μισελέν τον άφησε εκτός για να τον ξεκουράσει από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Τους Τζαβέλα, Λε Ταλέκ και Αμραμπάτ τους άφησε εκτός επειδή ήταν καταπονημένοι από ταξίδια, τραυματισμούς και συνεχόμενους αγώνες. Είχε βέβαια στην άκρη του μυαλού του ότι τους Αμραμπάτ και Λε Ταλέκ θα τους χρησιμοποιούσε σε κάποια στιγμή του αγώνα όπως και έγινε. Τον Μάνταλο θα τον χρησιμοποιούσε σαν αλλαγή όπως και επίσης έγινε. Και για λιγότερο χρονικό διάστημα θα χρησιμοποιούσε και τους Ανσαριφάρντ και Σάκχοφ που και αυτό έγινε.
Το μεγάλο του τόλμημα όμως ήταν η χρησιμοποίηση για πρώτη φορά στη βασική εντεκάδα των Ρότα και Μήτογλου οι οποίοι και τον δικαίωσαν πέρα για πέρα με την εμφάνισή τους. Θα μπορούσε να έχει προκύψει και το αντίθετο αποτέλεσμα. Με κάποια στραβή αυτοί οι δύο να αποδεικνύονταν μοιραίοι και για τον εαυτό τους και για την ομάδα. Αλλά αν δεν τολμάς δεν πρόκειται ποτέ να πας ένα σκαλί πιο ψηλά από αυτό που βρίσκεσαι. Ο Γιαννίκης εμπιστεύτηκε το ένστικτό του και ταυτόχρονα και τους νεαρούς παίκτες και αυτόματα τους μετέδωσε αυτή την πίστη και ως προς τον εαυτό τους. Με λίγα λόγια τους ενέπνευσε την αυτοπεποίθηση.
Επίσης, εκεί που όλοι είχαμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Τσούμπερ πρέπει να παίζει σταθερά σαν δεκάρι στην ομάδα, ο Γιαννίκης επέλεξε να τον ξεκινήσει στο αριστερό άκρο της επίθεσης αφήνοντας τον κουρασμένο και ταλαιπωρημένο Αμραμπάτ στον πάγκο. Όταν τον χρησιμοποίησε φρέσκο στο τελευταίο μισάωρο ο Μαροκινός τον έβγαλε ασπροπρόσωπο καταθέτοντας την ψυχή του μέσα στο γήπεδο. Δεν του βγήκε η επιλογή του Γέβτιτς σαν οργανωτή του παιχνιδιού αλλά ήρθε ο τραυματισμός του να φέρει στην εντεκάδα τον Μάνταλο που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Η άμυνα ήταν πιο σωστά δουλεμένη και έδεσε καλύτερα το δίδυμο Μήτογλου-Βράνιες, που έχοντας μπροστά τους το τείχος Σιμόες-Σιμάνσκι ένιωθαν πολύ πιο σίγουροι και περιόρισαν στο ελάχιστο τα λάθη πανικού στα οποία υπέπιπταν με μεγάλη ευκολία σε προηγούμενα παιχνίδια. Τα άκρα της άμυνας δούλεψαν σε αγαστή συνεργασία με τα εξτρέμ (όχι τόσο του Γκαρσία με τον Ρόκα εξ αιτίας του πρώτου).
Με λίγα λόγια ο Γιαννίκης είχε πλάνο με αρχή, μέση και τέλος το οποίο και εφάρμοσε τέλεια αλλά το σημαντικό είναι ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να το αναλύσει και στους παίκτες του και αυτοί να το εκτελέσουν σωστά σε ένα ποσοστό περίπου 80%. Για πρώτη μέρα συνεργασίας σε αγώνα δεν το λες και άσχημα. Εξαιρετικές και οι επιλογές του στις αλλαγές που από την κάθε μία πήρε το δικό της μερίδιο συμβολής στην τελική επικράτηση. Τέλος, παρέμεινε σεμνός στις δηλώσεις του, λιτός, σοβαρός, μετρημένος και μακριά από φανφάρες και παχιά λόγια χωρίς ουσία και νόημα.
Τώρα η ΑΕΚ μπαίνει σιγά-σιγά στα δύσκολα αφού ακολουθεί μια τετράδα αγώνων φωτιά όπου πολλά θα κριθούν ως προς τις δυνατότητες της φετινής ομάδας και για το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει αλλά και για τις ικανότητες του Γιαννίκη ως προς τη διαχείριση δύσκολων καταστάσεων και την σωστή προετοιμασίας της ομάδας σε αγωνιστικό και ψυχολογικό επίπεδο. Η ζόρικη τετράδα αγώνων ξεκινά με την αναμέτρηση Βόλος-ΑΕΚ, ακολουθεί το ΑΕΚ-Άρης στο ΟΑΚΑ, έπειτα έρχεται το παιχνίδι στη Ριζούπολη με τον γειτονικό Απόλλωνα και κλείνει με το ντέρμπι εναντίον του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. Μετά και από αυτό το παιχνίδι θα έχουν εξαχθεί ασφαλή συμπεράσματα και θα έχουμε να πούμε πολλά.
ΑΕΚ (Αργύρης Γιαννίκης): Στάνκοβιτς, Ρότα, Βράνιες, Μήτογλου, Μοχαμάντι, Σιμάνσκι (68' Λε Ταλέκ), Σιμόες (84' Σάκχοφ), Γκαρσία (67' Άμραμπατ), Γέβτιτς (35' λ.τρ. Μάνταλος), Τσούμπερ, Αραούχο (84' Ανσαριφάρντ).
Ατρόμητος (Γιώργος Παράσχος): Πίριτς, Καστεγιάνο, Βασιλαντωνόπουλος, Στρούγγης, Χατζηϊσαίας, Γκαλβάο, Ντένιτς, Σάλομον, Κλωναρίδης (84' Κωτσόπουλος), Μουνίθ (69' Σπιριντόνοβιτς), Κουλούρης (69' Μπεντινέλι).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου