Τρίτη 11 Ιουνίου 2024

Η επόμενη μέρα

Τέλος εποχής για την ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη. Ένα ταξίδι που άρχισε τον Ιούνιο του 2013 ολοκληρώθηκε χτες με την παραχώρηση της ηγεσίας του Δικεφάλου Αετού στον Μάριο Ηλιόπουλο. 11 ολόκληρα χρόνια που ξεκίνησαν από την περιπέτεια της Γ' και της Β' Εθνικής και κατέληξαν σε ένα νταμπλ και μια χρονιά αυτοκτονίας σε όλους τους τομείς, η οποία μάλιστα ήρθε σημαδιακά με το κλείσιμο των 100 χρόνων από την ίδρυση της ΑΕΚ.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης πέρασε στην ιστορία φορτωμένος περγαμηνές για επιτεύγματα που ίσως κανένας άλλος δεν θα μπορούσε να φέρει σε πέρας. Το κυριότερο φυσικά το γήπεδο αλλά και το προπονητικό της ΑΕΚ στα Σπάτα. Και φυσικά κάποιους τίτλους, όπως το κύπελλο του 2016, το πρωτάθλημα του 2018 και το νταμπλ του 2023. Αλλά και με κάμποσα λάθη, όμως λάθη δεν κάνει εκείνος που δεν κάνει τίποτα. Μαζί με τον Λουκά Μπάρλο θα αποτελούν πάντα τους ακρογωνιαίους λίθους του δημιουργήματος που λέγεται ΑΕΚ η οποία στην εκατονταετή ιστορία της έχει γράψει αρκετές χρυσές σελίδες. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραδίδει μια ΑΕΚ ισχυρή, υπολογίσιμη από τους αντιπάλους της, καθαρή από χρέη, με ένα υπερσύγχρονο γήπεδο στην κατοχή της και ένα εξαιρετικό προπονητικό κέντρο το οποίο θα συνεχίσει να εξελίσσεται κι όλα αυτά χωρίς να χρωστάει ούτε ένα ευρώ. Επίσης, έχει καταφέρει να βάλει τις βάσεις στην ομάδα ώστε να διαθέτει ένα πολύ καλό υλικό και έναν προπονητή που εγγυώνται τη λαμπρή συνέχεια της ομάδας, φτάνει η νέα ηγεσία να ακολουθήσει τη γραμμή της ενίσχυσης του ρόστερ με παίκτες πρώτης διαλογής, πράγμα που θα οδηγήσει την ΑΕΚ σε ακόμα πιο υψηλό επίπεδο σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Η ΑΕΚ δεν έχει τον χρόνο ούτε την πολυτέλεια να ανακόψει την πορεία της για να θρηνήσει την απώλεια του Δημήτρη Μελισσανίδη. Άλλωστε, όπως και ο ίδιος δήλωσε θα βρίσκεται κοντά στην ομάδα και θα βοηθάει με την εμπειρία του το νέο της ιδιοκτήτη. Τουναντίον, η ΑΕΚ πρέπει να κοιτάξει μπροστά, να κρατήσει τα θετικά από τη θητεία του τίγρη και να επενδύσει σε ακόμα μεγαλύτερες προκλήσεις, συνεχίζοντας να χτίζει ατενίζοντας το μέλλον της. Πισωγυρίσματα, θρήνοι και μοιρολόγια δεν ταιριάζουν στον Δικέφαλο Αετό αλλά ούτε και γκρέμισμα των όσων με τόσο κόπο, θυσίες και αγωνίες κατάφεραν να χτιστούν ως τώρα.

Ο Μάριος Ηλιόπουλος για πολλούς είναι ο άγνωστος "Χ" που μπαίνει σε ένα έτοιμο και επιτυχημένο μαγαζί και πρέπει να το κάνει ακόμα πιο όμορφο και ελκυστικό και να καταφέρει να σταθεί επάξια απέναντι στον σκληρό και συχνά αθέμιτο ανταγωνισμό που τον περιμένει. Όλοι αναρωτιούνται λοιπόν αν θα τα καταφέρει. Αν έχει τις… cojones που απαιτεί η περίσταση για να σταθεί απέναντι σε υποκοσμικούς, Τσετσένους, Δράκουλες των Καρπαθίων και μουλωχτά λαμόγια (όλοι καταλαβαίνουν ποιους περιγράφουν οι ανωτέρω προσδιορισμοί). Λογικά ξέρει τι τον περιμένει. Με το καλημέρα που εμφανίστηκε πήρε μια γεύση. Μέχρι τη Wikipedia τροποποίησαν οι άθλιοι για να τον εμφανίσουν ως οπαδό του Ολυμπιακού. Φυσικά αν ίσχυε κάτι τέτοιο καλό θα ήταν να έβγαινε ο ίδιος και να το έλεγε ευθαρσώς στον κόσμο. Ναι κύριοι. Στα νιάτα μου ήμουν Ολυμπιακός αλλά διαπίστωσα στην πορεία ότι δεν με εκφράζει σαν ομάδα και άλλαξα ρότα. Έγινα ΑΕΚτζής! Και ο μεγάλος Λουκάς Μπάρλος Αρειανός ήταν πριν αναλάβει την ΑΕΚ! Νομίζω είναι προτιμότερη μια τέτοια εξήγηση από το να αφήσει να σέρνονται όλα αυτά τα περιττώματα που αφήνουν στο διάβα τους τα γνωστά ερπετά της α(θ)λήτικης δημοσιογραφίας. Το γεγονός πως έχει κουμπαριάσει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη προκαλεί μια περισσή ανασφάλεια στον κόσμο της ΑΕΚ, αν και αυτό το γεγονός ανήκει βαθιά στο παρελθόν, πριν ο Μαρινάκης πάρει στα χέρια του τον Ολυμπιακό. Τότε ήταν κολλητοί φίλοι, όπως ήταν και ο Μαρινάκης με τον Πατέρα που αργότερα ανέλαβε για ένα χρόνο τα ηνία του Παναθηναϊκού. Εντάξει, όλοι ξέρουμε πως δεν μιλάμε και για τον πιο όμορφο, ηθικό και αγγελικά πλασμένο κόσμο όταν αναφερόμαστε σε εκείνον του ποδοσφαίρου.

Κι αφού ξεπεράσουμε όλα αυτά τα… ηθικοπλαστικά μαζί με το σοκ που προκάλεσε η αιφνίδια αποχώρηση του Δημήτρη Μελισσανίδη (και ας λέει ότι το δούλευε επί ενάμιση χρόνο), πρέπει άμεσα να πάρει μπρος η μηχανή της ΑΕΚ και κάθε στέλεχος από το δικό του πόστο να φουλάρει γιατί μας περιμένει Γολγοθάς. Ταλιμπάν δεν τους χαρακτήρισε ο τίγρης; Ε, ήρθε η ώρα να το αποδείξουν. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να μας περιμένει. Οι υποχρεώσεις είναι τεράστιες με πρώτη και κυρίαρχη τη συμμετοχή μας στο Conference League για την οποία το πλήρωμα του χρόνου πρέπει να μας βρει περισσότερο έτοιμους από ποτέ. Ας ξεμπερδέψουμε με την παγωμάρα που επικρατεί και το μούδιασμα που έχει κατακλύσει τον καθένα από εμάς. Ας τεντωθούμε, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας σηκώσουμε τα μανίκια…

Δεν υπάρχουν σχόλια: