Ο Άρης έχασε καθαρά στην Καλλιθέα με 2-0. Στη
σύνθεσή του είχε: Τον Διούδη στο τέρμα, που πολλοί τον ήθελαν στην ΑΕΚ (και
εγώ), τον Καράμπελα, που επίσης πολλοί φώναζαν να τον φέρουμε πίσω στην ΑΕΚ για
να λύσουμε το χρόνιο πρόβλημα του αριστερού μπακ, τον Ντούνη, που όταν τον
αφήσαμε ελεύθερο από την ΑΕΚ πολλοί ήταν εκείνοι που είχαν χαλαστεί, τον
Ανάκογλου, που ήρθε στην ΑΕΚ έχοντας πάρει το χρίσμα από τον ίδιο τον τίγρη σαν
ο μελλοντικός ηγέτης της ΑΕΚ που "ερχόταν" από τα τάρταρα της Γ' και της
Β' Εθνικής, τον Τάτο, που ήταν αμέτρητοι όσοι μας κουνούσαν το δαχτυλάκι που
δεν τον πήραμε για να αποκτήσουμε τον ποδοσφαιρικό εγκέφαλο της δεκαετίας και
τέλος τον Τζιμπούρ, που έπαιξε σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, τον τρομοκράτη
χωρίς εκρηκτικά, που πολλοί είναι εκείνοι που ακόμα και σήμερα υποστηρίζουν ότι
αν τον είχαμε κρατήσει θα ήταν καλύτερος από Αλμέιδα και Πέκχαρτ στην κορυφή της
επίθεσης. Ένα καλό μάθημα για όλους μας ώστε να μην είμαστε ποτέ βιαστικοί στις
κρίσεις μας και να μη διεκδικούμε κατ' αποκλειστικότητα το αλάθητο του Πάπα,
επειδή πάντα θα υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θα ξέρουν κάτι περισσότερο από
εμάς στον τομέα τους και τους οποίους ίσως πρέπει να εμπιστευόμαστε περισσότερο…
