Επενδυτές σε ψιλικατζίδικα

Αυτή η ιστορία να πηγαίνει η... επένδυση να βρει τον επενδυτή πώς σας φαίνεται; Σε μας πάντως φαίνεται τόσο κουλή όσο κουλοί είναι κι αυτοί που διοικούν την ΑΕΚ. Το κοινώς αποδεκτό είναι να πηγαίνει ο επενδυτής και να χτυπάει την πόρτα εκείνου στον οποίο επιθυμεί να επενδύσει. Ο Αδαμίδης χτες έφυγε προς άγνωστο προορισμό και ο Κασνακίδης βρέθηκε στην Αγγλία. Ρε παιδιά, δεν παίρνατε μαζί σας και μερικούς φουσκωτούς ώστε αν αρχίσει και αντιστέκεται αυτός ο επενδυτής να τον μπαγλαρώσετε και να τον φέρετε δεμένο χειροπόδαρα στην Αθήνα;

Οι κακές εφημερίδες και οι κακοί δημοσιογράφοι έχουν βάλει σκοπό τής ζωής τους να διαβάλουν την ΑΕΚ και να στήνουν φανταστικά σενάρια περί αποσύνθεσης των πάντων μέσα στην ομάδα. Έτσι και η Real News αποφάσισε να στήσει μια συνέντευξη με τον Βάργκας και να παραποιήσει τα λεγόμενά του ώστε να φαίνεται πως ρίχνει ανάθεμα σε προπονητές και διοίκηση. Έλα όμως που η Real News είναι σοβαρή εφημερίδα και διαθέτει έμπειρους δημοσιογράφους που δεν πέφτουν εύκολα στην παγίδα ούτε κάνουν τόσο σοβαρές γκάφες, όπως θέλησαν να τους παρουσιάσουν. Η πιο απλή λογική λέει ότι ο επαγγελματίας δημοσιογράφος "δένει" τον συνεντευξιαζόμενο φροντίζοντας να καταγράψει την μεταξύ τους συνομιλία σε ένα δημοσιογραφικό μαγνητοφωνάκι. Τι πιο απλό; Διότι, ναι μεν τα γραπτά μένουν, αλλά όσα εγγράφονται μένουν ακόμα περισσότερο και συνήθως τσούζουν και πιο πολύ. Τα είπε όλα, λοιπόν, όσα δημοσίευσε η καλή εφημερίδα ο κύριος Βάργκας και αποδείχτηκε άνθρακες ο θησαυρός των διαψεύσεων της διοίκησης της ΑΕΚ. Τώρα, γιατί τα είπε σηκώνει μεγάλη συζήτηση.

Οι παίκτες σιγά-σιγά έχουν αρχίσει να λένε πράγματα και μόνο όσοι κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους αρνούνται να το παραδεχτούν. Η κατάσταση στην ΑΕΚ θυμίζει έντονα μέρες 2003-2004, εκεί λίγο πριν την διάλυση και την αποψίλωση που έγινε τότε στην ομάδα. Και έφυγαν οι Τσιάρτες και οι Ζαγοράκηδες για να έρθουν οι Μπουρμποκρασάδες τής εθνοσωτήριας διοίκησης του 2004 υπό την ηγεσία τού Ντέμη Νικολαΐδη. Σκοπός η ανασύσταση της αυτοκρατορίας σε χρονικό ορίζοντα πενταετίας -έτσι έλεγαν τότε- και για να συμβεί αυτό έπρεπε πρώτα να περάσουμε μέσα από την οικονομική εξυγίανση της ΠΑΕ.

Πέρασαν εφτά χρόνια και σήμερα η ΑΕΚ βρίσκεται μπροστά στο ίδιο ακριβώς σταυροδρόμι. Με μια διαφορά. Δεν υπάρχουν πια οι άνθρωποι που θα βγουν μπροστά και θα συνδράμουν οικονομικά για να σωθεί η ΑΕΚ από την επερχόμενη καταστροφή. Τα ίδια πράγματα ετοιμάζονται να γίνουν και τώρα, πάντα εν αγνοία του κόσμου. Ξεπούλημα όσων παικτών έχουν ακόμα μια υποτυπώδη αξία και αντικατάστασή τους με φτηνούς ξένους και ντόπιους ποδοσφαιριστές χωρίς μεγάλες απαιτήσεις. Και φτάνουμε στο αποτέλεσμα να βλέπουμε μπροστά μας μια ΑΕΚ, χωρίς γήπεδο, χωρίς διοίκηση, δίχως ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, χωρίς δεκάρα στα ταμεία, χωρίς πλάνο, χωρίς τίτλους και να είναι φορτωμένη με τόσα χρέη που για να αποσβεστούν κάποτε θα πρέπει να περάσουν τόσα χρόνια που ίσως το ποδόσφαιρο τότε να παίζεται πια σε πισίνες από ποδοσφαιριστές που θα περπατάνε όρθιοι πάνω στο νερό.

Και όλοι, μα όλοι μας, δείχνουμε να μην έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει γύρω μας. Μας καλλιεργούν ένα κλίμα πλαστής ευφορίας όπου διάφοροι πολυεκατομμυριούχοι ερίζουν για το ποιοι απ' αυτούς θα αναλάβουν τις τύχες των ελληνικών ομάδων για να τις κάνουν υπερδυνάμεις στην Ευρώπη. Πρέπει να ξυπνήσουμε κάποια στιγμή και να ρίξουμε μπόλικο νερό στο πρόσωπό μας. Τα μεγέθη που ακούμε και νομίζουμε ότι υπάρχουν είναι ένας καλά επεξεργασμένος μύθος. Τα 100 εκατομμύρια ευρώ λόγου χάριν, είναι ένα απίστευτα μυθικό ποσό για να το διαθέτει ακόμα και ο πιο ευκατάστατος επιχειρηματίας. Πόσο μάλλον να τα βάλει σε μια ποδοσφαιρική ομάδα. Δεν υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, τουλάχιστον όχι στην έκταση που μας τις παρουσιάζουν. Όταν ένας πρίγκιπας από τα Αραβικά Εμιράτα ή τη Σαουδική Αραβία συζητάει για να βάλει 15 εκατομμύρια ευρώ σε μια αύξηση μετοχικού κεφαλαίου ποδοσφαιρικής ΠΑΕ, από μόνο του αυτό δείχνει πόσο μεγάλο είναι το παραμύθι που μας πουλάνε για να κάνουμε όνειρα και να ζούμε μέσα σε μια πλαστή νιρβάνα. Ο Βαρδινογιάννης με 15 εκατομμύρια δίνει τον Παναθηναϊκό. Στην ΑΕΚ λένε ότι όποιος φέρει 10 εκατομμύρια τα πήρε όλα κι έφυγε. Και δεν βρίσκεται κανείς! Κι εμείς μασάμε ακόμα με τους πολυεκατομμυριούχους που θα ανοίξουν τις κάνουλες και θα τρέχει χρυσάφι;

Από την άλλη, η πιο προσγειωμένη θεώρηση των πραγμάτων είναι αυτή με τους διάφορους επενδυτές. Επενδύω θα πει βάζω ένα κεφάλαιο με σκοπό να αποκομίσω κέρδη. Αυτό ναι, είναι πιο εφικτό. Αλλά πώς θα εξασφαλίσει τα κέρδη που προσδοκά ο κάθε επενδυτής και σε τι βάθος χρόνου; Εξαρτάται από τις υποδομές τού μαγαζιού που θα αναλάβει, από την πελατεία που θα προσελκύσει και από το προϊόν που θα προσφέρει.

Στις υποδομές υπάρχει για ΑΕΚ και Παναθηναϊκό η προοπτική ενός γηπέδου, που δυστυχώς όμως με την στρεβλή νομοθεσία που έχουμε στην Ελλάδα πρέπει πρώτα να πάρει την έγκριση καμιάς πενηνταριάς οικολόγων, μερικών χιλιάδων κορμοράνων και μερικών εκατοντάδων σμηνών πετροκότσυφα, μέχρι να συναποφασίσουν όλοι αυτοί να δώσουν την έγκρισή τους για να χτιστεί, αλλά πάντα υπό προϋποθέσεις. Με μειωμένη χωρητικότητα, χωρίς εμπορικές χρήσεις, δίχως πάρκινγκ για αυτοκίνητα και μπορεί να απαιτήσουν να μην υπάρχουν και προβολείς στα υπό κατασκευή γήπεδα επειδή είναι ορατό το ενδεχόμενο ο έντονος φωτισμός να εμποδίζει την αναπαραγωγή τής νυχτερίδας ρουφέτα-ρουφέτα. Οπότε χέστην την επένδυση. Υπάρχουν και οι ακαδημίες φυσικά. Αλλά έχουμε να δούμε Έλληνα παίκτη-ταλέντο που να βγήκε από ακαδημίες ελληνικής ομάδας και που να λογίζεται σαν επένδυση, από τον καιρό που το ποδόσφαιρο παιζόταν με πυτζάμες και τσόχινες παντούφλες.

Έπειτα έχουμε το προϊόν. Κι όταν λέμε προϊόν σαφώς μιλάμε για το θέαμα που προσφέρουν οι ομάδες στην Ελλάδα. Το προϊόν όμως είναι αλληλένδετο με το υλικό που διαθέτουν οι ομάδες. Και ο επενδυτής αν απαιτήσει καλό προϊόν πρέπει πρώτα να αναβαθμίσει το υλικό τής ομάδας στην οποία θα επενδύσει. Διότι ποιος επενδυτής μπορεί να φανταστεί θέαμα με εργαλείο τον Καραγκούνη; Εκτός αν σκέφτεται να επενδύσει στο πόλο που οι βουτιές έχουν μεγαλύτερη αξία από τις κλωτσιές.

Και τέλος έχει να εξετάσει ο κάθε επενδυτής και την πελατειακή βάση που θα βρει για να μπορέσει κάποια στιγμή να την αυγατίσει ώστε να αυξήσει τα κέρδη του. Ποια βάση να βρει; Των τριών και των πέντε χιλιάδων που μαζεύονται πια -κι αυτοί μετά δυσκολίας- τις Κυριακές στα γήπεδα; Με τόση απαξίωση, με τόσα στημένα ματς, με τόσες φήμες, με τόσους μάγκες προέδρους στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης που λειτουργούν σαν φεουδάρχες, με τόσα λαμόγια αεριτζήδες και τυχάρπαστους που θα βρει μπροστά του και θα πρέπει να τους ανταγωνιστεί (με ποιον τρόπο άραγε αν δεν γίνει κι αυτός σαν τα μούτρα τους;), με τέτοια διοίκηση στο ποδόσφαιρο και ειδικά με τέτοια ηγεσία και με τέτοιους διαιτητές που έχουν μάθει το αυγό να το μετατρέπουν σε κορόμηλο, ποιος σοβαρός επενδυτής θα έρθει να βάλει τα ωραία του λεφτουδάκια σ' αυτόν τον παράδεισο της γελοιότητας, της υποκρισίας και της διαφθοράς; Καλημέρα σας...