Παναιτωλικός-ΑΕΚ 0-2

Πέρασε και από το φιλόξενο Αγρίνιο η ΑΕΚ, χωρίς να εντυπωσιάσει, αλλά παίζοντας ορθολογικά και προσέχοντας περισσότερο τα νώτα της, όπου άλλωστε βρίσκεται και το αδύνατο σημείο της. Λέγαμε για τον Μπέλεκ στην προηγούμενη ανάρτηση και για τις τάσεις φυγής που είχε εκδηλώσει και σημειώναμε ότι μόνο ο Κωστένογλου μπορούσε να τον αφυπνίσει και να του αλλάξει την ψυχολογία. Και φαίνεται ότι ο προπονητής τής ΑΕΚ το έχει. Μπορεί να ανεβάζει τους ποδοσφαιριστές του και να καταφέρνει να παίρνει από αυτούς το μάξιμουμ που μπορούν να δώσουν μέσα στο γήπεδο. Και δεν είναι εύκολη δουλειά αυτή όταν απέναντί του έχει απλήρωτους παίκτες και απαξιωμένους από το σύνολο του τύπου. Καθημερινά γράφονται άρθρα για το περιορισμένων δυνατοτήτων ρόστερ τής ΑΕΚ και για τα πολλά κενά που έχει στις περισσότερες θέσεις. Αν αυτό το διαχειρίζεται σωστά ο προπονητής και το χρησιμοποιεί για να κεντρίσει το φιλότιμό τους, τότε μπράβο του. Στο γήπεδο πάντως αυτό βγαίνει.

Έτσι, είδαμε χτες μια ΑΕΚ να προσέχει την άμυνά της, παρά τις συνεχόμενες γκάφες τού Μανωλά που την έφεραν πολλές φορές σε δύσκολη θέση, αλλά ευτυχώς βρέθηκε ο Δέλλας σε πολύ καλή μέρα και ο Γεωργέας, σε ένα ρόλο ασυνήθιστο για τον ίδιο και για όλους μας, που κατάφερε να χριστεί κορυφαίος τού γηπέδου. Σε δυο επιθέσεις όλες κι όλες η ΑΕΚ μπόρεσε να πετύχει δύο γκολ, σε αντίθεση με τους γηπεδούχους που χαράμισαν κάθε καλή ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε. Η ΑΕΚ προσπάθησε να διαφυλάξει το 0-1 και τα κατάφερε χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Μπάλα δεν έπαιξε με την έννοια της ομάδας που κεντάει μέσα στο γήπεδο, έβγαλε όμως μια δυναμική χάρη στο πάθος των περισσοτέρων παικτών της και πέτυχε να επιβάλει τον ρυθμό της και να φύγει με το τρίποντο από μια δύσκολη έδρα χωρίς να χρειαστεί να φτύσει αίμα.

Ο Αραμπατζής δεν είχε πίεση, αλλά σε μια φάση που χρειάστηκε να βγει και να καθαρίσει δεν το έκανε, με αποτέλεσμα η ΑΕΚ να γλιτώσει το γκολ εξαιτίας τής κακής τοποθέτησης του Χαριστέα στη σέντρα τού Καμαρά.

Ο Κοντοές μια χαρά τα πήγε και χτες αλλά θα πρέπει να τον προφυλάξει ο Κωστένογλου γιατί έχει πολλά συνεχόμενα ματς στα πόδια του και πρέπει να πάρει ανάσες.

Ο Καράμπελας ταλαιπωρήθηκε αρκετά από την πλευρά του, αφού οι περισσότερες επιθέσεις τού Παναιτωλικού από εκεί εκδηλώθηκαν. Η αλήθεια είναι όμως ότι δεν είχε τις βοήθειες που έπρεπε από τον Λεονάρντο. Το φιλότιμό του έσωσε την κατάσταση, αφού ανέβηκε στο τελευταίο κρίσιμο 20λεπτο και έβγαλε το πάθος που χρειαζόταν για να αναχαιτίσει τους αντιπάλους του, ενώ πήρε και σημαντικές βοήθειες από τον Σιαλμά που έπαιξε αριστερά στην θέση τού Λεονάρντο.

Ο Δέλλας χτες ήταν άρχοντας. Ο παλιός καλός Τραϊανός. Και ευτυχώς δηλαδή γιατί δίπλα του είχε έναν πολύ επικίνδυνο Μανωλά αλλά και μια άτολμη και ρηχή επιθετική γραμμή των γηπεδούχων και έτσι κατάφερνε να καθαρίζει με σχετική ευκολία τον όποιο κίνδυνο πήγαινε να δημιουργηθεί.

Ο Μανωλάς... Καταντάει κουραστικό να λέμε κάθε φορά τα ίδια πράγματα αλλά όταν περιγράφεις την σκληρή πραγματικότητα δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Δίχως ίχνος εμπάθειας προς το πρόσωπό του (και γιατί άλλωστε) το παιδί έχει σοβαρότατο πρόβλημα συγκέντρωσης στα καθήκοντά του. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πού τρέχει ο λογισμός του τη στιγμή που αγωνίζεται, αν είναι ερωτευμένος ή αν τον απασχολεί το οικονομικό και η εκκρεμότητα που υπάρχει με το συμβόλαιό του, αλλά αν δεν συγκεντρωθεί άμεσα κινδυνεύει να χρεωθεί με χαρακτηρισμούς που καθόλου κολακευτικοί δεν θα είναι για τον ίδιο. Και είναι αμαρτία και δεν του αξίζει κάτι τέτοιο. Εμείς έναν άλλο Μανωλά είδαμε όταν ξεκινούσε να παίζει στην ΑΕΚ και αυτόν θέλουμε πίσω. Το δυνατόν συντομότερο.

Ο Μάκος, όπως πάντα μαχητής, αλλά χωρίς καθαρό μυαλό, ανάγκασε τον προπονητή του να τον αντικαταστήσει παρόλο που ήταν ο μοναδικός καθαρόαιμος αμυντικός χαφ που υπήρχε μέσα στην εντεκάδα! Αν αυτό δεν του πει τίποτα τότε έχει σοβαρό πρόβλημα. Και γι' αυτόν υπάρχει η δικαιολογία τής κούρασης από τα συνεχή ματς.

Ο Γεωργέας, για άλλη μια φορά, δικαιολόγησε γιατί θα είναι πάντα στις καρδιές όλων των Ενωσιτών σαν ο δικός τους Φούλης από την Καλαμάτα με τα φυτά που είναι ωραία. Γνήσιος ΑΕΚτζής που τιμάει μέχρι το τελευταίο ψίχουλο το ψωμί που έφαγε όλα αυτά τα χρόνια στην ΑΕΚ. Κορυφαίος ο Νικόλας και με τις καλύτερες δηλώσεις μετά το τέλος τού αγώνα: "ΑΕΚ είμαστε, τα λεφτά δεν έχουν καμιά σημασία μπροστά της"!

Ο Κάρλος έκανε ένα ακόμα καλό παιχνίδι χτες στο Αγρίνιο. Δείχνει να ανεβαίνει διαρκώς κι αυτό είναι καλό για την ΑΕΚ. Τώρα, πόσο καλό είναι να συμβαίνει αυτό με παίκτες όπως ο ίδιος, ο Μπέλεκ, ο Κάλα, που το καλοκαίρι θα αποτελέσουν παρελθόν από την ομάδα, είναι κάτι που θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά αυτούς που τους έφεραν, αν φυσικά υπάρχουν στην ομάδα κι αυτοί μέχρι τότε!

Ο Λεονάρντο δεν τα κατάφερε να συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις. Κάτι η κούραση, κάτι ο τραυματισμός που είχε στο ματς με τον Λεβαδειακό, κάτι οι αυξημένες απαιτήσεις που του δημιούργησαν τη σχετική πίεση και κάτι το ακατάσχετο μπλαμπλά τής περασμένης εβδομάδας γύρω από την επικείμενη μεταγραφή του στο εξωτερικό και τους κατασκόπους που είχαν έρθει να τον παρακολουθήσουν, δεν του βγήκε σε καλό όλο αυτό. Αντικαταστάθηκε στο 60' και σωστά, αφού και σκασμένος ήταν και δεν είχε βοηθήσει όσο μπορούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μοναδική καλή του στιγμή η βαθιά μπαλιά στον Μπέλεκ που την άλλαξε με τον Λυμπερόπουλο και απέφερε τελικά το πρώτο γκολ.

Ο Λυμπερόπουλος άλλαξε μαγικά τη μπάλα με τον Μπέλεκ και είδαμε ένα από τα πιο όμορφα γκολ, το οποίο ήταν και αποτέλεσμα συνδυασμένης προσπάθειας. Κατά τ' άλλα έπαιξε έξυπνα, όπως ξέρει καλά να κάνει, κυρίως με την πλάτη στο αντίπαλο τέρμα, απασχόλησε και έναν και δύο αμυντικούς με την επιτήρησή του, αλλά στο τέλος πλήρωσε τις συνεχείς παρουσίες του με μια θλάση που θα τον κρατήσει έξω τουλάχιστον για 15 μέρες.

Ο Μπέλεκ, για πρώτη φορά, υπήρξε 100% αποτελεσματικός. Δύο ευκαιρίες, δύο γκολ. Η κίνηση δε που κάνει στο πρώτο γκολ, μετά την ασίστ τού Λυμπερόπουλου, θύμισε κίνηση μεγάλου φορ περιοχής. Λέγαμε ότι η μεταμόρφωση του Μπέλεκ είναι αποκλειστικά έργο Κωστένογλου, αλλά επειδή δεν πρέπει να ενθουσιαζόμαστε εύκολα, καλό θα είναι να περιμένουμε να δούμε αν θα υπάρξει συνέχεια στην απόδοσή του. Η ΑΕΚ θα χρειαστεί όσο ποτέ την αγωνιστική ανάταση ποδοσφαιριστών σαν τον Μπέλεκ, τον Κάρλος, τον Σιαλμά, τον Λεονάρντο, ειδικά τώρα που θα στερηθεί επί μακρόν τις υπηρεσίες τού Γκουντγιόνσεν και για κάποιο χρονικό διάστημα και του Λυμπερόπουλου.

Ο Σιαλμάς αγωνίστηκε σε μια διαφορετική θέση από εκεί που έχει συνηθίσει να αγωνίζεται και βοήθησε αρκετά, όχι μόνο επιθετικά αλλά και ανασταλτικά.

Ο Κλωναρίδης, τις δυο φορές που έχει χρησιμοποιηθεί σαν αλλαγή, μία στην Ξάνθη και μία χτες, έδειξε ότι έχει τσαγανό και μπορεί να προσφέρει. Μάλιστα σκοράρισε στην Ξάνθη ενώ και χτες παραλίγο να χριστεί σκόρερ αλλά από τη δική του ενέργεια προήλθε το δεύτερο γκολ.

Ο Κάλα έπαιξε σαν αμυντικό χαφ όταν μπήκε στο παιχνίδι και κατάφερε να κλείσει διαδρόμους προς την περιοχή τού Αραμπατζή.

Ο Κωστένογλου, αργά αλλά σταθερά, αλλάζει την ΑΕΚ. Της αλλάζει τη νοοτροπία, φτιάχνει την πεσμένη ψυχολογία των παικτών του και δεν διστάζει να ρισκάρει χωρίς να σκέφτεται το προσωπικό κόστος στην περίπτωση που δεν του βγει το ρίσκο που παίρνει. Χτες ειδικά και τι δεν είδαμε από τον προπονητής τής ΑΕΚ. Τον Γεωργέα και τον Κάλα αμυντικά χαφ, τον Μπέλεκ δεξί χαφ, τον Σιαλμά από αριστερό χαφ, μέχρι αριστερό μπακ και τον Κλωναρίδη δεύτερο επιθετικό! Όλα δούλεψαν ρολόι. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η τύχη βοηθάει τους τολμηρούς. Με τόσες ελλείψεις και με την κούραση να βαραίνει πολλούς από τους ποδοσφαιριστές του, με τη δυστροπία τού Γκέντζογλου, με δύο αγώνες από Τετάρτη σε Σάββατο, με παίκτες απλήρωτους, καταφέρνει να διαχειριστεί άριστα το υλικό που διαθέτει και να παίρνει το μέγιστο δυνατό από την απόδοσή τους.

Ο διαιτητής στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και έβγαλε το ματς δίχως ουσιαστικά παράπονα από τις δύο ομάδες. Υπάρχει μια τάση φέτος από τους διαιτητές να κάνουν κατάχρηση στις κίτρινες κάρτες. Σίγουρα και οι εντολές για περισσότερη αυστηρότητα που προέρχονται από την ΟΥΕΦΑ έχουν παίξει το ρόλο τους, όμως στο θέμα τού πειθαρχικού ελέγχου καθοριστική είναι και η προσωπικότητα του εκάστοτε διαιτητή. Αν διαθέτει τέτοια ο διαιτητής δεν χρειάζεται να κιτρινίσει το μισό γήπεδο για να επιβάλει την τάξη.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την ποδοσφαιρομάνα τής Αιτωλοακαρνανίας, το Αγρίνιο. Ήταν πολλά τα 33 χρόνια γι' αυτό τον τόπο που είχε στερηθεί τη δυνατότητα να βλέπει την ομάδα του να συμμετέχει στη μεγάλη κατηγορία. Το Αγρίνιο έχει βγάλει παιχταράδες και έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη του αθλήματος. Ο κόσμος είναι ακριβοδίκαιος, ξέρει από μπάλα και δεν χαρακτηρίζεται από τυφλό οπαδισμό. Αναγνωρίζει την αξία τού αντιπάλου και δεν διστάζει να χειροκροτήσει κάθε καλή προσπάθεια, απ' όπου κι αν προέρχεται. Κι αυτό στην απλή καθομιλουμένη ονομάζεται ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Μακάρι αυτή η ομάδα να παραμείνει για πολλά-πολλά χρόνια στη Σούπερ Λίγκα. Το αξίζει...