Η ΑΕΚ κέρδισε ντέρμπι μετά από 11 αναμετρήσεις και πέτυχε δεύτερη νίκη στη σειρά επί του Παναθηναϊκού μετά από 20 χρόνια! Από το πρώτο λεπτό μπήκε στο γήπεδο με διάθεση να πνίξει τον αντίπαλό της και το κατάφερε αφού από το 2' πήρε κεφάλι στο σκορ με μια εξαιρετική κεφαλιά του Σιμάνσκι σε σέντρα από τα αριστερά και μάλιστα με το δεξί πόδι από τον Μοχαμαντί. Τελικά πέτυχε τρία γκολ για να μετρήσει μόνο το ένα, αφού τα άλλα δύο που τα σημείωσε ο ίδιος παίκτης (Τσούμπερ) ακυρώθηκαν από το VAR σαν οριακά οφσάιντ. Από την άλλη ο Παναθηναϊκός δεν την απείλησε παρά μόνο σε μία φάση αλλά την κράτησε όρθια ο φύλακας άγγελός της Τσίτσαν Στάνκοβιτς με μια υπέροχη εξ επαφής επέμβαση. Ο Στάνκοβιτς αναδείχτηκε στο τέλος του ματς MVP του αγώνα.
Κι όμως, η γκρίνια που ακούγεται για τον προπονητή Αργύρη Γιαννίκη είναι άνευ προηγουμένου. Κράτησε την ομάδα πίσω λένε, έδωσε γήπεδο στον Παναθηναϊκό με αποτέλεσμα να φαίνεται κυρίαρχος του παιχνιδιού και τελικά άργησε πολύ να κάνει τις αλλαγές που είχε ανάγκη η ομάδα στο χώρο του κέντρου για να καταφέρει να νιώσει ασφαλής και να μπορέσει να κρατήσει ως το τέλος το νικηφόρο αποτέλεσμα.
Προσωπικά προπονητή που παίρνει το αποτέλεσμα και μάλιστα σε ντέρμπι μετά από 11 συνεχόμενα αποτυχημένα αποτελέσματα, ύστερα από τρία χρόνια ξηρασίας και απαξίωσης σε αγωνιστικό επίπεδο μιας ομάδας που δεχόταν τη μία σφαλιάρα μετά από την άλλη από ομάδες που σε άλλες εποχές είχαν χάσει από τον φόβο τους πριν ακόμα περάσουν τα διόδια και φτάσουν στην Αθήνα, εγώ αρνούμαι να τον απαξιώσω με τόση ευκολία. Αυτά περί κυρίαρχου Παναθηναϊκού εγώ τα ακούω ως μπούρδες. Και πώς είναι δυνατόν να καταστεί κυρίαρχη μία ομάδα που έχει κάνει σε 96' μισή ευκαιρία, ενώ αντίθετα έχει δεχτεί έξι μεγάλες ευκαιρίες για γκολ από την ΑΕΚ, ενώ ταυτόχρονα έχει δεχτεί τρία γκολ εκ των οποίων έχει μετρήσει μόνο το ένα; Τέτοιους κυρίαρχους μακάρι να αντιμετωπίζουμε κάθε αγωνιστική και να παίρνουμε το τρίποντο! Κυρίαρχη ήταν η ΑΕΚ στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό πριν από τρεις αγωνιστικές αλλά τους βαθμούς τους τσέπωσε η ομάδα της Τρούμπας. Προτιμώ, λοιπόν, μέχρι η ομάδα να φέρει δύο-τρεις παίκτες που θα της αλλάξουν επίπεδο, να έχω έναν προπονητή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταφέρνει να οδηγεί την ομάδα του στη νίκη, παρά να κλαίμε μετά από κάθε αγώνα για τον άδικο τρόπο που χάσαμε.
Σαφώς και παρατήρησα ανορθογραφίες κι εγώ στο συγκεκριμένο παιχνίδι αλλά δεν θα ψάξω να βρω την ευκαιρία να κράξω τον προπονητή της ομάδας μου και να του αποδώσω ευθύνες επειδή… νίκησε. Για παράδειγμα το γεγονός πως κράτησε μέσα στο παιχνίδι τον ωσεί παρόντα Μάνταλο μέχρι το 84', οπότε και τον αντικατέστησε με τον Λε Ταλέκ, είναι ένα ζήτημα. Το ότι μετά την είσοδο του Λε Ταλέκ η ομάδα κατάφερε να ισορροπήσει το ματς και να γίνει και πάλι ανταγωνιστική μιλάει από μόνο του για την ανάγκη η συγκεκριμένη αλλαγή να είχε γίνει νωρίτερα. Ίσως και η μη χρησιμοποίηση αντί του Μάνταλου του Γέβτιτς, τουλάχιστον σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, να είναι άλλο ένα ζήτημα. Το ότι αντικατέστησε τον Σιμάνσκι στο 65' που ήταν ο μοναδικός χαφ που έτρεχε σαν σκύλος σε κάθε κατεύθυνση του γηπέδου, ήταν για αρκετούς ακατανόητο. Ο Σάκχοφ που πήρε τη θέση του είναι ένας χαφ με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά. Όμως, αν για εμάς τους… απέξω φαντάζουν όλα ακατανόητα, για έναν προπονητή που ξέρει την ομάδα και τους παίκτες του από την καλή κι από την ανάποδη όλα έχουν την εξήγησή τους. Ταυτόχρονα ο Γιαννίκης με την αλλαγή του Σιμάνσι με τον Σάκχοφ, αντικατέστησε και τον Γκαρσία με τον Τσούμπερ. Η σκέψη του προπονητή είχε μεγαλύτερο εύρος από εκείνο που της προσέδωσε η εξέδρα. Αποσύροντας τον Σιμάνκσι έχασε σε ταχυδύναμη από το κέντρο, η οποία ταχυδύναμη του Πολωνού ερχόταν σε άρτια συνύπαρξη με εκείνες των Γκαρσία και Αμραμπάτ από τα άκρα. Ο Ελληνογερμανός κόουτς της ΑΕΚ θέλησε να μεταφέρει το πεδίο της σύγκρουσης περισσότερο προς το κέντρο και έτσι, με την είσοδο του Σάκχοφ, ο οποίος ναι μεν δεν τρέχει σε όλο το μήκος και το πλάτος του γηπέδου σαν τον Σιμάνσκι αλλά είναι πολύ πιο οργανωτικός και με την ταυτόχρονη είσοδο του Τσούμπερ που επίσης κινήθηκε περισσότερο στον άξονα (και τα δύο γκολ που έβαλε και του ακυρώθηκαν από τον άξονα τα έβαλε) κατάφερε να ισορροπήσει και να δέσει το κέντρο που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν το δυνατό σημείο του Παναθηναϊκού. Αυτή ήταν για μένα η κίνηση ματ που κλείδωσε το ματς και φυσικά σαν κερασάκι στην τούρτα ήρθε η απόσυρση του Μάνταλου στο 84' με την ταυτόχρονη είσοδο του Λε Ταλέκ όπου εκεί το κέντρο της ΑΕΚ απέκτησε πραγματική υπεροπλία και την ηρεμία που είχε μεγάλη ανάγκη. Αν η συγκεκριμένη κίνηση είχε γίνει κι αυτή στο 65' μαζί με εκείνες της εισόδου στο παιχνίδι των Σάκχοφ και Τσούμπερ, η ΑΕΚ ίσως να είχε διαλύσει τον Παναθηναϊκό και το 3-0 να ήταν το τελικό σκορ του αγώνα. Τέλος, η είσοδος του Χατζισαφί στο 93' στη θέση του Αραούχο πρόσθεσε έναν ακόμα κρίκο ηρεμίας στα τελευταία τρία λεπτά του παιχνιδιού, εκεί όπου η μπάλα καίει και η ψυχραιμία ενός έμπειρου αμυντικογενή παίκτη μπορεί να αποβεί καθοριστική.
Τελικά ο στόχος επετεύχθη και η ΑΕΚ πήρε αυτό που ήθελε πάση θυσία. Ας σκεφτούμε όλοι σε τι θέση θα βρισκόταν σήμερα η ΑΕΚ ακόμα κι αν είχε παραχωρήσει μια ισοπαλία στον Παναθηναϊκό πετώντας άλλους δύο βαθμούς στα σκουπίδια.
Τα έχουμε ξαναπεί. Όσο μπορεί να κρατιέται σε αυτή την απόσταση ασφαλείας από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό μέχρι να έρθει η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου και να μπορέσει να κλείσει τις πληγές της σε κάποιες καίριες θέσεις της εντεκάδας η ΑΕΚ θα είναι καλά και μέσα στο παιχνίδι. Μετά θα μπορούμε να μιλήσουμε διαφορετικά. Το ζητούμενο είναι πώς φτάνουμε ως εκεί με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
Στο επόμενο παιχνίδι με τον Αστέρα στην Τρίπολη η ΑΕΚ πάει χωρίς τον Στάνκοβιτς κάτω από τα δοκάρια της αφού αύριο μπαίνει στο χειρουργείο για να καθαρίσει τον μηνίσκο του. Ο γκολκίπερ της ΑΕΚ θα απουσιάσει ένα μήνα και θα μείνει εκτός από τα παιχνίδια με Αστέρα εκτός, Ιωνικό εκτός, ΟΦΗ εντός και επαναληπτικό κυπέλλου με την Κηφισιά εκτός. Στη θέση του φυσικά θα αγωνιστεί ο Παναγιώτης Τσιντώτας και πρέπει να του ευχηθούμε όλοι να θυμηθεί και να επαναλάβει τις εμφανίσεις του στην πρωταθληματική χρονιά 2017-18.
Από το χτεσινό ματς κορυφαίος ήταν ο Στάνκοβιτς.
Μέτριος στα τρία τέταρτα του ματς αλλά συγκλονιστικός στο τελευταίο τέταρτο ο Μισελέν.
Εξαιρετικός ο Μοχαμαντί σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, έβγαλε και τη σέντρα στο γκολ του Σιμάνκσι.
Ο Βράνιες ήταν ασταθής στο πρώτο ημίχρονο αλλά ανέβασε κατακόρυφα την απόδοσή του στο δεύτερο.
Ο Μήτογλου αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και δεν τα κατάφερε να καθαρίσει φάσεις που για το ύψος του θα έπρεπε να είναι παιχνιδάκι. Έπαιξε φοβικά και αποτέλεσε πηγή κινδύνων σε κάποιες φάσεις.
Ο Σιμόες, αν και έτρεξε πολλά χιλιόμετρα δεν έκανε καλή εμφάνιση και ήταν μία από τις αιτίες που η ΑΕΚ κόπηκε στα δύο στον χώρο του κέντρου.
Ο Σιμάνσκι έτρεξε πολύ και πάλεψε με πάθος όσο το παιχνίδι πήγαινε στην ταχύτητα και στη δύναμη. Όταν ο προπονητής του αποφάσισε να αλλάξει γραμμή πλεύσης και να περάσει σε πιο τεχνικές επιλογές τον αντικατέστησε με τον Σάκχοφ.
Ο Μάνταλος, δυστυχώς, ήταν μια τρύπα στο νερό. Μια μαύρη τρύπα στην εντεκάδα. Έτσι… άκομψα και σκληρά. Ο Γιαννίκης ίσως θα πρέπει να πάρει πάνω του το θέμα της μονιμοποίησης του Μάνταλου στην εντεκάδα και να τολμήσει να τον αφήσει και λίγο στον πάγκο να ξεκουραστεί. Λύσεις έχει η ΑΕΚ. Μπορεί να τον αντικαταστήσει μια χαρά ο Γέβτιτς ή ακόμα και ο Τάνκοβιτς ή και ο Τσούμπερ χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα στα εξτρέμ τους Γκαρσία και Αμραμπάτ και τον Αραούχο στην κορυφή της επίθεσης. Ο Τσούμπερ είναι αποδεδειγμένο ότι αποδίδει πολύ καλύτερα σαν δεκάρι και δεν καταλαβαίνω γιατί ο προπονητής δεν τολμάει να δοκιμάσει ένα τέτοιο σχήμα. Είναι το μόνο που του χρεώνω. Το μόνο κόστος που θα υπάρξει είναι ότι θα παραμείνει ο Μάνταλος στον πάγκο. Ε, και; Δεν βλέπω τίποτα κακό σε αυτό. Κανείς δεν έχει χρεωθεί με 108 τη θέση, ούτε είναι θέσφατο να μη βγαίνει από την εντεκάδα ο συγκεκριμένος παίκτης.
Ο Γκαρσία είχε όρεξη, πήρε πάνω του ενέργειες που άλλες του βγήκαν και άλλες όχι. Ειδικά όμως στα πρώτα τριάντα λεπτά του παιχνιδιού ήταν ορεξάτος και από δική του ενέργεια ξεκινάει η φάση του γκολ αφού αυτός τροφοδοτεί τον Μοχαμαντί που κάνει τη σέντρα για να σκοράρει ο Σιμάνσκι. Στο δεύτερο μέρος φάνηκε να κουράζεται, ως συνήθως και μοιραία αντικαταστάθηκε στο 65' από τον Τσούμπερ.
Ο Αμραμπάτ έπαιξε σε όλο τον αγώνα, δεν μπορεί να πει κανείς ότι θάμπωσε με τις ενέργειές του ή ότι συμμετείχε καθοριστικά σε κάποια φάση, αλλά με μια πιο προσεκτική ποδοσφαιρική ματιά θα διαπιστώσει πως ο Μαροκινός πρόσφερε περισσότερα με τις κινήσεις του -κυρίως χωρίς τη μπάλα- και με τις έξυπνες τοποθετήσεις του στον αγωνιστικό χώρο, που από τη μια προκαλούσαν προβλήματα στους αμυντικούς του Παναθηναϊκού και από την άλλη ανάγκασε τον προπονητή του τριφυλλιού να απασχολεί έναν και δύο παίκτες κάποιες φορές για να τον αναχαιτίζουν.
Ο Αραούχο ήταν και πάλι ο γνωστός Αραούχο και το μόνο που του έλειψε ήταν το γκολ. Είναι αποδεδειγμένα το βαρύ πυροβολικό της επίθεσης της ΑΕΚ και ουκ ολίγες φορές προκάλεσε τρικυμία στην άμυνα των πρασίνων. Αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός στην τελική προσπάθεια θα είχε πετύχει σίγουρα ένα τουλάχιστον γκολ.
Ο Τσούμπερ δεν ξέρω αν καλώς ή κακώς δεν χρησιμοποιήθηκε από την αρχή αλλά με την είσοδό του στο παιχνίδι άλλαξε πολλά πράγματα για την ΑΕΚ. Και μη ξεχνάμε ότι πέτυχε στην κόντρα δύο πανέμορφα γκολ που ακυρώθηκαν σαν οφσάιντ για ελάχιστα εκατοστά. Βέβαια δεν υπάρχει πολύ ή λίγο οφσάιντ. Ένα γκολ ή είναι αντικανονικό ή όχι. Και στην περίπτωση του Τσούμπερ ατύχησε να είναι και τα δύο οριακά άκυρα.
Ο Σάκχοφ που πέρασε κι αυτός σαν αλλαγή συνέβαλλε να αλλάξει ο αγωνιστικός προσανατολισμός της ΑΕΚ και να γίνει πιο συμπαγές το κέντρο της ώστε να βρίσκουν και περισσότερους διαδρόμους οι επιθετικοί.
Ο Λε Ταλέκ μπορεί να έπαιξε μόνο δέκα λεπτά συνολικά αλλά από τη στιγμή που μπήκε στο παιχνίδι ουσιαστικά έπαψε να υπάρχει Παναθηναϊκός μέσα στο γήπεδο. Πραγματικά αρχοντική εμφάνιση από τον Γάλλο.
Τέλος ο Χατζισαφί πέρασε στο ματς τρία μόλις λεπτά πριν από τη λήξη του και συνεπώς δεν μπορεί να κριθεί η απόδοσή του.
Ο Γιαννίκης αποδείχτηκε ο κακός δαίμονας του Παναθηναϊκού αφού τόσο με τον ΠΑΣ Γιάννινα όσο και με την ΑΕΚ έχει βαρεθεί να τον ρίχνει στο καναβάτσο. Αν εξαιρέσουμε την καθυστερημένη αλλαγή του Μάνταλου με τον Λε Ταλέκ, ουσιαστικά δεν χρεώνεται με κανένα άλλο λάθος. Από την άλλη έχει καταφέρει να αλλάξει τη νοοτροπία των παικτών του και να τους δώσει και πάλι το ερέθισμα να μπαίνουν μέσα στο γήπεδο για τη νίκη και να μη συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο.
Κάπου εδώ νιώθω την ανάγκη να γράψω δυο λέξεις και για τη διαιτησία. Είχα χρόνια να δω μια τόσο ακριβοδίκαιη διαιτησία σαν αυτή του Τόμας Μπογκνάρ αλλά και ολόκληρης της ομάδας των Ούγγρων διαιτητών. Πραγματικά δεν τους ξέφυγε ούτε πουλί πετούμενο. Και δικαίως η κοπελιά που βρισκόταν στο VAR θεωρείται μέσα στην κορυφαία πεντάδα σε ολόκληρο τον κόσμο. Ενδεικτικό της τρομερής τους παρατηρητικότητας και της σχολαστικής τους προσήλωσης στον έλεγχο των φάσεων τα δύο γκολ του Τσούμπερ που ακύρωσαν στην ΑΕΚ. Μας αρρώστησαν αυτές οι δύο αποφάσεις αλλά, τι να κάνουμε, ήταν πέρα για πέρα δίκαιες και μακάρι να είχαμε κάθε φορά απέναντί μας μια παρόμοια διαιτησία. Το δίκαιο βέβαια θα ήταν να έχουν και οι αντίπαλοί μας πάντα τέτοιους διαιτητές στα παιχνίδια τους και όχι τους αχυράνθρωπους που ορίζονται από τον σουρωμένο κλόουν με σκοπό να μοιράσουν τα κουκιά με την δίκαιη κατ' αυτούς κατανομή του 90-10 υπέρ του ισχυρού.
ΑΕΚ: Στάνκοβιτς, Μισελέν, Βράνιες, Μήτογλου, Μοχαμάντι, Σιμόες, Σιμάνσκι (65' Σάκχοφ), Μάνταλος (84' Λε Ταλέκ), Γκαρσία (65' Τσούμπερ), Άμραμπατ, Αραούχο (90'+3 Χατζισαφί).
Παναθηναϊκός: Μπρινιόλι, Κώτσιρας, Βέλεθ, Σάρλια, Χουανκάρ, Πέρεθ, Μαουρίτσιο, Βιγιαφάνες (84' Αλεξανδρόπουλος), Παλάσιος (73' Καρλίτος), Μακέντα, Αϊτόρ (61' Βιτάλ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου