Σ' ευχαριστώ θεέ μου

Θα περιμένατε ίσως κάποιο κατεβατό για την -ουσιαστικά- απαλλαγή τού Ολυμπιακού από την αθλητική δικαιοσύνη και για το ξεβράκωμα που έκανε στην πολιτεία ο Βαγγέλας ο Μαρινάκης. Μπα, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Ίσα-ίσα που ηρέμησα και μου δόθηκε η ευκαιρία να εμπεδώσω ακόμα περισσότερο ορισμένα πράγματα.

Και πρώτα-πρώτα πόσο περήφανος είμαι που ο θεός με φώτισε να γίνω ΑΕΚτζής. Είμαι τόσο περήφανος γι' αυτό που η ίδια η λέξη περηφάνια μοιάζει φτωχή για να αποδώσει το πώς αισθάνομαι. Και όταν λέω πως είμαι περήφανος για την ομάδα μου, δεν εννοώ φυσικά την ΑΕΚ τού Παππά, του Νοτιά και του Αδαμίδη, ούτε του Θανόπουλου, του Νικολαΐδη και του Ψωμιάδη. Είναι από ελάχιστοι έως ανύπαρκτοι όλοι αυτοί για να με κάνουν να αισθανθώ περηφάνια. Εγώ είμαι περήφανος για την άλλη ΑΕΚ, την ΑΕΚ τη Βυζαντογεννημένη που έχει γράψει ιστορία, που έχει κάνει την Ελλάδα γνωστή στα τέσσερα σημεία τού ορίζοντα, την ΑΕΚ τής προσφυγιάς και του ξεριζωμού, τη μια ζωή κατατρεγμένη, την ΑΕΚ τής αξιοπρέπειας και της τιμής, την ΑΕΚ που έχει κάνει εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο να ανατριχιάσουν με τα αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά της επιτεύγματα.

Είπε ο Μαρινάκης ότι τα παιδιά των Ολυμπιακών πάνε τη Δευτέρα στο σχολείο τους και είναι περήφανα για την ομάδα τους. Εντάξει, είναι αγράμματος ο Βαγγέλας και του αναγνωρίζω ελαφρυντικά που δεν ξέρει τι σημαίνει η λέξη περηφάνια. Αν θέλει να μάθει ας διαβάσει το άρθρο τού Στράτου Σεφτελή στο sentragoal, που δεν διστάζει να γράψει ότι η κόρη του είναι φανατική οπαδός τού Ολυμπιακού και μετά τη λήξη τού ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό έκλεισε το κινητό της τηλέφωνο από ντροπή γιατί δεν ήξερε τι να απαντήσει στους φίλους της που της τηλεφωνούσαν και τη ρωτούσαν για τα κατορθώματα της ομάδας της. Ακούς Βαγγέλα; Ντροπή είναι η λέξη που νιώθουν τα Ολυμπιακόπουλα. Περηφάνια μπορούν να νιώθουν μόνο τα ΑΕΚόπουλα, τα παιδιά των Αρειανών, των ΠΑΟΚτζήδων και ελαχίστων ακόμα οπαδών ομάδων στην Ελλάδα. Όλων εσάς των βουτηγμένων στα σκατά, μόνο ντροπή μπορούν να νιώσουν τα παιδιά σας.

Δεν θα καθίσω να αναλύσω ένα προς ένα τα επιχειρήματα που αποδεικνύουν γιατί τα Παναθηναϊκάκια, τα Βολιωτάκια, τα Πανιωνάκια, τα Ολυμπιακάκια, τα Λειβαδιωτάκια, τα Κρητικόπουλα, τα Ξανθιωτάκια, τα Καβαλιωτάκια και κάποια άλλα παιδάκια, πρέπει να νιώθουν ντροπή, αν όχι για αυτές τις ίδιες τις ομάδες τους, τουλάχιστον για τους ανθρώπους που τις διαφεντεύουν. Θα πω ξανά όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ στον θεό που έβαλε το χέρι του σ' εκείνη την τρυφερή ηλικία που διαλέγαμε με ποιους θα πάμε και ποιους θ' αφήσουμε και με έσπρωξε στα άγια χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας και δεν με έκανε κοκκινοπράσινο κανίβαλο ή Βολιώτη ευνουχισμένο ή Καβαλιώτη τρομοκρατημένο ή Πανιώνιο ξεφτιλισμένο ή Λειβαδιώτη ντροπιασμένο.

Σ' ευχαριστώ θεέ μου...