Η
ΑΕΚ κερδίζοντας με 2-0 τη Λαμία υπέγραψε προσύμφωνο παρουσίας στον τελικό του
Κυπέλλου για τέταρτη συνεχόμενη φορά, αφού η ρεβάνς με την συμπαθή ομάδα της Φθιώτιδας
θα έχει καθαρά διαδικαστικό χαρακτήρα. Στον τελικό η Ένωση θα βρεθεί αντιμέτωπη
με τον ΠΑΟΚ για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, έχοντας χάσει και τις δύο
προηγούμενες, την πρώτη με γκολ οφσάιντ στον αλήστου μνήμης τελικό του Β(Κώ)όλου,
όταν το κύπελλο στην ουσία εκχωρήθηκε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης με κυβερνητική
απόφαση και με αντάλλαγμα τη στήριξη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ιδιοκτησίας
του Σαββίδη (εφημερίδα Έθνος, κανάλι OPEN) της κυβέρνησης του
ΣΥΡΙΖΑ και την δεύτερη με ευγενική προσφορά της ΑΕΚ στον τελικό του ΟΑΚΑ όπου
οι παίκτες της είχαν ξεχάσει να παρευρεθούν επειδή έψαχναν στα μαγαζιά για
μαγιό, σαγιονάρες και αντηλιακά για τις επερχόμενες διακοπές τους που άρχιζαν
αμέσως μετά το παιχνίδι, χωρίς αυτή τους η συμπεριφορά να χαλάει κανέναν από το
ιδιοκτησιακό καθεστώς και το προπονητικό τιμ της ομάδας αφού η ΑΕΚ είχε ήδη
αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδος και επιδεικνύοντας τον συνήθη αλτρουισμό της θεώρησε
πως έπρεπε στα πλαίσια εφαρμογής του φερ πλέι να αφήσει τον Ιβάν Σαββίδη να
σηκώσει και εκείνος κάποιον τίτλο για να μη μείνει με το παράπονο και να το
παίζει αδικημένος από την απώλεια του πρωταθλήματος. Αυτά για να λέμε τα
σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Τούτη
τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Η ΑΕΚ φέτος συνέχισε το… αλτρουιστικό της έργο,
με ελλιπή ενίσχυση από το καλοκαίρι σε καίριες θέσεις όπου πονούσε, με
τοποθέτηση στον πάγο βασικών στελεχών της επειδή δεν δέχονταν να υπογράψουν νέα
συμβόλαια με τους όρους της και με την επιμονή της να διατηρεί έναν προπονητή
που δεν κατάφερε να ταιριάξει με τη φιλοσοφία της ομάδας και τελικά αποδείχτηκε
ότι δεν τον σήκωνε το κλίμα στα Σπάτα. Όλα αυτά όμορφα τοποθετημένα σε
συσκευασία δώρου και τυλιγμένα με μεταξωτή κορδελίτσα προσέφεραν στον Ιβάν
Σαββίδη, μετά τη δωρεά των δύο κυπέλλων και τον τίτλο του πρωταθλητή με την ΑΕΚ
να περιορίζεται σε ρόλο τριταγωνιστή που παρακολούθησε την όλη διαδικασία από
τον εξώστη χωρίς ουσιαστικά την παραμικρή συμμετοχή στη διεξαγωγή της κούρσας
και τη διεκδίκηση του τίτλου του πρωταθλητή. Νισάφι όμως με την δοτικότητα.
Φτάνει. Δώσαμε κύριοι! Τώρα ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε (πραγματικά) και να
κατακτήσουμε όσα μας ανήκουν. Και σε πρώτη φάση πρέπει να βουλώσουμε τα
θρασύτατα στόματα εκείνων που αντί να πουν ένα ευχαριστώ, έχουν πετάξει δυο
πήχες γλώσσα και ξερνάνε καθημερινά δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις.
