Τον
διέλυσε τον Πανιώνιο, αυτή η ίδια ΑΕΚ που δέχτηκε ολική ανατροπή από το φάντασμα
του Παναθηναϊκού, που κόντεψε να χάσει από τον αποδεκατισμένο Άρη και που έχασε
από τον ΟΦΗ με κάτω τα χέρια. Το 5-0 βέβαια, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να
λειτουργήσει σαν το χαλάκι που από κάτω του θα επιχειρηθεί να κρυφτούν όλα τα
προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στα Σπάτα. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι
σημαντικό ρόλο για να φτάσουμε σε αυτό το σκορ έπαιξε η παρουσία του νέου
προπονητή της ΑΕΚ Μάσιμο Καρέρα στα μπουθ του ΟΑΚΑ. Ξαφνικά παίκτες που δεν
είχαν δεύτερη ανάσα έγιναν ανεμογεννήτριες, περιπατητές έγιναν κατοστάρηδες και
ξινισμένοι μετατράπηκαν σε σαραγλί και μπακλαβάδες. Εκτός από τον συνήθη ύποπτο
πια, τον αμετανόητο Λιβάγια που και χτες φλέρταρε με την αποβολή, σε μια φάση
μάλιστα που η ΑΕΚ κέρδισε πέναλτι! Λες και λειτουργεί σαν Δούρειος Ίππος και
ότι χτίζουν οι υπόλοιποι έρχεται εκείνος από πίσω με μια δικιά του απερίσκεπτη
ενέργεια να το γκρεμίσει.
Συγκινητικό
το αντίο στον Νίκο Κωστένογλου από τον Ίλια Ίβιτς και από τους παίκτες του. Τους
παίκτες του; Μα, καλά, εκείνοι δεν τον οδήγησαν στην αντικατάσταση; Μήπως το
κάναμε εμείς, οι φίλαθλοι, που δεν φωνάζαμε αρκετά δυνατά το όνομά του στο
γήπεδο; Εντάξει, με αθλητικά θέματα είπαμε να ασχολούμαστε εδώ, όχι με μεταφυσικά
και με παραψυχολογία (καλημέρα Όγκνιεν, καλημέρα Μάρκο).
Από
σήμερα που θα ανακοινωθεί, τον περιμένει πολλή δουλειά τον Ιταλό προπονητή της
ΑΕΚ. Έχει να ασχοληθεί με πολλά και δυστυχώς αρκετά από αυτά δεν θα είναι
καθαρά αγωνιστικά. Οι ελπίδες όλων μας είναι στραμμένες πάνω του για να
μπορέσει να επαναφέρει και πάλι το όμορφο κλίμα στα αποδυτήρια της ομάδας και
να δημιουργήσει ένα σύνολο που να μπει μέσα στα γήπεδα και να αποκαταστήσει το
κύρος της ΑΕΚ το οποίο έχει τρωθεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα.
Η
ΑΕΚ χτες, για να περάσουμε λίγο και στα αγωνιστικά, είχε δύο παιχταράδες στη
σύνθεσή της και αυτοί έκαναν τη διαφορά και καθόρισαν το αποτέλεσμα. Τον Βασίλη
Μπάρκα και τον Νέλσον Ολιβέιρα. Ο πρώτος την έσωσε σε καίρια σημεία του
παιχνιδιού, όπου αν η ΑΕΚ είχε δεχτεί γκολ το παιχνίδι θα στράβωνε και ο
δεύτερος μπήκε μέσα στο γήπεδο καλπάζοντας, πέτυχε χατ τρικ και απέδειξε ακόμα
και στους πιο δύσπιστους τη μεγάλη του κλάση η οποία όσο περνάει ο καιρός και
δένει με την ομάδα θα γίνεται ολοένα και πιο αισθητή. Πέτυχε 4 γκολ, του
μέτρησαν τα 3 (λόγω λανθασμένης απόφασης του επόπτη και του διαιτητή), έβγαλε
ασίστ και γενικά μέσα στην αντίπαλη περιοχή σάρωνε όποιον και ό,τι έβρισκε
μπροστά του ανεβαίνοντας ταυτόχρονα στην πρώτη θέση των σκόρερ της Super
League.
Ένα
πανέμορφο γκολ πέτυχε με ασύλληπτο χτύπημα φάουλ και ο Βέρντε και μακάρι αυτό
το γκολ, που είναι το πρώτο του με την ΑΕΚ, να αποτελέσει την αφετηρία μιας
μεγάλης καριέρας με τον Δικέφαλο Αετό στο στήθος. Ο παίκτης έχει προσόντα, με
πιο κύρια την τεχνική και την ταχύτητα, τα οποία αν μπορέσει να τα ξεδιπλώσει
μέσα στο γήπεδο με τη βοήθεια του νέου προπονητή, η ΑΕΚ θα σταθεί πολύ τυχερή
που τον απέκτησε.
Από
εκεί και πέρα τίποτα το φοβερό και το αξιόλογο από τους παίκτες που
αγωνίστηκαν, οι οποίοι έδειξαν μεν αγωνιστική διάθεση, έβγαλαν τρεξίματα, αλλά
μέχρι εκεί. Γι' αυτό και δεν πρέπει να μας ξεγελάει το αποτέλεσμα απέναντι σε
μια ομάδα που πιθανότατα δεν θα έπρεπε να ανήκει σε αυτή την κατηγορία κι ας απόσπασε
ισοπαλία από τον Ολυμπιακό πριν λίγες μέρες. Για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα δεν
πρέπει να διαφεύγει από κανέναν ότι δεν προήλθε από την ικανότητα των παικτών
του Πανιωνίου αλλά από την ανικανότητα των παικτών του Ολυμπιακού, αφού στο
συγκεκριμένο ματς έκαναν τις περισσότερες ευκαιρίες από οποιοδήποτε άλλο φετινό
τους παιχνίδι, αλλά οι επιθετικοί του δεν κατάφεραν να τις αξιοποιήσουν. Και
χτες όσες φορές κινδύνευσε η ΑΕΚ η ευθύνη ανήκει στα αμυντικά χαφ της και στους
αμυντικούς της. Δεν υπήρξε καμία σπάνιας ομορφιάς ενέργεια των επιθετικών του
Πανιωνίου. Ίσα-ίσα που μπέρδευαν τα μπούτια τους και έβγαζαν εγωιστική διάθεση.
Αυτός ήταν ο ένας λόγος και ο άλλος η εξαιρετική απόδοση του Βασίλη Μπάρκα, που
δεν μπόρεσαν να σκοράρουν.
Πάντως,
ένα από τα πρώτα πράγματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει ο Καρέρα με την
ανάληψη των καθηκόντων του, είναι αυτό της απαράδεκτης λειτουργίας της άμυνας.
Δεν είναι δυνατόν από μια επιεικώς κακή ομάδα σαν τον Πανιώνιο, με τόσο
μέτριους παίκτες, να δέχεται τόσες κάθετες μπαλιές στην πλάτη της η αμυντική
γραμμή μιας ΑΕΚ που θέλει να είναι πρωταγωνίστρια στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι
αιφνιδιασμοί που δέχονται τα μετόπισθεν της ΑΕΚ δεν συναντιούνται ούτε σε
ομάδες μικρότερης κατηγορίας. Θα μου πει κανείς ότι για να διορθωθεί αυτή η
παθογένεια χρειάζονται παίκτες που να διαθέτουν προσόντα και να μπορούν να
ανταποκριθούν στους ρόλους τους. Ναι, είναι γεγονός. Η ΑΕΚ δεν διαθέτει ούτε
έναν γρήγορο κεντρικό αμυντικό. Ο Τσιγκρίνσκι μπορεί να είναι ένας έμπειρος
παικταράς με τεράστιες παραστάσεις αλλά αδυνατεί να τρέξει και να προλάβει
αντίπαλο ούτε στο μισό μέτρο, πόσο μάλλον αν ο αντίπαλος επιθετικός έχει πάρει
και μέτρα μέσα στο γήπεδο. Ο Οικονόμου είναι απορίας άξιο πώς βρήκε θέση στο
Ιταλικό πρωτάθλημα, στη χώρα δηλαδή που γέννησε το αμυντικό ποδόσφαιρο και
έβγαλε τους μεγαλύτερους αμυντικούς παγκοσμίως. Βαρύς αμυντικός, δυσκίνητος,
μέχρι να στρίψει έχει χάσει τον αντίπαλό του. Και απομένει ο Βράνιες, που βάσει
λογικής δε νομίζω να… απομένει ακόμα και ο Σβάρνας που είναι μεν φιλότιμος αλλά
οι δυνατότητές του είναι περιορισμένες. Γι' αυτό και θεωρώ μεγάλη σπαζοκεφαλιά
για τον Ιταλό κόουτς να βρει τη λύση σε ένα τόσο τεράστιο πρόβλημα, τουλάχιστον
μέχρι τον Γενάρη, κατά τον οποίο ελπίζουμε όλοι ότι θα έρθει στην ομάδα ένας (τουλάχιστον)
έμπειρος και μεγάλης αξίας κεντρικός αμυντικός.
Οι
Μπακάκης και Χουλτ στα πλάγια της άμυνας ήταν απλά ένας… Μπακάκης και ένας…
Χουλτ, όπως τους ξέραμε. Ούτε πάνω, ούτε κάτω. Περιττό να πούμε ότι για μια
σοβαρή ΑΕΚ χρειάζεται και στις δύο πλευρές κάτι καλύτερο ή μια τρομερή βελτίωση
και των δύο από τον καινούριο προπονητή.
Ο
Κρίστιτσις, αν και έδωσε περισσότερα πράγματα απ' ότι σε άλλα παιχνίδια, δεν
μου φάνηκε και τόσο αποφασισμένος να πείσει τον καινούριο του προϊστάμενο για
την αξία του. Δεν ξέρω αν θέλει να το κάνει κιόλας, έχοντας το μυαλό του
στραμμένο στο Βελιγράδι. Ο Γαλανόπουλος ένας απλός ρολίστας με απροσδιόριστα
καθήκοντα και χώρο δράσης που όμως εκτελεί τις εντολές του προπονητή του με
ευλάβεια αλλά δεν μπορεί να δώσει το κάτι παραπάνω που απαιτεί αυτή η τόσο
κομβική θέση, είτε μιλάμε για καθαρό 6άρι είτε για μπασταρδεμένο 8άρι.
Ο
Λιβάγια, κάπου χαμένος στη μετάφραση, μου δείχνει ενοχλημένος που τα φώτα της δημοσιότητας
έχουν αρχίσει να φεύγουν από πάνω του και να πέφτουν με όλη τους τη λάμψη πάνω
στον Ολιβέιρα. Αυτή νομίζω πως είναι η αιτία του στραβώματός του. Κακώς εννοούμενος
εγωισμός, αφού ένας παίκτης-αστέρας που βλέπει ότι δεν κλέβει πλέον ο ίδιος την
παράσταση αλλά τον εκτοπίζει κάποιος άλλος, που ενδεχομένως κάνει τη δουλειά
του καλύτερα, κοιτάζει να διορθώσει τα λάθη του, να ανεβάσει την απόδοσή του
και να ανακτήσει με τη σειρά του εκείνα που προσωρινά έχασε από αυτόν που δικαιωματικά
έχει κερδίσει την πρωτοκαθεδρία. Μέσα από υγιή ανταγωνισμό δηλαδή, που πάντα
αποβαίνει σε όφελος της ομάδας και όχι με μικρότητες, εκνευρισμούς και
συμπεριφορές ξινισμένης κυρά Κατίνας που την πρόλαβε η γειτόνισσα και μετέδωσε
πρώτη στην αυλή το καινούριο κουτσομπολιό της γειτονιάς. Αυτές οι συμπεριφορές
προκαλούν αναταραχές στα αποδυτήρια, διαταράσσουν τις σχέσεις μεταξύ των
ποδοσφαιριστών -αφού λογικά κάποιοι θα ταχθούν με τον ένα και κάποιοι με τον
άλλο λόγω και προσωπικών συμπαθειών- και γενικά μετατρέπουν το υγιές κλίμα σε
αρρωστημένο. Και όλοι μας ξέρουμε πόσο επηρεάζει την απόδοση ενός εργαζομένου
το κλίμα που επικρατεί στον χώρο εργασίας του. Εκτός πια αν ο Λιβάγια γνωρίζει
πως δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον Ολιβέιρα και από εκεί που ήταν το πρώτο
όνομα της ΑΕΚ θα γίνει οριστικά το δεύτερο. Σε αυτή την περίπτωση έχει να
διαλέξει αν μπορεί να συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα αλλιώς θα είναι καλύτερα για
όλους και κυρίως για την ομάδα, να ζητήσει να αποχωρήσει. Κανένα πρόβλημα για
την ΑΕΚ και σε αυτή την περίπτωση. Του βρίσκει ομάδα και μένουν όλοι αγαπημένοι,
επιτρέποντας και στον άνθρωπο που ήρθε για να δουλέψει και να χτίσει την ΑΕΚ της
δεκαετίας του 2020 να εργαστεί προς αυτή την κατεύθυνση απερίσπαστος.
Ο
Μάνταλος είναι καλός παίκτης. Σκέτο. Όχι, μέτριο δεν τον λες. Δεν ξεχνάμε και το
πόσες ταλαιπωρίες πέρασε με τα πόδια του, με χιαστούς και στα δύο πόδια. Το
θέμα γα τον Καρέρα είναι αν χωράει στην εντεκάδα και με ποιους συμπαίκτες, αν
ταιριάζει στην φιλοσοφία του μοντέλου που θέλει να παρουσιάσει ή αν μπορεί να
προσφέρει στην ομάδα, έστω και σαν αλλαγή ερχόμενος από τον πάγκο. Δεν
κατάλαβα. Υπάρχει κάποιο θέσφατο που λέει πως η εντεκάδα της ΑΕΚ πρέπει να
αρχίζει και να τελειώνει στον Μάνταλο; Αν αδυνατεί να συμβιβαστεί με μια τέτοια
λύση ή αν κρίνει ο προπονητής του ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται για
την ομάδα που θέλει να χτίσει, υπάρχει και η επιλογή της πώλησης με κάποιο
εύλογο αντίτιμο.
Επιτέλους,
είδαμε και τον Σαμπανάτζοβιτς. Η πίεση των κακών αποτελεσμάτων δεν επέτρεπε
στον Νίκο Κωστένογλου να του δώσει την ευκαιρία. Λάθος του κατ' εμέ. Εκεί ίσως
εντοπίζονται και οι διαφορές ανάμεσα σε έναν ανασφαλή προπονητή που λαμβάνει
υπόψη του τη γκρίνια των μέσων μαζικής ενημέρωσης και τη μουρμούρα της εξέδρας
και σε έναν αποφασιστικό προπονητή που δεν διστάζει να πάρει το ρίσκο και να
προβεί σε ρηξικέλευθες ενέργειες με σκοπό να ταρακουνήσει την ομάδα του και να
αποκομίσει ενδεχομένως οφέλη από παίκτες που περιμένουν υπομονετικά την
ευκαιρία τους.
Ο
Αλμπάνης πρέπει να είναι ένα πολύ άτυχο παιδί. Περισσότερο όμως από την ατυχία
του πρέπει να είναι και μεγάλος πεσιμιστής. Ο προπονητής του τον εμπιστεύτηκε
για μία ακόμα φορά αλλά φευ. Τώρα θα μου πει κάποιος πως για να δεις καλά έναν
παίκτη πρέπει να του δώσεις συνεχόμενες ευκαιρίες και να τον ξεκινάς στην
εντεκάδα για μια σειρά αγώνων. Τότε θα φανεί η αξία του. Δεν λέω, είναι ένας τρόπος
αυτός. Όχι ο πλέον κατάλληλος όμως για μια ομάδα που δέχεται 24 ώρες το 24ωρο
την πίεση του πρωταθλητισμού. Σε μικρομεσαίες ομάδες μπορεί να βρει εφαρμογή. Στην ΑΕΚ και στην κάθε ΑΕΚ που πιέζεται από τον κόσμο και από τα μέσα και που κρίνεται
πολύ αυστηρά μετά από κάθε αποτυχημένο της αποτέλεσμα, κανένας προπονητής δεν
έχει την πολυτέλεια να επιμένει σε κανέναν Αλμπάνη δίνοντάς του διαδοχικές
ευκαιρίες μέχρι να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του ή να βρει τη στιγμή που θα
ξεμπουκώσει. Για αυτά υπάρχουν οι προπονήσεις και τα φιλικά. Και δυστυχώς ο
συγκεκριμένος παίκτης έχει σοβαρό πρόβλημα αυτοπεποίθησης για το οποίο ο μόνος
που μπορεί να τον βοηθήσει να το ξεπεράσει είναι ο εαυτός του.
Ο
Γιακουμάκης ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Αλμπάνη αλλά στην περίπτωσή του
είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Ευκαιρίες πήρε και ξαναπήρε. Αυτόν τον
παίκτη τον σημάδεψε εκείνο το γκολ της νίκης μέσα στο Καραϊσκάκης και νομίζω
ότι θα αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη την καριέρα του. Σίγουρα η ΑΕΚ
απαιτείται να πάει σε άλλη εναλλακτική λύση για παίκτη που θα αντικαθιστά όποτε
χρειάζεται τον Ολιβέιρα και γιατί όχι και σε κάποιες περιπτώσεις να μπορεί να
παίξει και δίπλα του. Έναν παίκτη τύπου Τόμας Πέκχαρτ ας πούμε (όχι τον ίδιο
πια). Να έχει δηλαδή στο ρεπερτόριό του μια πιο συχνή επαφή με τα δίχτυα και
μια μόνιμη ερωτική δίψα για να φλερτάρει με το γκολ ακόμα κι αν παίξει αλλαγή
στο τελευταίο πεντάλεπτο.
