Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-0

Πάει κι αυτό, τελείωσε. Και τώρα πρέπει να ρίξουμε το τελευταίο μας χαρτί. Αγωνιστικά και διοικητικά. Τίποτα δεν θα είναι εύκολο. Αλλά στα δύσκολα είναι που φαίνεται η μαγκιά.

 

Αγωνιστικά η τρίτη διαδοχική ήττα της ομάδας ήταν κάτι περισσότερο από αναμενόμενη κι ας ελπίζαμε μερικοί στο θαύμα. Περισσότερο για να τονώσουμε το πεσμένο μας ηθικό είναι που θέλαμε να το πιστέψουμε. Να προσπαθήσει κανείς να κάνει ανάλυση του αγώνα φαντάζει και άτοπο και αστείο. Ο Ολυμπιακός έπαιζε όπως ήθελε, έφτανε στην περιοχή μας όποτε ήθελε και ευτυχώς για μας κάθε άλλο παρά αφηνιασμένος ήταν. Ό,τι άλλο σας πλασάρουν γράψτε το εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Και τα περί Γιάχου που μας αδίκησε κι αυτά γράψτε τα. Μάλλον με συμπάθεια μας αντιμετώπισε το κοράκι με μόνο σφάλμα του την κίτρινη που έδειξε στον Ισπανό. Αλλά αν ήθελε να μας αδικήσει μπορούσε να μας έχει στήσει και στα εννιά βήματα στο -όντως ακούσιο- χέρι του Ρίκα ή να έχει κατακυρώσει το κανονικότατο γκολ του Αμπντούν που ακύρωσε σαν οφσάιντ. Τώρα βέβαια αυτό που συμβαίνει με τις κάρτες στην Ελλάδα είναι όντως ηλίθιο και καλά έκανε και το καυτηρίασε ο Λίνεν. Η ευκολία που τις βγάζουν από την τσέπη τους οι διαιτητές αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα, εδικά για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, ώστε να βγάλουν περισσότερο πάθος και να αγωνιστούν πιο δυναμικά. Γι' αυτό έχει γίνει και τόσο νερόβραστο το ποδόσφαιρό μας. Πέρα απ' αυτό όμως σημαδεύονται και οι ομάδες που χάνουν πολύτιμους παίκτες από τα επόμενα κρίσιμα παιχνίδια τους. Όμως η λογική του νομοθέτη κινήθηκε πάνω στο πλαίσιο του περιορισμού κάθε αντιαθλητικής συμπεριφοράς μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Εκείνο που θα μπορούσε να γίνει είναι να αφεθεί στη διακριτική ευχέρεια του κάθε διαιτητή η χρήση της κίτρινης κάρτας. Όχι με το παραμικρό να την βγάζουν και μάλιστα σε πιτσιρικάδες που τους κόβεται απότομα ο τσαμπουκάς και μετά αγωνίζονται σαν κότες. Το ποδόσφαιρο χάνει με αυτόν τον τρόπο αφού περιορίζεται κατά πολύ το όποιο θέαμα υπήρχε. Αν ο διαιτητής κρίνει ότι υπήρξε εσκεμμένη ενέργεια, τότε ναι, να τιμωρήσει τον παίκτη.

 

Στο παρακάτω τώρα, το αγωνιστικό, τι να πούμε; Να μιλήσουμε για αμυντική λειτουργία μιας ομάδας που κατέβηκε στην πιο καυτή έδρα της Ελλάδας να παίξει αμυντικά για να φύγει με όσα λιγότερα γκολ μπορούσε; Ποια άμυνα που έμπαζε από παντού. Από τα πλάγια η ΑΕΚ πρέπει να δέχτηκε τις περισσότερες σέντρες από κάθε άλλο αγώνα. Στο κέντρο της άμυνας είχες την αίσθηση ότι έπαιζαν νάνοι με γίγαντες. Ρε μισό άλμα σας ζητάμε, τόσο δύσκολο είναι; Τρώτε δύο αστεία γκολ από τον αέρα χωρίς καν να πηδήξετε. Και τελικά τρώτε τρία γκολ, όλα από το κέντρο της άμυνας. Στο μεταξύ, τόσο ο Αμπντούν στο δεύτερο γκολ, όσο και ο Τζιμπούρ στο τρίτο, κάνουν κανονική περαντζάδα μέσα στην περιοχή χωρίς να βρεθεί ένας αμυντικός να τους τζαρτζάρει, έτσι, για τα μάτια του κόσμου βρε αδερφέ. Συνεπώς ολόκληρη η αμυντική γραμμή της ΑΕΚ αποτελούσε χτες μια κανονική αρχαιοελληνική τραγωδία. Ειδικά οι Μπουγαΐδης και Κουτρουμπής ήταν κανονική αεράμυνα. Στα πλάγια, τόσο ο Τσουμάγκας, όσο και ο Τσουκαλάς, αποτέλεσαν πηγή κινδύνων. Ειδικά ο Τσουμάγκας τα είδε όλα αφού οι περισσότερες σέντρες που έφαγε η ΑΕΚ ήταν από την πλευρά του. Μοναδική του δικαιολογία ότι δεν είχε βοήθειες από τον Κατίδη. Στο κέντρο ήταν εμφανέστατη η έλλειψη του Μητρόπουλου. Ο Ρίκα και ο Φέτσης είναι δυο καλοί ποδοσφαιριστές, με πείσμα, πάθος και φιλότιμο και μπορούν να σταθούν με άνεση σε μια μικρομεσαία ομάδα που κινείται συνήθως μεταξύ της μέσης του βαθμολογικού πίνακα και της ουράς. Και επειδή η φετινή ΑΕΚ είναι μια τέτοια ομάδα, καλώς παίζουν σ' αυτήν. Αν όμως η ΑΕΚ γίνει κάποτε ξανά η ομάδα που ήταν, τέτοιοι παίκτες δεν έχουν θέση στο ρόστερ της. Ο Κατίδης για άλλη μια φορά δικαίωσε τον Λίνεν για τις φορές που τον στοχοποίησε. Δεν μας έχει αποδείξει ακόμα ότι είναι φτιαγμένος για τα μεγάλα παιχνίδια και για να φτάσει κάποτε σ' αυτό πρέπει να αποδείξει σε όλους πρώτα ότι είναι φτιαγμένος έστω και για τα μικρά. Ο Κορδέρο έβαλε την υπογραφή του φαρδιά πλατιά κάτω από την διατυπωμένη άποψη ότι οι παίκτες της ΑΕΚ φέτος όταν φτάνουν μπροστά στο άδειο τέρμα μόνοι τους, τα καταφέρνουν και στραμπουλάνε το μυαλό τους. Στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό το έπαθε ο Κατίδης και χτες ήταν η σειρά του Ισπανού. Αυτό λέγεται έλλειψη καθαρού μυαλού. Και ποδοσφαιριστής χωρίς καθαρό μυαλό είναι μικρός ποδοσφαιριστής. Είπαμε ότι όλα χάνονται και όλα μπαίνουν, ακόμα και από πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές, αλλά στην ΑΕΚ την δεύτερη εκδοχή δεν την έχουμε δει ακόμα, παρόλο που κοντεύει να τελειώσει το πρωτάθλημα. Και τι θα γινόταν αν ο Κορδέρο δεν πάθαινε κοκομπλόκο στο μυαλό στην τεράστια ευκαιρία που του δόθηκε; Θα κερδίζαμε; Όχι, πάλι θα χάναμε με 3-1 ή με 4-1. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι πρέπει να αξιοποιούμε και την παραμικρή ευκαιρία που μας δίνεται (και είναι τόσο απελπιστικά λίγες), γιατί αν συμβεί το ίδιο στο ματς με τη Βέροια και η χαμένη ευκαιρία κρίνει το τελικό αποτέλεσμα, θα αποδειχτεί πολύ πιο οδυνηρή η συγκεκριμένη απώλεια απ' ότι αυτή με τον Ολυμπιακό. Θα ήταν άδικο όμως να μη γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον Γκερέιρο που ήταν ο μοναδικός στο χτεσινό παιχνίδι ο οποίος συναγωνιζόταν στα ίσια με τους παίκτες του Ολυμπιακού. Άλλο επίπεδο ο Ρότζερ, έχει αδικήσει αφάνταστα τον εαυτό του στα τόσα χρόνια που βρίσκεται στην ομάδα. Θα έπρεπε να έχει εξελιχθεί στον φυσικό ηγέτη της. Και τέλος, ο Φούντας, που έβγαλε το απαιτούμενο για τέτοιο αγώνα θράσος και που έδειξε ότι ήταν ο μοναδικός που υπήρχε κάποια ελπίδα να κάνει τη ζημιά στον αντίπαλο, αλλά που δυστυχώς έχει μεγάλο πρόβλημα στα τελειώματα. Εκεί που πρέπει να δώσει πάσα σουτάρει και εκεί που πρέπει να σουτάρει πασάρει σε ανύπαρκτο ή κλεισμένο συμπαίκτη του. Και αυτή η αγωνιστική συμπεριφορά εντάσσεται στο πρόβλημα έλλειψης καθαρού μυαλού. Πάντως έχει προσόντα, με κυριότερο την ασύλληπτη ταχύτητά του και θα πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον πολλά απ' αυτόν. Ελπίδες έδωσε και ο Ανάκογλου στην πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα της ΑΕΚ. Παίκτης κοντρολαρισμένος με κυριότερο στοιχείο ότι χρησιμοποιεί το μυαλό του και έχει μεγάλη ακρίβεια στις πάσες του. Ο Τσίτας και ο Αναστασόπουλος, όσο έπαιξαν, δεν πρόλαβαν να προσφέρουν τίποτα. Ο Λίνεν δεν πρέπει να είχε δώσει μεγάλη σημασία στο συγκεκριμένο ματς κι αυτό φάνηκε κυρίως από την έλλειψη προετοιμασίας των παικτών του στον ψυχολογικό τομέα. Μπήκαν μέσα για να χάσουν με το δυνατόν μικρότερο σκορ. Να πω τώρα αν το πέτυχαν; Με τη βοήθεια της τύχης ναι. Αλλά αν δεν ακυρωνόταν το καθαρό γκολ του Αμπντούν και αν είχε πάει μέσα το δοκάρι του Μανιάτη τώρα θα μιλάγαμε για πεντάρα. Όσα έφαγαν και οι μικροί του Μπατίστα δηλαδή με τους οποίους αξίζει να σημειωθεί ότι έπαιζαν επτά (7) ποδοσφαιριστές που έχουν επαγγελματικά συμβόλαια και προπονούνται με την πρώτη ομάδα, αρκετοί εκ των οποίων έχουν παίξει και στην πρώτη ομάδα! Και δεν είναι δικαιολογία η αποβολή και το ότι έπαιζαν με 10 παίκτες. Αχ βρε Ντανιέλο, βρε Ντανιέλο, αν δεν το κατάλαβες παντού είμαστε μπουρδέλο!

 

Πάντως υπάρχουν και παρήγορα συμπεράσματα από την χτεσινή τραγωδία. Ένα τέτοιο κατέθεσε ο Νίκος Αλέφαντος που είδε το ματς από κοντά και διατύπωσε την εξής άποψη για την ΑΕΚ: "Η ΑΕΚ ήταν άριστα στημένη. Αλέφαντος μιλάει. Παρά το 3-0. Για τα κυβικά της, η ΑΕΚ ήταν πολύ καλά στημένη. Με παίκτες άπειρους όμως, έγιναν κάποια λάθη στην επίθεση και στην άμυνα που έδειχναν φανερή απειρία. Όμως νέοι και γρήγοροι, έδωσαν το 100%, με πολύ γρήγορο τον Φούντα μπροστά, μικρός είναι αυτός, έχω ξαναπεί ότι μου αρέσει αυτός ο παίκτης και πρέπει να προσεχθεί. Χάσανε ευκαιρίες οι της ΑΕΚ, ειδικά η μεγάλη ευκαιρία του Κορδέρο θα μπορούσε να φέρει τα πάνω κάτω αν έμπαινε γκολ. Ήταν γρήγοροι στην αντεπίθεση. Αυτή η ΑΕΚ που την είδα από κοντά στο γήπεδο, δεν πιστεύω ότι θα πέσει, είναι καλύτερη ομάδα από τις άλλες που κινδυνεύουν. Αφήστε το 3-0, στο Καραϊσκάκη έπαιζε με τον Ολυμπιακό, δεν είναι εύκολα εκεί, έχουν δεινοπαθήσει πάρα πολλές ομάδες εκεί μέσα. Δεν πρέπει να της δημιουργήσει ψυχολογικό πρόβλημα αυτή η ήττα, αντιθέτως θα τη χαλυβδώσει". Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του, έλεγαν οι παλιοί.

 

Να πω κάτι και για το Κωστάκι το Μανωλάκι. Και μόνο που τον πιάνω στο στόμα μου χρειάζομαι άμεσα πλύση με αποστειρωτικό διάλυμα. Αυτό το γλοιώδες καθαρματάκι έχει πάρει για τα καλά τα χνάρια του Αλέκου Αλεξανδρή και βαδίζει στον δρόμο που χάραξε εκείνος. Με μια διαφορά. Ο Αλεξανδρής δεν πούλησε ποτέ ΑΕΚοφροσύνη. Εθνικάρας δήλωνε και οπαδός της τοπικής ομάδας της πατρίδας του, του Κιάτου. Σε αντίθεση με τον ΑΕΚάρα Κωστάκι που έκανε σαν λυσσασμένος χτες επειδή δεν κατάφερε να σκοράρει εναντίον της πρώτης και παντοτινής του αγάπης, ενώ μετά τη λήξη του ματς έτρεξε να χαρίσει τη φανέλα του στον Τάκη Τσουκαλά που αποτελεί το σύμβολο του καφρισμού στο άμοιρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και γιατί το έκανε αυτό; Μα γιατί πρόκειται για τον μεγαλύτερο τσανακογλείφτη από καταβολής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτή τη φορά πουλάει Ολυμπιακοφροσύνη αφού η ΑΕΚοφροσύνη του τελείωσε άδοξα. Καλά θα κάνουν εκεί στο λιμάνι να τον προσέχουν. Όλοι ξέρουν ότι αυτοί που γλείφουν εκεί που πρώτα έφτυναν είναι πιο επικίνδυνοι κι από τους πιο φανατικούς εχθρούς. Αν και κατά βάθος ταίριαξαν απόλυτα παίκτης και ομάδα. Τα σκατά στο βόθρο θα πάνε να πέσουν. Έχετε δει ποτέ σκατό να πηγαίνει να πέφτει στη δεξαμενή με τον αγιασμό; Κι αυτά τα "δόξα τω θεώ που κερδίσαμε το πρωτάθλημα" που δήλωσε μετά το ματς, καλά κάνει και τα απευθύνει στους κάφρους. Επένδυση είναι για τις δύσκολες ώρες που αργά ή γρήγορα θα κατηφορίσουν και προς το λιμάνι. Τότε που μερικοί σαν το Κωστάκι θα χρειάζονται σεκιούριτι για να φεύγουν σώοι από τις προπονήσεις.

 

Και πάνω σε όλα τα χτεσινά είχαμε και τον τσαμπουκά του μπάρμπα Σάββα με τον Μπρουσιανό επειδή ο τελευταίος ήθελε να μπει στα αποδυτήρια των διαιτητών πριν αρχίσει το ματς για να τους ευχηθεί καλή επιτυχία και ο μπάρμπα Σάββας το πήρε πατριωτικά και δεν τον άφηνε για να μην επιχειρήσει, λέει, να επηρεάσει τους διαιτητές. Δηλαδή, πόσο γέλιο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος, πέστε μου. Ρε μπάρμπα Σάββα, αποξεκούτιανες καημένε. Μωρέ τον Μπρουσιανό φοβήθηκες και πήγες να τσαμπουκαλευτείς; Μα, σε καλό σου, εγώ μωρέ απορώ πώς βρήκε κατά πού πέφτουν τα αποδυτήρια και δεν πήγε στις τουαλέτες του γηπέδου να τους ψάχνει τους διαιτητές. Χαλάρωσε βρε μπάρμπα Σάββα μου γιατί έχεις ξεπεράσει πια και αυτή την κρίσιμη ηλικία και τα εγκεφαλικά και τα εμφράγματα σε φλερτάρουν κάθε δέκα δευτερόλεπτα λες και είσαι η θεογκόμενα των ονείρων τους! Άκου εκεί τσαμπουκά στον φουκαρά τον Μπρουσιανό. Έλεος μπάρμπα Σάββα!

 

Τώρα, λοιπόν, αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα για την ΑΕΚ. Το άγχος θα φορτώσει με πέτρες τα πόδια των ποδοσφαιριστών της που θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν δύο νίκες και μια ισοπαλία ή ακόμα και τρεις νίκες για να εξασφαλίσουν την παραμονή της ομάδας στην κατηγορία. Θα τα καταφέρουν με τα βαρίδια να κρέμονται από τα πόδια τους; Το ματς με τη Βέροια δεν είναι απλά τελικός για την ΑΕΚ, είναι όλη η χρονιά. Οποιαδήποτε απώλεια θα ισοδυναμεί με καταδίκη. Και εδώ θα χρειαστεί τη μεγαλύτερη βοήθεια από τον προπονητή της. Ο Λίνεν θα πρέπει να θωρακίσει όσο ποτέ την άμυνα κατά τέτοιο τρόπο που οι αντίπαλοι να μη μπορούν να βρουν διαδρόμους προς την περιοχή μας. Αν η Βέροια καταφέρει να προηγηθεί στο ΟΑΚΑ θα φαντάζει αδύνατο μετά να ανατραπεί η κατάσταση και να μπορέσει η ΑΕΚ να πάρει τη νίκη. Το άγχος θα διπλασιαστεί και το όποιο καθαρό μυαλό θα πάει περίπατο. Πρώτο μέλημα, λοιπόν, να κρατηθούν μακριά από την περιοχή μας οι επιθετικοί της Βέροιας και μετά να ξεπεράσουν όλοι τον εαυτό τους και να βρουν τον τρόπο να φτάνουν στην περιοχή της Βέροιας για να ψάξουν το γκολ που θα οδηγήσει στη νίκη. Μια νίκη που θα ισοδυναμεί με τέσσερις βαθμούς αντί για τρεις, αφού στην περίπτωση της ισοβαθμίας με την βορειοελλαδίτικη ομάδα υπερτερούμε. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στο ματς με τον Πανθρακικό όπου πρέπει να στοχεύσουμε σε νίκη με δύο γκολ διαφορά για να εξασφαλίσουμε και εκεί το πλεονέκτημα στην περίπτωση της ισοβαθμίας. Και φυσικά στα τρία εναπομείναντα εκτός έδρας ματς θα χρειαστούμε οπωσδήποτε τουλάχιστον ένα βαθμό, για να μην πω τρεις, πάντα υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουμε κερδίσει Βέροια και Πανθρακικό στο ΟΑΚΑ. Καλή δύναμη να έχουμε…