Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Γιατί ρε Μανόλο;

ΑΕΚ-Ριέκα 2-2 (Europa League)

Μίλαν 11, ΑΕΚ 7, Ριέκα 4, Αούστρια 4. Και τώρα; Με ένα Χ στη Βιέννη η ΑΕΚ καθαρίζει. Αν χάσει χάθηκε. Κι αυτό γιατί, τη Ριέκα την έχει ξεπαστρέψει ακόμα κι αν εκείνη κερδίσει τη Μίλαν στο τελευταίο της παιχνίδι στον όμιλο, αφού η ΑΕΚ υπερτερεί στα μεταξύ τους παιχνίδια με νίκη εκτός και ισοπαλία εντός. Με την Αούστρια όμως, η ΑΕΚ έχει την ίδια ισοπαλία εντός όπως και με τη Ριέκα και μάλιστα με το ίδιο σκορ, 2-2. Οπότε αν χάσει αποχαιρετάει τη διοργάνωση μειονεκτώντας στα μεταξύ τους αποτελέσματα παρά την ισοβαθμία που θα προκύψει και παρά την τερατώδη διαφορά τερμάτων σε βάρος των αυστριακών με τα 10 γκολ που έχουν δεχτεί μόνο από τη Μίλαν. Η ΑΕΚ χρειάζεται απλά μία ισοπαλία. Πόσο δύσκολο μοιάζει να πάρει μια ισοπαλία από την ομάδα που έφαγε 10 γκολ σε δύο ματς από τους Ιταλούς όταν η ΑΕΚ από τους ίδιους δεν δέχτηκε κανένα γκολ;

Και πάμε στο χτεσινοβραδινό ματς στο οποίο μόνο ένας τίτλος αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα που βιώσαμε: ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΜΑΝΟΛΟ; Ένα τεράστιο γαμημένο ερώτημα. Τι στο διάολο τον πιάνει τον Ισπανό; Ποια μύγα τον τσιμπάει και κυριεύεται από πυρετό ο οποίος τον οδηγεί σε λάθη-εγκλήματα; Πώς αποφάσισε σε ένα ματς που η ΑΕΚ καιγόταν για τη νίκη να αφήσει έξω τον Λιβάγια; Δεν υπάρχουν απαντήσεις για όλα αυτά. Ακόμα κι αν έχει τρελαθεί με την πιθανότητα να κατακτήσει σαν προπονητής της ΑΕΚ το πρωτάθλημα για να μείνει στην ιστορία και γνωρίζοντας ότι δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη η ΑΕΚ δεν μπορεί να τα κρατήσει, θεώρησε ότι η πρόκριση θα της στερούσε τη δυνατότητα να διεκδικήσει τον τίτλο και προτίμησε τον αποκλεισμό. Θεωρία τραβηγμένη από τα μαλλιά αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που να μοιάζει λογικό. Όλα μοιάζουν θεότρελα.

Εντάξει, το να μη σου βγει ο Μπακασέτας σαν δεκάρι είναι πια αναμενόμενο. Το ξέρεις ότι μπορεί να σου συμβεί αλλά μη έχοντας άλλη λύση το δοκιμάζεις. Το να μη βρεθεί σε καλή βραδιά ο Γκάλο και ο Μπακάκης έχει κι αυτό τις πιθανότητές του. Αλλά να μείνει έξω ο Λιβάγια είναι μια παρανοϊκή ενέργεια. Κατά τη δική μου γνώμη και ο Τσιγκρίνσκι μετά από δίμηνη αποχή δεν ήταν ο πιο κατάλληλος να πλαισιώσει το 3-5-2. Ο Τσόσιτς είχε θητεύσει δίπλα στον Βράνιες και μπορούσαν να συνεργαστούν καλύτερα. Αλλά μάλλον πρέπει να το πήραμε όλοι το μήνυμα πως ο Χιμένεθ τον άφησε για δεύτερο διαδοχικό κρίσιμο παιχνίδι έξω και ο λόγος μόνο με το διάστρεμμα που είχε πάθει και με την προστασία του από πιθανή υποτροπή δεν είχε σχέση. Και φυσικά η απόφαση του Χιμένεθ να αποσύρει άρον-άρον τον Γκάλο βάζοντας τον Λιβάγια και αλλάζοντας το σύστημα σε 4-4-1-1 μόνο άσχετη με τη σύγχυση που ο ίδιος είχε προκαλέσει στους παίκτες του δεν ήταν.

Τελικά, χάρη στον αέρα που έδωσε στην ομάδα ο Κροάτης και στις υπέροχες ενέργειες του Αραούχο στο 47' όταν και μείωσε το σκορ με ωραία προβολή και Χριστοδουλόπουλου στο 61' που με μακρινή κεφαλιά σε άδεια εστία ισοφάρισε σε 2-2, η ΑΕΚ μπορεί να κρατάει ακέραιες τις ελπίδες της για την πρόκριση, αν τα καταφέρει φυσικά να περάσει χωρίς να χάσει από τη Βιέννη. Βέβαια, υπάρχει ο γνωστός φόβος που προκύπτει πάντα όταν η ΑΕΚ κυνηγάει συγκεκριμένο αποτέλεσμα, όπως η ισοπαλία, αλλά ας ελπίσουμε εκείνο το βράδυ τα μυαλά όλων και ειδικά του προπονητή να είναι στη θέση τους και η Ένωση να τα καταφέρει να περάσει στην επόμενη φάση. Κι αυτό γιατί, ενώ στα γήπεδα που αγωνίστηκε μέχρι και χτες με αντιπάλους τη Ριέκα και την Αούστρια έμοιαζε να είναι ισοδύναμη με αυτές τις δύο ομάδες, στην πραγματικότητα απέχει πολύ σε ανωτερότητα κι αυτό φάνηκε από τα παιχνίδια και των τριών εναντίον της Μίλαν όπου η ΑΕΚ ήταν η μοναδική που κατάφερε να φύγει αλώβητη τόσο στο Μιλάνο όσο και στην Αθήνα, όταν η Αούστρια έφαγε δύο ξεγυρισμένες πεντάρες, ενώ η Ριέκα παρότι δέχτηκε τρία γκολ στο Μιλάνο κατάφερε να πετύχει και εκείνη δύο και να δυσκολέψει τη ζωή των Ιταλών, όμως από την ΑΕΚ έχασε μέσα στο γήπεδό της, το ίδιο και από την Αούστρια από την οποία συνετρίβη με 1-4.

Οι Κροάτες, εκτός από τα δύο γκολ που έβαλαν στην ΑΕΚ σαν σε προπόνηση, είχαν και δύο δοκάρια και θα μπορούσαν να είναι πολύ πιο άσχημα τα πράγματα. Δοκάρι είχε και η ΑΕΚ στο τέλος με τον Αραούχο που αν είχε σημαδέψει πιο σωστά τώρα θα πανηγυρίζαμε την πιο μεγάλη πρόκριση που θα είχε έρθει με τον πιο απίθανο τρόπο, μετά από τη θρυλική πρόκριση επί της Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς σε εκείνο το φοβερό παιχνίδι που περάσαμε στα ημιτελικά του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με 7-6 στα πέναλτι. Ας εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στη θεία φώτιση σε ότι αφορά τον προπονητή μας και στο χαμόγελο της θεάς τύχης που αυτή τη φορά θα τα χρειαστούμε και τα δύο σε γερές δόσεις…

ΑΕΚ: Ανέστης, Βράνιες, Τσιγκρίνσκι, Μπακάκης, Γκάλο (29' Λιβάγια), Λόπες, Σιμόες, Γαλανόπουλος (68' Κονέ), Μπακασέτας, Χριστοδουλόπουλος (85' Πατίτο), Αραούχο.

Ριέκα: Πρσκάλο, Ζούπαριτς, Ελέζ, Βέσοβιτς, Ζούτα, Μαλές, Μπράνταριτς, Πάβισιτς (90+1' Τσνιτς), Γκοργκόν, Γκαβράνοβιτς (81' Πούλγιτς), Ακόστι (69' Κβρζιτς).