Στην ΑΕΚ δεν πλήττουμε ποτέ

Θα του πει κανείς;

Πάντως δεν πρέπει να έχει παράπονο κανείς. Στην ΑΕΚ δεν πλήττουμε ποτέ. Λίγες μόνο μέρες μετά την γενική και πολυδιαφημισμένη διαπίστωση για το οικογενειακό κλίμα πρότυπο των αποδυτηρίων της ΑΕΚ η ομάδα έγινε μπάχαλο μέσα σε λίγα μόλις 24ωρα.

Ωραία λοιπόν. Πριν περάσουν λίγες ώρες από τη χτεσινή δημοσίευσή μας ακολούθησαν εξελίξεις, κυρίως μέσα από τη συνέντευξη Ουζουνίδη που ουσιαστικά εξέφρασε τις διαφαινόμενες προθέσεις του Μελισσανίδη. Οπότε σήμερα μπορούμε να μιλήσουμε πιο καθαρά και να αναφερθούμε σε αποδείξεις και ονόματα αλλά να καταθέσουμε και κάποιες προτάσεις προς την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του οργανισμού που λέγεται ΑΕΚ και ο οποίος, χωρίς να συμβεί κάτι δραματικό, ξαφνικά μέσα σε 15 μέρες πήρε επικίνδυνη κλίση και κινδυνεύει σοβαρά με κατάρρευση αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα αντιστήριξης και υποστύλωσης του οικοδομήματος.  

Τα ονόματα που αναφέρθηκαν και τα οποία κατά κάποιον τρόπο στοχοποιήθηκαν για τον απότομο κατήφορο της ομάδας είναι οι: Σιμόες, Μπακασέτας και Λαμπρόπουλους κι αυτό όχι επειδή αρνήθηκαν τις προτάσεις που τους έκανε η ΑΕΚ για να ανανεώσουν την συνεργασία τους, αλλά επειδή -τουλάχιστον οι δύο πρώτοι- έβγαλαν μια κακή αντίδραση μετά την άρνηση της ομάδας να αποδεχτεί τις απαιτήσεις τους που είχε αντίκτυπο μέσα στο γήπεδο και υπήρξε άμεσα συνδεδεμένη με την αγωνιστική απόδοσή τους, γεγονός απαράδεκτο για επαγγελματίες που οφείλουν όσο βρίσκεται σε ισχύ το συμβόλαιό τους να καταθέτουν μέσα στο γήπεδο και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους.

Ας μιλήσουμε καθαρά. Ο Σιμόες βρίσκεται ήδη με το ένα πόδι στην Τούμπα. Με το στυλό στο χέρι περιμένει να μπει ο Γενάρης για να είναι ελεύθερος να υπογράψει χωρίς καμία συνέπεια εξασφαλίζοντας ένα συμβόλαιο το οποίο, κατά τις πληροφορίες μας, μαζί με τα μπόνους θα αγγίζει τις 800.000 ετησίως! Ο Μπακασέτας από την άλλη οδεύει ολοταχώς προς το λιμάνι. Αντίθετα, ο Λαμπρόπουλος δεν είναι ξεκάθαρο αν έχει συμφωνήσει ήδη με κάποια ομάδα (ο Ατρόμητος πάντως τον γλυκοκοιτάζει) αλλά και η ΑΕΚ αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη επιείκεια την περίπτωσή του και αναμένεται να τον διευκολύνει σε όποια απόφαση πάρει.

Αν προχωρήσουμε σε μια ενδοσκόπηση με το χέρι στην καρδιά θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει ένα θέμα στον τομέα των διαπραγματεύσεων της ΑΕΚ με τους ποδοσφαιριστές της σε ζητήματα ανανεώσεων. Έχασε τον Γιόχανσον, παρόλο που η αποχώρησή του αποδόθηκε στην προσωπική του επιλογή να παίξει σε ένα καλύτερο πρωτάθλημα. Έχασε τον Χριστοδουλόπουλο που εκδήλωσε την σφοδρή επιθυμία να κλείσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Τώρα χάνει τον Σιμόες, τον Μπακασέτα και τον Λαμπρόπουλο. Και βέβαια ουδείς αναντικατάστατος. Όμως κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει με ευκολία με την πολιτική των ίσων αποστάσεων και των ορίων στα συμβόλαια, που δεν επιδέχεται παρεκκλίσεων επειδή πρόκειται για θέμα αρχής και πολιτικής της ομάδας, τη στιγμή που και παρεκκλίσεις έχουν γίνει (Μάνταλος) και εξαιρέσεις έχουν προκύψει (Λιβάγια, Πόνσε, Μπογιέ) ως προς τα ανώτατα όρια των αμοιβών.

Καλή είναι η οριοθέτηση των οικονομικών σου δυνατοτήτων και των ανοιγμάτων που μπορείς να κάνεις αλλά από την άλλη υπάρχει και ο νόμος της αγοράς που λέει ότι όταν παίρνεις έναν παίκτη ο οποίος παίζοντας για την ομάδα σου ανεβάζει τις μετοχές του και εσύ δεν μπορείς να τον κρατήσεις, θα βρεθεί κάποιο άλλο κλαμπ που θα σου τον βουτήξει ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του αφού εσύ αδυνατείς να το κάνεις. Χρόνια και χρόνια δεν συμβαίνει το ίδιο παγκοσμίως όπου το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό; Περιοριζόμενοι στη χώρα μας, κάθε χρόνο δεν συμβαίνει αυτό, να βλέπουμε ποδοσφαιριστές που έβγαλαν μάτια μια χρονιά με μια επαρχιακή ή μια μικρομεσαία ομάδα, να μεταγράφονται σε μία από τις μεγάλες ομάδες που μπορεί να προσφέρει στους ανερχόμενους αστέρες όσα δεν μπορεί η μικρή; Και η ΑΕΚ το ίδιο δεν κάνει όταν καταθέτει πρόταση για την απόκτηση κάποιου παίκτη στην ομάδα του ή στον ίδιο όταν πρόκειται να μείνει ελεύθερος; Το ερώτημα είναι, γίνεται η ΑΕΚ να βρίσκεται στην ίδια μοίρα με τις μικρές ομάδες όταν στη θέση του μεγάλου ψαριού βρίσκεται ένας Ολυμπιακός, ακόμα και ένας ΠΑΟΚ;

Ξέρω, ακολουθεί σφιχτή οικονομική πολιτική για να μη φτάσει πάλι στα όρια της καταστροφής όπως έγινε κατά το παρελθόν. Ναι αλλά το κύρος; Πού πάει το πρεστίζ της ομάδας; Περίπατο; Είναι φανερό ότι Μαρινάκης και Σαββίδης έχουν επιδοθεί σε μια επίδειξη πλούτου και δύναμης που πρώτο θύμα της -και κυριότερο- ήταν αναμενόμενο ότι θα έχει τον πιο απειλητικό από τους αντιπάλους τους κι αυτός δεν ήταν άλλος από την ΑΕΚ. Και όπως βλέπουμε τα έχουν καταφέρει θαυμάσια να την θέσουν εκτός μάχης. Μοιράζοντας οι δυο τους την εξουσία και τους τίτλους, καθώς και τα έσοδα από τη συμμετοχή τους στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πιστεύουν ότι θα καταστούν για πολλά ακόμα χρόνια κυρίαρχοι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κι αυτό θα επιτευχθεί αν καταφέρουν να εξουδετερώσουν την ΑΕΚ, αφού με τον Παναθηναϊκό το έχουν καταφέρει ήδη. Από πού, λοιπόν, ξεκινάς να αποκαθηλώνεις έναν επικίνδυνο αντίπαλο; Μα από την απαξίωση! Τον εξευτελίζεις απέναντι στον κόσμο του παίρνοντάς του μέσα από τα χέρια τον ένα παίκτη μετά τον άλλο, μεθοδεύοντας τιμωρίες του με αστείες αιτιολογίες που μόνο σε αφελείς θα τολμούσε μια ευνομούμενη πολιτεία να επιβάλει δίχως να δεχτεί την πιο ακραία αντίδραση και γενικά τον κάνεις να φαίνεται μπροστά σου αντίπαλος κατηγορίας μύγας που δεν προκαλεί κανέναν κίνδυνο παρά μόνο το γέλιο. Την ξέρει καλά τη συγκεκριμένη μέθοδο ο Βαγγέλας. Τώρα την μαθαίνει και ο σύντροφος Ιβάν. Δεν διαθέτουμε τόσο αδύνατη μνήμη ώστε να ξεχνάμε τα περί μικρής ομάδας που ευαγγελιζόταν δημόσια ο φούσκας του λιμανιού, άσχετα αν μετά η ΑΕΚ του πήρε μέτρα για κουστουμάκι χρησιμοποιώντας ύφασμα από αλεξίπτωτο για να φτάνει να το κουμπώνει και τον έκανε να μετανιώσει πικρά για τις δηλώσεις του αφού για να σταυρώσει η ομάδα του νίκη απέναντί της θα πρέπει να περιμένει πρώτα να ενωθεί σιδηροδρομικά ο Πειραιάς με την Κρήτη.

Ας τα σκεφτεί όλα αυτά ο Δημήτρης Μελισσανίδης και ας ψάξει να βρει τον τρόπο να απεγκλωβιστεί από την παγίδα στην οποία τον έχουν ρίξει αυτοί οι δύο ταραμάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι άρχοντες των σκοτεινών διαβουλεύσεων, των παραρτημάτων, της αδιαφάνειας, της ίντριγκας, της μοχθηρίας και της κουτοπονηριάς. Οι τύποι που έχουν δέσει στο άρμα τους τις μισές ελληνικές ομάδες οι οποίες υπάρχουν μόνο για να εξυπηρετούν τα δόλια σχέδιά τους και ταυτόχρονα κατηγορούν τον Μελισσανίδη για "στενές σχέσεις" με τον Παναιτωλικό που προχτές στέρησε την τελευταία ελπίδα από την ΑΕΚ για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος. Για τέτοιο… παράρτημα μιλάμε!

Ας γυρίσουμε όμως στα αγωνιστικά προβλήματα της ΑΕΚ και στους παίκτες εκείνους που άλλος λίγο και άλλος πολύ δεν έχουν καταφέρει να βοηθήσουν φέτος ώστε η ομάδα να διαγράψει τουλάχιστον μια πορεία εφάμιλλη με την περσινή. Εκτός από τους τρεις που προαναφέραμε, είναι και άλλοι που δεν πατάνε γερά στα πόδια τους και για τους οποίους πρέπει να σκεφτεί καλά η διοίκηση πώς θα συνεργαστεί μαζί τους στο μέλλον. Θα αρχίσουμε από τα πιο τρανταχτά ονόματα και θα κατεβαίνουμε.

Ο Μάνταλος φέτος δεν έχει καμία σχέση με τον περσινό! Αν και έχει μεροληπτήσει υπέρ του, τόσο ο προπονητής με την επιμονή του να τον ξεκινάει κάθε φορά στην εντεκάδα, όσο και ο πρόεδρος που παραδέχτηκε δημόσια ότι έκανε την υπέρβαση για λογαριασμό του επειδή τον γουστάριζε και επειδή… έτσι του άρεσε. Φάουλ κατά την άποψή μου και από τον προπονητή αλλά κυρίως από τον πρόεδρο. Όταν λες δημόσια κάτι τέτοιο για έναν ποδοσφαιριστή σου σαν πρόεδρος ή όταν τον επιβάλλεις σαν προπονητής, είναι αυτονόητο ότι θα προκαλέσεις τις αντιδράσεις των υπολοίπων ποδοσφαιριστών και θα διαταράξεις το καλό κλίμα των αποδυτηρίων.

Αμέσως μετά βρίσκεται ο υπερόπτης Λιβάγια. Είναι γνωστά τα προβλήματα που έχει δημιουργήσει στην ομάδα τα οποία έχω την αίσθηση ότι σαν αντιστάθμισμα της προσφοράς του δυστυχώς αποκτούν θετικό πρόσημο. Δικαιολογία για τον συγκεκριμένο δεν υπάρχει και πολύ φοβάμαι ότι δεν υπάρχει και ελπίδα για εξάλειψη ή έστω βελτίωση των αδυναμιών του που έχουν να κάνουν κυρίως με τον χαρακτήρα του.

   

Ο Πόνσε και ο Μπογιέ είναι ασφαλώς δύο πολλοί αξιόλογοι και ταλαντούχοι παίκτες. Όχι έτοιμοι ποδοσφαιριστές. Χρειάζονται χρόνο και μπόλικη δουλειά. Τα χρήματα που απαιτούν οι ρήτρες τους όμως, σε σχέση με την προσφορά τους, νομίζω ότι δημιουργούν ένα ανυπέρβλητο χάσμα που θα εμπόδιζε κάθε σώφρονα παράγοντα να τις ενεργοποιήσει. Και ειδικά ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραείναι σώφρον για κάτι τέτοιο!

Ο Κλωναρίδης τελικά αποδεικνύεται μια του ύψους και μια του βάθους ποδοσφαιριστής. Και είναι γνωστό ότι οι προπονητές στο σύγχρονο ποδόσφαιρο προτιμούν να συνεργάζονται καλύτερα με εκείνους τους παίκτες που η απόδοσή τους κυμαίνεται σταθερά στο 6, παρά με τους άλλους που τη μία φορά παίζουν για 9 και 10 και την επόμενη για 2 και 3.

Ο Τσιγκρίνσκι έχει ανάγκη από πιτς που να λειτουργούν αποκλειστικά γι' αυτόν για να μπορεί τακτικά να αποσύρεται σ' αυτά ώστε να αντέχει την πίεση και τις αυξημένες απαιτήσεις του πρωταθλητισμού. Μεγάλος παίκτης με συσσωρευμένα προβλήματα που δυστυχώς απαιτεί ιδιαίτερη μεταχείριση και με κυριότερο εχθρό του από εδώ και στο εξής τον φθοροποιό χρόνο.

Ο Μπακάκης αποκλείεται να έφτασε στο πικ της καριέρας του σε αυτή την ηλικία, όμως χρειάζεται απαραίτητα να κάνει παρέα στον Μάνταλο σε κάποιο χαλαρωτικό σπα τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του καινούριου χρόνου. Και βλέπουμε.

Ο Γκάλο από εδώ και πέρα  θα χρειαστεί κι αυτός διαχείριση προφύλαξης μια και ο χρόνος δεν κάνει χάρες σε κανέναν. Σιγά-σιγά η διοίκηση θα πρέπει να φροντίσει να μπει στην αναζήτηση της διάδοχης κατάστασης. Ίσως αυτή βέβαια να είναι ήδη έτοιμη και να ακούει στο όνομα Βασιλαντωνόπουλος. Μπορεί και όχι όμως.

Ο Μπάρκας είναι ο… Μπάρκας. Με τα καλά του και με τα λάθη του. Άλλωστε το έχουμε πει. Ουδείς… άσφαλτος. Και στο κάτω-κάτω πού να βρούμε τον καλύτερο; Αυτός και ο Τσιντώτας είναι η δυάδα μας με τον Γιαννίκογλου και τον Γκίνη να προετοιμάζονται για το… μέλλον.

Στον Λόπες σωστά θα γίνει νέο συμβόλαιο. Ελπίζω μόνο να το υπογράψει τελικά γιατί τα σκουλήκια της αμφιβολίας ελλοχεύουν σε κάθε συμφωνία της ΑΕΚ με ποδοσφαιριστή της κυριολεκτικά στο παρά πέντε. Κάποια καταχθόνια ύπαρξη μάλλον αναλαμβάνει δράση εκτελώντας τη συγκεκριμένη επικίνδυνη αποστολή που το σκοτεινό κέντρο που υπηρετεί της αναθέτει.

Ο Τσόσιτς επίσης είναι ένας παίκτης που διακρίνεται για την αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι του. Ας ελπίσουμε μεγαλώνοντας να αποκτήσει την ωριμότητα που απαιτεί η θέση που παίζει. Αν φυσικά βρίσκεται ακόμα στην ΑΕΚ μέχρι τότε.

Ο Οικονόμου μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να αποδείξει ότι μπορεί να καπαρώσει τη μία από τις δύο θέσεις του κεντρικού οπισθοφύλακα στην εντεκάδα της ΑΕΚ. Ταλαιπωρείται από τον τραυματισμό του κι αυτό τον αφήνει πίσω. Είναι κι αυτός ένα από τα πολλά φετινά ερωτηματικά.

Ο Χουλτ είναι εργάτης που ασφαλώς και θα μείνει. Είναι ο παίκτης αυτός που περιέγραφα όταν μιλούσα για διάρκεια στην απόδοση έστω κι αν αυτή είναι του 6 σε κάθε παιχνίδι.

Ο Γαλανόπουλος, ακόμα κι αν έρθει πρόταση από το εξωτερικό, δεν μπορεί τώρα να φύγει αφού θα είναι ο μοναδικός αμυντικός χαφ που διαθέτει την ελάχιστη έστω εμπειρία που απαιτείται για να παίζει στον Δικέφαλο.

Ο Άλεφ πρέπει να μείνει αλλά θα χρειαστεί πολλή δουλειά σε ατομικό επίπεδο αν θέλει κάποια στιγμή να κερδίσει μια θέση στην εντεκάδα.

Ο Μοράν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τους… πείθει αλλά κοιτάζοντας γύρω μου δεν βλέπω να… πείθεται κανείς.

Ο Γιακουμάκης πόσο ακόμα θα παραμένει στην θέση του… αναπληρωτή σέντερ φορ; Μια χρονιά ακόμα; Δύο; Ή μήπως προορίζεται για μόνιμος;

Ο Αλμπάνης θα γίνει τελείως καλά. Κάποια στιγμή. Μα τόσο σοβαρός τραυματισμός χωρίς να αγωνίζεται; Αυτό θα πει ατυχία. Πάντως είναι επένδυση και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Ο Αϊντάρεβιτς μετράει μέρες στην ομάδα.

Ο Σβάρνας ανεβαίνει ένα ακόμα σκαλοπάτι παίρνοντας και επίσημα τη θέση του τέταρτου τη τάξη κεντρικού αμυντικού της ομάδας στη θέση του Βασίλη Λαμπρόπουλου που μάλλον αποχωρεί. Καλή σταδιοδρομία του ευχόμαστε.

Ο Γιαννιώτας αν δεν το βρει μέχρι τον Γενάρη δεν ξέρω αν θα μπορέσει να το βρει ποτέ. Και η ΑΕΚ ως γνωστόν δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει κανέναν.

Μπότος, Μπάμπης, Γιούσης, Γιαννούτσος, δανεικοί για να πάρουν παιχνίδια. Να ψηθούν βρε αδερφέ. Μήπως και μας βγει έστω ένας σ' αυτή την ομάδα -εκτός του Γαλανόπουλου- από τις ακαδημίες.

Εν ολίγοις και για να ανακεφαλαιώσουμε. Η ΑΕΚ χρειάζεται επειγόντως: Δεξί μπακ, αριστερό μπακ (αργεί να αποθεραπευτεί ο Λόπες και ο Χουλτ είναι απελπιστικά μόνος), σέντερ μπακ, 2 αμυντικά χαφ, κεντρικό χαφ, 2 πλάγια χαφ και 2 σέντερ φορ. Όχι φυσικά τον Γενάρη όλοι αυτοί. Και να θέλεις άλλωστε δεν τους βρίσκεις τέτοια εποχή. Πάντως η ΑΕΚ πρέπει να είναι έτοιμη και να μπει στην Αγιά Σοφιά με άλλες συνθήκες, άλλους ποδοσφαιριστές, πιο έτοιμους, πιο ικανούς, πιο διψασμένους για διακρίσεις, με διαφορετική νοοτροπία, άλλον προπονητή (;), πιο... επίσημη διοίκηση και σαφώς πιο υποψιασμένη για όλους αυτούς που την περιτριγυρίζουν, πότε παριστάνοντας τον φίλο και πότε ναρκοθετώντας κρυφά τα θεμέλια του οικοδομήματός της. Αν δεν αυξήσει την επαγρύπνησή της και τα μέτρα ασφαλείας της το μέλλον θα αποδειχτεί ζοφερό και θα είναι κρίμα για την τόσο μεγάλη προσπάθεια που έχει γίνει μέχρι σήμερα…