Δεν μου ήρθε επιφοίτηση ξαφνικά να υπερασπιστώ το δίκιο του Βόλου, άλλωστε έχουν συμβεί πολλά και χειρότερα στα ελληνικά γήπεδα, όμως επειδή την εξέτασα από κάθε πλευρά τη φάση, δεν υπάρχει καμία μα καμία περίπτωση δύο άνθρωποι να συμφωνήσουν ότι υπήρξε παράβαση του επιθετικού του Βόλου. Άρα αποκλείω εκ προοιμίου το ανθρώπινο λάθος. Δεν μπορώ να μπω μέσα στην ψυχολογία των διαιτητών και να σκεφτώ την πιθανότητα να φοβήθηκαν τα επακόλουθα στην περίπτωση που θα ισοφάριζε ο Βόλος, αλλά, στο κάτω-κάτω της γραφής, αν όλοι όσοι έχουν αποφασίσει να ασχοληθούν με τη διαιτησία φοβούνται και με αυτό το πρόσχημα καταπατούν κάθε έννοια δικαίου, πρέπει να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε λάθος δρόμο και να αποχωρήσουν από τη διαιτησία. Και το λέω αυτό με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του παλιού διαιτητή Κομίνη που σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη παραδέχτηκε ότι μέτρησε ακυρωθέν γκολ στην Τούμπα του ΠΑΟΚ επί της ΑΕΚ γιατί σκέφτηκε "τώρα, πώς φεύγουμε από εδώ μέσα;". Η απίστευτη παραδοχή και ομολογία ενός διαιτητή που επισφραγίζει την ηθική κατάπτωση στην οποία έχει περιπέσει η διαιτησία στη χώρα μας και εξηγεί γιατί οι ελληνικές ομάδες έχουν πάψει να εμπιστεύονται τους Έλληνες διαιτητές.
Αλλά ας προχωρήσουμε και σε μια υπόθεση εργασίας. Έστω ότι ο ΠΑΟΚ, χάρη σε αυτή την ακύρωση του γκολ του Βόλου, προκρίνεται στην επόμενη φάση του Κυπέλλου και καταφέρνει και φτάνει στον τελικό όπου και σηκώνει το Κύπελλο. Την ίδια ώρα δεν θα περνάει η εικόνα της σφαγής του Βόλου μπροστά από τα μάτια ποδοσφαιριστών, προπονητών, διαιτητών, παραγόντων και οπαδών όλων των ομάδων που θα βλέπουν το ματς; Θα υπάρχει πιο ξεφτιλισμένο Κύπελλο από το συγκεκριμένο που θα έχει σηκώσει ο ΠΑΟΚ; Ρητορική η ερώτηση αφού ξέρουμε ότι έχουν υπάρξει και άλλες τέτοιες εγκληματικές ενέργειες που έφεραν τα πάνω κάτω στην κατάκτηση κάποιου τίτλου. Ο ΠΑΟΚ το ξέρει καλά αυτό και έχει πανηγυρίσει δύο άδικα Κύπελλα και μάλιστα και τα δύο εις βάρος της ΑΕΚ!
Από την άλλη έχουμε τον Παναθηναϊκό του Αλαφούζου να παίρνει τα πέναλτι το ένα πίσω από το άλλο σα να ήταν στραγάλια και να προχωράει από νίκη σε νίκη χωρίς τις περισσότερες φορές να την αξίζει σαν ομάδα, αλλά και τον Ολυμπιακό του Μαρινάκη να έχει ξεσηκώσει το σύμπαν από τη μέρα που ξεκίνησε το πρωτάθλημα μη αφήνοντας άνθρωπο του ελληνικού ποδοσφαίρου -και όχι μόνο- χωρίς να του έχει επιτεθεί. Τα έχει βάλει με την ΕΠΟ, με τις Ομοσπονδίες, με την ΚΕΔ, με την Αθλητική Δικαιοσύνη, με την Κυβέρνηση, ακόμα και με την Σούπερ Λίγκα της οποίας προΐσταται ο ίδιος ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Βαγγέλης Μαρινάκης! Κι αν ακούγεται οξύμωρο το τελευταίο έχει την εξήγησή του στην απόφαση των 12 εκ των 14 ομάδων που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα να μην συμπλεύσουν με τον ίδιο και να μη συναινέσουν σε διάφορες παράλογες για τον συνεταιρισμό αποφάσεις που έχει πάρει και μάλιστα αυθαίρετα.
Τραμπουκίζοντας προσπαθεί να επιβάλει την άποψή του περικυκλωμένος πάντα από την προσωπική φρουρά των φουσκωτών του και έχοντας στο πλευρό του το πιστό ομοίωμά του Κώστα Καραπαππά. Ασκεί τρομοκρατία σε διαιτητές και σε αντιπάλους νομίζοντας ότι βρισκόμαστε σε εποχές που ο ισχυρός παίρνει πάντα αυτό που θέλει έστω και αν χρειαστεί να εξοντώσει ψυχικά και βιολογικά κάθε αντίπαλό του που τολμάει να του ορθώσει το ανάστημά του. Έχει ξεφτιλίσει την ελληνική δικαιοσύνη αγνοώντας τις επιταγές της και γράφοντας τις αποφάσεις της στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Μαθημένος επί χρόνια να γίνεται πάντα το δικό του, έφτασε στο σημείο να ελέγχει κυβερνήσεις, να διορίζει κατά το δοκούν υφυπουργούς Αθλητισμού, να ορίζει τις συνθέσεις των δικαστηρίων που θα εκδίκαζαν προσωπικές του υποθέσεις και να χειραγωγεί την αστυνομία με τρόπο που να αλλοιώνει την εικόνα της μετατρέποντάς την σε ιδιωτική του επιχείρηση σεκιούριτι παρά σε κρατικό φορέα προστασίας του πολίτη.
Αλλά όταν κάποιος συσσωρεύει στα χέρια του τόση δύναμη και εξουσία όντας άνους και βραδυφλεγής στις αποφάσεις του και διαπράττοντας το ένα σφάλμα μετά το άλλο αλλά παράλληλα συνεχίζοντας απρόσκοπτα και την παράνομη δράση του, είναι μοιραίο κάποια στιγμή να εγκλωβιστεί από τον ίδιο του τον αυταρχισμό και την λαθεμένη πεποίθησή του ότι θα παραμένει εσαεί στο απυρόβλητο. Και έφτασε η ώρα που το ένα μετά το άλλο τα κάστρα του άρχισαν να καταρρέουν. Οι υποτακτικοί του σιγά-σιγά πήραν να ξυπνάνε και να περιορίζουν τα γιες μεν. Άρχισε να συναντά αντίσταση στις προσπάθειές του να καταστήσει και πάλι τον Ολυμπιακό μονοκράτορα του ελληνικού ποδοσφαίρου που κάθε χρόνο θα κατακτάει όλους τους τίτλους σαν κακομαθημένο μοσχανάθρεφτο που αν του στερήσεις έναν τίτλο θα στηλώσει τα πόδια και θα τσιρίζει μέχρι να του γίνει το χατίρι.
Προσωπικά τα έγραφα εδώ και χρόνια. Ένας άνθρωπος με τέτοια κολλήματα δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Και ο Βαρδινογιάνης είχε χτίσει τη δικιά του δυναστεία αλλά δεν είχε πνίξει σε τέτοιο βαθμό το ελληνικό ποδόσφαιρο ή τουλάχιστον το άφηνε να πάρει ανάσες. Ακολούθησε ο Κόκκαλης με την δικιά του δυναστεία και τις γνωστές κατά καιρούς επιδείξεις ισχύος που πραγματοποιούσε συνθλίβοντας ό,τι άλλο προσπαθούσε να αναρριχηθεί. Αλλά ο Μαρινάκης το έπαιξε πολύ βάρβαρα το παιχνίδι, ήταν μοναχοφαγάς και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να καθιερωθεί σαν ο δικτάτορας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το αποτέλεσμα ήταν να το πνίξει και να το οδηγήσει στην καταστροφή. Επίσης, όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε αφερέγγυος απέναντι σε όλους τους αφελείς προέδρους των επαρχιακών ομάδων τους οποίους έσπευσε να δέσει στο άρμα του μοιράζοντάς τους κάτι λίγα ψίχουλα και αποφάγια προκειμένου να αποτελούν τους πιστούς υποτακτικούς του. Αν θέλει κανείς να ψάξει τι κέρδισαν όλοι αυτοί, εκτός από κάποια πρόσκαιρα μικροοφέλη, ας ρίξει μια ματιά πού βρίσκονται οι ομάδες τους που με τόση ευκολία υποτάχτηκαν στον μεγάλο ευεργέτη.
Πού βρίσκονται σήμερα η Καλλονή, ο Πλατανιάς, ο Εργοτέλης, η Κασσάνδρα (πρώην Κέρκυρα), ο Πανιώνιος, ο Πανθρακικός, η Παναχαϊκή, ο Ιωνικός, η Προοδευτική, η Βέροια. Ακόμα και ο Άρης υπό την προστασία του Μαρινάκη έπεσε δύο φορές στη Β' κατηγορία. Αλλά και ο Ατρόμητος του Σπανού ή ο Αστέρας Τρίπολης, τι κέρδισαν όλα αυτά τα χρόνια από τη συγκεκριμένη λυκοφιλία; Μέχρι και ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου τέθηκε υπό το άρμα του Ολυμπιακού αλλά οι αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν από τον κόσμο του Παναθηναϊκού στάθηκαν εμπόδιο να προχωρήσει ακόμα πιο βαθιά αυτή η ανίερη συμμαχία. Μόνο η ΑΕΚ όρθωσε το ανάστημά της και αντιστάθηκε σθεναρά στην προσπάθεια αλλοτρίωσης του ποδοσφαίρου στη χώρα μας και ο ΠΑΟΚ αρκετά χρόνια αργότερα, όταν άρχισε να καταλαβαίνει τα χοντρά παιχνίδια που παίζονταν και στην δική του πλάτη.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης το είχε δηλώσει. Όλες οι χούντες κάποτε πέφτουν. Και μόνο όταν θα πέσει και αυτή θα καταφέρει να αναπνεύσει το ελληνικό ποδόσφαιρο. Συντονισμένα τότε οργανώθηκε και άρχισε να καταφέρνει το ένα χτύπημα μετά το άλλο στον υπερφίαλο δυνάστη πείθοντας και τους υπόλοιπους ότι αν δεν απαλλαγούν από τον θανάσιμο εναγκαλισμό του Μαρινάκη σωτηρία γι' αυτούς δεν θα υπάρξει. Σταδιακά ο Μελισσανίδης, με τη συνεργασία και του ΠΑΟΚ, πήρε την ΕΠΟ από τα χέρια του. Ταυτόχρονα ολοκλήρωσε την κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ που αποτελεί πλέον τον εφιάλτη τους εκεί στο λιμάνι γι' αυτό και κατέβαλαν κάθε θεμιτή ή αθέμιτη προσπάθεια να καθυστερήσουν ή και να σταματήσουν την αποπεράτωσή του. Την ίδια ώρα και μετά από τις επίμονες πιέσεις ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού κατάφεραν να αλλάξουν το στάτους της ελληνικής διαιτησίας που αποτελούσε μέχρι τότε αναπόσπαστο παράρτημα της κόκκινης παράγκας του λιμανιού. Απαίτησαν και πέτυχαν να έρχονται ξένοι διαιτητές κατηγορίας elit για τα μεγάλα ντέρμπι, ενώ απάλλαξαν τη διαιτησία μέσα από τις ετήσιες κρίσεις από συγκεκριμένους εντολοδόχους που εκτελούσαν διαρκώς διατεταγμένη υπηρεσία στη δούλεψη του δικτάτορα.
Ένα άλλο μεγάλο κατόρθωμα του Μελισσανίδη ήταν να καταφέρει να στρέψει στην Ελλάδα το ενδιαφέρον της ΟΥΕΦΑ που μέχρι τότε μας αγνοούσε επιδεικτικά. Ο Ινφαντίνο μας επισκέφτηκε αρκετές φορές αλλά και πολλοί άλλοι αξιωματούχοι της ΟΥΕΦΑ. Αναγκάστηκαν να δουν αυτά που τόσα χρόνια δεν ήθελαν να δουν ή τους τα κρατούσαν καλά κρυμμένα. Κατάλαβαν πώς παίζεται εδώ το παιχνίδι και έσπευσαν να υπενθυμίσουν τα ισχύοντα για όλους, κόβοντας ακόμα και την όρεξη των πολιτικών να χωθούν στον τομέα του ποδοσφαίρου για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα του Μαρινάκη. Μέχρι κατά παραγγελία υφυπουργό Αθλητισμού κατάφερε τότε να βγάλει. Έναν αχυράνθρωπο. Έναν ανεκδιήγητο τύπο που αποτέλεσε κατά γενική ομολογία τον χειρότερο υφυπουργό Αθλητισμού που έχει περάσει ποτέ από το υπουργείο Πολιτισμού. Τελείωσε κι αυτός αναγκαστικά όταν ο πρωθυπουργός κατάλαβε ότι δεν μπορεί να υποστηρίξει άλλο αυτή την επιλογή χωρίς να συνεχίσει να εκτίθεται.
Η μία σφαλιάρα μετά την άλλη άρχισαν να πέφτουν στον σβέρκου του ευτραφούς προέδρου που νόμισε ότι έγινε βασιλιάς. Άρχισε να χάνει βασικά του στηρίγματα, ακόμα και μέσα στη δικαιοσύνη οι άνθρωποι στους οποίους παράγγελνε αποφάσεις είχαν αρχίσει να αραιώνουν. Μα το χειρότερα, άρχισε να αμφισβητείται μέσα στον συνεταιρισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου, στην Σούπερ Λίγκα στην οποία προεδρεύει. Όλες οι προτάσεις που καταθέτει εδώ και πάνω από 1,5 χρόνο απορρίπτονται από το σύνολο των ομάδων που συμμετέχουν στον συνεταιρισμό. Μια-δυο ομάδες, οι γνωστές, παραμένουν στις επάλξεις αλλά κι αυτών η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί. Ήδη ο Αστέρας Τρίπολης εξέφρασε τις αντιρρήσεις του και άλλαξε τη θέση του στην τελευταία ψηφοφορία όπου έμειναν μόνοι ο Ολυμπιακός με τον Ατρόμητο. Ο Παναθηναϊκός επιχείρησε να γίνει το μεγάλο δεκανίκι του Μαρινάκη αλλά εκτός που μεσολάβησε η υπόθεση με το καπνογόνο που οδήγησε στην τιμωρία του Ολυμπιακού στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Καραϊσκάκης, σηκώθηκε και μεγάλη αντίδραση στις τάξεις των οπαδών του Παναθηναϊκού, γεγονός που ανάγκασε τον Αλαφούζο να τα μαζέψει.
Και φτάσαμε στο παιχνίδι του Βόλου όπου όλοι είδαμε σε ποιο σημείο έφτασαν τα πράγματα, στο οποίο αν ο Μπέος δεν το έπαιζε αλτρουιστής και φιλεύσπλαχνος (ξέρει να κρατάει καβάντζες για το μέλλον ο Αχιλλεύς) κανείς δεν γνωρίζει ποια τιμωρία θα αντιμετώπιζε αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός. Πάντως η εικόνα με τις δύο ομάδες να ξαναμπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο μετά από 1 ώρα διακοπής (!!!) και να παίζουν πασούλες μεταξύ τους μέχρι να περάσουν τα δύο λεπτά που χρωστούσαν για να λήξει το ματς, μόνο θυμηδία προκάλεσαν σε όλο το ποδοσφαιρόφιλο κοινό ενώ αποτέλεσαν και ξεκάθαρη διακωμώδηση του αθλήματος για την οποία θα έπρεπε ήδη να έχουν κληθεί να καταθέσουν και να τιμωρηθούν. Σκεφτείτε πόσος κόσμος είχε παίξει τα λεφτά του στο στοίχημα κι αυτοί έκαναν πάσες για να λήξει ισόπαλο το ματς. Δηλαδή ένα ξεκάθαρα στημένο αποτέλεσμα!
Από εκεί και πέρα ο πρώην Αμίν Νταντά του ελληνικού ποδοσφαίρου ξεσάλωσε. Τι ανακοινώσεις έβγαλε κατά τις διαιτησίας, της ΕΠΟ, του Μελισσανίδη (!!!), τι καταγγελίες έκανε για στημένο πρωτάθλημα (ναι, ναι καλέ, ο Μαρινάκης), τι αρνήθηκε να πάει όταν τον κάλεσε ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας γιατί, λέει, άργησε να το κάνει και τώρα δεν ήθελε ο ίδιος να πάει!!! Τελικά κλήθηκε για διευκρινήσεις σχετικά με τις δηλώσεις και τις καταγγελίες που έκανε για όσα κατά τη γνώμη του συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Αναρωτιέται κανείς πόσο γρήγορα μπορεί να ξεχνάει ή να κάνει πως ξεχνάει ένας άνθρωπος που απευθύνεται καθημερινά στην ελληνική κοινωνία. Είτε σε Ολυμπιακούς, είτε σε Παναθηναϊκούς, ΑΕΚτζήδες ή ΠΑΟΚτζήδες. Πόσο στα σοβαρά θέλει να ελπίζει ότι θα τον πάρουν όλοι αυτοί που τον ακούνε να κλαίγεται, ξεχνώντας τα αίσχη που έχει διαπράξει επί σειρά ετών. Κάτι ανατινάξεις σε φούρνους, κάτι ξυλοδαρμούς σε διαιτητές στην επαρχία, κάτι εμπλοκές σε στημένα παιχνίδια, κάτι εγκληματικές οργανώσεις, κάτι συστάσεις συμμορίας, κάτι αποκλεισμούς παραγόντων αντιπάλων ομάδων μέσα στα ασανσέρ του Καραϊσκάκης, κάτι βρομόξυλα στα αποδυτήρια στους παίκτες του Εργοτέλη, που αν δεν έμπαιναν στο δεύτερο ημίχρονο διατεθειμένοι να χάσουν, ουδείς ξέρει ποια θα ήταν η τύχη τους σήμερα, κάτι ματσάκια με κάτι Βέροιες με 0-0 ημίχρονο 3-0 τελικό, κάτι μπούκες στα γραφεία της ΕΠΟ και κάτι φούστες πεταμένες στον πρόεδρό της, κάτι βρισίδια στους δημοσιογράφους έξω από τα γραφεία της ΕΠΟ, κάτι αρνήσεις παρεύρεσης όταν τον καλούσαν οι αρχές, κάτι τιμωρίες απαγόρευσης εισόδου στα γήπεδα επί διετία με τον ίδιο να σουλατσάρει στη σέντρα γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τις δικαστικές αποφάσεις, κάτι ναρκόπλοια με 2,5 τόνους ηρωίνη και καμιά δεκαπενταριά μάρτυρες κατηγορίας που, άλλος πνίγηκε επειδή στραβοκατάπιε τη μπουκιά του, άλλος βράχηκε από κατούρημα πουλιού και πέθανε από πνευμονία, άλλος από αφηρημάδα έπεσε σε πλατφόρμα παραγεμισμένη με μπετό και θάφτηκε για πάντα εκεί, άλλος άνοιξε το παράθυρο του νοσοκομείου που νοσηλευόταν να πάρει αέρα και ο αέρας τον παρέσυρε 18 τετράγωνα μακρύτερα όπου βρέθηκε με το κεφάλι ανάμεσα στις κάλτσες, άλλος έγινε μια μπουκιά από καρχαρία που εμφανίστηκε μυστηριωδώς μέσα σε πισίνα ξενοδοχείου, άλλος πήγε από αλλεργικό σοκ αφού αντί για το σιρόπι του κατάπιε δυο κουτιά βενζινόκολα, άλλος την ώρα που γυμναζόταν στην ταράτσα του ογδονταόροφου ξενοδοχείου του είδε όραμα τη μορφή του Καστίγιο και πήδηξε να σωθεί. Όλοι πάντως είχαν μια κοινή παράμετρο. Πέθαναν!
Πώς να ξεχαστούν τα όργια που έκανε η διαιτησία υπέρ του Ολυμπιακού σε όλα ανεξαρτήτως τα παιχνίδια, από εκείνα με μικρότερους αντιπάλους μέχρι στα ντέρμπι με τους συνδιεκδικητές του τίτλου, που ποτέ δεν προλάβαιναν να γίνουν συνδιεκδικητές αφού από την 10η αγωνιστική ο πρόεδρας των προέδρων είχε φροντίσει η ομάδα του να έχει ξεφύγει με 20 βαθμούς διαφορά; Να ξεχάσει κανείς του δικαστικούς-κουμπάρους, Ντογιάκους και τα ρέστα; Τους διοικητές αστυνομικών τμημάτων που εμφανίζονταν μέσα σε κανάλια να κυνηγάνε για να συλλάβουν δημοσιογράφους ενεργώντας σαν προσωπική φρουρά ασφαλείας του Μαρινάκη; Να ξεχάσει κανείς που είχε τιμωρηθεί με απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και την ταυτόχρονη υποχρέωση να δίνει αυτοπροσώπως το παρόν κάθε 1η και 15η του μηνός στο οικείο αστυνομικό τμήμα και δεν φτάνει που δεν πάτησε ποτέ στο τμήμα αλλά έστελνε τρίτα πρόσωπα, κατάφερε με διάφορα γελοία προσχήματα να ταξιδέψει και στο εξωτερικό εν τω μέσω της απαγόρευσης; Ή να ξεχάσει κανείς πως, αφού διαφέντευε τα πάντα και κάθε χρόνο υπήρχε η σιγουριά ότι θα κατακτήσει το νταμπλ στην Ελλάδα, ποιος ο λόγος να ξοδευτεί για να φτιάξει και ομάδα όταν φρόντιζαν οι εξωγενείς παράγοντες για την εξασφαλισμένη επιτυχία (διαιτητές, αθλητική δικαιοσύνη, ΕΠΟ κλπ.) με αποτέλεσμα όταν έφτανε η ώρα να παίξει στην Ευρώπη με τίποτα σοβαρές ομάδες τα κοντέρ του σκορ να γράφουν αλήστου μνήμης ρεκόρ εις βάρος του; Ή να ξεχάσουμε το κακό που έκανε και σε όλες τις άλλες ομάδες, οι οποίες αφού δεν είχαν καμία ελπίδα να ανταγωνιστούν τους μοναχοφαγάδες του λιμανιού βούλιαζαν στη μετριότητα με αποτέλεσμα να απαξιωθεί το ελληνικό ποδόσφαιρο, τόσο σε επίπεδο συλλόγων, όσο και σε επίπεδο Εθνικής ομάδας; Και η απάντηση που ερχόταν από τα χείλη του σουλτάνου ήταν: "Ρίξτε κι εσείς λεφτά να φτιάξετε ομάδες αντί να ζηλεύετε τον Ολυμπιακό"! Πού να τα έριχναν τα λεφτά αφού, α) δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσει ποδοσφαιριστή να πάει σε άλλη ομάδα. Είχε φτάσει να έχει ρόστερ 80 παικτών (!!!) αφού τους αγόραζε όλους μόνο και μόνο για να μην πάνε σε άλλη ομάδα! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα και να μη μπορεί να ενισχυθεί καμία άλλη ομάδα και οι παίκτες να καταστρέφονται, αφού ήταν αδύνατον να τους χρησιμοποιήσει όλους και καταντούσαν να πηγαίνουν δανεικοί στις ομάδες που ο ίδιος επέλεγε επειδή είχαν δεθεί στο άρμα του Ολυμπιακού και τις περισσότερες φορές οι συμφωνίες ήταν να μη παίξουν εναντίον του Ολυμπιακού ή αν παίξουν να ασχοληθούν κατά τη διάρκεια του ματς με το… όργωμα του αγωνιστικού χώρου β) και φυσικά τι εννοούσε να ρίξουν λεφτά και πού; Εκεί που τα έριχνε και ο ίδιος και εξασφάλιζε την ασυλία του ίδιου και της ομάδας του;
Τι να πρωτοθυμηθεί και τι να πρωτοξεχάσει κανείς από αυτή την τραγική για το ελληνικό ποδόσφαιρο περίοδο. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού βέβαια στον κόσμο τους. Παραληρούσαν με την… ομαδάρα τους και δεν καταλάβαιναν τίποτα άλλο από το να σηκώνουν κούπες. Αυτό τους κατέστησε υπερφίαλους, εγωιστές και παρταόλες. Δεν αποδέχτηκαν ποτέ ότι και κάποια άλλη ομάδα έχει κάποια στιγμή το δικαίωμα να διεκδικήσει τον τίτλο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Κηρυσσόταν αμέσως μισητός εχθρός και έπρεπε να επιτευχθεί με παντοίους τρόπους η εξόντωσή της. Πλαισιωμένη η διοίκηση του Πειραιώτικου σωματείου με ό,τι πιο γραφικό, πιο εριστικό, πιο γλοιώδες, πίστευε ότι έτσι έχει εξασφαλισμένη την προπαγάνδα της περί κορυφαίας ομάδας στην Ελλάδα. Δημιούργησαν τεράστια οικονομικά προβλήματα στους δύο κυριότερους αντιπάλους τους, την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό και ξεμπέρδεψαν. Όλοι οι άλλοι ήταν του χεριού τους. Οι προπαγανδιστές εν τω μεταξύ οργίαζαν από το πρωί μέχρι το βράδυ παίρνοντας ο ένας τη σκυτάλη από τον άλλο. Θεοδωρίδης, Αλέφαντος, Τσουκαλάς, Λούβαρης, έπεφταν τα τσιμέντα από το… αγέρωχο ύφος τους και την περηφάνια τους ενώ εκδήλωναν με χίλιους τρόπους τον αποτροπιασμό και την αποστροφή τους προς κάθε άλλη ομάδα θεωρώντας τους φτωχούς και ταπεινούς που έπρεπε να σκύβουν τα κεφάλι μπροστά στην αυτοκρατορία τους. "Εμείς το αγαπάμε το ελληνικό ποδόσφαιρο", έλεγαν οι αθεόφοβοι, "θέλουμε να το προστατεύσουμε γιατί είμαστε οι μόνοι πραγματικοί εκπρόσωποι του ελληνικού ποδοσφαίρου που φέρνουμε βαθμούς στη χώρα μας. Ας φτιάξουν και οι άλλοι ομάδες να μας ανταγωνιστούν". Πώς θα το έκαναν αυτό οι άλλες ομάδες βρε τελεμέδες όταν τις είχατε στραγγαλίσει με κάθε τρόπο. Πόσες προσπάθειες δεν έκαναν στο μεταξύ να βάλουν χέρι ακόμα και στις διοικήσεις των αντιπάλων τους. Και την ΑΕΚ επιχείρησαν να την υφαρπάξουν και τον Παναθηναϊκό, με μαϊμού διοικητικούς παράγοντες δικούς τους που τους έβαλαν μπροστινούς να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για την αγορά και των δύο κύριων αντιπάλων τους.
Όλα αυτά καλείται όλος ο υγιής φίλαθλος κόσμος να τα ξεχάσει και να δώσει τόπο στην οργή. Μα τι λέτε; Ακούτε τι λέτε; Οι ΑΕΚτζήδες έχασαν χιλιάδες ανθρώπους τους όλα αυτά τα χρόνια του ανελέητου πολέμου κατά της κατασκευής του γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια από ένα καπρίτσιο του άρρωστου αυτού ανθρώπου που θέλει να το παίξει και διοικητικός ηγέτης. Δεν πρόλαβαν να μπουν μέσα στο καινούριο γήπεδο και να το χαρούν όλες αυτές οι χιλιάδες ΑΕΚτζήδων. Επωνύμων και ανωνύμων. Κι αυτό γιατί ο φουσκωτός αποφάσισε να βάλει έναν ανδρείκελο να διεκδικήσει τη δημαρχία της πόλης, να τον σπρώξει μέσα από τις γνωριμίες του, τη στιγμή που η ίδια η ΑΕΚ αδιαφόρησε για τα κοινά και να τον ανακηρύξει δήμαρχο μέσα στο σπίτι της. Και αυτό το άπλυτο καθίκι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να ικανοποιήσει τον χρηματοδότη του και να φέρει σε πέρας την αποστολή του. Και μας μιλάτε τώρα για λήθη;
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε αγαπημένοι μου. Ο χοντρός ηγέτης των χιλίων κόμπλεξ καταρρέει και ο θόρυβος από την κατάρρευσή του θα είναι εκκωφαντικός. Η ακόρεστη πείνα του να βάλει χέρι παντού, να ελέγξει το ποδόσφαιρο και έξω από την Ελλάδα θα αποδειχτεί το μοιραίο λάθος του. Το παραμύθι που πουλούσαν στους ανεγκέφαλους γαύρους πως ο πρόεδρος ήταν άρρωστος Ολυμπιακός από παιδί και μπήκε από αγάπη στην ομάδα για να την γιγαντώσει δεν περνάει πια ούτε στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Γιατί ένα τέτοιος ηγέτης όπως θέλετε να μας τον περιγράψετε τι δουλειά έχει να επενδύσει και στην Νότιγχαμ της Αγγλίας. Ήταν το ψώνιο του, λένε, να μπει στην Premier League. Ωραία, και τώρα που αγόρασε και την Ρίο Άβε της Πορτογαλίας ποιο ψώνιο του θα ικανοποιούσε; Και μετά που έκανε πρόταση να αγοράσει και την βραζιλιάνικη Πορτιμονένσε αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε ποιο ήταν το ψώνιο που του το επέβαλε; Οι γαύροι άρχισαν να ξυπνάνε και να καταλαβαίνουν. Βέβαια, ήταν βαθύς ο λήθαργος και το ξύπνημα απότομο. Σιγά-σιγά θα αρχίσουν να τα παίρνουν όλα χαμπάρι. Όταν θα καταρρεύσει και το άλλο παραμύθι με τον πακτωλό χρημάτων που έβαλε από την τσέπη του ο Μαρινάκης για να κάνει ασυναγώνιστο τον Ολυμπιακό. Ποια τσέπη του βρε πρόβατα Προβηγκίας; Ο Μαρινάκης κάθε χρόνο έβγαζε μια διακοσάρα από τον Ολυμπιακό. Πότε αγόρασε παίκτη για να μείνει και να γίνει σημαία στην ομάδα; Σε ένα με δύο χρόνια που ανέβαζε την αξία του η κάθε μεταγραφή του Ολυμπιακού, ο παίκτης γινόταν πακετάκι με κορδέλα και ο πρόεδρας τσέπωνε το παραδάκι. Γι' αυτό ο Ολυμπιακός δεν στέριωσε σταθερή εντεκάδα από την εποχή που τον ανέλαβε ο άρχοντας των κορνέ. Αλλά δεν την είχε ανάγκη τη σταθερή εντεκάδα. Ούτε τον βαρβάτο προπονητή. Τα πάντα ήταν εξασφαλισμένα πριν ακόμα αρχίσει το κάθε πρωτάθλημα και παραχωρημένα με συμβολαιογραφική πράξη στον επικυρίαρχο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τι να την κάνει την ομάδα. Για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια; Αυτά ξεχνιούνται γρήγορα. Μια πεντάρα πάνω μια πεντάρα κάτω δεν έχει και μεγάλη σημασία. Ο άνθρωπος ήταν απλά έμπορας ποδοσφαιριστών. Ανακάλυψε την βαθιά πηγή πλούτου που πρώτοι ανακάλυψαν στον Άγιαξ και στην Πόρτο και μετέτρεψαν τις ομάδες τους σε μονάδες παραγωγής κλωτσοπατινάδας. Αυτό ήταν και τίποτα περισσότερο. Βρήκε δυο-τρεις καλούς διαπραγματευτές με άριστη γνώση της ποδοσφαιρικής αγοράς και ξαμολήθηκε στις ελπιδοφόρες αγορές της Αφρικής, της Γαλλίας, της Πορτογαλίας, της Ασίας, της Βόρειας Ευρώπης και άρχισε να μαζεύει ταλεντάκια. Πόσο πιο δίφραγκα να σας το κάνω. Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στις αγοραπωλησίες ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού την τελευταία 15ετία και θα καταλάβετε ποιο είναι το νόημα.
Ο χοντρός είναι καλός σε δύο πράγματα. Το πρώτο να ιδρύει χούντες. Έχει τις διασυνδέσεις και μπορεί να το κάνει αυτό. Και μάλιστα σε πολύ υψηλό επίπεδο. Πολιτική, δικαστικό σώμα, αστυνομία, λιμενικό, δήμος Πειραιά, δημοσιογραφία είναι οι τομείς που ελέγχει στον μέγιστο βαθμό. Από εκεί γίνονται όλες οι δουλειές και ξεπλένονται κατά τον καλύτερο τρόπο ενώ μπορεί να ελέγχει όλη την πλέμπα που βρίσκεται από κάτω. Το δεύτερο είναι η επιχειρηματικότητα αλλά όχι η γνωστή. Η άλλη. Η παραβατική. Με την κάλυψη των από πάνω θυλάκων που αναφέραμε όλα μπορούν να κυλάνε ρολόι. Το εφοπλιστικό κομμάτι της επιχειρηματικότητας το βρήκε έτοιμο από τον αείμνηστο πατέρα του. Έναν άνθρωπο πέρα για πέρα έντιμο και κιμπάρη με τις καθαρότερες εξηγήσεις απέναντι στους συνεργάτες και στους υπαλλήλους του. Βρήκε, λοιπόν, ο Βαγγέλης την πόρτα ανοιχτή και τρύπωσε στον εφοπλισμό, αλλά ποτέ δεν ήταν κάτι που τον συγκινούσε ιδιαίτερα. Ήθελε κάτι πιο… στεριανό. Να τον φέρνει σε πιο άμεση επαφή με κόσμο. Να είναι πιο… γήινο. Και κυρίως, να έχει απεριόριστους δρόμους να διαλέξει κανείς για να χαράξει την πορεία του. Και η μπίζνα με το ποδόσφαιρο ανακάλυψε ξαφνικά ότι είναι εκείνη που τον εξιτάρει περισσότερο από κάθε τι άλλο. Η ναυσιπλοΐα και ο εφοπλισμός πέρασαν σε δεύτερη μοίρα και άλλωστε υπήρχαν άνθρωποι ικανοί και έμπιστοι γύρω του για να τους παραδώσει το τιμόνι κρατώντας για λογαριασμό του ένα μεγάλο κομμάτι του ελέγχου.
Τώρα ο Κολοφώνας φαίνεται πως ολοκληρώθηκε. Η θέαση από την πίσω πλευρά του λόφου δεν προϊδεάζει για τα καλύτερα ώστε να ισχυριστεί κάποιος ότι έρχονται. Ένας σοφός χειρισμός από την πλευρά του θα ήταν μια συντεταγμένη υποχώρηση προς πιο βατά πεδία. Αν θελήσει να ακολουθήσει τον παρορμητισμό του και να μπει σε μια πιο γενικευμένη σύγκρουση μάλλον θα το μετανιώσει όταν θα μετράει απώλειες. Και ο βασικός άξονας απεμπλοκής του, όσο δυσάρεστο κι αν του είναι, ακούει στο όνομα Ολυμπιακός. Είναι εγωιστής και πεισματάρης. Δύσκολα θα καταλήξει σε μια τέτοια απόφαση. Μη ξεχνάμε ότι υπάρχει και μια τεράστια αυλή η οποία σιτίζεται από τον ίδιο και διατηρεί μέχρι στιγμής πολύ μεγάλα προνόμια. Θα καταβάλει κάθε προσπάθεια να τον πείσει να παραμείνει και να δώσει τις μάχες του σε κάθε επίπεδο. Κάπου εδώ μπαίνει η ευστροφία του κάθε επιχειρηματία και η λήψη των πιο τολμηρών και απρόβλεπτων αποφάσεων. Η συνέχεια αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, όμως πάντα θα ισχύει ο άγραφος κανόνας: Από την ασυδοσία και την αναρχία ως την κανονικότητα, ένα τσιγάρο δρόμος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου