Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2019

Ο κόσμος της ΑΕΚ κρέμεται από τα χείλη του Δημήτρη Μελισσανίδη, τα οποία όμως παραμένουν ακόμα πεισματικά σφραγισμένα

Και να που έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και πιάσαμε πάτο. Θα έγραφα ότι πιο κάτω δεν γίνεται αλλά το παρελθόν θα επαναστατήσει και θα με διαψεύσει αφού δυστυχώς έχουμε ξαναβρεθεί στον πάτο και μάλιστα πολύ πιο κάτω. Τον έχουμε σκάψει και κοντέψαμε να βγούμε από την άλλη πλευρά.

Και τώρα τι; Και τώρα ποιος; Και τώρα πώς;

Δύο μόλις βήματα πριν το κατώφλι του 2020, μετά την επιστροφή από την άβυσσο της Γ' και της Β' κατηγορίας, μετά την κατάκτηση του κυπέλλου το 2016  και στη συνέχεια του πρωταθλήματος το 2018, με το γήπεδο-στολίδι της να βρίσκεται πολύ κοντά στην αποπεράτωσή του, η ΑΕΚ ξαναγύρισε στο σημείο μηδέν της, εκεί που βρέθηκε λίγο πριν από την καταστροφή του 2013.

Νωρίς-νωρίς - και φέτος- η ΑΕΚ βρίσκεται εκτός διεκδίκησης του πρωταθλήματος και φυσικά εκτός Ευρώπης. Αλλά δεν είναι αυτό το χειρότερο που θα μπορούσε να της έχει συμβεί. Και πέρυσι άλλωστε κάπως έτσι εξελίχθηκαν τα πράγματα. Αυτή τη φορά η κατάσταση είναι πιο σοβαρή. Η ομάδα βρίσκεται κυριολεκτικά σε αποσύνθεση. Τα πιο υγιή αποδυτήρια ελληνικής ομάδας τώρα πια θυμίζουν βομβαρδισμένο Σαράγεβο. Οι παίκτες -ικανοί και ανίκανοι- είναι όλοι ψυχολογικά καταρρακωμένοι. Ο προπονητής δείχνει να είναι στον κόσμο του αφού είναι φανερό ότι αδυνατεί να διαχειριστεί την κρίση που έχει ξεσπάσει. Και ο ιδιοκτήτης-μεγαλομέτοχος, για πρώτη φορά στη μακρόχρονη πορεία του στα διοικητικά της ΑΕΚ, μοιάζει πελαγωμένος και ανίκανος να βρει λύσεις που θα αντιστρέψουν το αρνητικό κλίμα. Και η αλήθεια είναι πως τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί είναι τόσα πολλά που φαντάζουν βουνό για κάποιον που προσπαθεί να βρει ένα πέρασμα για να οδηγήσει την ομάδα στην άλλη πλευρά που βρίσκεται το ξέφωτο. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δίνει την εικόνα ενός σαστισμένου ηγέτη που του ήρθαν όλα ανάποδα και στέκεται αμήχανος προσπαθώντας να βρει την άκρη του νήματος για να μπορέσει να ξεμπερδέψει το κουβάρι.

Ευθύνες. Ωραία λέξη. Εύκολη να την λες, δύσκολη να την αποκωδικοποιήσεις. Λογικά οι ευθύνες βαραίνουν εκείνον που ηγείται. Πάντα έτσι συνέβαινε. Ο ηγέτης ευθύνεται, αφού ο ηγέτης πρώτα σκέφτεται και έπειτα πράττει. Και φυσικά βαρύνεται με το αποτέλεσμα των αποφάσεών του. Οι υπόλοιποι, πιο κάτω απ' αυτόν, απλά εκτελούν τις εντολές του. Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί ένας ηγέτης να ορίζει υπεύθυνους ανθρώπους που δεν διαθέτουν τις απαραίτητες ικανότητες ακόμα και για να εκτελέσουν συγκεκριμένες εντολές.

Ερώτημα πρώτο: Ο Δημήτρης Μελισσανίδης διάλεξε τους σωστούς συνεργάτες για να στελεχώσει τον οργανισμό που λέγεται ΑΕΚ σε όλα τα επίπεδα;

Ερώτημα δεύτερο: Ο Δημήτρης Μελισσανίδης κατέστρωσε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο με το οποίο θα έπρεπε να πορευθεί η ΑΕΚ στα χρόνια της επιστροφής της από την καταστροφή, με σκοπό να γιγαντωθεί και πάλι και να πρωταγωνιστήσει;

Ερώτημα τρίτο: Ο Δημήτρης Μελισσανίδης διαχειρίστηκε σωστά τα οικονομικά ως προς την επένδυση σε έμψυχο υλικό, σε οφέλη από πωλήσεις και σε δημιουργία υπεραξίας αυτού του υλικού μέσω επενδύσεων σε ποδοσφαιριστές που διατηρούν υψηλή αξία στο διεθνές ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο;

Ερώτημα τέταρτο: Ο Δημήτρης Μελισσανίδης θυσίασε την δυναμική της ομάδας στον βωμό της κατασκευής του γηπέδου με γνώμονα να οδηγηθεί στην αποπεράτωση χωρίς να έχει δημιουργηθεί το παραμικρό χρέος στην ΠΑΕ και με μοναδικό κόστος την -έστω και προσωρινή- απαξίωση της ομάδας;

Ερώτημα πέμπτο: Ο Δημήτρης Μελισσανίδης συναίνεσε στην "εκούσια" παραίτηση της ΑΕΚ από τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος προς όφελος τρίτων με αντάλλαγμα τη διευκόλυνση σε όλα τα διαδικαστικά θέματα που αφορούσαν στην αποπεράτωση του γηπέδου;

Όλα τα παραπάνω δεν είναι απλά φιλολογικά ερωτήματα. Προκύπτουν από τις καθημερινές συζητήσεις μεταξύ των οπαδών της ΑΕΚ, που ενδεχομένως να περιλαμβάνουν υψηλές δόσεις παραφιλολογίας και συνομωσιολογίας, πάντως εκφράζουν τη δεδομένη ανησυχία που επικρατεί ανάμεσα στις τάξεις των "κιτρινόμαυρων" φιλάθλων.

Ποιος μπορεί να ρίξει φως σε όλα αυτά τα σκοτεινά σενάρια και να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο στο οποίο βρίσκεται ολόκληρος ο οργανισμός που λέγεται ΑΕΚ, συμπεριλαμβανομένων και των χιλιάδων οπαδών της; Μόνο ένας: Ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Και κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει αργήσει ήδη πολύ να το κάνει.

Γιατί δεν αντικαθιστά έγκαιρα τον ήδη υπό προθεσμία προπονητή;
Γιατί δεν αντικαθιστά τους ανθρώπους εκείνους που κινούνται στα αποδυτήρια χωρίς να διαθέτουν την ικανότητα να τα ελέγξουν και να αποκαταστήσουν την ηρεμία ανάμεσα στους παίκτες;
Γιατί δεν καταθέτει δημόσια το πλάνο που σκοπεύει να ακολουθήσει ώστε να βγει η ομάδα από το αδιέξοδο και να ξεπεράσει την κρίση που την μαστίζει;
Γιατί δεν δημιουργεί ένα πολύπειρο δίκτυο σκάουτερς σε όλο τον κόσμο που να δουλεύουν ασταμάτητα με σκοπό τον εντοπισμό ποδοσφαιριστών υψηλών προδιαγραφών οι οποίοι θα μπορούν να σταδιοδρομήσουν στην ΑΕΚ και να διαθέτουν υψηλή μεταπωλητική αξία ώστε να φέρνουν έσοδα στα ταμεία της ομάδας;  
Γιατί δεν προχωράει σε κινήσεις αιφνιδιασμού, σαρώνοντας την εγχώρια αγορά, σαν εκείνες που είχε συνηθίσει τον κόσμο της ΑΕΚ να κάνει, φέρνοντας παίκτες διαφοράς στην ομάδα, αθόρυβα και χωρίς να καταλαβαίνουν οι αντίπαλοι από πού τους ήρθε;
Γιατί, επιτέλους, δεν ρίχνει το βάρος στις Ακαδημίες της ΑΕΚ, απ' όπου μπορούν να ξεπεταχτούν πραγματικά ταλέντα που θα βρουν θέση μελλοντικά στην πρώτη ομάδα ή θα πουληθούν φέρνοντας έσοδα;

Αποτελεί πανάκεια άραγε το γήπεδο, η αποπεράτωση του οποίου θα αποτελέσει τροχοπέδη για τη δημιουργία μιας ομάδας ικανής να πρωταγωνιστήσει και για τις εμφανίσεις της οποίας να είναι περήφανοι οι οπαδοί της; Δηλαδή, όταν θα τους περιπαίζουν οι αντίπαλοι οπαδοί του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ κοροϊδεύοντάς τους για το κατάντημα της ομάδας τους τι θα έχουν να τους αντιπαραθέσουν; "Ναι, μεν αλλά εμείς έχουμε καινούριο γήπεδο;"…