Τώρα
που καταλάγιασε ο κουρνιαχτός από τη μεγάλη πρόκριση της ΑΕΚ επί του Άρη στην
παράταση με 2-2 στο Κλεάνθης Βικελίδης, τώρα που όλοι βρίσκονται υπό την επήρεια
της μέθης της συμμετοχής της ΑΕΚ για πέμπτη σερί φορά στον τελικό του κυπέλλου
Ελλάδος, τώρα είναι η ώρα να δούμε με πιο καθαρή ματιά τις αδυναμίες που έχει η
ομάδα και να μη λειτουργήσει αυτή η πρόκριση σαν παραπέτασμα καπνού που θα
καλύψει τα προβλήματα, τα οποία δεδομένα έχει η ΑΕΚ.
Κοιτάζοντας
πιο πίσω πρέπει να δούμε ότι στις προηγούμενες τέσσερις συμμετοχές της η ΑΕΚ
μόνο μία φορά κατάφερε να κατακτήσει το κύπελλο. Τις άλλες τρεις ήταν απλώς η
φιναλίστ και συμπτωματικά και τις τρεις είχε αντίπαλο τον ΠΑΟΚ. Μια ομάδα
δηλαδή που η ΑΕΚ στη μακρόχρονη ιστορία της πάντα την γλεντούσε όπου κι αν την
συναντούσε. Και σε τρεις διαδοχικούς τελικούς έχασε και δεν κατάκτησε το
κύπελλο, όπως και αν συνέβη αυτό.
Να
δούμε όμως και πιο κοντά, στο συγκεκριμένο προχτεσινό παιχνίδι στο Κλεάνθης
Βικελίδης. Η ΑΕΚ πήγε στη Θεσσαλονίκη έχοντας στις αποσκευές της τη νίκη του
πρώτου αγώνα με 2-1, σε ένα παιχνίδι στο οποίο αν υποτυπωδώς της έκανε λίγο το
κέφι η μπάλα θα έπρεπε να έχει νικήσει τουλάχιστον με 5-1 και η ρεβάνς να
αποτελεί τυπική διαδικασία. Αλλά και στη ρεβάνς κάτι παρόμοιο έγινε, όπως επίσης
και στο ματς των πλέι οφ που ο Άρης έφυγε από το ΟΑΚΑ αποσπώντας ισοπαλία με
2-2, τη στιγμή που θα μπορούσε να έχει δεχτεί τέσσερα γκολ το λιγότερο.
Εντάξει,
μη τα ρίχνουμε όμως όλα στην τύχη γιατί υπάρχει και ο κανόνας που λέει:
"σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, παύει να είναι σύμπτωση". Η ομάδα έχει
κενά. Αδυναμίες που βγάζουν μάτια. Τις έχουμε γράψει άπειρες φορές και όλοι τις
συζητάνε και τις γνωρίζουν. Να καίγεται να πάρει την πρόκριση με μια ομάδα της δυναμικότητας
του Άρη και να μη μπορεί να σκοράρει με τίποτα κι από πάνω να δέχεται δύο γκολ
στα τελευταία είκοσι λεπτά που εκείνη θα έπρεπε να πιέζει για να πετύχει ένα
γκολ και να ηρεμήσει. Το δεύτερο μάλιστα στο 93'! Εκεί δηλαδή που σηκώνεις τα
χέρια ψηλά και αποδέχεσαι τη μοίρα σου. Και ευτυχώς που υπήρχε ο Μάρκο Λιβάγια
που δεν συνηθίζει να παραιτείται και να σηκώνει τα χέρια ψηλά ο οποίος με
πείσμα και επιμονή έκανε αρχικά το 2-1 στέλνοντας την ΑΕΚ στην παράταση, στη
διάρκεια της οποίας πέτυχε και την ισοφάριση ρίχνοντας τον Άρη στα τάρταρα και
ανεβάζοντας την Ένωση στα ουράνια.
