Δεν είναι τωρινή η ιστορία. Οι Τούρκοι κοιμούνται και ξυπνάνε με το ίδιο πάντα όνειρο. Πότε και πώς θα κάνουν το ντου στην Ελλάδα. Και ό,τι αρπάξουν. Όπως το έκαναν και στην Κύπρο το 1974 και ενώ το σχεδίαζαν πολλές δεκαετίες πιο πίσω.
Και βέβαια, δεν είναι ότι τους εμποδίζουν οι σύμμαχοί μας -τρομάρα τους- ή ότι περιμένουν να οργανωθούν ακόμα περισσότερο. Όχι, δεν είναι αυτό που τους βάζει φρένο. Ο φόβος είναι αυτός που δεν τους αφήνει!
Διότι, όλοι γνωρίζουν πως οι πιθανότητες να τα καταφέρουν είναι με το μέρος τους, αφού και σε τακτικό στρατό και σε εξοπλισμό υπερτερούν της Ελλάδας. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και ο μεγάλος φόβος τους. Για σκεφτείτε να προβούν κάποια στιγμή στο απονενοημένο διάβημα και να σπάσουν τα μούτρα τους. Πού θα πάνε να κρυφτούν μετά που θα έχουν γίνει περίγελο της ανθρωπότητας αλλά και του ίδιου του λαού τους;
Μια τέτοια πιθανότητα την θεωρούν αρκετά σοβαρή και αυτή είναι η αιτία που διαρκώς αναστέλλουν την μεγάλη απόφαση. Ούτε η διεθνής κατακραυγή τους τρομάζει ούτε τίποτα άλλο. Φοβούνται από τη μια τη μπουνταλοσύνη τους και από την άλλη την πατροπαράδοτη αντίσταση με κάθε κόστος του Έλληνα, ο οποίος σε μια τέτοια προοπτική θα αντισταθεί μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός του και με αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα μπορεί να τους ξεφτιλίσει. Ξέχωρα που η πολεμική μηχανή της Ελλάδας αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε πολύ καλό επίπεδο από πλευράς εξοπλισμού αλλά και το στράτευμα βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο ετοιμότητας από ποτέ.
Οπότε η δράση τους στην παρούσα φάση θα εξαντλείτε στο γαύγισμα, στην προκλητικότατα και στις κινήσεις εντυπωσιασμού ως προς την αποφασιστικότητά τους. Αν συνυπολογίσουμε την παγκόσμια αντιπάθεια που προκαλούν οι ενέργειες της Τουρκίας, αλλά κυρίως τη διάρρηξη των πάλαι ποτέ καλών σχέσεών της με παραδοσιακές χώρες του αραβικού κόσμου όπως η Σαουδική Αραβία, η Συρία, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, βλέπουμε τη γείτονα χώρα να απομονώνεται με γοργούς ρυθμούς και να καταδικάζεται στη συνείδηση όλου του κόσμου.
Η Γαλλία διά του Μακρόν έχει πάρει την πιο ξεκάθαρη θέση από όλους τους συμμάχους μας. Η Ρωσία μόλις χτες ξεκαθάρισε τη θέση της ως προς το ζήτημα των 12 μιλίων στη θάλασσα που το αποκάλεσε αναφαίρετο δικαίωμα κάθε χώρας με θαλάσσια σύνορα. Η Γερμανία έχει μεγάλα συμφέροντα αφού η Τουρκία είναι ο καλύτερος πελάτης της στην αγορά οπλικών συστημάτων και δεν θέλει να έρθει σε ευθεία σύγκρουση μαζί της. Η Μεγάλη Βρετανία έχει τα δικά της βάσανα με το Brexit και παρακολουθεί διακριτικά την κατάσταση και η Αμερική προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες αλλά η αλήθεια είναι ότι επικρατεί μεγάλος εκνευρισμός με τη συνεχόμενη προκλητική στάση της Τουρκίας.
Η Τουρκία αυτή τη στιγμή βρίσκεται εγκλωβισμένη στην αδιαλλαξία της, αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή οικονομική κρίση της οποία τα αποτελέσματα θα φανούν γρήγορα, έχει ανοιχτά μέτωπα σε κάθε πλευρά των συνόρων της με όλους τους γείτονές της, ταλανίζεται από εσωτερικά προβλήματα, έχει αποκοπεί από τον δυτικό κόσμο βλέποντας να απομακρύνεται το όνειρό της για μελλοντική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και να χάνει σταδιακά χώρες που υπήρξαν παραδοσιακοί της σύμμαχοι και την στήριζαν οικονομικά και το μόνο που κάνει είναι να φωνάζει και να απειλεί προς κάθε κατεύθυνση προβάλλοντας διαρκώς τα επεκτατικά της σχέδια και προσπαθώντας να ζωντανέψει το παλιό της όνειρο για την μεγάλη Τουρκία που θα γίνει κυρίαρχος του αραβικού κόσμου. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αρέσει σε κανέναν και κυρίως στις μεγάλες δυνάμεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου