Η μεγάλη
αιτία της καταστροφής του ελληνικού ποδοσφαίρου και το πισωγύρισμα σε εποχές
που θεωρούσαμε επιτυχία την ήττα της Εθνικής μας με κάτω από 8 γκολ, έχει όνομα
και άδικα την ψάχνουν οι ειδικοί δεξιά κι αριστερά και την χρεώνουν σε
προπονητές και ποδοσφαιριστές.
Για να έχει
μια χώρα ποδόσφαιρο και αξιοπρεπή Εθνική ομάδα πρέπει να βγάζει ποδοσφαιριστές
και οι ποδοσφαιριστές αυτοί πρέπει να παίζουν σε μεγάλες ομάδες που να τους δίνουν
κίνητρο για να εξελίσσονται. Στην Ελλάδα εδώ και πέντε χρόνια, όποιος
ποδοσφαιριστής ξεπεταχτεί από κάποια μικρή ομάδα, μαρκάρεται στα καπούλια του με
καυτή σφραγίδα, όπως μαρκάρουν τα γελάδια τους οι γελαδάρηδες στο Αμέρικα, και
καταχωρείται στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας που καταδυναστεύει το ποδόσφαιρο
στη χώρα μας.
Στη συνέχεια τους
χωρίζουν ανά θέση που αγωνίζονται και τους ταξινομούν ανάλογα με τα συμφέροντά τους
δανείζοντάς τους σε ομάδες που κινδυνεύουν να υποβιβαστούν και θέλουν να τις κρατήσουν
στην κατηγορία επειδή τους κάνουν τα θελήματα. Έτσι, μοιραία οι νέοι παίκτες
καταστρέφονται και εξαφανίζονται από τον χάρτη.
Όσο για
κάποιους λίγους που επιλέγουν να τους κρατήσουν στην ομάδα τους και να τους δώσουν
ευκαιρίες, παίζοντας σε ένα πρωτάθλημα που θεωρείται τελειωμένο πριν καν
αρχίσει, τι κίνητρο να έχουν αυτοί για να τα δώσουν όλα και να παίξουν
ποδόσφαιρο; Και όταν στην δική τους ομάδα η αναλογία Ελλήνων ποδοσφαιριστών προς
ξένους είναι ένας στους δέκα, ποια τύχη έχουν αυτοί οι παίκτες να εξελιχτούν
και να στελεχώσουν την Εθνική ομάδα;
Στα πλαίσια αυτής της καταστροφική πολιτικής που εφαρμόζει μια συγκεκριμένη ομάδα, είναι και η απαίτηση που εγείρει να καλούνται στην Εθνική παίκτες που της ανήκουν για να ανεβάζει τη χρηματιστηριακή τους αξία ώστε να μπορεί να τους πουλάει στο εξωτερικό σε καλές τιμές. Με αυτό τον τρόπο φτάσαμε να παίζουν στην Εθνική μόνο λεγεωνάριοι και δανεικοί παίκτες της συγκεκριμένης ομάδας προς μικρότερους συλλόγους. Παίκτες που αν δεν ανήκαν στην ιδιοκτησία αυτής της ομάδας δεν θα έβλεπαν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα την κλήση τους στην Εθνική. Και για τα μάτια του κόσμου καλείται κάπου-κάπου και κανένας παίκτης από άλλη ομάδα, ο οποίος όμως λόγω της έλλειψης κινήτρων με την ομάδα του δεν έχει καταφέρει να εξελιχτεί και να αποκτήσει εμπειρίες σε διεθνές επίπεδο.
Αν αναλύσει κανείς τη σύνθεση της Εθνικής στο παιχνίδι με τα Φερόες θα καταλάβει τι λέω:
Καρνέζης (λεγεωνάριος), Τοροσίδης (λεγεωνάριος προερχόμενος από Ολυμπιακό), Σταφυλίδης (λεγεωνάριος), Μανωλάς (λεγεωνάριος προερχόμενος από Ολυμπιακό), Παπασταθόπουλος (λεγεωνάριος), Σάμαρης (λεγεωνάριος προερχόμενος από Ολυμπιακό), Κονέ (λεγεωνάριος), Χριστοδουλόπουλος (λεγεωνάριος), Φετφατζίδης (λεγεωνάριος προερχόμενος από Ολυμπιακό), Καρέλης (ταλέντο προερχόμενο από Παναθηναϊκό), Μήτρογλου (Ολυμπιακός πρώην λεγεωνάριος και προσεχώς λεγεωνάριος), Νίνης (Παναθηναϊκός πρώην λεγεωνάριος), Κολοβός (δανεικός Ολυμπιακού σε Πανιώνιο), Φούντας (λεγεωνάριος δανεικός σε Πανιώνιο και προσεχώς σε Αστέρα).
Και τέλος,
όταν υπάρχει μια μονοκρατορία στο ποδόσφαιρο, οι άλλες ομάδες μαθηματικά θα
μαραζώσουν οικονομικά, οπότε δεν θα έχουν τη δυνατότητα να είναι ανταγωνιστικές
και να επενδύσουν παίρνοντας εκείνες κάποιους καλούς Έλληνες ποδοσφαιριστές, με
αποτέλεσμα να περιορίζονται στη λύση των φτηνών ξένων με τα αβέβαια
αποτελέσματα. Κλείνοντας τις πόρτες τους αυτές οι ομάδες για τα ταλέντα, λόγω
αδυναμίας να ανταγωνιστούν τον υδροκέφαλο μονοκράτορα, μένουν εξελίξιμοι παίκτες στο ράφι,
κυρίως όλοι εκείνοι που δεν αποκτήθηκαν από τον δυνάστη και θα μπορούσαν να
δοκιμάσουν την τύχη τους σε κάποια άλλη από τις θεωρητικά μεγάλες ομάδες.
Συνεπώς, η καταστροφή του ελληνικού ποδοσφαίρου και σε επίπεδο Εθνικής
ομάδας έχει ονοματεπώνυμο και λέγεται Ολυμπιακός και Μαρινάκης και ΣΙΑ. Το ΣΙΑ
αφορά τους συνεργάτες των προηγούμενων, στα κέντρα αποφάσεων που λέγονται ΕΠΟ,
Ομοσπονδίες και λοιπά παραμάγαζα και οργανώσεις. Εγκληματικές ή όχι. Αν και
μόνο το κακό που έχουν κάνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο θα έφτανε για να
χαρακτηριστούν εγκληματικές…
