Παίζεις;

Υπογράφει ο Κως Άντζελες

Εμπιστεύομαι Τσίπρα, εμπιστεύομαι Βαρουφάκη. Καλοί παίκτες, δε λέω. Έχουν όμως και καλό χαρτί; Γιατί και ο καλύτερος παίκτης άμα έχει πάνω του τα λιμά, άντε να μπλοφάρει μια, άντε να μπλοφάρει δυο, την τρίτη θα τον πάρουν χαμπάρι και θα τον χτυπήσουν σαν χταπόδι.

Δεν εμπιστεύομαι Λαφαζάνη. Λέει πως υπάρχουν πιο ριζοσπαστικοί δρόμοι, αλλά άμα σε έχει θερίσει η πείνα χάνεις και τον δρόμο και την κατεύθυνση από τη ζαλάδα. Αγκαλιά με Ζωίτσα Κωνσταντοπούλου σου ζωγραφίζουν επανάσταση μέχρι να πεις κύμινο.

Καλά, Παπανδρεοσαμαροβενιζελοθοδωράκηδες είναι που δεν εμπιστεύομαι με τίποτα. Κι αυτό γιατί επιμένουν να με σώσουν κι εγώ άλλη σωτηρία δεν την αντέχω. Πέντε ολόκληρα χρόνια τώρα με σώζουν οι τρεις πρώτοι -ο άλλος, ο νεόκοπος, έσκασε αργότερα. Έγκωσα. Δεν γουστάρω άλλο να σωθώ ρε αδερφέ. Δικαίωμά μου δεν είναι;

 

Φώφη θα εμπιστευόμουνα, να, μα τον θεό. Αν υπήρχε... (η Φώφη, όχι ο θεός).

Κουτσούμπα εμπιστεύομαι αλλά μόνο για να μου φυλάει τα γίδια στο μαντρί. Καλό μαντρόσκυλο. Τον φαντάζομαι δίδυμο με Παπαρήγα. Σβήσανε για πάντα από τον χάρτη και Άμποτ και Κοστέλο.

Δεν εμπιστεύομαι Άδωνη με τίποτα. Όλο γαυγίζει κι από φύλαξη κολοκυθόπιτα. Περατζάδα κάνουν διαρρήκτες και κλεφτρόνια στη στάνη μετά το λιόγερμα. Εμπιστεύομαι μόνο να τον ζέψω στο έλκηθρο χειμώνα με Παπαδάκη στο πλάι του να τρώνε τα μουστάκια του δεύτερου, επειδή ο πρώτος δεν έχει και να με σουρνοβαλιάζουν στις χιονισμένες πλαγιές του Καϊμακτσαλάν.

Και δεν είναι τι εμπιστεύομαι αλλά και τι γουστάρω. Για παράδειγμα γουστάρω να πιάνει φωτιά στην αίθουσα που γίνεται το Γιούρογκρουπ και να τρέχουν όλοι στην έξοδο, μόνο και μόνο για να δω ποιος θα αναλάβει να τσουλήσει τον Σόιμπλε.

 

Γουστάρω επίσης να βάζει ξαφνικά δυνατό αέρα για να δω ποιος θα τρέξει να προλάβει την περούκα του Ντάισελμπλουμ.

 

Γουστάρω να γίνεται στο ίδιο κτίριο σεισμός και να χάνει τα γυαλιά του ο Γιούνγκερ μέσα στον πανικό για να δω σε πόσα χρόνια θα καταφέρει να βγει έξω και από ποια έξοδο.

 

Γουστάρω κι άλλα πολλά. Να κάνει ξαφνικά έφοδο μια ομάδα πιγκουίνων και να απαγάγει τον Ολάντ θεωρώντας τον το χαμένο αδερφάκι τους.

 

Να βάζει κατά λάθος το χέρι της στην πρίζα η Μέρκελ μόνο και μόνο για να μου ικανοποιηθεί η περιέργεια να την δω πώς θα είναι με το πλέιμπομπιλ μαλλί περμανάντ.

 

Για τον Ντράγκι μου φτάνει αυτό που είδα να παθαίνει όταν του την έπεσε η φεμέν που είχε ανέβει στο βήμα όπου μιλούσε κι εκείνος χέστηκε. Στην κυριολεξία. Μη κοιτάς που δεν σου το είπαν.

 

Έλα, η σειρά σου τώρα. Πες τι εμπιστεύεσαι και τι γουστάρεις…