Όλοι ξέρουμε για τις δυναστείες
Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη και Μαρινάκη στο ελληνικό ποδόσφαιρο, άντε και του
Κοσκωτά για όσο διάστημα διήρκεσε. Υπήρξαν βέβαια παλιότερα και οι δυναστείες
Νταϊφά αλλά και Γουλανδρή. Βλέπετε ο εφοπλιστικός κόσμος ήταν από παλιά άρρηκτα
συνδεδεμένος με την ομάδα του λιμανιού. Έλα όμως που ο θεσμός της παράγκας έχει
τις ρίζες του απλωμένες από το πρώτο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής που ξεκίνησε
επίσημα τη σεζόν 1959-1960. Και φυσικά η… ιδιοκτησία της παράγκας εναλλασσόταν
αρμονικά αλλάζοντας και τα χρώματά της ανάλογα με ποιον από τους δύο
απαταιώνιους συνεταίρους επρόκειτο να εξυπηρετήσει. Άλλοτε ήταν κόκκινη και
άλλοτε πράσινη αφού εκείνη την εποχή τα έβρισκαν μεταξύ τους οι δυο συνεταίροι
και δεν υπήρχε σε καμία από τις δύο πλευρές κάποιος μονοφαγάς και φαταούλας όπως
υπάρχει σήμερα στην ομάδα του λιμανιού. Τα στησίματα φυσικά έδιναν και έπαιρναν
ανάλογα με το ποιος από τους δύο τα είχε ανάγκη και δεν έλειπαν μάλιστα οι
περιπτώσεις που ο ένας συνεταίρος στήριζε στο παρασκήνιο τον άλλο όποτε εκείνος
τα έβρισκε σκούρα. Η ιστορία ξεκινάει, λοιπόν, από πολύ παλιά. Από το μακρινό
1960. Το πρώτο πρωτάθλημα που κλάπηκε τότε ήταν από την ΑΕΚ για να δοθεί στον Παναθηναϊκό.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα από τις σημερινές.
Το πρώτο
πρωτάθλημα της Α' Εθνικής (1959-60), όλα έδειχναν ότι θα βαφόταν κιτρινόμαυρο. Η
ΑΕΚ πήγαινε σε όλη τη διάρκειά του μπροστά στη βαθμολογία. Έχοντας στο ρόστερ της
παιχταράδες όπως ο Κώστας Νεστορίδης, ο Στέλιος Σεραφείδης και άλλοι μεγάλοι
της εποχής, σάρωνε όποιον αντίπαλο βρισκόταν στο δρόμο της. Η ΑΕΚ προηγείτο στη
βαθμολογία του Παναθηναϊκού με 2 βαθμούς διαφορά με βαθμολογικό σύστημα 3
βαθμούς για τη νίκη, 2 για την ισοπαλία και 1 βαθμό για την ήττα. Την τελευταία
αγωνιστική η ΑΕΚ αντιμετώπιζε τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη ενώ την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός
έδινε ντέρμπι στο Καραϊσκάκης με τον Ολυμπιακό. Στην ΑΕΚ αρκούσε και μία ισοπαλία
στη Νέα Σμύρνη για να σηκώσει την κούπα.
Ο… αδιάφορος
Πανιώνιος, παραδόξως, έπαιξε σαν λυσσασμένος (από τότε ρουφιανομάδα ήταν, δεν
άλλαξε ποτέ τίποτα) και κατάφερε να νικήσει την ΑΕΚ με 3-2. Στο άλλο παιχνίδι,
στο υποτιθέμενο ντέρμπι, ο Ολυμπιακός προτίμησε να βγει στο γήπεδο με τους παίκτες
του να έχουν προμηθευτεί μαχαιράκια για να μαζέψουν χόρτα και όπως ήταν φυσικό
ο Παναθηναϊκός τους έριξε μια ξεγυρισμένη τεσσάρα παίρνοντας το ματς με 1-4. Έπειτα
από αυτά τα αποτελέσματα η ΑΕΚ και ο Παναθηναϊκός ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση
και ορίστηκε αγώνας μπαράζ στο Καραϊσκάκης για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Η ΑΕΚ
προηγήθηκε με γκολ του Άμπο, ο διαιτητής έκανε τα συνήθη μέχρι και σήμερα όργια,
με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να γυρίσει το παιχνίδι και να κλέψει το πρωτάθλημα.
Πίσω από εκείνη την κατάκτηση του πρωταθλήματος κρυβόταν μπόλικο παρασκήνιο το
οποίο παρέμεινε στην επικαιρότητα για αρκετά χρόνια μετά.
Η μεγάλη πλάκα όμως κρύβεται σε μια άτυπη συμφωνία που είχε υπάρξει πριν
από το ματς Πανιωνίου-ΑΕΚ όπου είχε συμφωνηθεί μεταξύ των διοικήσεων των δύο
ομάδων και μάλιστα με αίτημα του Πανιωνίου, να γινόταν το ματς στη Νέα Φιλαδέλφεια
για να έχει ο Πανιώνιος περισσότερα έσοδα. Αίτημα που απέρριψε η ΕΠΟ, πρόεδρος της
οποία ήταν και τότε ένας άνθρωπος του… Ολυμπιακού (ρε πόσες σατανικές
συμπτώσεις ακολουθούν αυτό το καταραμένο ελληνικό πρωτάθλημα μέσα στο χρόνο). Ο
ερυθρολεύκων αισθημάτων πρόεδρος της ΕΠΟ λοιπόν, πήρε μια απόφαση που
προστάτευε τα συμφέροντα του μεγάλου ανταγωνιστή της ομάδας του, του
Παναθηναϊκού! Το πιο τρελό όμως είναι ότι η ΑΕΚ δεν υποστήριξε καθόλου τις θέσεις
της και αποσύρθηκε από κάθε διεκδίκηση! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, σε συνδυασμό
με την ήττα στο μπαράζ, να υπάρξουν μεγάλες αντιδράσεις από πλευράς οπαδών της ΑΕΚ,
οι οποίοι δεν ησύχαζαν αν δεν έβλεπαν να γίνονται στην ΑΕΚ βαθιές διοικητικές
αλλαγές…
