Άει σιχτίρ επιτέλους!

Ολυμπιακός-ΑΕΚ 3-0 (Κaραϊσκάκης - Super League)

Δυστυχώς όλοι βλέπαμε -εκτός από τον Τιμούρ Κετσπάγια- το τρομερό λάθος με την χρησιμοποίηση του Λαμπρόπουλου στη θέση του Σιμόες, ακόμα κι αν ο τελευταίος χρειαζόταν να παίξει με ένα πόδι! Αλλά για να μη τραγικοποιούμε την κατάσταση δεν έφταιξε μόνο ο Λαμπρόπουλος για το σημερινό ναυάγιο της ΑΕΚ. Η ομάδα μπήκε νωθρή, χωρίς την απαραίτητη ψυχολογία που θα της έδινε αβαντάζ και υποτάχτηκε μοιρολατρικά σε έναν αντίπαλο που χωρίς να είναι ανώτερος στην πραγματικότητα, της επέβαλε την ανωτερότητά του. Έτρεμαν τα πόδια των παικτών του δικεφάλου μέσα σε ένα γήπεδο που έπρεπε να τρώνε σίδερα για να μπορέσουν να φύγουν με ψηλά το κεφάλι. Η απίστευτη ηττοπάθειά τους είναι που δεν καταπίνετε με τίποτα και όχι αυτή καθαυτή η ήττα. Μια ομάδα λούζερς από τους πιτσιρικάδες της μέχρι τους μεγάλους. Από τους 13 που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι τον πάγκο με τους προπονητές και τους αναπληρωματικούς της. Από την επίσημη διοίκηση μέχρι τους αφανείς της παράγοντες που κρατάνε τα κουμάντα στα χέρια τους.

Τώρα μπορούμε να πανηγυρίσουμε για την απροσπέλαστη άμυνα των Λέσκοτ και Τσιγκρίνσκι. Για τον αστραπόγιαννο Γκάλο και τον πυραυλοκίνητο Ντίντακ. Για τον… δαίμονα Πατίτο που το πήγαινε φιρί-φιρί να δει την κόκκινη κάρτα όταν χτύπησε εκτός φάσης τον Φιγκέιρας και τελικά δεν απέφυγε την κίτρινη κατά τη στιγμή της αλλαγής του! Καλός υπήρξε μόνο στο παιχνίδι με την Ξάνθη. Εδώ που τον χρειαζόμασταν τον σκέπασε το σημαιάκι του κόρνερ. Για τον φανταστικό αλλά μόνο με τη Βέροια Μπακασέτα που σήμερα είχε χάσει τον προσανατολισμό του. Για τον μασκοφόρο αρχηγό που θα τα έδινε όλα αλλά δεν του βγήκε τίποτα. Για τον αναστημένο Λάζαρο που θα τους τρόμαζε αλλά μάλλον τρόμαξε ο ίδιος. Για τον φουκαρά τον Λαμπρόπουλο που χρησιμοποιήθηκε σε ένα παιχνίδι ιδανικό για έναν προπονητή που ψάχνει την ευκαιρία να κάψει τον παίκτη του. Τελικά αυτή τη μαλακία με τον Σιμόες εκτός αγώνα την πλήρωσε ο Δέλλας στο περσινό 4-0 αλλά δεν έγινε μάθημα ούτε στον Γεωργιανό που είναι πολύ πιθανό να έφτασε η σειρά του να την πληρώσει. Εκτός αν έψαχνε τρόπο να φύγει και δεν ήθελε να το πει.

Είχα γράψει ότι στην πραγματικότητα δεν είχε καμία τρομερή βαρύτητα το συγκεκριμένο παιχνίδι. Τουλάχιστον όχι αυτήν που επιχείρησαν να του προσδώσουν. Οι δικοί μας έπεσαν στην παγίδα των γαύρων που επιθυμούσαν διακαώς να νεκραναστηθούν και προσφέρθηκαν ευγενικά να τους διευκολύνουν. Δεν είναι δα η πρώτη φορά. Με δηλώσεις του τύπου: "Πάμε να τους κερδίσουμε" και άλλα τέτοια ηρωικά κανείς δεν πήρε ποτέ βαθμούς και νίκες. Σε αυτά τα ματς κατεβαίνεις σεμνά, με βουλωμένο το στόμα, με σφιγμένες τις γροθιές και τα δόντια κι αν είσαι μάγκας και πραγματικά αποφασισμένος τους κάνεις την κηδεία και φεύγεις δίχως να το έχουν καταλάβει. Εμείς μόνο για μπουρδολογία είμαστε και για παχιά λόγια. Η πραγματική μας διαφορά με τον θρήνο είναι αυτή που είδαμε απόψε. Τέρμα στο παραμύθιασμα. Η ΑΕΚ δεν θα αλλάξει αν δεν αποκτήσει με κανονική μεταγραφή τέσσερις ξένους παιχταράδες από το πάνω ράφι, έναν σε κάθε γραμμή της. Όχι καμένους αλλά κανονικούς παίχτες με δίψα για διακρίσεις. Τώρα ξέρετε, από αύριο ξεκινήστε το άλλο παραμύθι με την άδεια του γηπέδου που από ώρα σε ώρα την παίρνουμε στα χέρια μας και καταφθάνουν οι μπουλντόζες από την Τραχανοπλαγιά μόλις τους περάσουν καινούριες ερπύστριες. Άει σιχτίρ επιτέλους…