Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Ο παππούς, οι πότες και οι αξιοπρεπείς


- Ο παππούς μίλησε! Μίλησε στη NOVA και τι είπε; Ότι ο Ολυμπιακός είναι η πιο αδικημένη ομάδα τού πρωταθλήματος και πως η ΑΕΚ δεν πρέπει να μιλάει γιατί είναι η πιο ευνοημένη! Ποιος παππούς τα είπε αυτά; Σάββας Θεοδωρίδης και τα μυαλά στα κάγκελα. Ο λαλημένος παππούς που έχει κάνει συνήθεια να τρελαίνει κόσμο με τις μπαρούφες που κατά καιρούς ξεστομίζει, δεν δίστασε για άλλη μια φορά να υποτιμήσει όλο τον κόσμο που μετά τις βόμβες που έσκασαν για το ποιόν των αφεντικών του έχει πάρει χαμπάρι και στην τελευταία επαρχία τής χώρας πώς παίζεται το βρώμικο παιχνίδι τους. Και προσέξτε κάτι για να δείτε πόσο γρήγορα επιβεβαιώνεται η χτεσινή μας ανάρτηση. Στην ΑΕΚ επιτίθεται. Αυτός είναι ο εχθρός! Για τον Παναθηναϊκό ούτε κουβέντα. Τόσο πολύ τους έχει τσούξει η πρωτιά τής ΑΕΚ που αμόλησαν τα σκυλιά τής παραπληροφόρησης κι αυτά άρχισαν να γαυγίζουν. Ψυχραιμία παππού! Ακόμα δεν έχεις δει τίποτα. Καλά να σε έχει ο θεός και θα ζήσεις φέτος τις ωραιότερες στιγμές σου σαν παράγοντας, αφού θα κοιτάζεις μόνιμα κάτω από τα σκέλια τής ΑΕΚ και θα αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που κρέμεται! Κι ας εμπιστεύονται εκεί στην ομάδα σου κάποιον με γεροντική άνοια για να τους εκπροσωπεί στα κανάλια! Ξεμωραμένοι είναι όλοι τους άλλωστε, πού θα εύρισκαν ιδανικότερο εκπρόσωπο;

- Ο Λέτο και ο Κλέιτον, σκασμένοι από τη στενοχώρια τους μετά τη χτεσινή ήττα τής ομάδας τους από τον Άρη, με το που προσγειώθηκε το αεροπλάνο τής αποστολής τού Παναθηναϊκού στην Αθήνα, έφυγαν σφαίρα και πήγαν να κλειστούν κάπου για να κλάψουν με την ησυχία τους τον πόνο τους. Σε ποιο σπίτι τους καλέ; Στον... Βέρτη πήγαν να τα πιουν για να πάνε κάτω τα... φαρμάκια. Φυσικά προξένησε αλγεινή εντύπωση σε όσους τους είδαν, το γεγονός ότι μετά από μια βαριά ήττα τού Παναθηναϊκού οι παίκτες αυτοί πήγαν να διασκεδάσουν. Ελάτε τώρα, μη το παίρνετε τόσο κατάκαρδα. Δε ν είναι έτσι όπως φαίνονται τα πράγματα. Τα παιδιά ήταν μέσα στη στενοχώρια και την κατήφεια. Να σκεφτείτε ούτε δέκα τσιφτετέλια δεν σηκώθηκαν να χορέψουν από την πίκρα τους! Αλλά κι εσάς ρε φίλοι τριφυλλοφόροι, το τραβάει ο οργανισμός σας το... καλούπωμα με τα αλκοόλια! Από Γκοβού σε Κλέιτον και από Νίνη σε Λέτο το πάτε. Άντε, στην υγειά σας!
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Ο Παναιτωλικός εξέδωσε μια ανακοίνωση η οποία καλό θα είναι να τυπωθεί και να τοιχοκολληθεί στα γραφεία όλων των ΠΑΕ για να αποτελέσει πρότυπο για όλους. Να την μελετάνε δις της εβδομάδας μπας και καταφέρουν να καταλάβουν πώς πρέπει να γίνει κάποια στιγμή το πρωτάθλημά μας και τον ρόλο που θα πρέπει να διαδραματίσει η κάθε ΠΑΕ ξεχωριστά. Αλλά και να μάθουν -και κυρίως εκεί στην ΑΕΚ- πώς συντάσσεται μια ανακοίνωση και πόσα πολλά μπορεί να πει κανείς μέσα απ' αυτήν βάζοντας τον κάθε κατεργάρη στον πάγκο του χωρίς να καταντάει ο ίδιος φαιδρός! Δεν έχει κανείς μας σχέση με το Αγρίνιο. Προσωπικά έχω πάει μόνο μια φορά στη ζωή μου. Συνεπώς δεν έχουμε κάποιο λόγο να εξυμνούμε τον Παναιτωλικό. Δεν γίνεται όμως να μην επισημανθεί ότι είναι μια ομάδα χωρίς δεσμεύσεις από πουθενά, ανεξάρτητη, που πάλεψε μόνο με τις δικές της δυνάμεις για να επιστρέψει στα σαλόνια τού ποδοσφαίρου μας και δεν καταδέχτηκε να γλείψει κανέναν για να το πετύχει, ούτε και δέθηκε σε κανενός το άρμα όπως έχουν κάνει οι περισσότερες ΠΑΕ τής Σούπερ Λίγδας. Και δυστυχώς αυτή η περήφανη και ανεξάρτητη στάση είναι που δεν αρέσει στους ταγούς τού ποδοσφαίρου μας, οι οποίοι έχουν ανάγκη μόνο από προσκυνημένους και γενικότερα από σκυμμένους υποτακτικούς. Ακολουθεί αυτούσια η ανακοίνωση:

"Τα προηγούμενα χρόνια πασχίσαμε να ξεφύγουμε από εκείνες τις κατηγορίες του ποδοσφαίρου μας, στις οποίες -μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας- κυριαρχεί η ανομία και βασιλεύει το παρασκήνιο. Πληρώσαμε το τίμημα της επιλογής μιας ευθείας και καθαρής γραμμής στην πορεία μας, που τελικά έδωσε μεγαλύτερη διάσταση και αξία στις επιτυχίες μας.

Φτάνοντας στη μεγάλη κατηγορία χωρίς δεκανίκια και πλάτες τρίτων, θεωρήσαμε ότι ανήκουν στο παρελθόν τα όσα ζήσαμε έως τότε, καθώς συνέπεσε και με την "επιχείρηση κάθαρσης" των προηγούμενων μηνών.

Όλοι διαπιστώνουμε πώς (παρά τις προσδοκίες που πρόσκαιρα δημιουργήθηκαν) κάτι τέτοιο μοιάζει ουτοπικό. Οι παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου παρατηρούνται σε όλη του την έκταση. Παντού κυριαρχούν οι ίδιες ιδέες, πολλές φορές και τα ίδια πρόσωπα. Εκείνα που καθορίζουν τις τύχες του και το οδηγούν στην απαξίωση. Απουσιάζουν δε παντελώς οι ηθικοί φραγμοί.

Το τελευταίο παιχνίδι μας αποτελεί κορυφαίο παράδειγμα που δείχνει το μέγεθος της παθογένειας. Που αντί να προβληματίζει και να στεναχωρεί όλους τους εμπλεκόμενους, ο καθένας απ' την πλευρά του προσπαθεί να βρει άλλοθι να υποστηρίξει τα συμφέροντά του. Χωρίς κανείς να νοιάζεται στο ελάχιστο για το συμφέρον του ίδιου του ποδοσφαίρου.
Δεν αποτελεί έκπληξη για εμάς που κάποιοι προσπαθούν με συμψηφιστική διάθεση να ερμηνεύσουν ή άλλοι με μένος να στηλιτεύσουν, όσα το πανελλήνιο άφωνο παρακολούθησε το βράδυ του Σαββάτου. Και οι μεν και οι δε αποτελούν μέρος του προβλήματος, το οποίο οξύνεται και οδηγούμαστε σε αδιέξοδο, συμπαρασύροντας ότι απέμεινε όρθιο. Ποιος ενδιαφέρεται τελικά για την αξιοπιστία του πρωταθλήματος και τους κανόνες διαφάνειας που πρέπει απαρέγκλιτα να τηρούνται;


Δεν διαμαρτυρόμαστε σήμερα για να μας επιστρέψουν αύριο μέρος όσων μας στέρησαν. Εκείνο που μας πληγώνει είναι ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται να μπει ένα τέλος. Οι ισχυροί ερίζουν για "το πάνω χέρι" και οι υπόλοιποι εγκαλούνται ως γραφικοί αν τολμήσουν να αναφερθούν σε εγκλήματα που πολλές φορές συμβαίνουν σε βάρος τους.

Ο κάθε... παππάς και οι... ψάλτες του μπορεί να προτρέπουν στο "δεύτε τελευταίον ασπασμό", αλλά όλοι οι υπόλοιποι δεν είμαστε υποχρεωμένοι να περιμένουμε "ανάσταση νεκρών..." για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οφείλουμε να αντιδράσουμε, να θέσουμε επί τάπητος όλα τα ζητήματα. Να υλοποιήσουμε προτάσεις (και ήδη έχουμε καταθέσει αρκετές) για ένα πρωτάθλημα που θα βασίζεται σε αρχές, θα διέπεται από διαφάνεια και με τη συμβολή όλων θα ανακτήσει (με το όποιο συλλογικό "τίμημα" αν χρειαστεί) σταδιακά την αξιοπιστία του. Τη σημερινή φαρσοκωμωδία δεν την αντέχει πλέον κανείς.

ΥΓ 1: Με τη διαρκή προσπάθεια των ποδοσφαιριστών και του τεχνικού επιτελείου της, η Εθνική μας αποτελεί άξιο πρεσβευτή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οφείλουμε να την προφυλάξουμε και να την ενισχύσουμε προσδίδοντας αξιοπιστία στο ελληνικό πρωτάθλημα με αλληλοσεβασμό, συνεργασία όλων των ομάδων και των εμπλεκόμενων φορέων.

ΥΓ 2: Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η δημοσιοποίηση (την οποία θα ζητήσουμε επίσημα) της έκθεσης του Παρατηρητή διαιτησίας. Περιμένουμε...

ΥΓ 3: Θεωρούμε αδιανόητο να δούμε και πάλι στα γήπεδα τον διαιτητή του αγώνα Ολυμπιακός–Παναιτωλικός και τον πρώτο βοηθό του. Αν, παρ' όλα αυτά, οι αρμόδιοι έχουν διαφορετικές ευαισθησίες από τις δικές μας και θεωρούν απαραίτητη την παρουσία τους, ας σεβαστούν την επιθυμία μας να μην τους ξαναδούμε σε αγώνα της ομάδας μας".

2 σχόλια:

KANTHAR0S είπε...

Ο Σάββας με το χτύπησε το τηλέφωνό του και άκουσε τον Μαρινάκη στην άλλη γραμμή να του λέει ''σε θέλω'', έχει ξανανιώσει έφηβος. Ετοιμάσου για μεγάλες δηλώσεις.

Οι ξένοι είναι μισθοφόροι. Δεν ταυτίζονται με εκείνους που νοιώθουν την ομάδα. Οπαδιλίκι του κώλου πουλάνε. Υπάρχουν και εξαιρέσεις (π.χ. Βαζέχα, Σαβέφσκι).

Ο Παναιτωλικός καλά κάνει και βγάζει ανακοινώσεις. Δεν έχει και πολλά βέλη στη φαρέτρα του. Αλλά, ρε φίλε, μπουχτίσαμε από λόγια. Έργα θέλουμε. Εκείνοι που μπορούν να προβούν σε έργα, ας το κάνουν επιτέλους. Μακάρι και οι οπαδοί, δλδ οι πελάτες, να συλλάβουν κάποια πράγματα πληρέστερα.

ΑΕΚΟΡΑΜΑ είπε...

@ KANTHAROS

Για τον Σάββα το μόνο που έχω να πω είναι ότι εκείνους που λυπάμαι περισσότερο είναι τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, παρόλο που μοιάζουν πολύ με τους Έλληνες ψηφοφόρους οι οποίοι βρίζουν σήμερα όλους τους πολιτικούς για το πήδημα που τους ρίχνουν αλλά ξεχνάνε ότι εκείνοι τους είχαν ψηφίσει.

Για τους ξένους ποδοσφαιριστές συμφωνώ. Λίγοι σεβάστηκαν το ψωμί που έφαγαν στην Ελλάδα. Και σ' αυτή την κατηγορία δεν ανήκουν σίγουρα ο Λέτο και ο Κλέιντον.

Δυστυχώς, ομάδες σαν τον Παναιτωλικό, δεν έχουν άλλα όπλα εκτός από τις ανακοινώσεις και συνεπώς τα... λόγια. Τουλάχιστον ας είναι εύστοχα αυτά. Καμιά φορά βρίσκει εφαρμογή αυτό που έλεγαν οι παλιότεροι από εμάς: "Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει"...