Η εκδίκηση του μπατίρη

Υπογράφει ο Κως Άντζελες

Οδηγείς στο δρόμο σου όταν αντιλαμβάνεσαι να σε κυκλώνει ένα μαύρο σύννεφο από καυσαέριο που σου έρχεται ν' ανοίξεις το παράθυρο και ν' αρχίσεις να φτύνεις τα πνευμόνια σου. Κοιτάς στον καθρέφτη και βλέπεις πίσω σου τον μουτζούρη με κομμένη εξάτμιση και λαμαρίνες που κρέμονται δεξιά κι αριστερά. Κόβεις ταχύτητα γιατί ανάβει κόκκινο το φανάρι και ξαφνικά αναπηδάς ολόκληρος από τον καρνάβαλο που έρχεται και σκάει στο πίσω μέρος του αμαξιού σου.

"Τι έγινε ρε πατριώτη;".

"Τι να γίνει ρε φιλαράκο, αφραγκίες βλέπεις και ξέμεινα από φρένα".

Κοιτάζεις μία τον απίθανο και μία το σαραβαλάκι του και δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις.

"Καλά, δώσε την ασφάλειά σου να ανταλλάξουμε στοιχεία και να σηκωθούμε να φύγουμε".

"Ασφάλεια; Θα αστειεύεσαι βέβαια. Πού λεφτά για ασφάλεια".

"Και τι θα γίνει τώρα, πρέπει να μου πληρώσεις τη ζημιά".

"Αδερφέ, δεν υπάρχει μία, κάνε μου μήνυση!".

Φτάνεις στο σπίτι σου με τα νεύρα τσατάλια και σε παίρνει η μπόχα από το τζάκι του διπλανού που καίει καπλαμάδες, κόντρα πλακέ βαμμένα με λάκκα και ό,τι άλλη σαβούρα έχει βρει μπροστά του. Ανασαίνεις τον καρκίνο μαζί με κείνον και νομίζεις ότι από στιγμή σε στιγμή θα σωριαστείς κάτω.

"Ρε γείτονα, πεθαίνουμε, μη τις καις αυτές τις μαλακίες".

"Και τι θέλεις να κάνω δικέ μου, να πεθάνω από το κρύο κι εγώ και τα κουτσούβελα; Άμα γουστάρεις βάλε μου εσύ πετρέλαιο στο καλοριφέρ κι εγώ δεν ξανακαίω ούτε πριονίδι".

Αποδέχεσαι τη μοίρα σου, κάνεις τουμπεκί ψιλοκομμένο ενώ ταυτόχρονα ψάχνεις το βιβλιάριο υγείας να δεις μέχρι πότε είναι θεωρημένο και υπολογίζεις αν θα προλάβεις να χωθείς στο σανατόριο ή θα σε πετάξουν κι εσένα σε καμιά χωματερή αγκαλιά με τον καρκίνο που θα έχεις κονομήσει. Ελλάδα 2014, στο κατώφλι του 2015. Είμαστε όλοι καταδικασμένοι, είτε μας αφορά άμεσα η γενικότερη αφραγκία είτε όχι…