Κυριακή κοντή γιορτή

Τετάρτη σήμερα και φτάσαμε στο μισό της απόστασης από το παιχνίδι της Πάτρας. Για δικούς τους ευνόητους λόγους οι Κουγιοφαρισαίοι φρόντισαν να το καταστήσουν και παιχνίδι της χρονιάς. Δεν είναι καλό να επαναλαμβανόμαστε αλλά ως γνωστόν η επανάληψη είναι η μανούλα της μάθησης. Κι εμείς με την τελευταία δυσκολευόμαστε αρκετά όπως δείχνει η προϊστορία. Αλλά το να πέφτει εύκολα κανείς στην ίδια λακκούβα που του ανοίγουν από καιρού εις καιρόν οι διάφοροι επιτήδειοι δεν συνιστά και την μεγαλύτερη εξυπνάδα. Πέρυσι το έλεγαν Αιγάλεω για να γίνω πιο κατανοητός. Γι' αυτό ας μην παρασυρθεί κανείς από τα διάφορα ηρωικά που γράφονται δεξιά κι αριστερά από μερικούς που τους αρέσει να ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη. Δεν έχει ανάγκη η ομάδα την υποστήριξη του κόσμου της στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Δεν θα γίνουμε εμείς καταθέτες του φραγκοφονιά Αλεξίου του εκπορθητή. Η ομάδα θα αντεπεξέλθει και χωρίς τη στήριξη του κόσμου της. Είναι φτιαγμένη από πολύ ανθεκτικό μέταλλο. Κι άλλωστε όλοι οι παίκτες μας γνωρίζουν ότι όλες τις απαντήσεις που έχουν να δώσουν προς πάσα κατεύθυνση την Κυριακή θα χρειαστεί να τις δώσουν και θα πρέπει να είναι και βροντόφωνες. Από εκεί και μετά δεν θα ξαναχρειαστεί να απαντήσουν σε κανέναν και για τίποτα. Αν δεν μπορέσουν να το κάνουν μάλλον θα πρέπει να προβληματιστούν σοβαρά για τις δυνατότητές τους…